IBPB-1-3/4510-10/16/WLK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 14 października 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 27 października 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, m.in. w zakresie ustalenia, czy w przedstawionym stanie faktycznym zapłata otrzymana przez Spółkę tytułem sprzedaży wierzytelności własnych na rzecz Nabywcy, stanowi dla Spółki, przychód w momencie zbycia tych wierzytelności (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2) - jest prawidłowe.

W dniu 27 października 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, m.in. w zakresie ustalenia, czy w przedstawionym stanie faktycznym zapłata otrzymana przez Spółkę tytułem sprzedaży wierzytelności własnych na rzecz Nabywcy, stanowi dla Spółki, przychód w momencie zbycia tych wierzytelności.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka X w dniu 1 lipca 2015 r. dokonała zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.), sprzedana część przedsiębiorstwa czyli Y, była tworem formalnie i organizacyjnie wyodrębnionym w strukturze spółki - obejmowała w szczególności:

Cenę należną za zbywaną część przedsiębiorstwa ustalono w oparciu o wycenę rzeczoznawców ustaloną metodą skorygowanej wartości aktywów netto. Wśród czynników które ukształtowały ostateczną cenę transakcji uwzględniono:

Ustalona w wycenie rzeczoznawców cena transakcji uwzględniała wartość zobowiązań pieniężnych, objętych umową i ujawnionych w bilansie, a także uwzględniała wartość sprzedanych wierzytelności własnych objętych umową i ujawnionych w bilansie.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym zapłata otrzymana przez Spółkę tytułem sprzedaży wierzytelności własnych na rzecz Nabywcy, stanowi dla Spółki - zbywcy przychód w momencie zbycia tych wierzytelności... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2).

Zdaniem Wnioskodawcy, zapłata otrzymana z tytułu sprzedaży wierzytelności własnych na rzecz Nabywcy, nie stanowi przychodu dla Spółki.

W zaistniałym stanie faktycznym, Spółka dokonała zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa w skład którego weszły również wierzytelności własne wynikające z prowadzonej działalności gospodarczej. Cena należna Spółce za zbytą część przedsiębiorstwa uwzględniała również wartość sprzedanych wierzytelności własnych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej: "ustawa o CIT"), przychodami co do zasady są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Art. 12 ust. 3 tej ustawy stanowi natomiast, że za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Tym samym, w przypadku zbycia własnej wierzytelności na rzecz innego podmiotu i otrzymania zapłaty z tego tytułu wierzyciel nie osiągnie przychodu, gdyż zgodnie z art. 12 ust. 3 osiągnął go już wcześniej, wykazując przychód należny.

Jeżeli zatem wartość wierzytelności podatnik zaliczył uprzednio do przychodów należnych, to cena ze zbycia tej wierzytelności stanowić będzie jedynie spłatę należności. Tak więc w stosunku do tej części wierzytelności własnych Wnioskodawcy, rozpoznanej wcześniej dla celów podatkowych jako przychody należne na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, Spółka nie będzie uprawniona do rozpoznania przychodu w momencie ich zbycia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.