IBPB-1-2/4510-568/15/MM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 14 września 2015 r., (wpływ do tut. Biura 17 września 2015 r.), uzupełnionym 10 grudnia 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy kwota do zapłaty której w ugodzie zobowiązał się Wnioskodawca będzie dla Wnioskodawcy kosztem uzyskania przychodu (pytanie oznaczone we wniosku Nr 3) - jest prawidłowe.

W dniu 17 września 2015 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in w zakresie ustalenia, czy kwota do zapłaty której w ugodzie zobowiązał się Wnioskodawca będzie dla Wnioskodawcy kosztem uzyskania przychodu. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 1 grudnia 2015 r. Znak: IBPB-1-2/4510-566/15/MM, IBPB-1-2/4510-567/15/MM, IBPB-1-2/4510-568/15/MM, IBPB-1-2/4510-569/15/MM wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 10 grudnia 2015 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej również: "Spółka") jest spółką prawa handlowego oraz czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca jest producentem płyt pilśniowych, których około 85% jest eksportowanych poza granice RP. W dniu 29 grudnia 2004 r. Spółka zawarła z bankiem umowę ramową dotyczącą transakcji opcji. Umowa ta została wypowiedziana przez bank. Kolejno, dnia 12 grudnia 2006 r. Wnioskodawca zawarł z bankiem nową umowę ramową dotyczącą transakcji walutowych, terminowych i pochodnych. Na podstawie ww. umowy ramowej strony zawierały transakcje opcji walutowych. Ww. transakcje zawierane były celem zabezpieczenia ryzyka z tytułu ewentualnych różnic kursowych. Umowy zostały polecone przez bank jako narzędzie mające uchronić Spółkę przed tym ryzykiem. Na tle wskazanej powyżej umowy doszło pomiędzy Stronami do sporu sądowego.

Wnioskodawca złożył do sądu pozew o:

W odpowiedzi na pozew bank złożył w dniu 5 sierpnia 2014 r. powództwo wzajemne o zapłatę kwoty 7.152.872,41 zł na którą to kwotę składały się:

* kwota główna 4.338.864,44 zł,

* skapitalizowane na dzień 5 sierpnia 2014 r. odsetki ustawowe w łącznej kwocie 2.814.007,97 zł naliczone do dnia 5 sierpnia 2014 r.,

wraz z odsetkami ustawowymi od kwoty 7.152.872,41 zł liczonymi od dnia wniesienia pozwu wzajemnego do dnia zapłaty.

Dnia 13 marca 2015 r. Wnioskodawca, na skutek powstałego sporu sądowego, zawarł z bankiem ugodę. Na jej mocy:

1. Wnioskodawca uznał roszczenie banku,

2. Wnioskodawca zrzekł się wszelkich roszczeń wobec banku wynikających lub związanych z transakcjami opcji,

3. Wnioskodawca zobowiązał się do zapłaty na rzecz banku kwoty 700.000,00 zł płatnej w trzech transzach, w kwocie 233.340,00 zł w terminie 7 dni od dnia podpisania ugody, 233.330,00 zł w terminie do dnia 30 czerwca 2015 r. i kwoty 233.330,00 zł w terminie do dnia 30 września 2015 r.

W zamian za ustępstwa ze strony Spółki, bank zobowiązał się do złożenia oświadczenia woli w przedmiocie zwolnienia Wnioskodawcy z długu w zakresie obowiązku zaspokojenia roszczenia banku co do kwoty przekraczającej 700.000,00 zł oraz do zrzeczenia się - w maksymalnym zakresie dopuszczalnym na mocy prawa - wszelkich roszczeń wobec Spółki innych aniżeli roszczenie banku, wynikających lub związanych z transakcjami opcji (jeżeli takie roszczenia istnieją).

Zwolnienia z długu i zrzeczenia się roszczeń bank zobowiązał się dokonać przez złożenie oświadczenia o zwolnieniu z długu i zrzeczeniu się roszczeń, po uznaniu rachunku banku kwotą 700.000,00 zł, na pisemne żądanie Spółki skierowane do banku, przy czym Wnioskodawca zgodnie z treścią ugody wystąpić może z żądaniem tym, po dokonaniu zapłaty kwoty 700.000,00 zł i nie wcześniej niż 5 października 2015 r. Kwota 700.000,00 zł, którą zobowiązał się zapłacić w ugodzie Wnioskodawca z tytułu rozliczenia transakcji opcji walutowych nie obejmuje kar umownych ani innych należności związanych z nienależytym wykonaniem umowy przez Spółkę.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy kwota, do zapłaty której w ugodzie zobowiązał się Wnioskodawca (700.000,00 zł) będzie dla Wnioskodawcy kosztem uzyskania przychodu. Jednocześnie, jeśli odpowiedź na pytanie nr 2 byłaby negatywna, Wnioskodawca zwraca się z pytaniem czy odsetki w wysokości 2.814.007,97 zł będą stanowiły koszt uzyskania przychodu... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 3)

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.; dalej: "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu bądź zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Koszty poniesione w związku z transakcjami opcyjnymi są co do zasady kosztami uzyskania przychodów, gdyż:

- o ile zaliczenie takich kosztów nie jest wyłączone na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 8b u.p.d.o.p.

Kontrakty na opcjach walutowych, co do zasady, zawierane są w celu ograniczenia ryzyka wahań kursów walut i mogą stanowić korzystną ofertę dla przedsiębiorstw realizujących kontrakty handlowe i płatności w walutach obcych (właśnie taką ofertę stanowiły dla Spółki). W takiej sytuacji, nie sposób odmówić kosztowi z tytułu realizacji opcji walutowych związku przyczynowego z uzyskiwanym przez Spółkę przychodem z działalności gospodarczej. Spółka dokonywała rozliczeń w ramach swojej działalności w walutach obcych. W celu zabezpieczenia ryzyka z tytułu ewentualnych różnic kursowych wynikających z tychże transakcji, Spółka zawarła umowy opcji walutowych. W ocenie Spółki, kwota, która ma być zapłacona (na rzecz banku) tytułem realizacji transakcji opcyjnych - kwota wynikająca z zawartej ugody - winna stanowić koszt podatkowy. Przedmiotowy wydatek spełnia przesłankę celowościową wynikającą z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Stanowisko Podatnika potwierdzają interpretacje indywidualne, np. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi w dniu 3 czerwca 2014 r. Znak: IPTPB3/423-72/14-4/KJ.

Wskazać należy również, że wypłacona kwota na podstawie zawartej z bankiem ugody może zostać zakwalifikowana jako koszt uzyskania przychodu również dlatego, że koszt jest poniesiony celem zabezpieczenia źródła przychodu. Zapłata odszkodowania na podstawie podpisanej ugody uchroniła Spółkę przed postępowaniem sądowym i związanymi z tym dodatkowymi kosztami. Co istotne, konieczność zapłaty kwoty z ugody wynikała z okoliczności niezależnych od Spółki a związanych ze spadkiem wartości złotówki na skutek globalnego kryzysu z przełomu lat 2008 i 2009.

Spółka wskazuje jednocześnie, że kwota, którą zobowiązała się zapłacić na rzecz banku nie jest objęta dyspozycją art. 16 ust. 1 pkt 8b u.p.d.o.p. Przepis ten wyłącza z możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych kwot wynikających z przedterminowego wykupu opcji walutowych. Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 8b u.p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych do czasu realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo rezygnacji z realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo ich odpłatnego zbycia - o ile wydatki te, stosownie do art. 16g ust. 3 i 4, nie powiększają wartości początkowej środka trwałego oraz wartości niematerialnych i prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W związku z uznaniem za prawidłowe stanowiska Wnioskodawcy odnośnie zagadnienia będącego przedmiotem pytania oznaczonego we wniosku Nr 2, ustosunkowanie się do drugiej części pytania będącego przedmiotem rozstrzygnięcia niniejszej interpretacji (zdanie drugie pytania) stało się bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1, Nr 2 oraz Nr 4 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.