IBPB-1-2/4510-229/16/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 9 lutego 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 4 marca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie przychodu i momentu jego powstania (część pytania oznaczonego we wniosku Nr 1) - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 marca 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie przychodu i momentu jego powstania.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka zawarła ze spółką X umowę o świadczenie usług marketingowych. Zapłatę za umówione świadczenie w wysokości 2.430.146,73 Spółka zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów. Spółka pozwała następne spółkę X o zapłatę kwoty 2.430.146,73 zł wraz z odsetkami podnosząc, że pozwana podczas wykonywania umowy o świadczenie usług marketingowych popełniła czyn nieuczciwej konkurencji.

Wyrokiem z dnia 21 sierpnia 2015 r. Sąd Arbitrażowy zasądził od spółki X na rzecz Spółki kwotę 1.279.934,34 zł tytułem niezasadnie pobranych opłat wraz z ustawowymi odsetkami.

Sąd Arbitrażowy wyjaśnił, że Mając na uwadze, że racje obu Stron są w tej części powództwa wyważone, Zespół Orzekający uwzględnił część powództwa (obejmującego zwrot wynagrodzenia za usługi marketingowe określone w punkcie 4 lit. a Warunków Handlowych 2010, 2011, 2012) w połowie, a w pozostałej połowie tę część powództwa oddalił (...) usługi marketingowe były świadczone. Przesłanką rozstrzygnięcia o deliktowym charakterze opłaty była zasadniczo jedynie dysproporcja świadczeń oraz praw i obowiązków Stron (...) Powód korzystał jednak realnie z wykonanych usług marketingowych Pozwanego (...)" (wyrok Sądu Arbitrażowego z dnia 21 sierpnia 2015 r., sygn. akt SA/184/II/2014).

Po otrzymaniu zasądzonej kwoty Spółka uznała ją za przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.), nie korygowała natomiast uprzednio zaliczonego do kosztów uzyskania przychodów wydatku na rzecz spółki X.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy zasądzona od spółki X kwota 1.279.934,34 zł tytułem niezasadnie pobranych opłat wraz z ustawowymi odsetkami jest przychodem w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.)... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, zasądzona od spółki X kwota 1.279.934,34 zł tytułem niezasadnie pobranych opłat wraz z ustawowymi odsetkami jest przychodem w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm. - dalej: "UCIT"). Otrzymane pieniądze z mocy art. 12 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 12 ust. 4 pkt 6a UCIT, należy zaliczyć do przychodów w miesiącu ich otrzymania.

Przychodami, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 UCIT, są w szczególności wartości otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Z przepisu tego wynika, że wszystkie środki pieniężne, jakie wpływają na rachunek Spółki stanowią, w rozumieniu ustawy podatkowej, przychód. Dotyczy to zarówno należności będących wprost wynikiem prowadzonej działalności gospodarczej, jak również innych definitywnych przysporzeń finansowych, jakimi są np. odszkodowania (zob. wyrok WSA w Poznaniu z 27 sierpnia 2015 r., sygn. akt I SA/Po 769/15, opubl. LEX nr 1794063).

Spółka jest zdania, że zasądzona od spółki X kwota 1.279.934,34 zł jest przychodem. Spółka zobowiązana jest więc uznać otrzymane odszkodowanie za przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 UCIT w miesiącu otrzymania pieniędzy.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p.") nie zawiera legalnej definicji przychodu, jednakże w art. 12 zostały wymienione przykładowe zdarzenia, których wystąpienie wiąże się z osiągnięciem przychodu. I tak, w art. 12 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p., wskazano, że przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Z powyższego przepisu wynika zatem, że przychodem jest takie przysporzenie majątkowe o charakterze trwałym, które definitywnie powiększa aktywa osoby prawnej. Przepis ten wskazuje ponadto, że przychód podatkowy u podatnika rozpoznawany jest wg zasady kasowej, tj. w momencie faktycznego otrzymania.

Stosownie do treści art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p., przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Natomiast stosowanie do art. 12 ust. 3 u.p.d.o.p., za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Podatek dochodowy od osób prawnych obejmuje więc swoim zakresem wszelkie wpływy majątkowe powstałe przy prowadzeniu działalności gospodarczej, a także otrzymane z innych tytułów. Natomiast art. 12 ust. 4 u.p.d.o.p. enumeratywnie określa, co nie jest przychodem w rozumieniu tej ustawy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka zawarła ze spółką X umowę o świadczenie usług marketingowych. Zapłatę za umówione świadczenie w wysokości 2.430.146,73 Spółka zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów. Spółka pozwała następnie spółkę X o zapłatę ww. kwoty wraz z odsetkami podnosząc, że pozwana podczas wykonywania umowy o świadczenie usług marketingowych popełniła czyn nieuczciwej konkurencji. Wyrokiem z dnia 21 sierpnia 2015 r. Sąd Arbitrażowy zasądził od spółki X na rzecz Spółki kwotę 1.279.934,34 zł tytułem niezasadnie pobranych opłat wraz z ustawowymi odsetkami. Po otrzymaniu zasądzonej kwoty Spółka uznała ją za przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 6 u.p.d.o.p., do przychodów nie zalicza się zwróconych, umorzonych lub zaniechanych podatków i opłat stanowiących dochody budżetu państwa albo budżetów jednostek samorządu terytorialnego, niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Stosownie natomiast do art. 12 ust. 4 pkt 6a u.p.d.o.p., do przychodów nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów. Odnosząc się do powołanego przepisu, należy wskazać, że "zwrot" w języku powszechnym oznacza oddanie, zwrócenie czegoś. Zwrotowi może zatem podlegać wyłącznie wydatek, który został wcześniej poniesiony. Użyte w art. 12 ust. 4 pkt 6a u.p.d.o.p. określenie "inne wydatki" koresponduje natomiast z poprzedzającym go punktem 6 art. 12 ust. 4, dotyczącym zwrotu określonego rodzaju wydatków. Przez inne wydatki należy zatem rozumieć wydatki inne niż wymienione w art. 12 ust. 4 pkt 6 u.p.d.o.p.

Przez brak zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów należy przy tym rozumieć decyzję ustawodawcy w przedmiocie możliwości zaliczenia danego rodzaju wydatków do kategorii kosztów podatkowych, a nie decyzję podatnika o faktycznym ujęciu albo braku ujęcia danego wydatku jako kosztu uzyskania przychodów w jego rozliczeniach podatkowych. Innymi słowy omawiane "niezaliczenie do kosztów uzyskania przychodów" stanowi wynikającą z norm prawnych, cechę charakteryzującą wydatki, których zwrot mieści się w zakresie zastosowania art. 12 ust. 4 pkt 6 i 6a u.p.d.o.p.

Jeżeli zatem zwrot poniesionych wydatków dotyczyć będzie kosztów, które zgodnie z przepisami podatkowymi nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, wówczas zwrócone wydatki nie będą dla podatnika przychodem podatkowym. Takie rozwiązanie wynika literalnie z art. 12 ust. 4 pkt 6a u.p.d.o.p.

Zatem w omawianej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 12 ust. 4 pkt 6a u.p.d.o.p., bowiem Spółka zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów poniesione wydatki na zapłatę usług marketingowych, jako poniesione w celu osiągnięcia przychodów.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego i powyższych uregulowań prawnych stwierdzić zatem należy, że otrzymana na podstawie wyroku Sądu kwota pieniężna stanowi przychód podatkowy w dacie jego otrzymania na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p., a nie jak wskazała Spółka na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p.

Stanowisko Spółki należy zatem uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, że w zakresie części pytania oznaczonego Nr 1 oraz pytania Nr 2 zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.