IBPB-1-2/4510-679/15/BKD

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 18 grudnia 2015 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPB-1-2/4510-679/15/BKD

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 12 października 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 15 października 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w związku ze zbyciem przez Spółkę udziałów w Spółce A w celu ich dobrowolnego umorzenia bez wynagrodzenia, zgodnie z art. 199 § 3 k.s.h., po stronie Wnioskodawcy powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 października 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w związku ze zbyciem przez Spółkę udziałów w Spółce A w celu ich dobrowolnego umorzenia bez wynagrodzenia, zgodnie z art. 199 § 3 k.s.h., po stronie Wnioskodawcy powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, będący polskim rezydentem podatkowym, jest wspólnikiem w spółce komandytowej (dalej: "Spółka"), która będzie posiadać udziały w spółce kapitałowej (dalej: "Spółka A").

Ze względu na to, że spółka komandytowa nie jest podatnikiem, Spółka nie rozpoznaje ani przychodów ani kosztów dla celów podatkowych. Koszty i przychody z transakcji rozpoznaje Wnioskodawca. W przyszłości Spółka zamierza zbyć udziały w Spółce A na rzecz Spółki A w celu dobrowolnego umorzenia udziałów bez wynagrodzenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku ze zbyciem przez Spółkę udziałów w Spółce A w celu ich dobrowolnego umorzenia bez wynagrodzenia, zgodnie z art. 199 § 3 k.s.h., po stronie Wnioskodawcy powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W ocenie Wnioskodawcy, w związku ze zbyciem przez Spółkę udziałów w Spółce A w celu ich dobrowolnego umorzenia bez wynagrodzenia, zgodnie z art. 199 § 3 ustawy z dnia 15 września 2000 r. (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1030 z późn. zm., dalej: "k.s.h."), po stronie Wnioskodawcy nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Tryb umarzania udziałów w spółce z o.o. reguluje art. 199 k.s.h. Zgodnie z art. 199 § 1 zd. 2 k.s.h., udział może być umorzony za zgodą wspólnika w drodze nabycia udziału przez spółkę (umorzenie dobrowolne). Stosownie do treści art. 199 § 2 zd. 1 k.s.h., umorzenie udziału wymaga uchwały zgromadzenia wspólników, która powinna określać w szczególności podstawę prawną umorzenia i wysokość wynagrodzenia przysługującego wspólnikowi za umorzony udział. Art. 199 § 3 k.s.h. dopuszcza jednakże sytuację, w której za zgodą wspólnika umorzenie udziału może nastąpić bez wynagrodzenia. W danym stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym) wspólnik rozważa wyrażenie zgody na umorzenie jego udziałów bez wynagrodzenia. W celu ustalenia skutków podatkowych należy wskazać, że nieodpłatne zbycie udziałów w celu ich umorzenia od 1 stycznia 2011 r. nie mieści się w kategorii dochodów (przychodów) z udziałów w zyskach osób prawnych. Z tego też względu dla określenia konsekwencji podatkowych należy posługiwać się ogólnym pojęciem przychodów określonych w art. 12 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej: Ustawa CIT"). Należy wskazać, że art. 12 Ustawy CIT nie obejmuje w sposób wyraźny swoim zakresem przychodów z dobrowolnego umorzenia udziałów bez wynagrodzenia. Odnosi się jedynie do przychodu z umorzenia udziałów objętych w zamian za przedsiębiorstwo, jego zorganizowaną część i to jedynie w sytuacji, gdy wspólnik otrzymuje z tego tytułu wynagrodzenie. Katalog przychodów z art. 12 Ustawy CIT jest co prawda katalogiem otwartym, jednak zawsze dotyczy takich sytuacji, w których po stronie podatnika pojawia się określone co do wartości przysporzenie majątkowe - czy to w wyniku otrzymania pieniędzy, nieodpłatnych świadczeń, czy też umorzenia jego zobowiązań. W danym stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym) sytuacja taka nie będzie miała miejsca. W związku ze zbyciem na rzecz Spółki udziałów w celu ich umorzenia wspólnik nie otrzymuje żadnej rekompensaty - ani w formie pieniędzy, ani jakichkolwiek innych świadczeń. Nie powstanie zatem dla niego przysporzenie majątkowe, które mogłoby zostać uznane za przychód na gruncie Ustawy CIT. Należy wskazać, że pomimo, iż w momencie nieodpłatnego zbycia udziałów w celu ich umorzenia pomiędzy Spółką A a Wnioskodawcą zachodzą relacje, o których mowa w art. 11 ust. 4 Ustawy CIT, nie będzie miał zastosowania dla tej transakcji przepis art. 11 ust. 1 Ustawy CIT. Stosownie do treści art. 11 ust. 1 Ustawy CIT, jeżeli w wyniku powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podmiot nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały - dochody danego podmiotu oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań. Instytucja dobrowolnego umorzenia udziałów bez wynagrodzenia została przewidziana w k.s.h. Z przyczyn oczywistych, skorzystać z niej mogą jedynie podmioty powiązane kapitałowo (trzeba być wspólnikiem Spółki A, aby po pierwsze posiadać jej udziały, a po drugie podlegać procedurze ich umorzenia). W odniesieniu do nieodpłatnego zbywania udziałów w celu ich umorzenia nie można zatem mówić o warunkach rynkowych, bowiem taka transakcja jest możliwa na gruncie k.s.h. wyłącznie między Spółką A a jej wspólnikiem, tj. brak jest porównywalnej transakcji rynkowej, której mogłyby dokonać między sobą podmioty niepowiązane. Z kolei każdy inny wspólnik spółki z o.o., w oparciu o art. 199 § 3 k.s.h., może - podobnie jak Wnioskodawca - zgodzić się na dobrowolne umorzenie udziałów bez wynagrodzenia. Praktyka pokazuje, że dobrowolne umorzenie udziałów w trybie art. 199 § 3 k.s.h. (to jest bez wynagrodzenia) jest instytucją prawa handlowego często stosowaną. Konkludując, zdaniem Wnioskodawcy nie powinien znajdować do niej zastosowania także art. 11 Ustawy CIT. Do transakcji zbycia udziałów w celu umorzenia bez wynagrodzenia nie będzie miał zastosowania art. 14 ust. 1 Ustawy CIT, wedle którego przychodem z odpłatnego, zbycia rzeczy lub praw majątkowych jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Jak wskazano powyżej, zbycie udziałów w celu umorzenia bez wynagrodzenia nie jest przedmiotem standardowego obrotu handlowego, nie można zatem mówić w odniesieniu do tej transakcji o warunkach rynkowych. Dodatkowo należy wskazać, że art. 14 ust. 1 posługuje się pojęciem "ceny", a art. 199 § 3 k.s.h., będącego podstawą prawną umorzenia, mówi o "wynagrodzeniu". Zgodnie ze stanowiskiem Ministra Finansów wyrażonym piśmie z 18 lutego 2003 r. sygn. LK-399/LM/BG/2003 "W przypadku, określonego w art. 199 kodeksu spółek handlowych, nabycia od wspólnika udziałów przez spółkę w celu ich umorzenia występuje wynagrodzenie. Termin wynagrodzenie nie jest tożsamy z ceną". Art. 14 Ustawy CIT nie może zatem znajdować zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Wnioskodawca wskazuje, że powyższe stanowisko potwierdzono w licznych interpretacjach zarówno w odniesieniu do przepisów Ustawy CIT, jak i do analogicznych przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.). Między innymi potwierdził je:

* Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, w interpretacji indywidualnej z 18 listopada 2009 r. sygn. ILPB3/423-692/09-2/AO,

* Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, w interpretacji indywidualnej z 23 lipca 2010 r. sygn. IPPB3/423-272/10-2/PD,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, w interpretacji indywidualnej z 17 listopada 2009 r. sygn. IPPB2/415-531/09-2/MG,

* Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, w interpretacji indywidualnej z 12 maja 2011 r. sygn. IPPB3/423-95/11-6/JB,

* Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, w interpretacji indywidualnej z 11 czerwca 2012 r. sygn. ITPB3/423-182/12/DK,

* Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, w interpretacji indywidualnej z 12 czerwca 2013 r. IPTPB3/423-106/13-2/IR,

* Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, w interpretacji indywidualnej z 30 września 2013 r., IPPB3/423-535/13-2/AM.

W świetle przywołanych argumentów oraz wyżej zaprezentowanych poglądów organów podatkowych, zwracam się z prośbą o potwierdzenie, że przedstawione przez Wnioskodawcę stanowisko i rozumienie treści przepisów prawa podatkowego jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl