IBPB-1-2/4510-666/15/BD - Zwolnienie spółdzielni rolniczej z opodatkowania odszkodowania wypłaconego z tytułu wywłaszczenia nieruchomości pod budowę drogi publicznej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 9 października 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 12 października 2015 r.), uzupełnionym 15 grudnia 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* zwolnienia z opodatkowania odszkodowania wypłaconego z tytułu wywłaszczenia nieruchomości pod budowę drogi publicznej - jest prawidłowe,

* możliwości zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 października 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* zwolnienia z opodatkowania odszkodowania wypłaconego z tytułu wywłaszczenia nieruchomości pod budowę drogi publicznej,

* możliwości zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 3 grudnia 2015 r., Znak IBPB-1-2/4510-666/15/BD wezwano Wnioskodawcę do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 15 grudnia 2015 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółdzielnia istnieje nieprzerwanie od 1958 r. i prowadzi działalność mieszaną polegającą na uprawach rolnych oraz chowie i hodowli zwierząt. Na strukturę przychodów w 2014 r. składało się 67% przychodów z produkcji rolniczej oraz 33% z pozarolniczej.

Decyzją Wojewody na podstawie art. 12 ust. 4a, 4f i 5 w związku z art. 11a i 18 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 687 z późn. zm., zwanej: "specustawą"), art. 132 ust. 1a w związku z art. 134 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 782 z późn. zm.), Spółdzielnia we wrześniu 2015 r. otrzymała odszkodowanie za wywłaszczoną nieruchomość (przeznaczoną pod obwodnicę) nabytą na mocy prawa przez Skarb Państwa (w treści ww. decyzji użyto pojęcia odszkodowanie).

Wywłaszczona w 2015 r. z mocy prawa nieruchomość, będąca częścią gospodarstwa rolnego nieprzerwanie przez okres dłuższy niż 5 lat, według stanu na dzień wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej (tekst jedn.: na dzień 8 kwietnia 2015 r.) w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, oznaczona była jako przeznaczona na inwestycje drogowe, jako projektowana obwodnica miasta.

W uzupełnieniu wniosku z 10 grudnia 2015 r. Wnioskodawca wskazał, że oprócz działalności rolniczej prowadzi także działy specjalne produkcji rolnej oraz działalność handlowo-usługową. Z kolei dochód uzyskany z tytułu wywłaszczenia zostanie przeznaczony i wydatkowany na działalność rolniczą, zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy o CIT.

Natomiast udział przychodów z działalności rolniczej w stosunku do przychodów z działalności pozarolniczej wynosi:

* w 2014 r. - 67,19%

* w 2015 r. - 70,00% (szacowany przychód z działalności rolniczej na podstawie wyników za 11/2015).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy otrzymane odszkodowanie za wywłaszczoną z mocy prawa na rzecz Skarbu Państwa nieruchomość należy potraktować jako przychód wolny od podatku zgodnie z art. 17 ust. 1 ustawy o CIT, czy będzie to przychód z działalności pozarolniczej, który należy opodatkować podatkiem dochodowym od osób prawnych, czy potraktować go jako przychód ze sprzedaży (zbycia) środków trwałych i wyłączyć ze struktury przychodów pozarolniczych.

Zdaniem Wnioskodawcy, zwolnienie z podatku CIT przychodów z tytułu przejętych gruntów, wynika z art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który mówi o tym, że wolne od podatku są dochody z tytułu sprzedaży całości lub części nieruchomości wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego. Ustawodawca w przepisie tym, zwalnia od podatku dochody z tytułu sprzedaży całości lub części nieruchomości wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego, pod warunkiem spełnienia wymogu przewidzianego tym przepisem. Ponadto nieruchomość została wywłaszczona na rzecz Skarbu Państwa.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca przedstawił własne stanowisko w odniesieniu do sformułowanego we wniosku pytania wskazując, że uzyskane przychody z tytułu przejętych przez Skarb Państwa gruntów powinny być zwolnione z opodatkowania na mocy art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Grunty, które zostały przejęte wchodziły w skład gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy nieprzerwanie, przez okres dłuższy niż 5 lat.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej: "Ustawa o CIT"), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Dochodem, z zastrzeżeniem art. 10 i art. 11 i art. 24a, jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą (art. 7 ust. 2 Ustawy o CIT).

W art. 12 Ustawy o CIT, ustawodawca nie definiując pojęcia przychodu, zamieścił otwarty katalog zdarzeń stanowiących przychód podatkowy, wskazując, że przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe (art. 12 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT). Natomiast w art. 12 ust. 4 Ustawy o CIT, określono rodzaje przysporzeń, których nie zalicza się do przychodów podatkowych, jednakże brak w nim wyłączenia z opodatkowania przychodu pochodzącego z odszkodowania. Odszkodowanie nie jest również wymienione w art. 17 ust. 1 Ustawy o CIT, który zawiera katalog dochodów zwolnionych od podatku dochodowego od osób prawnych.

Odszkodowanie to szczególny rodzaj świadczenia, którego celem jest naprawienie szkody. Przepisy podatkowe nie zawierają definicji odszkodowania. Oznacza to, że w tym zakresie należy posiłkować się przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.). Na gruncie prawa cywilnego odszkodowanie za doznaną szkodę majątkową lub niemajątkową uzależnione jest od zaistnienia zdarzenia, z którym przepisy łączą obowiązek naprawienia szkody.

W przedmiotowej sprawie zdarzeniem, z którym związane jest odszkodowanie jest wywłaszczenie. Wywłaszczenie polega na pozbawieniu lub ograniczeniu służącego określonej osobie prawa rzeczowego do oznaczonej rzeczy na mocy indywidualnego aktu prawa.

Wywłaszczenie dotyczące nieruchomości uregulowane jest w rozdziale 4 działu III (art. 112-135) ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 1774 z późn. zm.). Unormowania te umożliwiają władzy publicznej ingerencję w cudzą własność przez ograniczenie lub pozbawienie własności nieruchomości, a także pozbawianie i ograniczanie innych praw do nieruchomości - użytkowania wieczystego i innych praw rzeczowych.

Wywłaszczenie dokonywane na podstawie ww. ustawy:

* przeprowadzane jest w postępowaniu administracyjnym, w indywidualnej sprawie z zakresu administracji publicznej, przez wydanie decyzji (art. 112 ust. 2);

* może dotyczyć tylko nieruchomości przeznaczonych w planach miejscowych na cele publiczne lub nieruchomości, dla których wydana została ostateczna decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego (art. 112 ust. 1);

* może nastąpić, tylko jeżeli cele publiczne nie mogą być zrealizowane w inny sposób niż przez pozbawienie albo ograniczenie praw do nieruchomości, a prawa te nie mogą być nabyte w drodze umowy (art. 112 ust. 3);

* następuje w celu realizacji celu publicznego - jednego z celów wymienionych w art. 6 tej ustawy lub celu publicznego określonego w innej ustawie;

* polega na pozbawieniu własności, użytkowania wieczystego lub innego ograniczonego prawa rzeczowego albo na ograniczeniu tych praw;

* następuje tylko na rzecz Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego (nie może nastąpić na rzecz państwowych ani samorządowych osób prawnych, ani innych osób), z tym że ograniczenie wykonywania prawa może nastąpić także na rzecz innych podmiotów realizujących cel publiczny.

Zgodnie z art. 112 ust. 2 ww. ustawy, wywłaszczenie nieruchomości polega na pozbawieniu albo ograniczeniu, w drodze decyzji, prawa własności, prawa użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego na nieruchomości. Jak stanowi przepis art. 128 ust. 1 ww. ustawy, wywłaszczenie własności nieruchomości następuje za odszkodowaniem na rzecz osoby wywłaszczonej odpowiadającym wartości tej nieruchomości.

W tym miejscu należy wskazać, że zasady nabywania nieruchomości pod inwestycje w zakresie dróg publicznych, a także organy właściwe w tych sprawach reguluje ustawa z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 2031).

Stosownie do art. 12 ust. 4 ww. ustawy, nieruchomości lub ich części, o których mowa w art. 11f ust. 1 pkt 6, stają się z mocy prawa:

- z dniem, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna.

Decyzję ustalającą wysokość odszkodowania za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, wydaje organ, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej (art. 12 ust. 4a ww. ustawy).

W przypadku wywłaszczenia nieruchomości na cele budowy lub przebudowy dróg publicznych w roli organu władzy publicznej wykonującego zadania z zakresu administracji rządowej występuje organ dokonujący wywłaszczenia. Organem tym jest wojewoda, dokonujący wywłaszczenia w imieniu Skarbu Państwa.

Natomiast, zgodnie z art. 535 Kodeksu cywilnego, przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Zgodnie z art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego, umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej, albo że strony inaczej postanowiły. W myśl art. 158 Kodeksu cywilnego, umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. To samo dotyczy umowy przenoszącej własność, która zostaje zawarta w celu wykonania istniejącego uprzednio zobowiązania do przeniesienia własności nieruchomości; zobowiązanie powinno być w akcie wymienione.

Sprzedaż jest zatem umową dwustronnie zobowiązującą. Skutkiem zawarcia umowy sprzedaży jest zobowiązanie się sprzedawcy do przeniesienia własności rzeczy lub prawa na kupującego oraz zobowiązanie się kupującego do zapłacenia sprzedawcy umówionej ceny. Świadczenie jednej strony jest więc odpowiednikiem świadczenia drugiej strony. W takim ujęciu umowa sprzedaży ma charakter umowy wzajemnej, w odniesieniu do której znajdują zastosowanie ogólne przepisy dotyczące zobowiązań wzajemnych (art. 487 i następne), podczas gdy wywłaszczenie, w szerokim znaczeniu tego słowa, oznacza wszelkie formy ingerencji państwa w prawa własności przysługujące innym podmiotom. Przedmiotem wywłaszczenia jest prawo rzeczowe, a skutkiem przejście prawa na rzecz Skarbu Państwa, jednostki samorządu terytorialnego albo wygaśnięcie prawa, bądź ograniczenie wykonywania prawa (zob. Ewa Bończak-Kucharczyk, Komentarz do art. 112 ustawy o gospodarce nieruchomościami, Lex 2011).

W przedstawionym stanie faktycznym doszło do wywłaszczenia za odszkodowaniem nieruchomości rolnej, wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego. Na podstawie decyzji Wojewody Spółce przyznano odszkodowanie. Spółka uzyskała zatem, zgodnie z ww. przepisami Ustawy o CIT, przychód w formie odszkodowania w określonej kwocie pieniędzy. Zdarzenie to mieści się w ogólnym pojęciu przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT. Natomiast kwestie dotyczące zwolnienia ww. przychodu z opodatkowania zostały zawarte w art. 17 Ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT, wolne od podatku są dochody z tytułu sprzedaży całości lub części nieruchomości wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego; zwolnienie nie dotyczy dochodu uzyskanego ze sprzedaży, jeżeli sprzedaż ta następuje przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie całości lub części zbywanej nieruchomości.

Z treści art. 17 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT wynika, że ustawodawca określił trzy przesłanki warunkujące zastosowanie zwolnienia:

Skoro zatem wywłaszczenie nie może być utożsamiane ze sprzedażą to w konsekwencji, w przedmiotowej sprawie nie może mieć zastosowania powołany przez Wnioskodawcę przepis art. 17 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT dotyczący zwolnienia przedmiotowego.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy, odnośnie wywłaszczenia gruntów na rzecz Skarbu Państwa, które należy traktować jako sprzedaż nieruchomości rolnych i w związku z tym, dochód z tego tytułu nie podlega podatkowi dochodowemu od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT należy uznać za nieprawidłowe.

W ocenie tut. Organu uzyskany dochód z tytułu wywłaszczenia nieruchomości rolnej nie może być również uznany za niepodlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, jako dochód uzyskany z działalności rolniczej.

Ilekroć w ustawie jest mowa o gospodarstwie rolnym, oznacza to gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym - art. 2 ust. 4 Ustawy o CIT

Ponadto wskazać należy, że w myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT, przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej, chyba że ustalenie przychodów jest wymagane dla celów określenia dochodów wolnych od podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4e Ustawy o CIT.

Dla celów podatku dochodowego od osób prawnych działalność rolniczą definiuje przepis art. 2 ust. 2 Ustawy o CIT, który stanowi, że jest to działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:

- licząc od dnia nabycia.

W myśl art. 2 ust. 3 Ustawy o CIT, działami specjalnymi produkcji rolnej są: uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermowa hodowla i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowla i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, hodowla dżdżownic, hodowla entomofagów, hodowla jedwabników, prowadzenie pasiek oraz hodowla i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym.

Działalność prowadzona w gospodarstwie rolnym przez jego właściciela lub posiadacza jest działalnością rolniczą w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli odpowiada kryteriom definicji, zawartej w przepisie art. 2 ust. 2 Ustawy o CIT.

W oparciu o powyższe, stwierdzić należy, że przychody z działalności rolniczej - poza dochodami z działów specjalnych produkcji rolnej - nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Natomiast naruszenie zakresu działalności rolniczej oraz sposobu w jaki winna być wykonywana, stanowi o konieczności poddania zakresowi przedmiotowemu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychodów z czynności, wykraczających poza ustawowy zakres działalności rolniczej. W konsekwencji, działalność pozarolnicza (w tym działy specjalne produkcji rolnej) objęta została podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Z powyższych przepisów należy wyimplikować również wniosek, że do przychodów z działalności rolniczej zalicza się wyłącznie przychody bezpośrednio pochodzące z działalności określonej w art. 2 ust. 2 Ustawy o CIT, nie zaś wszelkie przychody związane z tą działalnością. Jednocześnie, biorąc pod uwagę fakt, że Spółdzielnia prowadzi działalność rolniczą i pozarolniczą, a zatem stosuje się do niej przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy wskazać na treść art. 17 ust. 1 pkt 4e Ustawy o CIT. Zgodnie z tym przepisem, wolne od podatku są dochody podatników z działalności pozarolniczej, w tym z działów specjalnych produkcji rolnej - w części przeznaczonej na działalność rolniczą, o której mowa w art. 2 ust. 2 Ustawy o CIT, jeżeli w roku poprzedzającym rok podatkowy, a w razie rozpoczęcia działalności - w pierwszym podatkowym roku tej działalności udział przychodów z działalności rolniczej, ustalonych zgodnie z art. 12-14, powiększonych o wartość zużytych do przetwórstwa rolnego i spożywczego surowców i materiałów pochodzących z własnej produkcji roślinnej i zwierzęcej, stanowił co najmniej 60% przychodów osiągniętych ze wszystkich rodzajów działalności.

W myśl art. 17 ust. 1d Ustawy o CIT, przy ustalaniu udziału, o którym mowa w ust. 1 pkt 4e, w kwocie przychodów osiągniętych ze wszystkich rodzajów działalności nie uwzględnia się przychodów uzyskanych:

Natomiast treść art. 17 ust. 1b Ustawy o CIT wskazuje, że zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, ma zastosowanie, jeżeli dochód jest przeznaczony i - bez względu na termin - wydatkowany na cele określone w tym przepisie, w tym także na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych służących bezpośrednio realizacji tych celów oraz opłacenie podatków niestanowiących kosztu uzyskania przychodów (...).

Prawo do zwolnienia z opodatkowania ww. dochodów nie jest zatem ograniczone żadnym terminem wydatkowania środków na wskazane cele. Jednak w razie wykorzystania dochodu niezgodnie z celem uprawniającym do zwolnienia podatnik obowiązany jest uiścić podatek dochodowy od całości lub odpowiedniej części dochodu uprzednio objętego deklaracją. Stosownie bowiem do art. 25 ust. 4 Ustawy o CIT, jeżeli podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1, uprzednio zadeklarowali, że przeznaczą dochód na cele określone w tych przepisach i dochód ten wydatkowali na inne cele albo na cele określone w tych przepisach, ale po terminie w nich określonym - podatek od tego dochodu, bez wezwania, wpłaca się do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano wydatku lub w którym upłynął termin do dokonania wydatku; przepis ten stosuje się również do dochodów za lata poprzedzające rok podatkowy, zadeklarowanych i niewydatkowanych w tych latach na cele określone w art. 17 ust. 1b, z zastrzeżeniem art. 17 ust. 1 pkt 5a. A zatem, jeżeli dochód uzyskany z tytułu wywłaszczenia nieruchomości wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego - którego dotyczy sprawa - zostanie przeznaczony i wydatkowany na działalność rolniczą oraz udział przychodów z działalności rolniczej, ustalonych zgodnie z art. 12-14, powiększonych o wartość zużytych do przetwórstwa rolnego i spożywczego surowców i materiałów pochodzących z własnej produkcji roślinnej i zwierzęcej, stanowi w roku poprzedzającym rok podatkowy co najmniej 60% przychodów osiągniętych ze wszystkich rodzajów działalności, to dochód ten korzystać będzie ze zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 4e Ustawy o CIT.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego oraz uzupełnienia wniosku wynika, że Wnioskodawca oprócz działalności rolniczej prowadzi także działy specjalne produkcji rolnej oraz działalność handlowo-usługową. Udział przychodów z działalności rolniczej, w roku poprzedzającym rok podatkowy wyniósł 67,19% przychodów osiągniętych ze wszystkich rodzajów prowadzonej działalności i z tego względu za spełniony należy uznać pierwszy warunek wynikający z art. 17 ust. 1 pkt 4e Ustawy o CIT. Wnioskodawca wskazał również, że dochód uzyskany z działalności pozarolniczej zostanie przeznaczony na działalność rolniczą, co oznacza, że również drugi warunek uprawiający do zwolnienia wynikającego z art. 17 ust. 1b Ustawy o CIT należy uznać za spełniony.

Reasumując, dochód uzyskany przez Spółdzielnię z tytułu odszkodowania za wywłaszczenie nieruchomości wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego podlega zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4e Ustawy o CIT. Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy dotyczące zwolnienia z opodatkowania ww. dochodu należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Augustyna Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.