IBPB-1-2/4510-924/15/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 grudnia 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 28 grudnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki w formie opłat leasingowych, w przypadku uregulowania zobowiązań z ich tytułu w drodze potrącenia z wierzytelnościami Inwestora wobec Spółki będą stanowić wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną, o ile potrącenie nastąpi do dnia określonego w Zezwoleniu jako data zakończenia inwestycji, a za moment poniesienia tych wydatków należy przyjąć datę dokonania potrącenia (pytanie oznaczone we wniosku nr 4) - jest prawidłowe.

W dniu 28 grudnia 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki w formie opłat leasingowych, w przypadku uregulowania zobowiązań z ich tytułu w drodze potrącenia z wierzytelnościami Inwestora wobec Spółki będą stanowić wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną, o ile potrącenie nastąpi do dnia określonego w Zezwoleniu jako data zakończenia inwestycji, a za moment poniesienia tych wydatków należy przyjąć datę dokonania potrącenia.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: "SSE" lub "Strefa") m.in. w oparciu o zezwolenie z 30 czerwca 2014 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE (dalej: "Zezwolenie").

Zgodnie z jego treścią, Spółka została zobligowana do spełnienia następujących warunków:

* poniesienia na terenie Strefy wydatków rozumianych jako wydatki określone w § 6 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. Nr 232, poz. 1548 z późn. zm., dalej: "rozporządzenie strefowe") w wysokości co najmniej 30 mln zł w terminie do dnia 31 grudnia 2017 r.,

* zwiększenia dotychczasowego zatrudnienia kształtującego się na poziomie 1157 osób, poprzez zatrudnienie na terenie Strefy po dniu uzyskania zezwolenia co najmniej 30 nowych pracowników w terminie do dnia 31 grudnia 2017 r. oraz utrzymania na terenie Strefy zatrudnienia na poziomie łącznie co najmniej 1187 pracowników w terminie do dnia 31 grudnia 2022 r.

* W przypadku osiągnięcia docelowego poziomu zatrudnienia w liczbie 1187 pracowników przed dniem 31 grudnia 2017 r. zatrudnienie to zostanie utrzymane przez okres 5 lat od momentu jego osiągnięcia.

* zakończenia inwestycji w terminie do 31 grudnia 2017 r.

Intencją Spółki jest korzystanie z pomocy publicznej w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych z tytułu kosztów nowej inwestycji tj. w oparciu o przepis § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia strefowego.

Wnioskodawca posiada status dużego przedsiębiorcy w rozumieniu Załącznika 1 Rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/2008 z dnia 6 sierpnia 2008 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne ze wspólnym rynkiem w zastosowaniu art. 87 i 88 Traktatu (ogólnego rozporządzenia w sprawie wyłączeń blokowych) (Dz. U.UE.L 214.3 z 09.08.2008).

Intencją Wnioskodawcy jest, aby w wyniku realizacji inwestycji, w odniesieniu do której ubiegał się o Zezwolenie, uzyskać możliwość korzystania z budynku i parku maszynowego dostosowanego do jego potrzeb.

Spółka rozważa różne scenariusze przeprowadzenia projektu inwestycyjnego. Jedną z możliwości jest zaangażowanie w obsługę procesu inwestycyjnego inwestora (dalej: "Inwestor") będącego spółką powołaną do prowadzenia tego typu działalności, oraz jednocześnie podmiotem powiązanym wobec Spółki w rozumieniu przepisów art. 11 ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm., dalej: "ustawa o CIT").

Jeżeli w powyżej wskazany proces zaangażowany zostanie Inwestor, możliwe, że zakres jego zadań obejmie wytworzenie na rzecz Spółki nowego budynku oraz parku maszynowego.

W tym celu Inwestor może m.in.:

(i) nabyć od podmiotów trzecich nowe maszyny i urządzenia, używane maszyny i urządzenia oraz materiały pozyskane z innych maszyn i urządzeń wykorzystywanych uprzednio przez podmiot trzeci,

(ii) dokonać rozbudowy i modernizacji maszyn i urządzeń uprzednio używanych przez podmiot trzeci celem przygotowania ich do użytkowania przez Spółkę,

(iii) wytworzyć na potrzeby Spółki maszyny i urządzenia z wykorzystaniem elementów pochodzących z aktywów uprzednio używanych przez podmiot trzeci,

(iv) zlecić innym podmiotom dokonanie działań w zakresie opisanym w punktach (ii), (iii) oraz budowę budynku hali produkcyjnej/realizację prac budowlanych.

Jest przy tym możliwe, że park maszynowy przygotowany przez Inwestora na potrzeby Spółki zostanie jej udostępniony na podstawie umowy leasingu finansowego, obejmującej zobowiązanie do nabycia przedmiotu leasingu po jego zakończeniu.

W przypadku podjęcia decyzji o współpracy z Inwestorem w oparciu o umowę leasingu finansowego, którego przedmiotem będą maszyny i urządzenia składające się łącznie na park maszynowy, nie jest wykluczone, że:

(i) rozliczenia z tytułu umowy leasingu finansowego obejmować będą konieczność uiszczenia opłaty wstępnej stanowiącej spłatę części wartości przedmiotu leasingu (nieuwzględniającej odsetek),

(ii) uiszczanie przez Spółkę opłat leasingowych (rat kapitałowych i odsetkowych oraz ewentualnej opłaty wstępnej) może odbywać się w drodze potrącenia z wierzytelnościami przysługującymi Inwestorowi wobec Spółki, w oparciu o normę wynikającą z art. 498 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm., dalej: "Kodeks cywilny").

Istnieje również możliwość, że w przyszłości dojdzie do połączenia Spółki z Inwestorem w sposób określony w art. 492 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1030 z późn. zm., dalej: "Kodeks spółek handlowych"). Niewykluczone, że ww. połączenie nastąpi w trakcie trwania umowy leasingu finansowego, przykładowo, po roku, dwóch lub trzech od dnia jej zawarcia.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy, w przypadku podjęcia przez Spółkę decyzji o zaangażowaniu Inwestora w realizację przedsięwzięcia, o którym mowa w zaprezentowanym opisie zdarzenia przyszłego, oraz zawarcia z nim umowy leasingu finansowego uwzględniającego zobowiązanie do nabycia przedmiotu leasingu po jego zakończeniu, wydatki w formie opłat leasingowych, w przypadku uregulowania zobowiązań z ich tytułu w drodze potrącenia z wierzytelnościami Inwestora wobec Spółki będą stanowić wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną w rozumieniu § 6 ust. 1 rozporządzenia strefowego, o ile przedmiotowe potrącenie nastąpi do dnia określonego w Zezwoleniu jako data zakończenia inwestycji, a za moment poniesienia tych wydatków należy przyjąć datę dokonania potrącenia... (pytanie oznaczone we wniosku nr 4)

W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku podjęcia przez Spółkę decyzji o zaangażowaniu Inwestora w realizację przedsięwzięcia, o którym mowa w zaprezentowanym opisie zdarzenia przyszłego, oraz zawarcia z nim umowy leasingu finansowego uwzględniającego zobowiązanie do nabycia przedmiotu leasingu po jego zakończeniu, wydatki w formie opłat leasingowych, w przypadku uregulowania zobowiązań z ich tytułu w drodze potrącenia z wierzytelnościami Inwestora wobec Spółki będą stanowić wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną w rozumieniu § 6 ust. 1 rozporządzenia strefowego, o ile przedmiotowe potrącenie nastąpi do dnia określonego w Zezwoleniu jako data zakończenia inwestycji, a za moment poniesienia tych wydatków należy przyjąć datę dokonania potrącenia.

Uwagi ogólne

W myśl art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 z późn. zm., (winno być: Dz. U. z 2015 r. poz. 282) dalej: "ustawy o SSE"), dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, ustanawiającym zasady korzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego przez przedsiębiorców strefowych, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE na podstawie zezwolenia są zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Pomoc publiczna udzielana jest podatnikowi prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie Strefy na podstawie zezwolenia z tytułu: (i) kosztów nowej inwestycji lub (ii) tworzenia nowych miejsc pracy. Jak wskazano w zaprezentowanym opisie zdarzenia przyszłego, intencją Spółki jest korzystanie ze zwolnienia podatkowego w oparciu o wartość wydatków inwestycyjnych kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną. W odniesieniu do Spółki zastosowanie znajduje zatem przepis § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia strefowego, zgodnie z którym wielkość pomocy regionalnej z tytułu realizacji nowej inwestycji liczona jest jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy ustalonej dla danego obszaru i kosztów kwalifikujących się do objęcia tą pomocą, określonych w § 6 ww. rozporządzenia.

Definicja wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą

Stosownie do § 6 ust. 1 rozporządzenia strefowego, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie SSE w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

W świetle wskazanego przepisu, aby dany wydatek mógł zostać uznany za wydatek kwalifikujący się do objęcia pomocą publiczną muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

(i) wydatek musi należeć do jednej z kategorii wymienionych w § 6 ust. 1 rozporządzenia strefowego,

(ii) wydatek musi zostać poniesiony na terenie Strefy w trakcie obowiązywania Zezwolenia.

W ocenie Wnioskodawcy, wydatki w formie opłat leasingowych, w przypadku uregulowania zobowiązań z ich tytułu w drodze potrącenia z wierzytelnościami Inwestora wobec Spółki mogą stanowić wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną w rozumieniu § 6 ust. 1 rozporządzenia strefowego, o ile przedmiotowe potrącenie nastąpi do dnia określonego w Zezwoleniu jako data zakończenia inwestycji. Należy przy tym zaznaczyć, że zdaniem Spółki, momentem poniesienia tych wydatków będzie każdorazowo data dokonania potrącenia.

Interpretacja pojęcia "poniesienia kosztów inwestycji"

Jak wskazywano już uprzednio, stosownie do przepisu § 6 ust. 1 rozporządzenia strefowego, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia.

Należy przy tym zaznaczyć, że termin "poniesienie kosztów inwestycji" nie został zdefiniowany w przepisach regulujących prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Strefy. Niemniej jednak, zgodnie ze stanowiskiem sądów administracyjnych i organów podatkowych, wydatkiem kwalifikującym się do objęcia pomocą jest koszt faktycznie zrealizowany w znaczeniu kasowym.

Powyższe konkluzje potwierdził inter alia Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 6 lutego 2015 r. (sygn. II FSK 21/13) oraz w wyroku z 25 kwietnia 2012 r. (sygn. II FSK 2099/10). Podobnie wypowiedział się również Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z 16 lipca 2015 r., stwierdzając, że prawo do zwolnienia podatkowego podatnik uzyskuje w momencie, gdy faktycznie poniesie wydatki inwestycyjne płacąc za zakupione środki trwałe i wartości niematerialne i prawne. Tym samym, moment poniesienia kosztów inwestycji, przy obliczaniu wielkości otrzymanej lub dopuszczalnej pomocy publicznej, należy określać zgodnie z zasadą kasową, to jest przyjmując moment faktycznego zrealizowania kosztów w znaczeniu kasowym.

W ocenie Wnioskodawcy, z powyższego należy wywieść, że wydatkiem kwalifikującym się do objęcia pomocą mogą być wyłącznie te koszty inwestycji, w odniesieniu do których, w trakcie obowiązywania zezwolenia, nastąpiła faktyczna zapłata.

Co ważne, powyższe potwierdza również interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 8 lipca 2011 r. o sygn. IPPB3/423-921/08-14/11/S/MS wydana na rzecz Wnioskodawcy, w której organ podatkowy potwierdził prawidłowość stanowiska Spółki, zgodnie z którym aby przedsiębiorca mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego, którego wartość uzależniona jest od wielkości poniesionych przez tego przedsiębiorcę wydatków kwalifikowanych jako koszty inwestycji, to "poniesienie" musi oznaczać wydatek faktycznie poniesiony, a nie deklarację o zamiarze jego poniesienia w przyszłości.

Instytucja potrącenia

Instytucję potrącenia konstytuuje art. 498 § 1 Kodeksu Cywilnego, w myśl którego, gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. Jednocześnie, zgodnie z § 2 ww. przepisu, wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższe.

W kontekście powyższego należy wskazać, że zgodnie z ugruntowanym poglądem doktryny oraz bogatym orzecznictwem w tym zakresie potracenie stanowi formę wygaśnięcia zobowiązania, a tym samym, jest ekwiwalentem zapłaty zarówno w sensie prawnym, jak również ekonomicznym.

Jak wskazuje się przykładowo w doktrynie prawna instytucja potrącenia, określana także jako kompensata albo kompensacja (łac. compensatio), należy do kategorii zdarzeń powodujących wygaśniecie zobowiązania. Polega ona na wzajemnym umorzeniu jednorodnych wierzytelności, jakie dwie osoby mają jednocześnie względem siebie. Wierzytelności będące przedmiotem potrącenia poddane zostają działaniu rachunkowemu, którego rezultatem jest wzajemne zniesienie tych wierzytelności do wysokości wierzytelności niższej. (...) w wyniku potrącenia wzajemne zobowiązania dłużników ulegają umorzeniu tak, jakby dłużnicy spełnili świadczenia. Wprawdzie przez potrącenie strony nie otrzymują efektywnie należnych im świadczeń, ale wskutek zaliczenia wierzytelności jednej z nich na poczet wierzytelności drugiej każda ze stron zostaje zwolniona ze swego długu, co pozwala uznać ich długi za spłacone. Tym samym potracenie jako sposób wygaszania stosunku zobowiązaniowego uznaje się za równoważny spełnieniu świadczenia (zapłacie). Potracenie można więc uznać za surogat wykonania zobowiązania (zapłaty) (Janiak A., Art. 498, w: Kidyba A. (red.), Kodeks cywilny. Komentarz. Tom III. Zobowiązania - część ogólna, LEX 2014).

Analogiczne konkluzje wywodzą również inni przedstawicie doktryny twierdząc, że potracenie jest zatem podwójną, uproszczoną zapłatą i skutki prawne są równoznaczne ze skutkami zapłaty, a zarzut potrącenia podniesiony w procesie traktowany jest jak zarzut zapłaty. Konieczne wydaje się podkreślenie walorów tego trybu zaspokojenia. Potrącenie, zastępując pieniądz w jego funkcji umarzania zobowiązań. (Pyziak-Szafhicka M., Wygaśnięcie zobowiązań, w: Olejniczak A. (red.), Prawo zobowiązań - część ogólna, System Prawa Prywatnego tom 6, Legalis 2014)

Na równoważność skutków prawnych potrącenia i zapłaty niejednokrotnie wskazywały również sądy administracyjne. Przykładowo, Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 5 kwietnia 2012 r. (sygn. I FSK 1731/11) stwierdził, że Nie budzi wątpliwości, że zobowiązanie wygasa przede wszystkim poprzez jego spełnienie, co w przypadku świadczenia pieniężnego ma miejsce w sytuacji zapłaty określonej kwoty pieniężnej. Należy mieć na uwadze również taką okoliczność, że zobowiązanie pieniężne wygasa także poprzez kompensacje (potracenie) wzajemnych wierzytelności, a więc instytucję prawa cywilnego przewidzianą w ort. 498 Kodeksu cywilnego. W przypadku wzajemnej kompensacji zobowiązań, strony nie otrzymują co prawda należnych im świadczeń, ale wskutek zaliczenia wierzytelności jednej z nich na poczet wierzytelności drugiej każda ze stron zostaje zwolniona ze swego długu, co pozwala uznać ich długi za spłacone. Tym samym potrącenie jako sposób wygaszenia stosunku zobowiązaniowego uznaje się za równoważny zapłacie.

Konkludując powyższe należy stwierdzić, że skoro:

(i) wydatkiem kwalifikującym się do objęcia pomocą są koszty inwestycji, w odniesieniu do których nastąpiła zapłata, a

(ii) potrącenie stanowi de facto ekwiwalent zapłaty, wydatki inwestycyjne, które zostaną przez Spółkę uregulowane poprzez potrącenie z wierzytelnościami Inwestora wobec Spółki mogą stanowić wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną w rozumieniu § 6 ust. 1 rozporządzenia strefowego, o ile przedmiotowe potrącenie nastąpi do dnia określonego w Zezwoleniu jako data zakończenia inwestycji.

Jednocześnie, w oparciu o powyższe konkluzje należy uznać, że momentem poniesienia wydatku kwalifikującego się do objęcia pomocą publiczną w analizowanej sytuacji będzie moment dokonania potrącenia.

Stanowiska organów podatkowych w analogicznych stanach faktycznych

Wnioskodawca pragnie wskazać, że zaprezentowane przez niego stanowisko znajduje poparcie w indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego wydanych w imieniu Ministra Finansów. Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 12 listopada 2010 r. (sygn. LPB4/423-145/10-2/DS) za prawidłowe uznał stanowisko podatnika, zgodnie z którym kompensata została uznana za formę uregulowania zobowiązań lub należności, rodząc takie same skutki podatkowe jak zapłata. Jeżeli więc zapłata jest poniesieniem kosztu, co do tego brak jest jakichkolwiek wątpliwości, a jednocześnie potrącenie zrównane jest co do skutków prawnych z zapłatą, to uznać należy, że potrącenie jest poniesieniem kosztu będącego wydatkiem inwestycyjnym w rozumieniu § 6 rozporządzenia.

W interpretacji indywidualnej z 3 listopada 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach stwierdził natomiast, że Spółka dokonując kalkulacji maksymalnej kwoty zwolnienia podatkowego (tekst jedn.: określając limit pomocy publicznej) ustalanej zgodnie z przepisami rozporządzenia o SSE, uprawniona jest do zaliczania kosztów inwestycyjnych, w momencie ich poniesienia w znaczeniu kasowym. Należy w tym miejscu wskazać, iż poniesienia w znaczeniu kasowym nie można utożsamiać wyłącznie z zapłatą (gotówką, czy też bezgotówkowo). Na gruncie prawa cywilnego przewidziano również inne niż uregulowanie należności (zapłata zobowiązania) sposoby wygaśnięcia zobowiązania. Jednym z takich sposobów jest potrącenie (kompensata). Przez kompensatę należy rozumieć sposób umorzenia wierzytelności wzajemnych w sytuacji, gdy dwa podmioty są jednocześnie względem siebie dłużnikiem i wierzycielem. Każda ze stron może wówczas potrącić swoją wierzytelność z wierzytelnością drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub innym organem państwowym. Na skutek kompensaty obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej. Zatem uregulowanie zobowiązań w drodze potracenia winno być traktowane jako poniesienie kosztu w znaczeniu kasowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1-3, 5 wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.