IBPB-1-2/4510-298/16/BG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 1 lutego 2016 r., (data wpływu do tut. BKIP 5 lutego 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy odbiorcą należności w rozumieniu art. 21 ust. 3 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest Licencjodawca (pytanie oznaczone we wniosku nr 3 - stan faktyczny) - jest prawidłowe.

W dniu 5 lutego 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy odbiorcą należności w rozumieniu art. 21 ust. 3 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest Licencjodawca.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W ramach grupy kapitałowej, do której należy Wnioskodawca (dalej: "Spółka"), funkcjonuje scentralizowany model outsourcingu usług przez spółki powiązane, polegający na tym, że należąca do grupy kapitałowej spółka z siedzibą w Niemczech, będąca spółką matką grupy kapitałowej, lecz nie będąca bezpośrednio akcjonariuszem Spółki (dalej: "Usługodawca"), jest podmiotem odpowiedzialnym za zapewnienie świadczenia różnego rodzaju usług doradczych związanych z działalnością gospodarczą poszczególnych spółek grupy kapitałowej, takich jak: usługi prawnicze, controllingowe, finansowe, zarządzania zasobami ludzkimi, licencyjne, podatkowe, marketingowe, przy czym usługi są świadczone bądź przez samego Usługodawcę, bądź przez podmiot trzeci zapewniony przez Usługodawcę, w konsekwencji czego nawet jeżeli pomiędzy Spółką a podmiotem trzecim zapewnionym przez Usługodawcę podpisywana jest umowa regulująca zasady świadczenia usługi, Spółka rozlicza się z Usługodawcą (otrzymuje fakturę od Usługodawcy, płaci do Usługodawcy).

Wskazany wyżej model ma zastosowanie również do nabywanych przez Spółkę usług licencyjnych. W ramach tych usług, od 1 grudnia 2014 r. Spółka otrzymała na czas nieokreślony licencję na korzystanie ze znaku towarowego (dalej: "Licencja") od podmiotu z siedzibą w Niemczech, będącego jedynym akcjonariuszem Spółki (dalej: "Licencjodawca").

W związku z tym, Spółka zawarła umowę licencyjną z Licencjodawcą, która przewiduje, że:

* z tytułu otrzymanej Licencji Spółka jest zobowiązana do zapłaty rocznej opłaty licencyjnej w wysokości 0,2% rocznego obrotu netto, osiągniętego przez Spółkę przy użyciu znaku towarowego objętego Licencją (z wyłączeniem transakcji między Spółką a spółkami należącymi do jej grupy kapitałowej) w roku obrotowym poprzedzającym rok, do którego opłata licencyjna się odnosi (dalej: "opłata licencyjna");

* opłata licencyjna powinna być zapłacona do Usługodawcy (umowa nie wskazuje, że płatność ma być dokonana "na rzecz Usługodawcy" tylko "do Usługodawcy").

Ponadto podkreślić należy, że postanowienia umów Spółki z Usługodawcą lub Licencjodawcą nie wskazują na to, że Usługodawca dysponuje prawami do znaku towarowego. Prawami do znaku towarowego dysponuje natomiast Licencjodawca.

Spółka otrzymała fakturę datowaną na 25 sierpnia 2015 r., wystawioną przez Usługodawcę, za Licencję za okres od grudnia 2014 r. do sierpnia 2015 r., płatną w terminie 30 dni od dnia wystawienia faktury. Obecnie Spółka obciążana jest za okresy miesięczne.

Spółka posiada aktualny certyfikat rezydencji podatkowej Usługodawcy oraz Licencjodawcy, potwierdzający, że są oni niemieckimi rezydentami podatkowymi. Spółka posiada "łamany" rok podatkowy, tj. od 1 grudnia danego roku kalendarzowego do 30 listopada następnego roku kalendarzowego.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy odbiorcą należności w rozumieniu art. 21 ust. 3 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest Usługodawca czy Licencjodawca (niezależnie od spełnienia pozostałych warunków zawartych w art. 21 u.p.d.o.p.)... (pytanie oznaczone we wniosku nr 3 - stan faktyczny)

Zdaniem Spółki, za odbiorcę należności w rozumieniu art. 21 ust. 3 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p.") z tytułu wypłacanej opłaty licencyjnej należy uznać Licencjodawcę.

Powyższe stwierdzenie wynika z faktu, że jak już zostało to uzasadnione, Licencjodawca jest podmiotem uprawnionym do opłat licencyjnych, a więc również ich ostatecznym odbiorcą. Natomiast, zdaniem Spółki, w przepisie art. 21 ust. 3 pkt 4 u.p.d.o.p. chodzi o rzeczywistego odbiorcę należności. Tymczasem nie ulega wątpliwości, że Usługodawca przyjmuje należności licencyjne przysługujące Licencjodawcy, a więc jest jedynie pośrednikiem w zapłacie opłaty licencyjnej. Spółka uważa, że Usługodawca nie może zachować zapłaconej przez Spółkę opłaty dla siebie, nie ma prawa do swobodnego rozporządzania tę kwotą, lecz przekazuje ją (ewentualnie po potrąceniu swojego wynagrodzenia) na rzecz Licencjodawcy, a tym samym występuje jedynie w roli powiernika otrzymanej płatności. Spółka w tym kontekście pragnie powołać się na prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 10 marca 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 2230/07. Stan faktyczny w tym orzeczeniu przewidywał, że holenderski rezydent podatkowy nabył w Polsce obligacje skarbowe i uzyskiwał z tego tytułu odsetki, a jednocześnie zawarł umowę powierniczą z innym podmiotem, na którego rachunek zlecił przekazywanie (wpłacanie) odsetek. W takich okolicznościach sąd uznał, że holenderski inwestor jest także odbiorcą odsetek, gdyż: "(...) Jak już Sąd wskazał wyżej obligacje nie zostały też nabyte w ramach umowy powierniczej, która czyniłaby z powiernika odbiorcę odsetek. Brak jest więc podstaw do przyjęcia w przedmiotowej sprawie, iż właściciel obligacji jako osoba uprawniona do odsetek nie jest ich odbiorcą. Rachunek powiernika służy do przekazania właścicielowi należnych mu odsetek, co do których inwestor (właściciel) nie traci prawa rozporządzania nimi. Zdaniem Sądu osoba uprawniona do odsetek nie byłaby wtedy ich odbiorcą, kiedy działający na podstawie umowy powierniczej podmiot nabyłby polskie obligacje i uzyskał z nich przychody w postaci odsetek, a następnie przekazał je rezydentowi holenderskiemu. Z przedstawionego przez Stronę stanu faktycznego wynika, iż tak nie było, gdyż to rezydent holenderski nabył obligacje pozostając ich prawnym właścicielem, natomiast istniejący stosunek powierniczy obejmował tylko przechowywanie i administrowanie dochodami w postaci odsetek (...)".

Okoliczności niniejszego stanu faktycznego zdaniem Spółki świadczą o tym, że w niniejszym stanie faktycznym Usługodawca występuje w charakterze powiernika. Jak już bowiem Spółka uzasadniała, należy zauważyć, że podmiotem uprawnionym do opłat licencyjnych jest Licencjodawca, a ponadto, umowa licencyjna wskazuje na wpłacanie opłaty licencyjnej do Usługodawcy, nie przewidując jednak w żadnym miejscu, że Usługodawca jest podmiotem uprawnionym do tej opłaty. Prowadzi to do wniosku, że opłata licencyjna jest, co do zasady, należna Licencjodawcy (przysługuje mu), a jedynie ze względu na Usługodawcę, działającego w charakterze pośrednika, Licencjodawca zleca wpłacanie tej opłaty do Usługodawcy. Ponadto, Spółka podkreśla, że postanowienia dotyczące opłaty licencyjnej i sposobu jej zapłaty znalazły się w umowie licencyjnej, zawartej między Spółką a Licencjodawcą, co potwierdza pogląd, że Usługodawca odgrywa tylko rolę pomocniczą, właściwą dla powiernika.

Spółka nie widzi podstaw, aby różnicować skutki podatkowe w zależności od tego, czy opłata licencyjna jest wypłacana bezpośrednio do podmiotu uprawnionego (Licencjodawcy), czy pośrednika (Usługodawcy). Równie dobrze bowiem, Licencjodawca mógłby zażądać wpłacenia opłaty licencyjnej na swoje konto, a następnie przekazać tę kwotę Usługodawcy. W związku z tym, Spółka postrzega zawarte w umowie postanowienie o wypłacie opłaty licencyjnej do Usługodawcy jako mające charakter wyłącznie techniczny, niezmieniające faktu, że podmiotem otrzymującym należność jest de facto Licencjodawca, przez co to Licencjodawca winien być uznany za odbiorcę należności w rozumieniu art. 21 ust. 3 pkt 4 u.p.d.o.p.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że w zakresie pytań nr 1-2, 4- 6 (stan faktyczny) oraz pytań nr 1 - 6 (zdarzenie przyszłe) wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Świętego Mikołaja 78-79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 14 marca 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.