IBPB-1-2/4510-29/15/KP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 8 kwietnia 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 9 kwietnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie powstania przychodu w związku otrzymaną pomocą "de minimis" -jest prawidłowe.

W dniu 9 kwietnia 2015 r. do tut. Biura wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie powstania przychodu w związku otrzymaną pomocą "de minimis".

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca złożył do Prezydenta Miasta wniosek o przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości. Decyzją Prezydenta Miasta, wydaną na podstawie art. 1 ust. 1, art. 3 oraz art. 4 ust. 1, 2, 3 i 4 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości (Dz. U. z 2012 r. poz. 83), wniosek ten został rozpatrzony pozytywnie. Zgodnie z otrzymaną decyzją, przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości nastąpiło odpłatnie. Opłata ta została rozłożona na raty z oprocentowaniem przy zastosowaniu stopy procentowej równej stopie redyskonta weksli stosowanej przez Narodowy Bank Polski. Z uwagi na preferencyjny charakter stopy redyskonta weksli NBP w stosunku do rynkowych stóp procentowych, ratalna zapłata za przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości przy zastosowaniu oprocentowania wg stopy procentowej równej stopie redyskonta weksli została zakwalifikowana do pomocy "de minimis".

Wobec powyższego, wraz z wydaną decyzją o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości, podatnikowi wydane zostało zaświadczenie o pomocy "de minimis", które zawiera określoną kwotę tej pomocy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy wykazana w zaświadczeniu pomocy "de minimis" wartość winna być zakwalifikowana jako przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

2. W przypadku uznania przez organ podatkowy, że pomoc ta winna zostać zakwalifikowana jako przychód do opodatkowania to, czy kwotę pomocy należy opodatkować jednorazowo, czy też podzielić na okres według spłaty ratalnej.

Zdaniem Wnioskodawcy, z treści art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie wynika, że dany rodzaj pomocy "de minimis" otrzymanej przez podatnika stanowi przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym, a co za tym idzie podatnik nie jest zobowiązany pomocy tej wykazywać w swoich przychodach do opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p.") nie zawiera definicji przychodu podatkowego. Zgodnie jednak z ugruntowanym poglądem, do tej kategorii należy zaliczyć każdą wartość wchodzącą do majątku podatnika, powiększającą jego aktywa, mającą definitywny charakter, którą może on rozporządzać jak własną, o ile nie została ujęta w katalogu zawartym w art. 12 ust. 4 u.p.d.o.p.

Zauważyć należy, że w art. 12 ust. 1 pkt 1-9 u.p.d.o.p., ustawodawca wymienił jedynie przykładowe kategorie pożytków, których otrzymanie kreuje u podatnika przychód podatkowy.

Zatem u.p.d.o.p. nie definiuje źródeł przychodów, jednak zasadą jest, że za źródło przychodu uznaje się każdy zindywidualizowany stosunek prawny, zdarzenie lub stan faktyczny, z którym wiąże się uzyskanie przychodu, a wyjątki od tej zasady wynikać muszą z konkretnego przepisu ustawy wyłączającego bądź zwalniającego konkretny dochód z opodatkowania. Podatek dochodowy od osób prawnych ma bowiem cechy podatku powszechnego obejmującego swoim zakresem przedmiotowym wszelkie uzyskiwane w ciągu roku podatkowego przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, bez względu na ich charakter.

Natomiast zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 14 u.p.d.o.p., do przychodów nie zalicza się wartości otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartości innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń finansowanych lub współfinansowanych ze środków budżetu państwa, jednostek samorządu terytorialnego, ze środków agencji rządowych, agencji wykonawczych lub ze środków pochodzących od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych, w ramach rządowych programów.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca złożył do Prezydenta Miasta wniosek o przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości. Zgodnie z wydaną decyzją, przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości nastąpiło odpłatnie. Opłata została rozłożona na raty z oprocentowaniem przy zastosowaniu stopy procentowej równej stopie redyskonta weksli stosowanej przez Narodowy Bank Polski. Z uwagi na preferencyjny charakter stopy procentowej, rozłożenie na raty opłaty za przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości zakwalifikowane zostało jako pomoc "de minimis".

Biorąc powyższe pod uwagę, w przedstawionym stanie faktycznym, udzielona pomoc "de minimis" w postaci rozłożenia należności na raty przy zastosowaniu preferencyjnej stopy procentowej na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 14 została wyłączona z przychodów jako wartość nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń finansowanych lub współfinansowanych ze środków jednostek samorządu terytorialnego.

W tym miejscu należy wskazać, że pomoc "de minimis" to szczególny rodzaj wsparcia udzielanego przez państwo (w tym jednostki samorządu terytorialnego) przedsiębiorcom, uregulowana przez przepisy wspólnotowe, tj. rozporządzenie komisji (UE) Nr 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis (Dz. U.UE. Nr L 352 z 24 grudnia 2013 r.)

Biorąc powyższe pod uwagę, uznać należy, że rozłożenie płatności na raty przy zastosowaniu prewencyjnej stopy procentowej, w ramach pomocy "de minimis", nie będzie skutkować powstaniem po stronie Wnioskodawcy przychodu podatkowego na gruncie u.p.d.o.p.

Zatem Stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe

W związku z powyższym, z uwagi że pytanie oznaczone we wniosku Nr 2 jest pytaniem warunkowym w zakresie którego Wnioskodawca oczekuje odpowiedzi jedynie w sytuacji uznania jego stanowiska w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 za nieprawidłowe, to wydanie interpretacji dotyczącej pytania Nr 2 stało się bezprzedmiotowe.

Wskazuje się również, że do wniosku Spółka dołączyła szereg dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego (np. dokonania szczegółowej analizy zapisów zawartych w dokumentach) w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem podanym we wniosku.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 14 marca 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.