IBPB-1-2/4510-358/15/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), po ponownym rozpatrzeniu, w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 24 marca 2015 r. sygn. akt II FSK 503/13 oraz wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 31 października 2012 r. sygn. akt I SA/Kr 1398/12, wniosku z 2 lutego 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP 7 lutego 2012 r.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko, przedstawione w ww. wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych ustanowienia nieodpłatnej służebności - jest prawidłowe.

W dniu 7 lutego 2012 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych ustanowienia nieodpłatnej służebności.

W dniu 7 maja 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego Znak: IBPBI/2/423-117/12/MS, w której uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe w zakresie skutków podatkowych ustanowienia nieodpłatnej służebności.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA została skutecznie doręczona 9 maja 2012 r. Pismem z 21 maja 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP 25 maja 2012 r.), wniesiono wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, na które udzielono odpowiedzi pismem z 25 czerwca 2012 r. Znak: IBPBI/2/4232-64/12/MS odmawiając zmiany ww. interpretacji. Odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa została skutecznie doręczona 28 czerwca 2012 r. Pismem z 23 lipca 2012 r. wniesiono skargę na ww. interpretację indywidualną. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, pismem z 27 sierpnia 2012 r. Znak: IBPBI/2/4240-66/12/MS udzielił odpowiedzi na skargę przesyłając ją, wraz z aktami sprawy do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie. W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z 31 października 2012 r., sygn. akt I SA/Kr 1398/12 uchylił zaskarżoną interpretację. Od powyższego wyroku, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, wniósł skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego. W wyniku jej rozpatrzenia Naczelny Sąd Administracyjny, wyrokiem z 24 marca 2015 r., sygn. akt II FSK 503/13 skargę oddalił. Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 31 października 2012 r. sygn. akt I SA/Kr 1398/12 wpłynął do tut. Biura 4 sierpnia 2015 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka w ramach swojej działalności korzysta nieodpłatnie z nieruchomości niebędących jej własnością (służebność przesyłu) tzn. przez nieruchomości te przebiega gazociąg będący własnością Spółki. W niektórych przypadkach stroną umowy przyłączeniowej są podmioty, u których kończy się sieć gazowa. Jest to specyficzna sytuacja, w której następuje zaspokojenie ściśle oznaczonego interesu właściciela nieruchomości tj. zapewnienie mu dostawy gazu. W takim przypadku Spółka zawiera umowę wraz z umową na służebność przesyłu (nieodpłatną) nie po to, aby zapewnić dalszym odbiorcom dostawę gazu, ale po to by umożliwić odbiorcy finalnemu odbiór gazu poprzez zainstalowanie odpowiednich urządzeń.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy możliwe jest niedoliczanie do przychodu Spółki wartości bezpłatnego korzystania (służebność przesyłu) z nieruchomości będącej własnością strony umowy przyłączeniowej, u której kończy się sieć.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionych przypadkach można twierdzić, że skoro wejście na teren i korzystanie z nieruchomości przez Spółkę nieodpłatnie ma na celu jedynie zaspokojenie ściśle określonego interesu danego właściciela nieruchomości, wówczas nie można mówić o nieodpłatnym świadczeniu, bowiem po stronie właściciela nieruchomości również występuje konkretna korzyść w postaci przyłączenia do sieci gazowej. Zdaniem Spółki, jeżeli zawierana umowa wiąże się z zaspokojeniem ściśle oznaczonego interesu właściciela nieruchomości np. w celu możliwości dostawy gazu to takie świadczenie stanowi współdziałanie przy wykonaniu zobowiązania i nie jest traktowane jako nieodpłatne świadczenie. Natomiast w sytuacji gdy zainstalowane urządzenia będą wykorzystywane również na rzecz innych odbiorców, wtedy przychód z nieodpłatnego świadczenia po stronie Spółki będzie miał miejsce.

Zatem, w sytuacji, gdy Spółka korzysta nieodpłatnie z nieruchomości (nieodpłatna służebność przesyłu) właściciela będącego stroną umowy przyłączeniowej, u którego kończy się gazociąg, to takie działanie ma na celu przede wszystkim wykonanie instalacji wyłącznie na rzecz udostępniającego i nie powoduje powstania w Spółce przychodu z nieodpłatnego świadczenia.

W indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z 7 maja 2012 r. Znak: IBPBI/2/423-117/12/MS, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, uznał stanowisko Spółki w zakresie skutków podatkowych ustanowienia nieodpłatnej służebnosci za nieprawidłowe.

Wnioskodawca po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, zaskarżył ww. interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie. W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z 31 października 2012 r., sygn. akt I SA/Kr 1398/12 uchylił zaskarżoną interpretację. W jego uzasadnieniu wskazał m.in. Zasadny jest przede wszystkim zarzut Spółki dotyczący naruszenia przepisu art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p. zgodnie z którym przychodami, są w szczególności wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń.

Ustawodawca, stanowiąc o wartości otrzymanych nieodpłatnych rzeczy i praw, a także świadczeń jako o przychodzie podatkowym nie sprecyzował, co należy rozumieć pod tymi pojęciami. Ograniczył się w tym względzie jedynie do wskazania, w art. 12 ust. 5-6a u.p.d.o.p., sposobu ustalania ich wartości.

W uzasadnieniu uchwały składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 listopada 2002 r. (sygn. akt FPS 9/02, ONSA 2003, z. 2, poz. 47) wyrażono pogląd, że pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma na gruncie art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p. szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. (...) Podstawową cechą nieodpłatnego świadczenia jest to, że otrzymujący przysporzenie nie jest zobowiązany do jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego. Aby zatem dane świadczenie mogło być uznane za świadczenie nieodpłatne, konieczne jest, by polegało ono wyłącznie na jednostronnym przysporzeniu po stronie podmiotu, który świadczenie to uzyskał (por. wyrok NSA z 16 czerwca 2011 r., sygn. akt II FSK 1007/11).

W świetle przytoczonych rozważań, stwierdzić należy, że aby dane świadczenie mogło być uznane za świadczenie nieodpłatne w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p., konieczne jest, aby wystąpiło świadczenie powodujące jednostronne przysporzenie majątkowe po stronie podmiotu, który świadczenie to uzyskał. Świadczenie to musi mieć charakter majątkowy (stanowić korzyść o charakterze majątkowym), przy czym nie może ono być powiązane z istnieniem żadnego zobowiązania o charakterze wzajemnym po stronie podatnika wobec świadczeniodawcy. (...) Służebność przesyłu, jak wskazała we wniosku o interpretację Spółka, ustanawiana jest bowiem na nieruchomości, dla której dokonane jest lub ma zostać dokonane przyłączenie do sieci umożliwiające dostawy gazu. Spółka wskazała również we wniosku o interpretację, że służebność przesyłu ustanawiana jest nie po to, aby zapewnić dalszym odbiorcom dostawę gazu, ale po to, aby umożliwić odbiorcy finalnemu (właścicielowi nieruchomości, na której ustanowiono służebność) odbiór gazu przez zainstalowane urządzenia. W związku z tym, jak wskazała Spółka, ustanowienie służebności przesyłu, które umożliwia wejście i korzystanie z nieruchomości, ma na celu zaspokojenie interesu właściciela danej nieruchomości, a po stronie tego właściciela daje ono korzyść w postaci przyłączenia do sieci gazowej w celu odbioru przez niego dostaw gazu.

Nie sposób nie zaakceptować argumentacji Spółki, że w sytuacji, gdy służebność przesyłu ustanawiana jest na nieruchomości, dla której Spółka wykonuje przyłącze gazu, a służebność ta ma przede wszystkim umożliwić to przyłączenie danej nieruchomości, nie można uznać, aby po stronie Spółki powstawało nieodpłatne świadczenie. Przede wszystkim bowiem, ustanowienie tej służebności, zgodnie z tym co wskazała Spółka we wniosku o wydanie interpretacji, stanowi współdziałanie w wykonaniu zobowiązania. Innymi słowy, właściciel wnioskuje o dokonanie przyłączenia jego nieruchomości do sieci gazowniczej i - w celu wykonania tego przyłączenia - umożliwia Spółce wstęp na nieruchomość i korzystanie z niej w granicach wskazanych w służebności. Nie można uznać, aby dokonywał tego bez żadnego świadczenia ekwiwalentnego po stronie Spółki, która przecież jest zobowiązana do dokonania przyłącza i utrzymywania go w odpowiednim stanie. Spółka jest zatem również zobowiązana do wykonania świadczenia na rzecz właściciela nieruchomości, a ustanowienie służebności dokonywane jest także w interesie właściciela nieruchomości.

Dodatkowo, Spółka uzupełniając argumentację prawną we wniosku o usunięcie naruszenia prawa wskazała na przepisy ustawy prawo energetyczne, z których wynika, że właściciel nieruchomości przyłączanej do sieci, nie ponosi rzeczywistych kosztów budowy przyłącza gazowego, a główny ciężar finansowy przyłączenia podmiotu do sieci ponosi przedsiębiorstwo energetyczne będące operatorem systemu dystrybucyjnego, czyli w tym przypadku Spółka. Zgodnie z art. 7 ust. 8 u.p.e., za przyłączenie do sieci pobiera się opłatę w wysokości jednej czwartej rzeczywistych nakładów na realizację przyłączenia. Korzyść jaką odnosi właściciel nieruchomości przyłączanej, na której ustanowiona zostaje służebność przesyłu, polega zatem nie tylko na samym przyłączeniu należącej do niego nieruchomości do sieci umożliwiającej na jego rzecz dostawy gazu, co, jak wskazuje Spółka, z reguły powoduje wzrost atrakcyjności nieruchomości, ale także na poniesieniu obniżonych kosztów tego przyłączenia. (...)

Sytuacja, jaką przedstawiła we wniosku Spółka jest odmienna od sytuacji ustanowienia nieodpłatnej służebności na nieruchomości, przez którą przebiegać ma jedynie sieć gazowa. Ta ostatnia sytuacja, nie będzie się z reguły charakteryzować świadczeniem wzajemnym po stronie podmiotu, na rzecz którego ustanowiona jest służebność. W orzecznictwie sądowym dotyczącym takich sytuacji, wskazywano, że nieodpłatnym świadczeniem jest otrzymanie korzyści polegającej na możliwości korzystania z majątku innego podmiotu za jego zgodą i bez konieczności ponoszenia z tego tytułu jakiejkolwiek zapłaty czy ekwiwalentu (np. wyrok WSA z dnia 11 stycznia 2011 r., sygn. akt III SA/Wa 993/10; wyrok NSA NSA z 16 czerwca 2011 r., sygn. akt II FSK 1007/11). W takiej sytuacji, przedsiębiorca energetyczny korzysta ze służebności nie dla potrzeb wykonania przyłącza dla danej nieruchomości, ale dla potrzeb prowadzenia własnej działalności, nie będąc zobowiązany do żadnego świadczenia na rzecz właściciela nieruchomości. Dostrzega to sama Spółka, wskazując we wniosku o interpretację, że "w sytuacji gdy zainstalowane urządzenia będą wykorzystywane również na rzecz innych odbiorców, wtedy przychód z nieodpłatnego świadczenia po stronie Spółki będzie miał miejsce." Jednocześnie Spółka wskazała na elementy stanu faktycznego i argumentację, z której wynika, że w opisanej przez nią sytuacji, nie zachodzi przesłanka braku wykonania świadczenia ekwiwalentnego.

Od powyższego wyroku, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, wniósł skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego. W wyniku jej rozpatrzenia Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 24 marca 2015 r., sygn. akt II FSK 503/13 skargę oddalił. W jego uzasadnieniu NSA wskazał, że (...) Pojęcie, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p., jak się przyjmuje powszechnie w orzecznictwie, nie zostało w powołanej ustawie zdefiniowane, a jego rozumienie opiera się na definicji nieodpłatnego świadczenia, wypracowanej w orzecznictwie sądowoadministracyjnym (zob. uchwała 7 sędziów NSA z dnia 18 listopada 2002 r., FPS 9/02, ONSA 2003, Nr 2, poz. 47; uchwała 7 sędziów NSA z dnia 24 maja 2010 r., II FPS 1/10, ONSA i WSA 2010, Nr 4, poz. 58; uchwała 7 sędziów NSA z dnia 16 października 2006 r., II FPS 1/06, ONSA i WSA 2006, Nr 6, poz. 153). W orzecznictwie sądów administracyjnych (zob. uchwała 7 sędziów NSA z dnia 16 października 2006 r., II FPS 1/06 ONSA i WSA 2006, Nr 6, poz. 153; uchwała 7 sędziów NSA z dnia 24 października 2010 r., II FPS 1/10, ONSA i WSA 2010, Nr 4, poz. 58) dość jednolicie przyjmowano wypracowaną w tym orzecznictwie, a także w orzecznictwie Sądu Najwyższego (zob. wyrok SN z dnia 6 sierpnia 1999 r., III RN 31/99, OSNP 2000, Nr 13, poz. 496; wyrok SN z dnia 13 czerwca 2002 r., III RN 106/09, OSNP 2003, Nr 11, poz. 261) definicję nieodpłatnego świadczenia, jako obejmującą "wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku osobie, mające konkretny wymiar finansowy". Jest przy tym charakterystyczne to, że definicja ta odnosi się do "świadczenia", a więc zdarzenia w zasadzie ściśle związanego z zobowiązaniami cywilnoprawnymi. (...)

W stanie faktycznym przedstawionym we wniosku skarżąca Spółka w ramach swojej działalności korzysta nieodpłatnie z nieruchomości niebędących jej własnością (służebność przesyłu), tzn. przez nieruchomości te przebiega gazociąg będący własnością spółki. W niektórych przypadkach stroną umowy przyłączeniowej są podmioty, u których kończy się sieć gazowa. Jest to specyficzna sytuacja, w której następuje zaspokojenie ściśle oznaczonego interesu właściciela nieruchomości, tj. zapewnienie mu dostawy gazu. W takim przypadku spółka zawiera umowę ustanowienia nieodpłatnej służebności przesyłu nie po to, aby zapewnić dalszym odbiorcom dostawę gazu, ale po to, by umożliwić odbiorcy finalnemu odbiór gazu poprzez zainstalowanie odpowiednich urządzeń.

Spółka nabywa zatem uprawnienia do korzystania w określony sposób z nieruchomości. Źródłem tych uprawnień jest pisemne oświadczenie woli złożone przez osobę uprawnioną do dysponowania nieruchomością. Nabycie przez spółkę powyższych uprawnień następuje nieodpłatnie. Analizując stosunek prawny powstały wyniku złożenia takiego oświadczenia, od strony jego znamion przedmiotowych (to jest określonych uprawnień spółki i zakresu obowiązków udostępniającego nieruchomość), przyjąć należy, że mamy do czynienia z nieodpłatną umową ustanowienia służebności przesyłu na podstawie art. 305¹ k.c. Zgodnie z tym unormowaniem nieruchomość można obciążyć na rzecz przedsiębiorcy, który zamierza wybudować lub którego własność stanowią urządzenia, o których mowa w art. 49 § 1, prawem polegającym na tym, że przedsiębiorca może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, zgodnie z przeznaczeniem tych urządzeń (służebność przesyłu). Umowa taka - gdy właściciel nieruchomości odmawia jej zawarcia, a jest ona konieczna dla właściwego korzystania z urządzeń, o których mowa w art. 49 § 1 k.c. - może być ustanowiona przez sąd na żądanie przedsiębiorcy, który jest właścicielem urządzeń (art. 3052 § 1 k.c.). Podobnie, właściciel nieruchomości może żądać odpowiedniego wynagrodzenia w zamian za ustanowienie służebności przesyłu w sytuacji gdy przedsiębiorca odmawia zawarcia umowy o ustanowienie służebności przesyłu, a jest ona konieczna do korzystania z urządzeń, o których mowa w art. 49 § 1 (art. 3052 § 2 k.c.).

Odnośnie do oceny prawnej z punktu widzenia prawa podatkowego umowy o ustanowienie służebności przesyłu Naczelny Sąd Administracyjny wypowiedział się w wyroku z 23 kwietnia 2013 r., II FSK 1717/11, gdzie przyjął, że art. 12 ust. 1 pkt 2 i ust. 6 pkt 1-4 u.p.d.o.p., wskazując na trafność tezy, że zawarcie przez strony nieodpłatnej umowy ustanowienia służebności przesyłu na podstawie art. 305¹ k.c. nie stanowi dla przedsiębiorstwa, na rzecz którego tę służebność ustanowiono nieodpłatnego lub częściowo odpłatnego otrzymania rzeczy lub praw, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p. Z kolei w wyroku również z 23 kwietnia 2013 r., II FSK 1715/11, NSA uznał, że skoro nabycie służebności przesyłu przez zasiedzenie (art. 3054 k.c. w związku z art. 292 i art. 172 § 1 i 2 k.c.) jest nabyciem zawsze nieodpłatnym także i w tym przypadku po stronie przedsiębiorcy na rzecz, którego służebność ta została ustanowiona, nie dochodzi do powstania przychodu opodatkowanego (art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p.).

Przytoczone poglądy - z uwagi na wskazane wyżej treściowe podobieństwa - odnieść można także do stosunku prawnego analizowanego w niniejszej sprawie. Sąd podziela w szczególności przyjętą w powołanych orzeczeniach tezę, że "przy uwzględnieniu zasady pewności prawa i określoności konstruowania obowiązku podatkowego w drodze ustawy, użyte w art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p. określenie "otrzymanie nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw" należy rozumieć, jako niewywołujące przychodu w sytuacji, gdy czynność prawna jest ze swej istoty zawsze nieodpłatna (nabycie następuje w drodze zasiedzenia służebności przesyłu lub gdy podatnik, korzystając z zasady swobody umów i kształtowania swej sytuacji prawnej, dokonuje czynności prawnej nieodpłatnie, w drodze umowy lub ugody sądowej). Przychód zaś powstawałby w takich przypadkach, gdy podatnik zmieniając charakter czynności prawnej odpłatnej, dokonuje jej jako nieodpłatnej. W takim przypadku z istoty rzeczy powinien liczyć się na gruncie prawa podatkowego z negatywnymi konsekwencjami podatkowymi."

W konsekwencji także w stanie faktycznym opisanym przez skarżącą spółkę we wniosku o udzielenie interpretacji prawa podatkowego, z którego wynika powstanie między spółką a właścicielem nieruchomości, na której posadowione zostały urządzenia elektroenergetyczne spółki, stosunku prawnego o charakterze nieodpłatnym - wobec braku wiążących unormowań prawnych zobowiązujących strony takiego stosunku do dokonania czynności prawnej o charakterze odpłatnym - przyjąć należy, że spółka nie otrzyma nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p.

W realiach przedmiotowej sprawy podkreślić również należy, że zasadnie Sąd pierwszej instancji stwierdził, że organ podatkowy wskazując na nieodpłatny charakter ustanowionej na rzecz spółki służebności przesyłu, pominął wskazywany przez stronę argument, że ustanowieniu służebności towarzyszy ekwiwalentne świadczenie po stronie spółki na rzecz właściciela nieruchomości oraz, że służebność ta ustanawiana jest zarówno z korzyścią dla spółki, jak i dla samego właściciela nieruchomości (przyłączenie do sieci umożliwiające dostawy gazu). We wniosku o interpretację strona wskazała, iż służebność przesyłu ustanawiana jest nie po to, aby zapewnić dalszym odbiorcom dostawę gazu, ale po to, aby umożliwić odbiorcy finalnemu (właścicielowi nieruchomości, na której ustanowiono służebność) odbiór gazu przez zainstalowane urządzenia. W związku z tym, ustanowienie służebności przesyłu, które umożliwia wejście i korzystanie z nieruchomości, ma na celu zaspokojenie interesu właściciela danej nieruchomości, a po stronie tego właściciela daje ono korzyść w postaci przyłączenia do sieci gazowej w celu odbioru przez niego dostaw gazu. Ponadto z przepisów u.p.e. - na które powołuje się strona w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa - wynika, iż właściciel nieruchomości przyłączanej do sieci, nie ponosi rzeczywistych kosztów budowy przyłącza gazowego, a główny ciężar finansowy przyłączenia podmiotu do sieci ponosi przedsiębiorstwo energetyczne będące operatorem systemu dystrybucyjnego, czyli w tym przypadku spółka (za przyłączenie do sieci pobiera się opłatę w wysokości jednej czwartej rzeczywistych nakładów na realizację przyłączenia). Korzyść jaką odnosi właściciel nieruchomości przyłączanej, na której ustanowiona zostaje służebność przesyłu, polega zatem nie tylko na samym przyłączeniu należącej do niego nieruchomości do sieci umożliwiającej na jego rzecz dostawy gazu, co z reguły powoduje wzrost atrakcyjności nieruchomości, ale także na poniesieniu obniżonych kosztów tego przyłączenia.

Mając na uwadze powyższe orzeczenia sądów administracyjnych, a także treść art. 153 ustawy z dnia z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.), który stanowi, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, rozpatrując ponownie wniosek z 2 lutego 2012 r. stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie skutków podatkowych ustanowienia nieodpłatnej służebności jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po przednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.