IBPB-1-2/4510-702/15/MM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 12 października 2015 r., który wpłynął do tut. Biura 21 października 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy kwota wynagrodzenia zapłacona przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki Dzielonej będzie stanowić koszt uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 21 października 2015 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy kwota wynagrodzenia zapłacona przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki Dzielonej będzie stanowić koszt uzyskania przychodów.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: "Spółka", "Wnioskodawca") otrzymała w wyniku procesu podziału zorganizowaną część przedsiębiorstwa w postaci linii biznesowej Ochrona ("linia Ochrona") od innego podmiotu ("Spółka Dzielona").

Przed rozpoczęciem procesu podziału (co nastąpiło w okolicach kwietnia 2015 r.; sam plan podziału został sporządzony w maju 2015 r.) Spółka Dzielona poniosła wydatki mające na celu zwiększenie dochodowości sprzedaży świadczonych usług w tym usług świadczonych przez linię Ochrony. W szczególności Spółka Dzielona przeprowadziła w roku 2014 program wykupu świadczeń pracowniczych zawartych w Zakładowym Układzie Zbiorowym Pracy obejmujący w szczególności najbardziej kosztotwórcze dodatki do wynagrodzeń zasadniczych ("Program Wykupu"). Program Wykupu objął również pracowników linii Ochrony.

Program Wykupu był zakończeniem wieloletniego procesu restrukturyzacji kosztów zatrudnienia w Spółce Dzielonej w zgodzie z Zakładowym Układem Zbiorowym Pracy. Wspomniane wyżej koszty Programu Wykupu znalazły się w wyniku finansowym i podatkowym Spółki Dzielonej odpowiednio w roku 2014 i 2015 (przed podziałem). Niemniej jednak, założenia biznesowe Spółki Dzielonej zakładały, że dzięki podpisanym umowom na świadczenie usług ochrony i zawartych w nich metodologiach obliczania wynagrodzenia, od 2015 r. wzrośnie marża Spółki Dzielonej w sposób pozwalający co najmniej na ekonomiczne odzyskanie środków poniesionych na Program Wykupu. Wzrost marży dotyczyć miał również linii biznesowej Ochrony.

W momencie podjęcia decyzji biznesowej przez udziałowca o dokonaniu podziału, Spółka Dzielona oraz Wnioskodawca rozpoczęły rozmowy o odzwierciedleniu kwoty dodatkowej marży przewidzianej w roku 2015 i 2016 na linii Ochrony (marża rzeczywiście zrealizowana - marża przed realizacją Programu Wykupu) w planie podziału. Nie ulega bowiem wątpliwości, że część ekonomicznego efektu w postaci zwiększenia marży na usługach ochroniarskich w roku 2015 i 2016 przypadnie Wnioskodawcy realizującemu kontrakty po podziale.

Niemniej jednak, fakt ujęcia powyższych kosztów w wyniku Spółki Dzielonej, jak również niemożność ustalenia ostatecznego ekonomicznego efektu u Wnioskodawcy (z uwagi na niemożność przewidzenia daty podziału) oraz brak prawnych możliwości ustalenia dopłat dla Spółki Dzielonej (Kodeks spółek handlowych przewiduje bowiem wyłącznie dopłaty dla wspólników spółki dzielonej) spowodował że, plan podziału nie mógł odzwierciedlić tego faktu.

Tym samym, zarządy Wnioskodawcy i Spółki Dzielonej podjęły decyzję o zawarciu porozumienia, na mocy którego Wnioskodawca wypłacać będzie Spółce Dzielonej od dnia 1 lipca 2015 r. do dnia 31 marca 2016 r. wynagrodzenie miesięczne w wysokości równej wartości zmniejszenia kosztów osobowych pracowników, podlegających Programowi Wykupu, którzy przeszli do Wnioskodawcy wskutek podziału ("Porozumienie").

W ocenie Wnioskodawcy, jest to wynagrodzenie za dokonanie przez Wnioskodawcę (winno być: przez Spółkę Dzieloną) wykupu świadczeń pracowniczych, gdyż wykup ten częściowo dokonany był na rzecz Wnioskodawcy. Spółka Dzielona zamierza jednak wystawiać na Wnioskodawcę faktury VAT powiększone o podstawową stawkę podatku VAT, gdyż Spółka Dzielona nie dokonywała wykupu w imieniu Wnioskodawcy - na moment wykupu nie rozważano nawet podziału Spółki Dzielonej.

Zarówno Wnioskodawca jak i Spółka Dzielona wchodzą w skład tej samej podatkowej grupy kapitałowej. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT i świadczy usługi opodatkowane VAT na terytorium Polski.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy kwota wynagrodzenia zapłacona przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki Dzielonej będzie stanowić koszt uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota wynagrodzenia będzie stanowić koszt uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.; dalej: "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zgodnie z powyższym przepisem, podatnik ma prawo zaliczyć wszelkie wydatki do kosztów uzyskania przychodu, jeżeli:

* wydatki te nie zostały enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.;

* istnieje związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy ich poniesieniem, a możliwością uzyskania przychodu podatkowego lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Ponadto aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać również następujące przesłanki:

* został poniesiony przez podatnika,

* jest definitywny, a więc bezzwrotny,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* został właściwie udokumentowany.

W ocenie Wnioskodawcy, wydatki przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego nie zostały wyłączone z kosztów uzyskania przychodów - zarówno na mocy art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. jak i przepisów konstytuujących neutralność podziału spółek w sytuacji w której zarówno część wydzielana jak i pozostająca stanowią zorganizowane części przedsiębiorstwa.

Należy podkreślić, że Program Wykupu ze swej istoty nie mógł być uwzględniony w planie podziału. Tym samym, do przedstawionego zdarzenia nie będzie miała zastosowania zasada neutralności podatkowej podziału, gdyż pozostaje ono poza zakresem przedmiotowym planu podziału. Zasada neutralności realizowana jest bowiem jedynie w odniesieniu do elementów zorganizowanych części przedsiębiorstwa w momencie aportu, a omawiany wydatek na moment podziału był już dokonany i potraktowany jako koszt uzyskania przychodów w Spółce Dzielonej i w żaden sposób nie wchodził ani w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa, która została wydzielona ani w skład pozostającej w Spółce Dzielonej zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Przedmiotem Porozumienia jest jedynie efekt ekonomiczny osiągnięty przez Wnioskodawcę w wyniku działań podjętych przez Spółkę Dzieloną zanim podjęto decyzję o przystąpieniu do podziału spółek.

Jednocześnie, z uwagi na treść planowanego Porozumienia i ekonomiczną istotę transakcji, nie sposób twierdzić, że analizowane wydatki mieszczą się w dyspozycji art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. b u.p.d.o.p., gdyż dla Wnioskodawcy nie są to wydatki na spłatę zobowiązań innego podmiotu. Spółka Dzielona spłaciła swoje zobowiązania wobec pracowników, a Wnioskodawca nie jest i nie był odpowiedzialny za te zobowiązania.

Powyższa kwota nie może być także potraktowana jako odszkodowanie na rzecz Spółki Dzielonej, gdyż zobowiązanie Spółki Dzielonej powstało bez udziału Wnioskodawcy.

Wnioskodawca zamierza uiścić wynagrodzenie na rzecz Spółki Dzielonej wyłącznie ze względu na efekt ekonomiczny jaki osiągnął w efekcie dokonania tych wydatków przez Spółkę Dzieloną.

Nie ulega bowiem wątpliwości, że Program Wykupu świadczeń pracowniczych zawartych w Zakładowym Układzie Zbiorowym Pracy obejmujący najbardziej kosztotwórcze dodatki do wynagrodzeń zasadniczych, obiektywnie przyczyni się do uzyskania dodatkowego dochodu przez Wnioskodawcę poprzez obniżenie kosztów działalności gospodarczej. Gdyby nie zrealizowany na poziomie Spółki Dzielonej Program Wykupu Wnioskodawca sam musiałby przedsięwziąć czynności reorganizacyjne.

Jednocześnie, jest jasnym dla Wnioskodawcy, że przedmiotem rozliczenia niejako "obok" podziału spółek nie mogą być, co do zasady, wydatki poniesione przez Spółkę Dzieloną niemające bezpośredniego i możliwego do udokumentowania wpływu na wynik podmiotu otrzymującego majątek w wyniku podziału. Kontynuacja działalności gospodarczej przez podmiot otrzymujący zorganizowaną część przedsiębiorstwa jest bowiem założeniem immanentnie wpisanym w istotę neutralności podatkowej podziału. Jednak w przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego poniesione przez Spółkę Dzieloną koszty w sposób dostatecznie określony dotyczą sprecyzowanego okresu, w którym Spółka Dzielona oczekiwała ekonomicznego zwrotu poniesionych kosztów w postaci dodatkowego dochodu. Także wynagrodzenie dla Spółki Dzielonej zostanie skalkulowane wyłącznie w oparciu o zmianę marży w tym okresie, gdyż realizując Program Wykupu taki minimalny czasokres zwrotu miał na uwadze zarząd Spółki Dzielonej.

W świetle powyższego, a także mając na uwadze, że opisany wydatek zostanie definitywnie poniesiony przez Wnioskodawcę, pozostając w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą oraz że zostanie właściwie udokumentowany, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że powinien on stanowić koszt uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Podkreślić również należy, że niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie ustalony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Jednocześnie na uwagę zasługuje okoliczność, że pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia poniesionych przez Spółkę wydatków do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.).

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.