IBPB-1-2/4510-621/16-1/MM - Skutki podatkowe umowy nowacji zobowiązań.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 29 czerwca 2016 r., który wpłynął do tut. Biura 1 lipca 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych umowy nowacji zobowiązań - jest prawidłowe.

W dniu 1 lipca 2016 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych umowy nowacji zobowiązań.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej także: "Spółka") jest spółką kapitałową z siedzibą w Polsce prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie usług medycznych. W celu zabezpieczenia działalności oraz płynności Wnioskodawca otrzymał od swoich udziałowców pożyczki. Pomimo że termin zwrotu pożyczki jeszcze nie upłynął, Wnioskodawca w ramach umowy nowacji zamierza wyemitować długoterminowe obligacje, które zostaną przydzielone dotychczasowemu pożyczkodawcy w miejsce udzielonych wcześniej pożyczek. Obligacje będą obejmowały zarówno wartość nominalną pożyczki jak również odsetki. Na dzień objęcia obligacji ich część obejmująca odsetki zostanie przez Wnioskodawcę potraktowana jako odsetki wypłacone i z tego tytułu zostaną uiszczone należne zobowiązania publicznoprawne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku zawarcia umowy nowacji zobowiązań z tytułu pożyczek udzielonych Spółce przez udziałowca powstanie przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonanie odnowienia (nowacji) zobowiązań z tytułu pożyczek udzielnych Spółce przez udziałowca nie spowoduje powstania przychodu na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.; dalej: "u.p.d.o.p.").

Przez umowę nowacji (novatio) uregulowaną w art. 506 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 380 z późn. zm.; dalej: "k.c.") strony postanawiają, że w miejsce dotychczasowego zobowiązania dłużnika, które zostaje umorzone, dłużnik spełni inne świadczenie albo nawet to samo świadczenia, lecz z innej podstawy prawnej. W efekcie odnowienia dotychczasowe zobowiązanie (z tytułu pożyczki) zostaje zastąpione nowym (z tytułu emisji obligacji). Pod względem prawnym Wnioskodawca w dalszym ciągu ma zobowiązanie wobec swoich udziałowców z tym, że inna będzie podstawa prawna jego spełnienia. Również w sensie ekonomicznym sytuacja zobowiązanego zasadniczo nie zmieni się. W wyniku umorzenia jednego zobowiązania nie powstaje przysporzenie po stronie dłużnika, ponieważ w to miejsce wchodzi inne zobowiązanie i w takim samym stopniu dłużnik będzie musiał zaangażować posiadane aktywa majątkowe w celu realizacji odnowionego zobowiązania.

Zgodnie z treścią art. 12 ust. 3 (winno być: art. 12 ust. 1 pkt 3) u.p.d.o.p., przychodem podlegającym opodatkowaniu jest wartość, z zastrzeżeniem ust. 4 pkt 8, (dotyczy bankowego postępowania ugodowego, postępowania upadłościowego, programu restrukturyzacji na podstawie odrębnych przepisów) umorzonych lub przedawnionych zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy.

Użyte w przepisie art. 12 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.p. określenie "umorzonych lub przedawnionych zobowiązań" wskazuje, że chodzi o takie umorzenie, które ma charakter trwały - wówczas z jednej strony ulegną zmniejszeniu pasywa dłużnika, z drugiej nie będzie konieczności angażowania jego aktywów. W jednym z wielu orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego wskazano (wyrok z 27 listopada 2003 r. sygn. akt III SA 3382/02), że do przychodów można zaliczyć tylko takie wartości, które określają definitywny przyrost majątku podatnika. Przychodem są więc tylko definitywne przysporzenia, które powiększają majątek w tym znaczeniu, że powodują zwiększenia aktywów lub zmniejszenie zobowiązań w sposób trwały.

W wyroku z 17 listopada 2015 r. sygn. akt II FSK 1875/13, wydanym co prawda na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dotyczącym jednak analogicznego przepisu umorzenia lub przedawnienia zobowiązania), Sąd zwrócił uwagę na konieczność zastosowania, w podobnym do rozpatrywanego w niniejszym wniosku wypadku, wykładni systemowej i celowościowej, a nie tylko literalnej. Zdaniem Sądu, występowanie w art. 506 § 1 k.c., statuującym instytucję odnowienia, pojęcia "umorzenia zobowiązania" samo w sobie nie może przesądzać, że w okolicznościach sprawy będącej przedmiotem wyroku, podatnik uzyskał przychód w związku z zawarciem umowy nowacji.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku zawarcia przez niego umowy nowacji, w wyniku której dojdzie do umorzenia zobowiązania z tytułu pożyczki i w miejsce tych pożyczek zaciągnie zobowiązanie z tytułu emisji obligacji, nie dojdzie u niego do powstania przychodu na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.p.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.