IBPB-1-2/4510-603/15/MM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 16 września 2015 r., który wpłynął do tut. Biura 25 września 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu ustalenia kosztów uzyskania przychodu (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2) - jest prawidłowe.

W dniu 25 września 2015 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu ustalenia kosztów uzyskania przychodu.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka akcyjna (dalej: "Wnioskodawca", "Spółka", "Spółka dominująca") wraz z dwunastoma spółkami zależnymi z Grupy Kapitałowej utworzyły Podatkową Grupę Kapitałową (dalej: "Grupa", "PGK"), o której mowa w art. la ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.; dalej: "ustawa o CIT"). Umowa o utworzeniu Podatkowej Grupy Kapitałowej została zawarta w dniu (...) 2014 r. i została zarejestrowana przez Naczelnika (...) Urzędu Skarbowego (dalej: "Umowa"). Spółką wskazaną w Umowie do reprezentacji PGK jest Wnioskodawca. Pierwszy rok podatkowy PGK rozpoczął się 1 stycznia 2015 r. Grupa zajmuje się w szczególności wytwarzaniem, dystrybucją i sprzedażą energii elektrycznej. Podstawowym przedmiotem działalności spółek należących do Grupy jest sprzedaż energii elektrycznej (w tym wraz z usługą dystrybucji).

W świetle ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2015 r. poz. 478; dalej: "ustawa o OZE") Spółka będzie m.in. miała obowiązek zakupu na warunkach określonych w ustawie o OZE nadwyżek energii elektrycznej wytworzonej z odnawialnych źródeł energii od podmiotów wytwarzających wskazaną energię na potrzeby własne (dalej: "Prosumenci"), które to nadwyżki nie zostały zużyte przez Prosumentów. Prosumenci, co do zasady, mogą w jednym okresie rozliczeniowym pobierać energię elektryczną od Spółki i odprowadzać wytworzoną przez siebie energię elektryczną do Spółki, przy czym ostatecznego pomiaru pobranej i odprowadzonej energii elektrycznej dokonuje się na podstawie rzeczywistych wskazań urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych.

Wskazane zasady rozliczania się pomiędzy Prosumentami, a Spółką reguluje art. 41 ust. 14 ustawy o OZE (wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2016 r.), zgodnie z którym rozliczeń w danym półroczu między Prosumentem a Spółką z tytułu różnicy między ilością energii elektrycznej pobranej przez Prosumenta z sieci a ilością energii elektrycznej wprowadzonej przez Prosumenta do tej sieci dokonuje się na podstawie rzeczywistych wskazań urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych. W konsekwencji, w omawianym zakresie możliwa jest sytuacja, w której na koniec półrocznego okresu rozliczeniowego na podstawie rzeczywistych wskazań urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych ilość energii elektrycznej pobranej przez Prosumenta z sieci (od Spółki) jest mniejsza niż ilość energii elektrycznej wprowadzonej do tej sieci przez Prosumenta (dostarczonej Spółce) i w konsekwencji Spółka ma obowiązek zapłaty wynagrodzenia Prosumentowi za ww. różnicę (dalej: "ujemne saldo").

Taki sposób rozliczania energii elektrycznej określany jest niekiedy w praktyce obrotu gospodarczego jako opomiarowanie netto (ang. net metering). Polega ono na tym, że energia elektryczna wytwarzana przez Prosumenta we własnej mikroinstalacji i dostarczana do sieci dystrybucji jest rozliczana poprzez odejmowanie jej od ilości zużytej energii z wskazanej sieci. Cena do zapłaty z tytułu dostawy energii elektrycznej jest więc ustalana jedynie w stosunku do różnicy miedzy energią pobraną z sieci, a energią doprowadzoną do tej sieci, a nie w odniesieniu do całej ilości energii elektrycznej dostarczanej wzajemnie przez strony.

W konsekwencji, w przypadku wystąpienia salda ujemnego Spółka będzie zobowiązana (począwszy od 1 stycznia 2016 r.), zgodnie z art. 41 ust. 14 ustawy o OZE do zapłaty Prosumentowi wynagrodzenia z tytułu nabytej energii elektrycznej w kwocie stanowiącej iloczyn właściwej stawki (ceny jednostkowej energii elektrycznej) oraz ilości energii elektrycznej obliczonej jako różnica pomiędzy ilością energii elektrycznej wprowadzonej do sieci przez Prosumenta oraz ilością energii elektrycznej pobranej z tej sieci (od Spółki) przez Prosumenta w półrocznym okresie rozliczeniowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w okresie po 1 stycznia 2016 r. w przypadku wystąpienia salda ujemnego, kwota równa iloczynowi właściwej stawki (ceny jednostkowej energii elektrycznej) oraz ilości energii elektrycznej obliczonej jako różnica pomiędzy ilością energii elektrycznej wprowadzonej do sieci przez Prosumenta oraz ilością energii elektrycznej pobranej z tej sieci (od Spółki) przez Prosumenta w półrocznym okresie rozliczeniowym będzie mogła zostać zaliczona przez Spółkę do podatkowych kosztów uzyskania przychodu na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

W ocenie Spółki, w okresie po 1 stycznia 2016 r. w przypadku wystąpienia salda ujemnego, kwota równa iloczynowi właściwej stawki (ceny jednostkowej energii elektrycznej) oraz ilości energii elektrycznej obliczonej jako różnica pomiędzy ilością energii elektrycznej wprowadzonej do sieci przez Prosumenta oraz ilością energii elektrycznej pobranej z tej sieci (od Spółki) przez Prosumenta w półrocznym okresie rozliczeniowym będzie mogła zostać zaliczona przez Spółkę do podatkowych kosztów uzyskania przychodu na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów enumeratywnie wymienionych w ustawie o CIT. Wskazane we wniosku koszty nie zostały wymienione w ustawie o CIT jako wyłączone z katalogu podatkowych kosztów uzyskania przychodów. Nie ulega również wątpliwości, że są one poniesione w celu osiągnięcia przychodów (Spółka prowadzi działalność w zakresie handlu energią elektryczną, w tym również energią nabywaną od Prosumentów).

Warto także wskazać, że ustalenie ilości (a co za tym idzie również ceny) kupionej energii elektrycznej przez strony jest możliwe dopiero w momencie obliczenia różnicy o której mowa w art. 41 ust. 14 ustawy o OZE. Ustawa o OZE uznaje bowiem, że wynagrodzenie jest należne w stosunku do ww. różnicy, a więc jedynie wskazaną różnicę można traktować jako kupioną energię elektryczną. Należy również zaznaczyć, że w omawianym przypadku nie mamy do czynienia z transakcją barterową. W przypadku bowiem transakcji barterowych wzajemnym świadczeniem stanowiącym wynagrodzenie drugiej strony jest przekazanie innej rzeczy lub wykonanie innej usługi. Należy wyraźnie wskazać, że energia elektryczna odprowadzana przez Prosumenta nie jest formą zapłaty za energię elektryczną pobieraną przez ten podmiot z sieci i na analogicznej zasadzie energia elektryczna pobierana przez Prosumenta z sieci nie jest formą zapłaty za energię elektryczną odprowadzaną do sieci. Prosument nie odprowadza energii elektrycznej do sieci w celu uregulowania swoich zobowiązań względem kontrahenta, a w celu dokonania jej sprzedaży.

W omawianym przypadku nie sposób doszukać się istnienia bezpośredniego związku pomiędzy dokonywanymi wymiennie czynnościami dostawy towarów. Możliwość pobrania energii elektrycznej z sieci przez Prosumenta jest bowiem niezależna od faktu odprowadzenia energii elektrycznej do sieci w tym sensie, że odprowadzenie energii elektrycznej do sieci w żaden sposób nie determinuje możliwości pobrania energii elektrycznej z sieci przez Prosumenta.

Kwotą należną Prosumentowi, do której zapłaty zobowiązana jest Spółka z tytułu nabycia energii elektrycznej jest kwota równa iloczynowi właściwej stawki (ceny jednostkowej energii elektrycznej) oraz ilości energii elektrycznej obliczonej jako różnica pomiędzy ilością energii elektrycznej wprowadzonej do sieci przez Prosumenta oraz ilością energii elektrycznej pobranej z tej sieci (od Spółki) przez Prosumenta w półrocznym okresie rozliczeniowym. W konsekwencji, należy uznać, że Spółka może uznać ww. kwotę za koszt poniesiony w celu osiągnięcia przychodów.

Reasumując, w okresie po 1 stycznia 2016 r. w przypadku wystąpienia salda ujemnego, kwota równa iloczynowi właściwej stawki (ceny jednostkowej energii elektrycznej) oraz ilości energii elektrycznej obliczonej jako różnica pomiędzy ilością energii elektrycznej wprowadzonej do sieci przez Prosumenta oraz ilością energii elektrycznej pobranej z tej sieci (od Spółki) przez Prosumenta w półrocznym okresie rozliczeniowym będzie mogła zostać zaliczona przez Spółkę do podatkowych kosztów uzyskania przychodu na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 wydano odrębne rozstrzygniecie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 14 marca 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.