IBPB-1-3/4510-105/15/PC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wspólnoty, przedstawione we wniosku z 27 maja 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 8 czerwca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego w przypadku dochodu uzyskanego z tytułu odszkodowania wypłaconego przez firmę prowadzącą nadzór inwestorski - jest prawidłowe.

W dniu 8 czerwca 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego w przypadku dochodu uzyskanego z tytułu odszkodowania wypłaconego przez firmę prowadzącą nadzór inwestorski.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wspólnota na podstawie ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm., dalej jako "uowl"), zarządza nieruchomością wspólną. Budynek liczy 194 lokali z czego 2 to lokale użytkowe, pozostałe 192 to lokale mieszkalne. Lokale użytkowe, nie są własnością wspólnoty. Każdy z tych lokali ma właściciela i to właśnie ci właściciele, w ramach swojej własnej działalności gospodarczej wynajmują te lokale. Z faktu istnienia we wspólnocie lokali użytkowych wspólnota nie czerpie żadnych dodatkowych korzyści. Każdy lokal użytkowy ma odrębne wejście z zewnątrz. Na podstawie art. 13 ust. 1 uowl, każdy właściciel lokalu ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu (opłaty za media) oraz uczestniczy w kosztach zarządu nieruchomością wspólną. W oparciu o przepis art. 15 ust. 1 uowl i uchwałę Wspólnoty, właściciele lokali zobowiązani są do ponoszenia kosztów zarządu nieruchomością wspólną. Właściciele zdecydowali, że partycypacja każdego z właścicieli w kosztach zarządu nieruchomością wspólną odbywać się będzie, w trakcie roku, poprzez zaliczki na eksploatację i remonty. W przypadku Wspólnoty udział w nieruchomości wspólnej odpowiada powierzchni użytkowej dlatego właściciele zgodzili się naliczać opłaty od powierzchni użytkowej. Zaliczki wpłacane za media rozliczane są co 6 miesięcy. Po rozliczeniu mediów za dany okres właściciele lokali wnoszą odpowiednie dopłaty lub otrzymują zwrot nadpłaconych zaliczek. W grudniu następuje rozliczenie z właścicielami całości rocznych kosztów zarządu nieruchomością wspólną. W przypadku występowania nadwyżek kosztów nad przychodami właściciele obciążani są dodatkowymi opłatami, w przypadku wystąpienia nadwyżki przychodów nad kosztami właściciele decydują poprzez podjęcie stosownej uchwały Wspólnoty bądź to o zwrocie nadpłaconych kwot bądź to o ich przeznaczeniu na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną w kolejnym roku obrachunkowym. Stawki opłat są wyliczane od metra kwadratowego powierzchni użytkowej są jednakowe dla wszystkich właścicieli. Wspólnota nie skorzystała z ustawowej możliwości naliczenia wyższych opłat dla lokali użytkowych ponieważ uznała, że charakter lokali nie powoduje ani zwiększenia, ani zmniejszenia kosztów utrzymania nieruchomości wspólnej. Podatek dochodowy od osób prawnych wspólnota płaci kwartalnie.

W latach 2010 i 2011 Wspólnota przeprowadziła działania remontowo-modernizacyjne budynku polegające na remoncie elewacji, ociepleniu budynku oraz na remoncie balkonów. Roboty budowlane zostały wykonane przez wybraną firmę, nadzór nad inwestycją wykonywała inna firma. W wyniku prowadzenia procesu nadzoru inwestorskiego w sposób zawierający uchybienia proceduralne Wspólnota została narażona na zapłatę kwot wyższych niż wynikały z faktycznie wykonanych robót. Wykonawca pozwał Wspólnotę do sądu i w wyniku procesu Wspólnota przegrała w obu instancjach. Wspólnota winą za powstałą szkodę obarcza firmę prowadzącą nadzór inwestorski. Z firmą prowadzącą nadzór inwestorski Wspólnota prawdopodobnie zawrze ugodę przed sądem. W wyniku ugody Wspólnocie zostanie wypłacone odszkodowanie. Koszty prac remontowo-modernizacyjnych zostały w całości uznane za koszty związane z zarządem nieruchomością wspólną.

Istotne elementy zdarzenia przyszłego zostały zawarte we własnym stanowisku, w którym stwierdzono m.in., że środki, które otrzyma Wspólnota zostaną w całości przeznaczone na spłatę zobowiązań związanych z robotami remontowo-modernizacyjnymi.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy otrzymane od firmy prowadzącej nadzór inwestorski nad robotami remontowo-modernizacyjnymi odszkodowanie będzie w całości korzystało ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jeśli odszkodowanie nie będzie w całości zwolnione z podatku dochodowego od osób prawnych, to od jakiej części otrzymanych środków podatek powinien zostać zapłacony.

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymane odszkodowanie w całości ma bezpośredni związek z prowadzoną gospodarką zasobami mieszkaniowymi. Środki, które otrzyma Wspólnota zostaną w całości przeznaczone na spłatę zobowiązań związanych z robotami remontowo-modernizacyjnymi. Z przytoczonych faktów wynika, że dwa warunki konieczne do tego aby dochód Wspólnoty korzystał ze zwolnienia od podatku od osób prawnych, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy, zostały spełnione.

W myśl przepisu art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne są dochody uzyskane z działalności w zakresie gospodarki mieszkaniowej w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyjątkiem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi. Oba warunki muszą być spełnione jednocześnie.

Minister Finansów w interpretacji ogólnej Nr DD6/8213/11/KWW/07/MB7/82 z 5 marca 2008 r. wymienił co należy rozumieć przez pojęcie "zasoby mieszkaniowe".

Będą to:

Związane z wymienionymi budowlami, pomieszczeniami, obiektami i urządzeniami opłaty i zaliczki, stanowią przychody i koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Stanowią one jednocześnie przychody i koszty podatkowe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Dochód powstały z tego tytułu w myśl art. 17 ust. 1 pkt 44, wolny będzie od podatku o ile zostaną spełnione oba warunki łącznie.

Minister Finansów w ww. interpretacji ogólnej podkreślił również, że pojęcie "gospodarki zasobami mieszkaniowymi" nie może być rozciągane na lokale użytkowe wynajmowane osobom fizycznym oraz osobom prawnym przez podatników, o których mowa w wyżej wymienionym art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy. Z treści tego przepisu wynika bowiem, że zwolnieniu podlegają jedynie dochody uzyskane z "gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Nie mogą zatem być nim objęte dochody osiągane z pozostałej działalności gospodarczej, jaką jest np. wynajmowanie lokali niemieszkalnych (użytkowych)." Jednak ta sytuacja nie dotyczy Wspólnoty, ponieważ to nie Wspólnota wynajmuje lokale użytkowe a właściciele lokali są wynajmującymi. Minister finansów mówił o sytuacji w której to podatnik - Wspólnota - wynajmuje własne lokale użytkowe (a takich lokali w części nieruchomości wspólnej nie ma). Celem istnienia Wspólnoty Mieszkaniowej nie jest gospodarowanie ani lokalami mieszkaniowymi ani lokali użytkowymi. Podstawową działalnością Wspólnoty Mieszkaniowej jest "utrzymanie nieruchomości wspólnej", to jest w przypadku Wnioskodawcy: utrzymanie klatek, wind, utrzymanie wewnętrznej instalacji wodno-kanalizacyjnej, instalacji centralnego ogrzewania i instalacji elektrycznej w częściach wspólnych budynku, utrzymanie balkonów, dachu budynku, ścian nośnych, ścian zewnętrznych, fundamentów etc. Wszystkie te elementy nieruchomości wspólnej muszą być utrzymywane we właściwym stanie technicznym i użytkowym, po to aby budynek mógł nadal pełnić swą podstawową funkcję budynku mieszkalnego. Ponadto, lokale użytkowe znajdujące się w budynku mają odrębne wejścia z zewnątrz, a części wspólne nieruchomości takie jak drzwi, klatka schodowa, windy, służą wyłącznie mieszkańcom. Wszystkie wymienione wyżej elementy (części składowe) budynku wchodzące w skład nieruchomości wspólnej zostały uznane przez ministra finansów w ww. interpretacji ogólnej za "zasoby mieszkaniowe".

Wobec powyższego, Wspólnota spełnia oba warunki niezbędne do skorzystania z zapisów art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: odszkodowanie, które otrzyma Wspólnota dotyczy gospodarki zasobami mieszkaniowymi oraz zostanie przeznaczone wyłącznie na utrzymanie zasobów mieszkaniowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.), wspólnoty mieszkaniowe jako jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej - są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych.

Jednocześnie ww. ustawa przewiduje zwolnienie przedmiotowe w zakresie dotyczącym m.in. dochodów uzyskiwanych z gospodarki zasobami mieszkaniowymi.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 44 cyt. ustawy, wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi - w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

W świetle zacytowanych przepisów - dla celów określenia podatku dochodowego od osób prawnych oraz możliwości spełnienia warunków ww. zwolnienia przedmiotowego, w tym podatku - należy wskazać na ustawowe pojęcia: przychodu, kosztów uzyskania przychodów oraz dochodu.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj przychodów, z jakich ten dochód został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ww. ustawy dochodem, z zastrzeżeniem art. 10, art. 11 i art. 24a, jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Należy zauważyć, że ustawodawca nie wprowadził do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ogólnej definicji przychodu podatkowego.

Treść art. 12 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazuje, że zostały ustanowione jedynie przykładowe przysporzenia zaliczane do tej kategorii. Natomiast art. 12 ust. 4 ww. ustawy określa w sposób enumeratywny, które zdarzenia nie stanowią przychodu.

Generalnie należy wskazać, że przychód powstaje w każdym przypadku, w którym podatnik uzyskuje realną korzyść. Ponadto, przychodem jest takie przysporzenie majątkowe, które ma charakter trwały (definitywny).

Z kolei, zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że zasadniczo wszystkie poniesione wydatki, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, po wyłączeniu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowić mogą koszty uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Prócz tego, uznanie wydatku za koszt podatkowy wymaga od podatnika wykazania, że wydatek jest racjonalnie i gospodarczo uzasadniony.

Z treści wniosku wynika, że Wspólnota zarządza nieruchomością wspólną. Budynek liczy 194 lokali z czego 2 to lokale użytkowe, pozostałe 192 to lokale mieszkalne. Lokale użytkowe, nie są własnością wspólnoty. Każdy z tych lokali ma właściciela i to właśnie ci właściciele, w ramach swojej własnej działalności gospodarczej wynajmują te lokale. Z faktu istnienia we wspólnocie lokali użytkowych wspólnota nie czerpie żadnych dodatkowych korzyści. Każdy lokal użytkowy ma odrębne wejście z zewnątrz. Każdy właściciel lokalu ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu (opłaty za media) oraz uczestniczy w kosztach zarządu nieruchomością wspólną. Właściciele lokali zobowiązani są do ponoszenia kosztów zarządu nieruchomością wspólną. Właściciele zdecydowali, że partycypacja każdego z właścicieli w kosztach zarządu nieruchomością wspólną odbywać się będzie, w trakcie roku, poprzez zaliczki na eksploatację i remonty. W przypadku tej Wspólnoty udział w nieruchomości wspólnej odpowiada powierzchni użytkowej dlatego właściciele zgodzili się naliczać opłaty od powierzchni użytkowej.

W latach 2010 i 2011 Wspólnota przeprowadziła działania remontowo-modernizacyjne budynku polegające na remoncie elewacji, ociepleniu budynku oraz na remoncie balkonów. Roboty budowlane zostały wykonane przez wybraną firmę, nadzór nad inwestycją wykonywała inna firma. W wyniku prowadzenia procesu nadzoru inwestorskiego w sposób zawierający uchybienia proceduralne Wspólnota została narażona na zapłatę kwot wyższych niż wynikały z faktycznie wykonanych robót. Wykonawca pozwał Wspólnotę do sądu i w wyniku procesu Wspólnota przegrała w obu instancjach. Wspólnota winą za powstałą szkodę obarcza firmę prowadzącą nadzór inwestorski. Z firmą prowadzącą nadzór inwestorski Wspólnota prawdopodobnie zawrze ugodę przed sądem. W wyniku ugody Wspólnocie zostanie wypłacone odszkodowanie. Koszty prac remontowo-modernizacyjnych zostały w całości uznane za koszty związane z zarządem nieruchomością wspólną.

Zasady funkcjonowania wspólnot mieszkaniowych określa ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm., dalej: "uowl").

Zgodnie z art. 6 uowl ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana.

Należy wskazać, że wspólnota mieszkaniowa nie posiada jednak osobowości prawnej. Tworzą ją generalnie zarówno właściciele odrębnych lokali mieszkalnych, jak i właściciele odrębnych lokali użytkowych. Każdy członek wspólnoty mieszkaniowej jest właścicielem lokalu oraz udziału w nieruchomości wspólnej, będącego prawem związanym z własnością lokalu (art. 3 ust. 1 uowl).

W myśl art. 3 ust. 2-3 uowl, nieruchomość wspólną stanowią grunt oraz części budynku i inne urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali lub dotychczasowego właściciela nieruchomości ze względu na należące do niego niewyodrębnione lokale.

Stosownie do art. 13 ust. 1 uowl, właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem lokalu, a także uczestniczy w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej. Na pokrycie kosztów zarządu właściciele lokali uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat, płatnych z góry do dnia 10 każdego miesiąca (art. 15 ust. 1 uowl).

Natomiast art. 14 uowl stanowi, że na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się w szczególności:

Przenosząc okoliczności faktyczne sprawy na grunt ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - w przedmiocie zastosowania zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 44 tej ustawy należy wskazać, że aby dochód podmiotów, o których mowa w ostatnio wymienionym przepisie - korzystał ze zwolnienia, muszą być spełnione dwa warunki, tj.:

Podkreślenia wymaga, że oba te warunki muszą być spełnione łącznie. Z powołanego przepisu wynika więc, że istotny dla zwolnienia z podatku jest nie tylko cel, na jaki ma być przeznaczony dochód (tekst jedn.: cel związany z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych), ale również źródło pochodzenia tego dochodu.

Jednocześnie należy wskazać, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji pojęcia "gospodarka zasobami mieszkaniowymi" oraz "zasoby mieszkaniowe". Odnosząc się do znaczenia tych pojęć funkcjonującego w języku powszechnym należy przyjąć, że słowo "gospodarka" - w kontekście omawianego przypadku - oznacza dysponowanie i zarządzanie czymś, "zasób" to m.in. pewna nagromadzona ilość czegoś, natomiast "mieszkanie" to pomieszczenie, w którym się mieszka (vide: Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, http://sjp.pwn.pl; Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo PWN, 1996 r., pod red. M. Szymczaka). Przymiotnik "mieszkaniowy", "mieszkaniowe" określa zatem rzeczy związane z mieszkaniem, odnoszące się do mieszkania.

Z kolei, pod pojęciem "utrzymania" zasobów mieszkaniowych należy rozumieć takie traktowanie tych zasobów, które oznacza zachowanie ich w stanie należytym, niezmienionym, niepogorszonym.

Zatem należy stwierdzić, że termin "zasoby mieszkaniowe" dotyczy obiektów mieszkalnych przeznaczonych do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych. Oznacza to, że gospodarka zasobami mieszkaniowymi obejmuje zarządzanie i dysponowanie zgromadzonym zbiorem rzeczy, służących celom mieszkaniowym lub związanych z zamieszkiwaniem. Jej istota sprowadza się do działań służących prawidłowej eksploatacji tych zasobów i utrzymaniu substancji mieszkaniowej w stanie niepogorszonym.

W konsekwencji, przez termin "zasoby mieszkaniowe" należy rozumieć:

Związane z powyżej wskazanymi budowlami (lokalami mieszkalnymi i pomieszczeniami), obiektami i urządzeniami przychody (np. opłaty, czynsze, odsetki ze zwłokę od nieterminowych wpłat) oraz sfinansowane z nich koszty stanowią - przychody i koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi.

Stanowią one jednocześnie przychody i koszty podatkowe, jeżeli spełniają warunki określone w art. 12 ust. 1 pkt 1 oraz art. 15 ust. 1 z uwzględnieniem art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Dochód powstały z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 44 tej ustawy, wolny jest od podatku dochodowego, o ile przeznaczony zostanie na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych.

Ze wskazanego zwolnienia nie będą korzystały natomiast dochody wspólnoty mieszkaniowej otrzymane z innych źródeł niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi, nawet jeżeli zostaną przeznaczone na utrzymanie tych zasobów, bowiem nie będzie spełniony jeden z kumulatywnych warunków wskazanych w ww. art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Taki sam skutek wywoła również sytuacja, gdy dochody wspólnoty będą pochodziły co prawda z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, ale nie zostaną przeznaczone na utrzymanie zasobów mieszkaniowych.

W świetle powyższych uregulowań należy stwierdzić, że dochód - uzyskany przez Wspólnotę w związku z odszkodowaniem wypłaconym przez firmę prowadzącą nadzór inwestorski - jako niezwiązany z prowadzeniem działalności gospodarczej i przeznaczony w całości na utrzymanie zasobów mieszkaniowych Wspólnoty, stanowi dochód osiągnięty z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, podlegający zwolnieniu z opodatkowania zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Z uwagi na fakt, że na pierwsze pytanie została udzielona odpowiedź potwierdzająca stanowisko Wnioskodawcy, pytanie wymienione we wniosku jako drugie stało się bezprzedmiotowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.