IBPB-1-2/4510-434/16/JP - Skutki przeniesienia własności zarejestrowanego znaku towarowego oraz prawa ochronnego do tego znaku na rzecz spółki tytułem wynagrodzenia za umarzane udziały.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), po ponownym rozpatrzeniu, w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 4 lutego 2016 r. sygn. akt I SA/Gl 874/15, wniosku z 30 grudnia 2014 r. (data wpływu do Biura 16 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości rozpoznania przychodu w związku z przeniesieniem własności zarejestrowanego znaku towarowego oraz prawa ochronnego do tego znaku na rzecz spółki tytułem wynagrodzenia za umarzane udziały - jest prawidłowe.

W dniu 16 stycznia 2015 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości rozpoznania przychodu w związku z przeniesieniem własności zarejestrowanego znaku towarowego oraz prawa ochronnego do tego znaku na rzecz spółki tytułem wynagrodzenia za umarzane udziały.

W dniu 10 kwietnia 2015 r., Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego Znak: IBPBI/2/4510-63/15/JP, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości rozpoznania przychodu w związku z przeniesieniem własności zarejestrowanego znaku towarowego oraz prawa ochronnego do tego znaku na rzecz spółki tytułem wynagrodzenia za umarzane udziały za nieprawidłowe.

Pismem z 4 maja 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP - 7 maja 2015 r.), wniesiono wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. Pismem z 2 czerwca 2015 r., Znak: IBPB-1-2/451-1-16/15/JP, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, udzielił odpowiedzi na ww. wezwanie odmawiając zmiany interpretacji. Pismem z 6 lipca 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP - 8 lipca 2015 r.) wniesiono skargę na ww. interpretację indywidualną. Pismem z 24 lipca 2015 r., Znak: IBPB-1-2/4510-3-41/15/JP, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, udzielił odpowiedzi na skargę przesyłając ją, wraz z aktami sprawy do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach. W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z 4 lutego 2016 r. sygn. akt I SA/Gl 874/15 uchylił zaskarżoną interpretację. Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 4 lutego 2016 r. sygn. akt I SA/Gl 874/15 wraz z aktami sprawy wpłynął do tut. BKIP 9 maja 2016 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą na terytorium Polski, podlegającą w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości osiąganych przez siebie dochodów. 100% udziałów w kapitale zakładowym Wnioskodawcy posiada X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej zwana: X Sp. z o.o.) z siedzibą na terytorium Polski, podlegająca w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości swoich dochodów. Wnioskodawca był właścicielem wspólnotowego znaku towarowego, zarejestrowanego przez Urząd Harmonizacji Rynku Wewnętrznego w Alicante w Rejestrze Wspólnotowych Znaków Towarowych, na podstawie przepisów rozporządzenia Rady WE nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz. U.UE.L2009.78.1). Ponadto Wnioskodawca był właścicielem prawa ochronnego na znak towarowy, zarejestrowanego w Urzędzie Patentowym RP, na podstawie przepisów ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 1410, z późn. zm.).

W roku 2014, X Sp. z o.o. podjęła decyzję o umorzeniu części udziałów, które posiadała w kapitale Wnioskodawcy. Umorzenie udziałów nastąpiło w trybie art. 199 Kodeksu spółek handlowych za zgodą wspólnika, w drodze nabycia przez Wnioskodawcę umarzanych udziałów za wynagrodzeniem. Wynagrodzenie za umarzane udziały określone zostało w formie niepieniężnej w postaci przeniesienia przez Wnioskodawcę własności wspólnotowego znaku towarowego oraz prawa ochronnego na znak towarowy zarejestrowanego w Urzędzie Patentowym RP na rzecz X Sp. z o.o. Umorzenie udziałów nastąpiło z obniżeniem kapitału zakładowego Wnioskodawcy.

W tym celu w roku 2014 Zgromadzenie Wspólników Wnioskodawcy podjęło uchwałę upoważniającą zarząd do nabycia udziałów celem umorzenia, za wynagrodzeniem, które zostało wypłacone X Sp. z o.o. Wysokość wynagrodzenia należnego X Sp. z o.o. ustalono w oparciu o rynkową wartość udziałów Wnioskodawcy, podlegających umorzeniu i przyjęło ono formę niepieniężną - zostało wypłacone w formie przeniesienia na X Sp. z o.o. własności wspólnotowego znaku towarowego oraz prawa ochronnego na znak towarowy zarejestrowanego w Urzędzie Patentowym RP - posiadanych przez Wnioskodawcę. Wartość rynkowa wspólnotowego znaku towarowego oraz prawa ochronnego na znak towarowy zarejestrowanego w Urzędzie Patentowym RP odpowiada wartości rynkowej udziałów, które Wnioskodawca nabył od X Sp. z o.o. celem ich umorzenia.

Celem skutecznego przeniesienia wspólnotowego znaku towarowego oraz prawa ochronnego na znak towarowy zarejestrowanego w Urzędzie Patentowym RP na X Sp. z o.o., Wnioskodawca zawarł w 2014 r. odrębną umowę o charakterze rozporządzającym. W wyniku zawarcia takiej umowy, wspólnotowy znak towarowy oraz prawo ochronne na znak towarowy zarejestrowane w Urzędzie Patentowym RP zostały przeniesione na X Sp. z o.o. W 2014 r. zgromadzenie wspólników Wnioskodawcy podjęło również uchwałę o umorzeniu udziałów nabytych od X Sp. z o.o.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z przeniesieniem na rzecz X Sp. z o.o. własności wspólnotowego znaku towarowego oraz prawa ochronnego na znak towarowy zarejestrowanego w Urzędzie Patentowym RP tytułem wynagrodzenia za umarzane udziały, powstał po stronie Wnioskodawcy przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W ocenie Wnioskodawcy, dokonane w 2014 r. przeniesienie wspólnotowego znaku towarowego oraz prawa ochronnego na znak towarowy zarejestrowanego w Urzędzie Patentowym RP na rzecz X Sp. z o.o., stanowiące wypłatę wynagrodzenia za umarzane udziały, nie spowodowało powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Wnioskodawca zauważył, że przeniesienie przez Wnioskodawcę wspólnotowego znaku towarowego oraz prawa ochronnego na znak towarowy zarejestrowanego w Urzędzie Patentowym RP nie mieści się w dyspozycji art. 12 ust. 1 do ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przepis ten określa podlegające opodatkowaniu przychody, których wspólną cechą jest to, że stanowią one definitywne przysporzenie majątkowe o określonej liczbowo wartości. Zdaniem Wnioskodawcy, nie może ulegać wątpliwości, że zbycie wspólnotowego znaku towarowego oraz prawa ochronnego na znak towarowy zarejestrowanego w Urzędzie Patentowym RP nie spowodowało powstania po stronie Wnioskodawcy żadnego przysporzenia majątkowego w powyższym rozumieniu. W istocie bowiem Wnioskodawca nie otrzymał żadnego ekwiwalentu za przeniesienie wspólnotowego znaku towarowego oraz prawa ochronnego na znak towarowy zarejestrowanego w Urzędzie Patentowym RP. Ekwiwalentu tego pod żadnym pozorem nie mogą stanowić nabyte przez Wnioskodawcę udziały własne, gdyż udziały te zostały nabyte w celu ich umorzenia, a zatem podlegają unicestwieniu pod względem prawnym. Efektem operacji dobrowolnego umorzenia udziałów jest zatem zmniejszenie wartości aktywów Wnioskodawcy. Zdaniem Wnioskodawcy, wniosku powyższego nie może również zmienić treść art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, (...), jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Po pierwsze przepis ten nie stanowi samoistnej podstawy dla powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu, lecz zawiera w sobie regulację wskazującą sposób ustalenia wartości przychodu z odpłatnego zbycia rzeczy i praw majątkowych. Po drugie przepis ten nie znajduje zastosowania do ustalonego w formie rzeczowej wynagrodzenia za nabywane w celu umorzenia udziały, ponieważ przeniesienie własności przedmiotu rzeczowego wynagrodzenia za te udziały, nie może zostać uznane za "odpłatne zbycie rzeczy lub praw majątkowych", o którym mowa w przedmiotowym przepisie ustawy. Jest tak dlatego, że wynagrodzenie w formie rzeczowej jest jednostronną czynnością prawną, polegającą na przeniesieniu wspólnotowego znaku towarowego oraz prawa ochronnego na znak towarowy zarejestrowanego w Urzędzie Patentowym RP jako składnika majątkowego należącego do Wnioskodawcy, na rzecz X Sp. z o.o., której udziały zostają umorzone.

Świadczeniu Wnioskodawcy nie odpowiada więc świadczenie wzajemne o charakterze ekwiwalentnym, gdyż - jako wskazano wyżej - świadczenie Wnioskodawcy doprowadzi do zmniejszenia, a nie do zwiększenia majątku spółki.

Przedstawione powyżej stanowisko potwierdza jednolita linia orzecznicza sądów administracyjnych, wśród których to orzeczeń, tytułem przykładu można wskazać:

* wyrok NSA z 2 października 2014 r., sygn. akt II FSK 2299/12,

* wyrok NSA z 4 października 2013 r., sygn. akt II FSK 2753/11,

* wyrok NSA z 25 kwietnia 2012 r., sygn. akt. II FSK 1950/10,

* wyrok NSA z 8 lutego 2012 r., sygn. akt II FSK 1384/10.

Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów. Skoro orzecznictwo sądowe stanowi podstawę do dokonywanej z urzędu zmiany już wydanej interpretacji indywidualnej, to tym bardziej uwzględnienie orzecznictwa sądowego powinno stanowić podstawę dla oceny stanowiska Wnioskodawcy wyrażonego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Dodatkowo Wnioskodawca pragnie zauważyć, że począwszy od 1 stycznia 2015 r. obowiązuje dodany do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przepis art. 14a, zgodnie z którym w przypadku, gdy podatnik przez wykonanie świadczenia niepieniężnego reguluje w całości lub w części zobowiązanie, w tym z tytułu zaciągniętej pożyczki (kredytu), dywidendy, umorzenia albo zbycia w celu umorzenia udziałów (akcji), przychodem takiego podatnika jest wysokość zobowiązania uregulowanego w następstwie takiego świadczenia. W opinii Wnioskodawcy, treść dodanego przepisu wskazuje zatem, że wykonanie świadczenia niepieniężnego celem uregulowania zobowiązania z tytułu zbycia udziałów w celu ich umorzenia, skutkuje od dnia 1 stycznia 2015 r. powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu. W ocenie Wnioskodawcy świadczy to jednoznacznie o tym, że przed 1 stycznia 2015 r. ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie obejmowała swoim zakresem zdarzenia w postaci wykonania świadczenia niepieniężnego w celu uregulowania zobowiązania z tytułu zbycia udziałów w celu ich umorzenia. Przepis art. 14a wprowadził w tym zakresie nieznaną przed 1 stycznia 2015 r. kategorię przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z 10 kwietnia 2015 r., Znak: IBPBI/2/4510-63/15/JP, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, uznał stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości rozpoznania przychodu w związku z przeniesieniem własności zarejestrowanego znaku towarowego oraz prawa ochronnego do tego znaku na rzecz spółki tytułem wynagrodzenia za umarzane udziały za nieprawidłowe.

Wnioskodawca zaskarżył, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, ww. interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach.

W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach prawomocnym wyrokiem z 4 lutego 2016 r., sygn. akt I SA/Gl 874/15 uchylił zaskarżoną interpretację.

W ww. wyroku Sąd stwierdził, że skarga zasługuje na uwzględnienie, bowiem zaskarżona interpretacja indywidualna narusza prawo w stopniu powodującym konieczność wyeliminowania jej z obrotu prawnego.

W ocenie Sądu: Spór sprowadza się do odpowiedzi na pytanie, czy wypłacenie wynagrodzenia przez Spółkę na rzecz jej udziałowca w formie niepieniężnej poprzez przeniesienie na rzecz X Sp. z o.o. własności wspólnotowego znaku towarowego i prawa ochronnego na znak towarowy dokonywane z tytułu dobrowolnego umorzenia części udziałów prowadzi do powstania po stronie Spółki przychodu podlegającego opodatkowaniu. Zdaniem spółki w ramach umorzenia udziałów skutkującego wydaniem na rzecz X Sp. z o.o. znaku towarowego i prawa ochronnego, po stronie wnioskodawcy nie powstanie przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 u.p.d.o.p., ani art. 14 ust. 1 u.p.d.o.p. Organ interpretacyjny uznał, że przeniesienie przez Spółkę prawa własności do znaku towarowego oraz prawa ochronnego na znak towarowy tj. własności prawa majątkowego - w ramach wynagrodzenia z tytułu nabycia własnych udziałów w celu ich umorzenia - skutkuje powstaniem przychodu z odpłatnego zbycia praw majątkowych, o których mowa w art. 14 ust. 1 u.p.d.o.p.

W opinii Sądu: Słusznie zauważono w skardze, że sądy administracyjne (przede wszystkim Naczelny Sąd Administracyjny) wypowiadały się już w kwestii prawidłowej wykładni pojęcia "odpłatne zbycie". Stwierdzić należy, że NSA zarówno na tle art. 14 ust. 1 u.p.d.o.p., jak i na tle art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm., dalej: u.p.d.o.f.) uznał, że wypłata wspólnikowi wynagrodzenia za umorzone udziały, ma charakter świadczenia jednostronnego i nieekwiwalentnego, nie może być więc uznana za odpłatne zbycie składników majątku spółki wtedy, gdy wypłata następuje w formie rzeczowej (niepieniężnej). Tak ugruntowany pogląd zawarto m.in. w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego: z 4 października 2013 r., sygn. akt II FSK 2753/11; z 25 marca 2014 r., sygn. akt 830/12; z 8 maja 2014 r., sygn. akt 1338/12; z 21 maja 2014 r., sygn. akt II FSK 835/12; z 14 listopada 2014 r., sygn. akt II FSK 2562/12; z 19 lutego 2015 r., sygn. akt II FSK 399/13; z 21 kwietnia 2015 r., sygn. akt II FSK 419/13 (dostępne w internetowej bazie orzeczeń http://orzeczenia.nsa.gov.pl.). We wszystkich tych wyrokach, zapadłych zarówno w odniesieniu do podatku dochodowego od osób prawnych, jak i w odniesieniu do podatku dochodowego od osób fizycznych, Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że wypłata wynagrodzenia m.in. za umorzone udziały czy tytułem dywidendy, w formie niepieniężnej, w tym przez przeniesienie prawa własności nieruchomości, nie jest odpłatnym zbyciem składników majątku spółki i nie powoduje powstania po stronie spółki przychodu na podstawie art. 14 ust. 1 u.p.d.o.p. (względnie art. 14 ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.f.).

Sąd stwierdził, że podziela tą argumentację; tezy i twierdzenia zawarte w ww. wyrokach zostaną przywołane w niniejszym uzasadnieniu, bowiem skład orzekający nie znalazł podstaw, by odstąpić od wyrażonego tam stanowiska.

W ocenie Sądu: Stanowisko organu interpretacyjnego jest nieprawidłowe, a zatem zasadny jest zarzut naruszenia wskazanych w skardze przepisów prawa materialnego, poprzez ich błędną wykładnię. Zgodnie z art. 199 § 4 k.s.h. umowa spółki może stanowić, że udział ulega umorzeniu w razie ziszczenia się określonego zdarzenia bez powzięcia uchwały zgromadzenia wspólników. Stosuje się wówczas przepisy o umorzeniu przymusowym. Zgodnie z § 5 tego przepisu, w przypadku ziszczenia się określonego w umowie spółki zdarzenia, o którym mowa w § 4, zarząd powinien powziąć niezwłocznie uchwałę o obniżeniu kapitału zakładowego, chyba że umorzenie udziału następuje z czystego zysku. Umorzenie udziału z czystego zysku nie wymaga obniżenia kapitału zakładowego, natomiast w razie umorzenia wymagającego obniżenia kapitału zakładowego, umorzenie następuje z chwilą obniżenia kapitału zakładowego. Zgodnie z § 3, za zgodą wspólnika umorzenie udziału może nastąpić bez wynagrodzenia.

Regulacje te wskazują przede wszystkim, że umorzenie udziałów co do zasady następuje za wynagrodzeniem na rzecz wspólnika, a jedynie za jego wyraźną zgodą, bez wynagrodzenia. W konsekwencji automatycznego (przewidzianego w umowie spółki) umorzenia udziałów, następuje obniżenie kapitału zakładowego spółki, chyba że umorzenie następuje z czystego zysku. W każdym przypadku, w związku z umorzeniem za wynagrodzeniem, spółka, której udziały są umarzane pozbywa się części majątku - zysku lub kapitału zakładowego. Sposób zapłaty wynagrodzenia - w formie pieniężnej czy rzeczowej - nie został określony przez przepisy kodeksu spółek handlowych. Wynagrodzenie za umorzone udziały, zgodnie z zasadą autonomii stron, może być więc wypłacone w formie pieniężnej lub niepieniężnej (rzeczowej).

Nabycie udziałów w celu ich umorzenia jest szczególnym rodzajem czynności prawnej uregulowanej przepisami Kodeksu spółek handlowych. Źródłem nabycia udziałów i tytułem do uzyskania wynagrodzenia przez wspólnika jest uchwała walnego zgromadzenia wspólników podejmowana w oparciu o postanowienia umowy spółki oraz przepisy tego kodeksu (art. 199 § 2 k.s.h.). Wydanie składników majątkowych tytułem wynagrodzenia za umarzane udziały nie stanowi odrębnej transakcji, gdyż - jak wynika z art. 199 § 2 i § 3 k.s.h. - jest jedynie realizacją zobowiązania wynikającego z uchwały zgromadzenia wspólników o umorzeniu udziałów. Nabycie udziałów w celu umorzenia, niezależnie od tego, czy wynagrodzenie wypłacane jest w pieniądzu czy jest świadczeniem niepieniężnym, jest jedynie elementem składowym jednego zdarzenia cywilnoprawnego, które powinno być rozpatrywane jako całość, określanego mianem dobrowolnego umorzenia udziałów. Nie ma zatem podstaw, aby dla celów podatkowych wyodrębniać w nim dwie czynności - nabycie udziałów własnych przez spółkę i zbycie części majątku (jako wypłata wynagrodzenia). Podział taki jest podziałem sztucznym, mającym na celu wyłącznie doprowadzenie do powstania obowiązku podatkowego po stronie spółki (por. także wyrok Naczelnego Sąd Administracyjnego z 25 kwietnia 2012 r., sygn. akt II FSK 1950/10).

Przedmiot opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych reguluje art. 7 ust. 1 u.p.d.o.p. Według tego przepisu przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Przykładowe kategorie źródeł przychodów określa art. 12 ust. 1 u.p.d.o.p. Ustanowiona w przepisie art. 7 ust. 1 u.p.d.o.p. zasada, w myśl której przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów doznaje, czego nie dostrzegł organ interpretacyjny, wyjątków. Stosownie bowiem do art. 12 ust. 4 pkt 3 u.p.d.o.p. do przychodów nie zalicza się zwróconych udziałów lub wkładów w spółdzielni, umorzenia udziałów lub akcji w spółce, w tym kwot otrzymanych z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) na rzecz spółki w celu umorzenia tych udziałów (akcji) oraz wartości majątku otrzymanego w związku z likwidacją osoby prawnej - w części stanowiącej koszt ich nabycia bądź objęcia, a także zwróconych udziałowcom (akcjonariuszom) dopłat wniesionych do spółki zgodnie z odrębnymi przepisami - w wysokości określonej w złotych na dzień ich faktycznego wniesienia.

Wykładnia językowa art. 12 ust. 4 pkt 3 u.p.d.o.p. wskazuje wprost, że umorzenie udziałów w spółce nie stanowi dla niej przychodu. Ustawodawca podatkowy nie rozróżnia przy tym umorzenia odpłatnego czy też bez wynagrodzenia, normując jedynie sytuację faktyczną umorzenia udziałów lub akcji w spółce. Z przepisu tego wynika też, że przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym jest jedynie kwota otrzymana z tytułu odpłatnego zbycia udziałów na rzecz spółki w celu ich umorzenia ponad kwotę ich wartości określonej w złotych na dzień ich faktycznego wniesienia. Podlegający opodatkowaniu przychód osiąga zatem udziałowiec i to tylko w kwocie stanowiącej różnicę między ich wartością w dniu ich wniesienia do spółki a w dniu umarzania. Przepis ten jest przepisem szczególnym, co z kolei oznacza, iż powinien być on interpretowany w sposób ścisły, bowiem przez wykładnię, a w szczególności przy zastosowaniu analogii, nie można tworzyć nowych zdarzeń podlegających opodatkowaniu lub zwolnieniu od opodatkowania.

Analiza rodzajów przychodów, wymienionych w art. 12 ust. 1 u.p.d.o.p. prowadzi do wniosku, że przychód to definitywne przysporzenie majątkowe. Źródłem przychodu może być w związku z tym odpłatne zbycie rzeczy czyli takie, w wyniku którego po stronie podatnika powstanie przysporzenie. W analizowanej sprawie Spółka nie otrzyma od wspólnika żadnego trwałego przysporzenia majątkowego, które powiększałby jej majątek i które mogłoby być potraktowane jako osiągnięcie przez Spółkę przychodu podatkowego podlegającego opodatkowaniu. Za przychód taki nie może być bowiem uważane nabycie własnych udziałów, które zostaną umorzone. Przeciwnie umorzenie to powoduje likwidację określonej cząstki kapitału zakładowego. Zmniejszą się wprawdzie w bilansie pasywa spółki (kapitał zakładowy), jednakże jednocześnie nastąpi zmniejszenie jej aktywów, o majątek oddany udziałowcowi jako wynagrodzenie (tak: Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 8 sierpnia 2012 r., II FSK 1384/10).

Umorzenie udziałów i dokonanie zapłaty za umorzone udziały w formie rzeczowej nie może także być traktowane jako przychód z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych w rozumieniu art. 14 u.p.d.o.p. Przepis ten reguluje sposób ustalenia przychodu z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, ale podstawą jego zastosowania jest jedynie sytuacja, w której nastąpiło odpłatne zbycie rzeczy lub praw. W sytuacji umorzenia udziałów i przekazania wynagrodzenia wspólnikom za umorzone udziały w formie rzeczowej, nie dochodzi do odpłatnego zbycia rzeczy lub praw. Zapłata za umorzone udziały nie jest równoznaczna z odpłatnym zbyciem, nie jest to bowiem czynność odpłatna, gdyż świadczeniu dokonanemu przez spółkę, nie odpowiada żadne świadczenie ze strony wspólnika.

W ocenie Sądu: organ nieprawidłowo utożsamia wypłatę wynagrodzenia za umorzone udziały w formie niepieniężnej z umową sprzedaży (lub inną umową o charakterze wzajemnym). Przeniesienie składników majątkowych, stanowiące rozliczenie zobowiązania wobec udziałowca nie ma charakteru odpłatnego zbycia prawa rzeczowego. Jest ono jednostronną czynnością prawną polegająca na przeniesieniu prawa do określonych składników majątkowych na wspólnika, którego udziały zostaną umorzone na podstawie uchwały zgromadzenia wspólników. Świadczeniu Spółki na rzecz wierzyciela nie odpowiada bezpośrednio żadne świadczenie z jego strony. Spółka przekaże bowiem wspólnikowi część posiadanego majątku w formie niepieniężnej bądź rzeczowej z tego powodu, że spełnione zostaną przewidziane umową Spółki i przepisami okoliczności, czyli dobrowolne umorzenie udziałów wspólnika i związana z tym wypłata wynagrodzenia z tytułu umorzonych udziałów. Jest to zatem jedynie realizacja zobowiązania wynikającego z uchwały wspólników (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 lutego 2012 r., sygn. akt II FSK 1384/10).

Podsumowując Spółka nie otrzyma od wspólnika żadnego trwałego przysporzenia majątkowego, które powiększałby jej majątek i które mogłoby być potraktowane jako osiągnięcie przez Spółkę podlegającego opodatkowaniu przychodu podatkowego.

Mając na uwadze powyższe orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, jak również treść art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (tekst jedn.: Dz. U. z 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.), który stanowi, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, rozpatrując ponownie wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej z 30 grudnia 2014 r. uznaje stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.