IBPB-1-2/4510-569/15/MM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 14 września 2015 r., (wpływ do tut. Biura 17 września 2015 r.), uzupełnionym 10 grudnia 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia kiedy kwota, którą uzyskał bank tytułem spłaty długu stanie się kosztem uzyskania przychodu dla Wnioskodawcy (pytanie oznaczone we wniosku Nr 4) - jest prawidłowe.

W dniu 17 września 2015 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in w zakresie ustalenia kiedy kwota, którą uzyskał bank tytułem spłaty długu stanie się kosztem uzyskania przychodu dla Wnioskodawcy. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 1 grudnia 2015 r. Znak: IBPB-1-2/4510-566/15/MM, IBPB-1-2/4510-567/15/MM, IBPB-1-2/4510-568/15/MM, IBPB-1-2/4510-569/15/MM wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 10 grudnia 2015 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej również: "Spółka") jest spółką prawa handlowego oraz czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca jest producentem płyt pilśniowych, których około 85% jest eksportowanych poza granice RP. W dniu 29 grudnia 2004 r. Spółka zawarła z bankiem umowę ramową dotyczącą transakcji opcji. Umowa ta została wypowiedziana przez bank. Kolejno, dnia 12 grudnia 2006 r. Wnioskodawca zawarł z bankiem nową umowę ramową dotyczącą transakcji walutowych, terminowych i pochodnych. Na podstawie ww. umowy ramowej strony zawierały transakcje opcji walutowych. Ww. transakcje zawierane były celem zabezpieczenia ryzyka z tytułu ewentualnych różnic kursowych. Umowy zostały polecone przez bank jako narzędzie mające uchronić Spółkę przed tym ryzykiem. Na tle wskazanej powyżej umowy doszło pomiędzy Stronami do sporu sądowego.

Wnioskodawca złożył do sądu pozew o:

W odpowiedzi na pozew bank złożył w dniu 5 sierpnia 2014 r. powództwo wzajemne o zapłatę kwoty 7.152.872,41 zł na którą to kwotę składały się:

* kwota główna 4.338.864,44 zł,

* skapitalizowane na dzień 5 sierpnia 2014 r. odsetki ustawowe w łącznej kwocie 2.814.007,97 zł naliczone do dnia 5 sierpnia 2014 r.,

wraz z odsetkami ustawowymi od kwoty 7.152.872,41 zł liczonymi od dnia wniesienia pozwu wzajemnego do dnia zapłaty.

Dnia 13 marca 2015 r. Wnioskodawca, na skutek powstałego sporu sądowego, zawarł z bankiem ugodę. Na jej mocy:

1. Wnioskodawca uznał roszczenie banku,

2. Wnioskodawca zrzekł się wszelkich roszczeń wobec banku wynikających lub związanych z transakcjami opcji,

3. Wnioskodawca zobowiązał się do zapłaty na rzecz banku kwoty 700.000,00 zł płatnej w trzech transzach, w kwocie 233.340,00 zł w terminie 7 dni od dnia podpisania ugody, 233.330,00 zł w terminie do dnia 30 czerwca 2015 r. i kwoty 233.330,00 zł w terminie do dnia 30 września 2015 r.

W zamian za ustępstwa ze strony Spółki, bank zobowiązał się do złożenia oświadczenia woli w przedmiocie zwolnienia Wnioskodawcy z długu w zakresie obowiązku zaspokojenia roszczenia banku co do kwoty przekraczającej 700.000,00 zł oraz do zrzeczenia się - w maksymalnym zakresie dopuszczalnym na mocy prawa - wszelkich roszczeń wobec Spółki innych aniżeli roszczenie banku, wynikających lub związanych z transakcjami opcji (jeżeli takie roszczenia istnieją).

Zwolnienia z długu i zrzeczenia się roszczeń bank zobowiązał się dokonać przez złożenie oświadczenia o zwolnieniu z długu i zrzeczeniu się roszczeń, po uznaniu rachunku banku kwotą 700.000,00 zł, na pisemne żądanie Spółki skierowane do banku, przy czym Wnioskodawca zgodnie z treścią ugody wystąpić może z żądaniem tym, po dokonaniu zapłaty kwoty 700.000,00 zł i nie wcześniej niż 5 października 2015 r. Kwota 700.000,00 zł, którą zobowiązał się zapłacić w ugodzie Wnioskodawca z tytułu rozliczenia transakcji opcji walutowych nie obejmuje kar umownych ani innych należności związanych z nienależytym wykonaniem umowy przez Spółkę.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Kiedy kwota, którą uzyskał bank tytułem spłaty długu (700.000,00 zł) stanie się kosztem uzyskania przychodu dla Wnioskodawcy... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 4)

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do art. 15 ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.; dalej: "u.p.d.o.p."), koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c. Przepisy art. 15 ust. 4b-4c u.p.d.o.p. odnoszą się do zasad zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków bezpośrednio związanych z przychodami, dotyczących przychodów danego roku podatkowego, a poniesionych po zakończeniu tego roku podatkowego, przy czym ust. 4b reguluje sytuacje, gdy wydatki zostały poniesione przed dniem sporządzenia sprawozdania finansowego (złożenia zeznania rocznego), natomiast ust. 4c - gdy zostały poniesione po tym dniu.

Kwestię zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków innych niż bezpośrednio związanych z przychodami określa art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p., zgodnie z którym koszty te są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. W myśl natomiast art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p., za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Jak wynika z treści cytowanych powyżej przepisów, dla momentu uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów istotny pozostaje moment ujęcia go w księgach rachunkowych, na podstawie przepisów ustawy o rachunkowości. Oznacza to, że ujmowanie wydatków jako kosztów zgodnie z zasadami rachunkowości przyjętymi przez podatnika przekłada się na moment ich potrącalności dla celów podatkowych.

Uwzględniając zatem fakt, że poniesienie wydatku z tytułu spłaty długu nie miało na celu osiągnięcia przychodów lecz zabezpieczenie ich źródła, uznać należy, że kwota spłaty długu wynikającego z zawartej z bankiem ugody dotyczącej rozliczenia należności z tytułu transakcji opcji walutowych, stanowi koszt uzyskania przychodów inny niż bezpośrednio związany z przychodami (art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p.). Zatem o zaliczeniu tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów decyduje moment jej ujęcia jako kosztu w księgach rachunkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1, Nr 2 oraz Nr 3 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.