IBPB-1-2/4510-284/16/MS - Wyłączenia z obowiązku opodatkowania dotyczące należnego podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 23 marca 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 24 marca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ma zastosowanie do podatku od wartości dodanej - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 marca 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ma zastosowanie do podatku od wartości dodanej.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka z o.o. w Polsce prowadzi głównie sprzedaż detaliczną dywanów, chodników, pokryć podłogowych, ściennych, armatury, mebli oraz świadczy usługi remontowo-budowlane dla firm oraz osób fizycznych. Spółka świadczy również usługi remontowo-budowlane dla osób fizycznych zamieszkałych na terenie Niemiec. Do faktur dla tych osób naliczany jest podatek VAT obowiązujący w Niemczech tj. 19% wpłacany do Urzędu w Niemczech.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy od podatku VAT wpłaconego w Niemczech należy również wpłacić w Polsce podatek dochodowy 19%.

Zdaniem Wnioskodawcy, przepis art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zawiera wyłączenia z obowiązku opodatkowania dotyczące należnego podatku od towarów i usług. Przepis ten można odnieść także do podatku od wartości dodanej.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm., dalej także "u.p.d.o.p."), przychodami są m.in. otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Przy czym za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont (art. 12 ust. 3 u.p.d.o.p.).

Stosownie do regulacji art. 12 ust. 4 u.p.d.o.p., do przychodów nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług (pkt 9) oraz zwróconej, na podstawie odrębnych przepisów, różnicy podatku od towarów i usług (pkt 10).

Ilekroć w u.p.d.o.p. jest mowa o ustawie o podatku od towarów i usług oznacza to ustawę z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - art. 4a pkt 7 u.p.d.o.p.

Natomiast przez podatek od wartości dodanej, o którym mowa w art. 2 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług, rozumie się podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium państwa członkowskiego, z wyjątkiem polskiego podatku od towarów i usług nakładanego tą ustawą.

Z powyższego wynika więc, że ustawa o podatku od towarów i usług rozróżnia pojęcie podatku od wartości dodanej i pojęcie podatku od towarów i usług. Sformułowanie "podatek od towarów i usług" jest określeniem podatku od wartości dodanej obowiązującym wyłącznie w Polsce, a nie w innych krajach członkowskich. Tym samym nie można utożsamiać podatku od wartości dodanej obowiązującego w innym państwie członkowskim niż Polska z podatkiem od towarów i usług obowiązującym w Polsce.

Istniejące uregulowania prawne - w świetle dyrektywy zakładającej pierwszeństwo literalnej wykładni przepisów podatkowych - przesądzają, że na gruncie przedmiotowej sprawy zasada neutralności podatku od towarów i usług dotyczy wyłącznie przypadków związanych z możliwością rozliczania podatku od towarów i usług w systemie krajowym.

W konsekwencji, cytowany wcześniej przepis art. 12 ust. 4 pkt 9 i 10 u.p.d.o.p. (odnoszące się do podatku od towarów i usług) nie będą miały w przedmiotowej sprawie zastosowania, ponieważ pojęcia podatku od wartości dodanej oraz podatku od towarów i usług nie są tożsame. Dla celów podatku dochodowego od osób prawnych podatek od wartości dodanej nakładany zgodnie z przepisami obowiązującymi w powyższym zakresie na terytorium Niemiec nie może być więc utożsamiany z polskim podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym Spółka jest zobowiązana uwzględniać w przychodach podatkowych podatek od wartości dodanej, wynikający z faktur wystawianych przez nią na terenie Niemiec za świadczone na rzecz osób fizycznych usługi.

Przychody, obok kosztów uzyskania przychodów, są wielkością mającą wpływ na wysokość dochodu będącego przedmiotem opodatkowania (art. 7 ust. 1 u.p.d.o.p.). Zgodnie bowiem z art. 7 ust. 2 u.p.d.o.p., dochodem jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym, jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą. Mając na względzie, że w art. 12 ust. 4 pkt 9 u.p.d.o.p., jest mowa o podatku od towarów i usług, który nie jest tożsamy z podatkiem od wartości dodanej, w sprawie będącej przedmiotem rozpoznania, art. 12 ust. 4 pkt 9 u.p.d.o.p. nie znajdzie zastosowania.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.