IBPB-1-2/4510-111/16/BG - CIT w zakresie powstania zobowiązania podatkowego w związku z przekazaniem wierzytelności na podwyższenie kapitału rezerwowego w niemieckiej spółce kapitałowej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 22 stycznia 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 25 stycznia 2016 r.), uzupełnionym 22 marca 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania zobowiązania podatkowego w związku z przekazaniem wierzytelności na podwyższenie kapitału rezerwowego w niemieckiej spółce kapitałowej (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1) - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 stycznia 2016 r. do tut. Biura wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania zobowiązania podatkowego w związku z przekazaniem wierzytelności na podwyższenie kapitału rezerwowego w niemieckiej spółce kapitałowej. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 8 marca 2016 r. Znak: IBPB-1-2/4510-111/16/BG wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 22 marca 2016 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe uzupełnione pismem z 18 marca 2016 r.:

Wnioskodawca (dalej również: "Spółka") jest spółką akcyjną z siedzibą w Polsce, która podlega opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów (polski rezydent podatkowy). Wnioskodawca jest wyłącznym udziałowcem spółki z siedzibą w Niemczech (dalej: "Spółka A") - tj. niemieckiej spółki kapitałowej, która podlega opodatkowaniu w Niemczech od całości swoich dochodów (niemiecki rezydent podatkowy). Spółka A prowadzi działalność gospodarczą wykorzystując m.in. finansowanie dłużne. W tym kontekście Spółka A korzysta m.in. z pożyczki udzielonej przez bank (dalej: "Bank" i "Pożyczka"). W chwili obecnej Wnioskodawca widzi potrzebę dokapitalizowania swojej spółki zależnej. Spółka dokona dokapitalizowania Spółki A poprzez podwyższenie kapitału będącego odpowiednikiem kapitału rezerwowego (kapitał zakładowy i kapitał zapasowy nie ulegną zmianie w wyniku operacji planowanych przez Wnioskodawcę). Operacja jest więc zbliżona do dopłat przewidzianych w polskim Kodeksie Spółek Handlowych.

Dokapitalizowanie zostanie dokonane w następujący sposób:

* Wnioskodawca i Bank podpiszą umowę na mocy której Wnioskodawca przejmie zadłużenie Spółki A. W związku z tym Wnioskodawca stanie się dłużnikiem Banku a Spółka A zostanie zwolniona z długu wynikającego z umowy Pożyczki. W związku z przejęciem długu z tytułu Pożyczki Wnioskodawca będzie mógł domagać się ekwiwalentnej zapłaty od Spółki A ("Wynagrodzenie");

* Wnioskodawca (działając w charakterze wspólnika Spółki A) dokona podwyższenia kapitału będącego odpowiednikiem kapitału rezerwowego. Uchwała w sprawie podwyższenia kapitału powinna mieć taki skutek, że kapitał będący odpowiednikiem kapitału rezerwowego Spółki A zostanie podwyższony o kwotę równą kwocie Wynagrodzenia. Przedmiotem wkładu na kapitał będący odpowiednikiem kapitału rezerwowego będzie wierzytelność obejmująca Wynagrodzenie;

* ze względów formalnych - w związku z podwyższeniem kapitału będącego odpowiednikiem kapitału rezerwowego Spółki A - Wnioskodawca i Spółka A podpiszą umowę określającą status Wynagrodzenia w kontekście podwyższenia kapitału będącego odpowiednikiem kapitału rezerwowego Spółki A. Zgodnie z tą umową, w związku z podwyższeniem kapitału będącego odpowiednikiem kapitału rezerwowego Spółki A, Wnioskodawca potwierdzi, że Spółka nie jest upoważniona domagać się zapłaty Wynagrodzenia od Spółki A. Umowa potwierdzająca, że Wnioskodawca nie będzie domagać się zapłaty Wynagrodzenia zostanie podpisana przed formalnym podwyższeniem kapitału będącego odpowiednikiem kapitału rezerwowego.

Z niemieckiej perspektywy podatkowej, powyższe czynności zostaną zaklasyfikowane jako przekazanie wierzytelności obejmującej Wynagrodzenie (prawa majątkowego w formie tej wierzytelności) na kapitał będący odpowiednikiem kapitału rezerwowego Spółki A.

Ponadto w odpowiedzi na wezwanie z 8 marca 2016 r. Znak: IBPB-1-2/4510-111/16/BG, ujętej w piśmie z 18 marca 2016 r., Wnioskodawca wskazał, że:

* w związku z operacją, o której mowa we wniosku nie dojdzie do zwiększenia ilość udziałów Spółki A. Nie zwiększy się również wartość nominalna udziałów Spółki A.

* operacja, o której mowa we wniosku będzie zrealizowana w oparciu o przepisy prawa niemieckiego. Nie znajdą zatem do niej zastosowania przepisy polskiego Kodeksu Spółek Handlowych i dlatego nie jest możliwe jednoznaczne określenie charakteru dokapitalizowania na bazie przepisów obowiązujących w Rzeczypospolitej Polskiej. Zdaniem Wnioskodawcy, zważywszy jej sens ekonomiczny, operacja jest zbliżona do dokapitalizowania, o którym mowa w art. 177-179 ustawy - Kodeks Spółek Handlowych.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych powstanie zobowiązanie podatkowe Wnioskodawcy związane z podwyższeniem kapitału będącego odpowiednikiem kapitału rezerwowego Spółki A... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p."), nie powstanie zobowiązanie podatkowe Wnioskodawcy związane z podwyższeniem kapitału będącego odpowiednikiem kapitału rezerwowego Spółki A.

Zgodnie z art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.) nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy. Oznacza to, że Wnioskodawca podlega opodatkowaniu wyłącznie w związku ze zdarzeniami opisanymi w u.p.d.o.p.

Zgodnie z art. 7 u.p.d.o.p., przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty. Dochodem jest przy tym nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania. W wypadkach, o których mowa w art. 21 i art. 22 u.p.d.o.p., przedmiotem opodatkowania jest przychód.u.p.d.o.p. nie zawiera przy tym przepisów, z których mogłoby wynikać, że wniesienie wkładu na kapitał będący odpowiednikiem kapitału rezerwowego może skutkować dla Wnioskodawcy powstaniem przychodu. Wnioskodawca uważa zatem, że wniesienie wkładu na kapitał będący odpowiednikiem kapitału rezerwowego Spółki A nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Wnioskodawca uważa w szczególności, że skoro Spółka A nie wyemituje udziałów na rzecz Wnioskodawcy, podwyższenia kapitału rezerwowego nie można porównywać z podwyższeniem kapitału zakładowego przeprowadzanego np. w formie wniesienia wkładu niepieniężnego (innego niż przedsiębiorstwo lub zorganizowana cześć przedsiębiorstwa), o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 7 u.p.d.o.p. W związku z tym, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do wykazania przychodu na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 7 u.p.d.o.p. w wysokości wartości nominalnej udziałów otrzymanych w związku z podwyższeniem kapitału. W tym zakresie Wnioskodawca ponownie podkreśla, że podwyższeniu ulegnie jedynie kapitał będący odpowiednikiem kapitału rezerwowego Spółki A, w związku z tym Wnioskodawca nie otrzyma żadnych udziałów. Zdaniem Wnioskodawcy, oznacza to również, że przychód lub dochód Wnioskodawcy nie będzie mógł zostać oszacowany na podstawie art. 14 u.p.d.o.p. lub art. 11 u.p.d.o.p.

Zdaniem Wnioskodawcy, operacja polegająca na podwyższeniu kapitału będącego odpowiednikiem kapitału rezerwowego Spółki A jest najbardziej zbliżona do dopłat. Na podstawie u.p.d.o.p. operacje związane z dopłatami nie wiążą się z powstaniem zobowiązania podatkowego. W szczególności u.p.d.o.p. nie zawiera przepisu, na podstawie którego wniesienie dopłat może wiązać się z powstaniem zobowiązania podatkowego. Dodatkowo, na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 3 u.p.d.o.p. nie zalicza się do przychodów podatników (udziałowców) dopłat zwracanych podatnikom (udziałowcom). u.p.d.o.p. nie wiąże jednak wniesienia dopłat z powstaniem zobowiązania podatkowego. W konsekwencji, również na tej podstawie nie powstanie zobowiązanie podatkowego Wnioskodawcy.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy na podstawie przepisów u.p.d.o.p. nie powstanie zobowiązanie podatkowe Wnioskodawcy związane z podwyższeniem kapitału będącego odpowiednikiem kapitału rezerwowego Spółki A.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Ustawą z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 1328 z późn. zm.) dokonano szeregu zmian przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p."). Skutkiem uchwalenia powyższych zmian było m.in. wprowadzenie przepisów określających skutki regulowania zobowiązań w formie niepieniężnej.

Z dniem 1 stycznia 2015 r. został dodany art. 14a ust. 1 u.p.d.o.p., w myśl którego w przypadku gdy podatnik przez wykonanie świadczenia niepieniężnego reguluje w całości lub w części zobowiązanie, w tym z tytułu zaciągniętej pożyczki (kredytu), dywidendy, umorzenia albo zbycia w celu umorzenia udziałów (akcji), przychodem takiego podatnika jest wysokość zobowiązania uregulowanego w następstwie takiego świadczenia. Jeżeli jednak wartość rynkowa świadczenia niepieniężnego jest wyższa niż wysokość zobowiązania uregulowanego tym świadczeniem, przychód ten określa się w wysokości wartości rynkowej świadczenia niepieniężnego. Przepisy art. 14 ust. 1-3 stosuje się odpowiednio.

Zasadą wynikającą z tego przepisu jest to, że w przypadku gdy podatnik (dłużnik) przez wykonanie świadczenia niepieniężnego reguluje w całości lub części zobowiązanie, u tego podatnika powstaje przychód w wysokości zobowiązania uregulowanego w następstwie takiego świadczenia. Zasada ta obowiązuje jednak tylko w przypadkach, gdy wartość rynkowa świadczenia niepieniężnego jest mniejsza lub równa wysokości zobowiązania uregulowanego tym świadczeniem. Z art. 14a ust. 1 zdanie drugie u.p.d.o.p. wynika bowiem, że w pozostałych przypadkach (gdy wartość rynkowa świadczenia niepieniężnego jest wyższa niż wartość zobowiązania uregulowanego tym świadczeniem) u podatnika również powstaje przychód, ale w wysokości wartości rynkowej świadczenia niepieniężnego.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zobowiązany jest, na rzecz Spółki A, do świadczenia pieniężnego mającego charakter dopłat do spółki o których mowa w art. 177-179 k.s.h.

Zgodnie z art. 177 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. "Kodeks spółek handlowych" (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1030 z późn. zm., dalej: "k.s.h."), umowa spółki może zobowiązywać wspólników do dopłat w granicach liczbowo oznaczonej wysokości w stosunku do udziału.

Natomiast stosownie do art. 179 § 1 k.s.h., dopłaty mogą być zwracane wspólnikom, jeżeli nie są wymagane na pokrycie straty wykazanej w sprawozdaniu finansowym. Dopłaty udziałowców do spółki kapitałowej (w Polsce wyłącznie do spółek z ograniczoną odpowiedzialnością) przewidziane w przepisach k.s.h. stanowią dla udziałowców obowiązek wynikający umowy spółki, a przepisy dotyczące dopłat umiejscowione są w rozdziale 2 k.s.h., pn. "Prawa i obowiązki wspólników".

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika także, że zobowiązanie to zostanie uregulowane poprzez wykonanie świadczenia niepieniężnego.

Odnosząc powyższe przepisy do przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że w wyniku wykonania świadczenia niepieniężnego po stronie Wnioskodawcy powstanie przychód na podstawie art. 14a ust. 1 u.p.d.o.p., w wysokości zobowiązania uregulowanego w następstwie takiego świadczenia.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 2 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 14 marca 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.