IBPB-1-2/4510-458/16/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 12 maja 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 18 maja 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości wyboru momentu rozpoczęcia korzystania przez Spółkę ze zwolnienia przewidzianego w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 maja 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości wyboru momentu rozpoczęcia korzystania przez Spółkę ze zwolnienia przewidzianego w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej również jako: "Spółka") planuje prowadzić działalność gospodarczą na obszarze specjalnej strefy ekonomicznej. Spółka jest przedsiębiorcą innym niż mały i średni. Wnioskodawca w dniu 11 września 2015 r. otrzymał zezwolenie na prowadzenie działalności na obszarze Specjalnej Strefy Ekonomicznej X.

Zezwolenie obejmuje prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa w zakresie:

1. Obuwie - sekcja C, klasa 15.20.

2. Magazynowanie i przechowywanie towarów - sekcja H, klasa 52.10.

3. Odpady inne niż niebezpieczne nadające się do recyklingu - sekcja E, kategoria 38.11.5.

Działalność Spółki polega przede wszystkim na produkcji i sprzedaży obuwia oraz handlu butami w postaci towarów. W związku z rozpoczęciem działalności w SSE Spółka zobowiązałasię ponieść na jej terenie wydatki inwestycyjne o łącznej wartości co najmniej 6.826.000,00 zł.

Ponadto Spółka zobowiązała się zatrudnić po dniu uzyskania zezwolenia co najmniej 30 pracowników w terminie do 31 grudnia 2017 r. i utrzymać to zatrudnienie w okresie od 1 stycznia 2018 r. do 31 grudnia 2018 r.

Przeniesienie działalności Spółki na teren specjalnej strefy ekonomicznej planowane jest na koniec II kwartału 2016 r. Na obszarze specjalnej strefy ekonomicznej Spółka planuje prowadzić działalność określoną w zezwoleniu oraz działalność handlową, nieobjętą zezwoleniem strefowym.

Wnioskodawca, którego rok podatkowy jest zgodny z kalendarzowym, w latach 2012 - 2015 poniósł straty podatkowe. Wysokość strat podatkowych w poszczególnych latach przedstawia się następująco:

* strata podatkowa za 2012 r. - 13.247.218,36,

* strata podatkowa za 2013 r. - 1.055.263,67,

* strata podatkowa za 2014 r. - 967.420,39,

* strata podatkowa za 2015 r. - 51.697,22.

Spółka w pierwszych latach prowadzenia działalności na obszarze specjalnej strefy ekonomicznej zamierza nie korzystać ze zwolnienia z opodatkowania dochodu uzyskanego na obszarze specjalnej strefy ekonomicznej. Zamiarem Spółki jest ustalanie (w początkowych latach prowadzenia działalności na obszarze specjalnej strefy ekonomicznej) dochodu na zasadach ogólnych. Spółka zamierza w pierwszych latach prowadzenia działalności na obszarze specjalnej strefy ekonomicznej, odliczyć straty poniesione w latach 2012 - 2015. Dopiero po odliczeniu strat z lat poprzednich, Spółka zamierza korzystać ze zwolnienia dochodu uzyskiwanego z działalności gospodarczej prowadzonej na obszarze specjalnej strefy ekonomicznej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może wybrać moment, od którego rozpocznie korzystanie ze zwolnienia podatkowego przewidzianego w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka może wybrać moment, od którego rozpocznie korzystanie ze zwolnienia podatkowego przewidzianego w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, dalej jako: "u.p.d.o.p."). Spółka po spełnieniu wszystkich warunków do korzystania ze zwolnienia, może z niego nie korzystać, ustalając podstawę opodatkowania na zasadach ogólnych oraz pomniejszać dochód o straty z lat 2012 - 2015, zgodnie z art. 7 ust. 5 u.p.d.o.p.

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274, dalej jako: "usse"). Podstawą do korzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, stosownie do art. 16 usse. Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p., wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Zgodnie z art. 17 ust. 4 u.p.d.o.p., zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p., przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE.

Z powyższego wynika, że dochody z działalności prowadzonej w SSE są zwolnione z podatku CIT pod warunkiem spełnienia łącznie następujących przesłanek:

* dochody muszą być uzyskane wyłącznie z działalności w SSE,

* działalność gospodarcza będąca źródłem tych dochodów musi być prowadzona na podstawie oraz w granicach zezwolenia na działalność w SSE,

* wielkość niniejszego zwolnienia podatkowego (jako formy pomocy publicznej) nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dopuszczalnej dla poszczególnych obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy (wysokość tą określają odrębne przepisy).

Z powyższego nie wynika natomiast od kiedy podatnik może rozpocząć korzystanie ze zwolnienia podatkowego, w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej na obszarze SSE, na podstawie i w granicach zezwolenia.

Zgodnie z § 5 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. Nr 232, poz. 1548, dalej jako: "rsse"), zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej. Powyższy przepis stanowi o okresie korzystania ze zwolnienia, a jest nim okres od uzyskania zezwolenia do momentu wyczerpania pomocy. Zdaniem Spółki, jednakże, przepis § 5 ust. 1 rsse należy interpretować w związku z odpowiednimi przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: art. 17 ust. 1 pkt 34 oraz art. 17 ust. 4). Możliwa jest bowiem sytuacja, w której beneficjent pomocy publicznej uzyskał zezwolenie na prowadzenie działalności w strefie, natomiast nie rozpoczął jeszcze prowadzenia działalności na terenie strefy. Dlatego przepis ten (§ 5 ust. 1 rsse) określa jedynie ramy dotyczące okresu, w którym można korzystać z zwolnienia.

Z uwagi na powyższe podkreślić należy, że:

* zwolnienie przewidziane przez art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. ma charakter uprawnienia, a nie obowiązku,

* § 5 ust. 1 rsse wyznacza jedynie pierwszy możliwy moment rozpoczęcia korzystania ze zwolnienia (zwolnienie "przysługuje" od miesiąca, w którym podatnik poniósł wydatki inwestycyjne),

* w praktyce można prowadzić działalność w SSE, ale opodatkowywać wszystkie swoje dochody, tzn. nie korzystać jeszcze ze zwolnienia podatkowego.

Zdaniem Spółki, w sprawie istotna jest interpretacja sformułowania z art. 17 ust. 4 u.p.d.o.p. mówiącego o przysługiwaniu uprawnienia do skorzystania ze zwolnienia podatkowego.

Słownik języka polskiego podaje, że "przysługuje" to "należy się komuś", natomiast "uprawnienie" to prawo do czegoś przysługujące lub nadane komuś. Wykładania językowa, która w prawie podatkowym winna być wykorzystywana w pierwszej kolejności wskazuje zatem, że Spółka z chwilą przeniesienia działalności na teren SSE ma prawo, a nie obowiązek do rozpoczęcia korzystania (rozliczania) zwolnienia podatkowego. A zatem, może przyjąć, że z prawa tego skorzysta lub nie. Warto zwrócić uwagę na brzmienie art. 17 ust. 5 u.p.d.o.p., zgodnie z którym w razie cofnięcia zezwolenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, podatnik traci prawo do zwolnienia i jest obowiązany do zapłaty podatku za cały okres korzystania ze zwolnienia podatkowego. Powyższy przepis wyraźnie stanowi o utracie prawa (do zwolnienia dochodu), a nie o zakończeniu obowiązku (rozpoznawania dochodów jako zwolnione). A contrario natomiast, zdaniem Wnioskodawcy, z przepisów Ustawy o CIT nie wynika obowiązek traktowania wszystkich dochodów osiąganych z działalności w strefie prowadzonej na podstawie zezwolenia i w jego granicach jako podlegające zwolnieniu podatkowemu. Żaden przepis ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera zakazu opodatkowywania dochodów uzyskiwanych w specjalnej strefie ekonomicznej na podstawie zezwolenia.

Za niezasadne należy uznać twierdzenie, że jeżeli Spółka spełnia warunki do skorzystania ze zwolnienia, jest nie tylko uprawniona, lecz zobowiązana do jego stosowania. Przepis ten nie ma charakteru bezwzględnie obowiązującego. Fakt, że ustawodawca posłużył się zwrotem "są", a nie "mogą być" nie oznacza jeszcze, że zwolnienie z opodatkowania ma charakter obowiązku a nie uprawnienia.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 u.p.d.o.p., podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22 i art. 24a, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 7 albo art. 7a ust. 1, po odliczeniu: (...). W myśl art. 18d ust. 1 u.p.d.o.p., od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, odlicza się koszty uzyskania przychodów poniesione przez podatnika na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej "kosztami kwalifikowanymi".

Brzmienie powyższych przepisów również wskazuje na charakter bezwzględnie obowiązujący. Tymczasem nie budzi wątpliwości, że podatnicy nie są zobowiązani do stosowania powyższych odliczeń od podstawy opodatkowania. Prawo do pomniejszenia podstawy opodatkowania ma charakter uprawnienia a nie obowiązku. Analogicznie, fakt że ustawodawca wprowadzając zwolnienia w podatku dochodowym od osób prawnych posłużył się pojęciem "wolne od podatku są" nie oznacza jeszcze, że korzystanie ze zwolnienia jest obowiązkiem, a nie uprawnieniem podatnika. W przepisach szczegółowych - dotyczących zwolnienia dochodu z działalności gospodarczej prowadzonej na obszarze specjalnych stref ekonomicznych (art. 17 ust. 4 i 5 u.p.d.o.p.) ustawodawca wyraźnie posługuje się pojęciem prawa do zwolnienia (a nie obowiązku).

Ponadto należy uwzględnić również wykładnię celowościową omawianych przepisów. Twierdzenie, że zwolnienie z opodatkowania ma charakter obowiązku, przeczy celowi wprowadzenia specjalnych stref ekonomicznych jakim jest wprowadzenie przez ustawodawcę preferencji podatkowych po spełnieniu przez podatnika wszystkich warunków zwolnienia. Tymczasem, Spółka nie mogąc odliczyć strat z lat poprzednich (z uwagi na brak możliwości odroczenia w czasie zwolnienia uzyskiwanego dochodu) nie uzyskuje korzyści ekonomicznych związanych z spełnieniem warunków wynikających z wydanego zezwolenia.

Podkreślić również należy, że w opisywanej sytuacji nie zmienia się moment końcowy okresu korzystania ze zwolnienia podatkowego. Tym samym podatnik działa w powyższej sytuacji niejako na własne ryzyko tego, że nie zdoła - w okresie, na który została ustanowiona specjalna strefa ekonomiczna - wykorzystać przysługującego mu zwolnienia. Z uwagi na powyższe podkreślić należy, że:

* zwolnienie przewidziane przez art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. ma charakter uprawnienia, a nie obowiązku,

* § 5 ust. 1 rozporządzenia o SSE wyznacza jedynie pierwszy możliwy moment rozpoczęcia korzystania ze zwolnienia (zwolnienie "przysługuje" od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne),

* w praktyce można prowadzić działalność w strefie, ale opodatkowywać wszystkie swoje dochody, tzn. nie korzystać jeszcze ze zwolnienia podatkowego.

A contrario, zdaniem Spółki, z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie wynika obowiązek traktowania wszystkich dochodów osiąganych z tytułu działalności prowadzonej w strefie na podstawie zezwolenia jako podlegających zwolnieniu podatkowemu, a co za tym idzie, zakaz opodatkowywania takich dochodów.

Jednocześnie należy zauważyć, że zwolnienie wynikające z ww. przepisu ma charakter uprawnienia w sensie odstępstwa od zasady powszechności opodatkowania. Mając na uwadze brzmienie art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, przedmiotowe zwolnienie, będące formą pomocy publicznej, zostało uzyskane przez Spółkę z mocy prawa w związku z przyznaniem jej zezwolenia na prowadzenie działalności w specjalnej strefie ekonomicznej.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 282). Na mocy art. 12 ust. 1 tej ustawy, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwolnienie to stanowi pomoc publiczną, przy czym wielkość tej pomocy nie może przekroczyć jej maksymalnej wielkości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 4.

Podstawą do korzystania z pomocy publicznej (zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym) jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy uprawniające do korzystania z tej pomocy (art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p."), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274, z 2008 r. Nr 118, poz. 746 oraz z 2009 r. Nr 18, poz. 97), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Z przytoczonego powyżej przepisu wynikają podstawowe warunki stosowania przedmiotowego zwolnienia, do których należą:

Poza tym z art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. wynika wprost, że omawiane zwolnienie od podatku jest formą pomocy publicznej, a w zakresie wielkości dopuszczalnej pomocy publicznej (w formie tego zwolnienia) ustawa podatkowa odsyła do odrębnych przepisów.

Literalne brzmienie art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. nie pozostawia wątpliwości, określając wprost, które dochody są wolne od podatku dochodowego od osób prawnych. Gdyby ustawodawca dopuszczał możliwość skorzystania przez podatnika lub nie skorzystania z konkretnego zwolnienia przedmiotowego, wyraźnie stwierdziłby to w ustawie, przykładowo poprzez zastosowanie sformułowania "wolne od podatku mogą być". W równie definitywny sposób, czyli przesądzający "co jest", a nie "co może być" wolne od podatku, został sformułowany art. 12 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych.

Zatem spełnienie przez Spółkę warunków wymienionych w art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. oznacza, że dochody osiągnięte na terenie specjalnej strefy ekonomicznej z działalności gospodarczej, mieszczącej się w ramach przedmiotowych udzielonego Spółce zezwolenia, są zwolnione z opodatkowania.

Należy zauważyć, że zwolnienie wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. ma charakter uprawnienia w sensie odstępstwa od zasady powszechności opodatkowania. Mając na uwadze brzmienie art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, przedmiotowe zwolnienie, będące formą pomocy publicznej, zostało uzyskane przez Spółkę z mocy prawa w związku z przyznaniem jej zezwolenia na prowadzenie działalności w specjalnej strefie ekonomicznej. Uzyskanie takiego zezwolenia stanowiło konsekwencję decyzji gospodarczej Spółki oraz spełnienie przez nią lub zobowiązanie się do spełnienia określonych wymogów i warunków uzyskania zezwolenia. Zarówno zezwolenie na prowadzenie działalności w specjalnej strefie ekonomicznej, jak i będące jego konsekwencją zwolnienie z opodatkowania, stanowią uprawnienia Spółki. Uprawnienia te przysługują Spółce w związku z uczynieniem przez nią zadość wymogom określonym przepisami prawa. Nie można wszakże na tej podstawie stwierdzić, że w efekcie otrzymania uprawnienia do zwolnienia z opodatkowania Spółka uzyskała również uprawnienie do jednostronnego kształtowania warunków tego zwolnienia. Zwolnienie przewidziane w art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. nie ma charakteru obowiązku. Wnioskodawca może bowiem zrezygnować ze zwolnienia z opodatkowania.

Na mocy art. 19 ust. 5 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, na wniosek przedsiębiorcy minister właściwy do spraw gospodarki stwierdza wygaśnięcie zezwolenia. W związku z wygaśnięciem zezwolenia podatnik traci prawo do zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, gdyż zwolnienie to jest nierozerwalnie związane z posiadaniem przez podatnika zezwolenia o którym mowa w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Należy jednocześnie zauważyć, że ani przepisy u.p.d.o.p., ani przepisy ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, ani w końcu przepisy rozporządzenia o specjalnych strefach ekonomicznych nie zawierają rozwiązań dotyczących możliwości wyboru przez podatnika momentu korzystania ze zwolnienia przewidzianego w art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. Można przypuszczać, że istnienie takiego przepisu mogłoby wręcz kolidować z regulacją wyrażoną w § 5 ust. 1 rozporządzenia o specjalnych strefach ekonomicznych, w myśl którego zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej.

Zdaniem tut. Organu przepis ten określa dokładnie moment, od którego działalność podatnika w specjalnej strefie ekonomicznej zostaje objęta zwolnieniem podatkowym. Stwierdzenie, że przepis ten określa pierwszy możliwy moment rozpoczęcia korzystania ze zwolnienia, nie znajduje uzasadnienia w przepisach prawa podatkowego. Funkcją powyższego przepisu jest wskazanie w jakiej dacie, w okresie przypadającym między dniem uzyskania zezwolenia a dniem wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, przedsiębiorca korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych.

Zasada ścisłej interpretacji przepisów dotyczących ulg i zwolnień podatkowych wskazuje, że nie należy rozszerzać rozumienia pojęć użytych w ustawie. Za wykładnię rozszerzającą znaczenia § 5 ust. 1 rozporządzenia o specjalnych strefach ekonomicznych należy uznać założenie, zgodnie z którym miesiąc poniesienia pierwszych wydatków inwestycyjnych stanowi jedynie pierwszy z możliwych momentów skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego. Wytyczna ścisłej interpretacji przepisów dotyczących zwolnień z opodatkowania nie może być utożsamiana z prawem do "ścieśniania" okresu korzystania ze zwolnienia.

Zbiór przepisów dotyczących zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. tworzy spójny system, który nie pozwala podatnikowi arbitralnie decydować, które przychody i koszty będzie rozliczał w ramach wyniku podatkowego na zasadach ogólnych, a w stosunku do których woli zastosować zwolnienie podatkowe. Takie stosowanie przepisów o zwolnieniach z opodatkowania byłoby sprzeczne z ich funkcją i celem. Wobec powyższego należy uznać, że Spółka nie może wybrać momentu, od którego rozpocznie korzystanie ze zwolnienia podatkowego przewidzianego w art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. na podstawie zezwolenia na działalność w specjalnej strefie ekonomicznej. Moment ten został określony w obowiązujących przepisach prawa.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia momentu rozpoczęcia korzystania przez Spółkę ze zwolnienia przewidzianego w art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy opisanego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, pl. Marii Skłodowskiej - Curie 40, 20-029 Lublin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.