IBPB-1-2/4510-110/16/BG - Ustalenie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z tworzeniem gier komputerowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 18 stycznia 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 22 stycznia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z tworzeniem gier komputerowych - jest prawidłowe.

W dniu 22 stycznia 2016 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z tworzeniem gier komputerowych.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Głównym przedmiotem działalności Spółki z o.o. jest tworzenie gier komputerowych. W okresie tworzenia gier, Spółka ponosi koszty związane z tworzeniem gier, takie jak wynagrodzenia z tytułu umów cywilnoprawnych (dot. utworzenia elementów gier), koszty wynagrodzeń podwykonawców wykonujących na zlecenie Spółki elementy gier, koszty usług programistycznych. W stosunku do gotowych gier Spółka udziela licencji zagranicznym firmom, które wprowadzają gry na określone rynki zbytu i zajmują się ich dystrybucją. W umowie z dystrybutorem określono, że Spółce jako wynagrodzenie, przysługuje 70% osiągniętego zysku uzyskanego ze sprzedaży gier przez specjalne platformy na poszczególne urządzenia elektroniczne. Pozostałe 30% stanowi wynagrodzenie dystrybutora tytułem usług dystrybucji oraz wykorzystywania przez Spółkę do stworzenia gry technologii będącej własnością dystrybutora. Umowy licencyjne są zawierane na określony przedział czasowy np. 5 letni. Realizowane projekty nie są środkiem trwałym, ani wartością niematerialną i prawną w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm., winno być: tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p.").

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego w zakresie wszelkich wydatków, stanowiących na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty uzyskania przychodów, Spółka jest uprawniona do rozpoznania ich w kosztach podatkowych w dacie poniesienia.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tejże ustawy.

W myśl art. 15 ust. 4 u.p.d.o.p. koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c. Z kolei w myśl art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p., koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia, czyli koszty pośrednie stanowią te wydatki, których nie można przypisać konkretnym przychodom, jak również ocenić szczegółowo stopnia ich wpływu na uzyskanie przychodów. Spółka z tytułu sprzedaży licencji w związku z wytworzonymi grami, osiąga przychody wyliczane jako określony w umowie procent od wypracowanego przez dystrybutora przychodu ze sprzedaży gier wytworzonych przez Spółkę. Przychód dystrybutora ze sprzedaży gry jest bezpośrednio zależny od liczby zakupów gry (pobrań z platformy dystrybucji) przez docelowych użytkowników. Liczba zakupów jest trudna do przewidzenia i zależy od popularności danej gry. Nie jest zatem możliwe oszacowanie przez Spółkę wysokości przychodów należnych od dystrybutora ani w okresie najbliższego roku, ani całego okresu trwania umowy to jest 5 lat. Z kolei to pociąga za sobą niemożność przyporządkowania konkretnej wartości kosztu wytworzenia do konkretnej wartości sprzedaży w danym roku podatkowym, a uzyskanie przychodu nie zależy wprost od poniesienia danego kosztu. W związku z powyższym, zdaniem Spółki, koszty wytworzenia gier winny być traktowane jako koszty pośrednie i rozliczane w dacie ich poniesienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, ustawodawca wyróżnia przy tym koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód) oraz inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie). Kosztami takimi są więc w szczególności wydatki związane z całokształtem działalności podatnika, wynikające z konieczności wywiązywania się przez niego z obowiązków nałożonych innymi przepisami prawa, czy warunkujące prowadzenie działalności. Tego rodzaju koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Tym samym nie jest możliwe ustalenie, w którym okresie bądź roku podatkowym wystąpi przychód uzasadniający potrącenie takich kosztów.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Zasady potrącalności kosztów uzyskania przychodów zostały unormowane w art. 15 ust. 4-4I u.p.d.o.p. Ustawodawca zróżnicował moment podatkowego ujmowania bezpośrednich i pośrednich kosztów uzyskania przychodów. W przypadku tych pierwszych przyjęto zasadę, zgodnie z którą koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c (art. 15 ust. 4 u.p.d.o.p.).

Koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są natomiast potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą (art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p.). Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p.).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że głównym przedmiotem działalności Spółki z o.o. jest tworzenie gier komputerowych. W okresie tworzenia gier, Spółka ponosi koszty związane z tworzeniem gier, takie jak wynagrodzenia z tytułu umów cywilnoprawnych (dot. utworzenia elementów gier), koszty wynagrodzeń podwykonawców wykonujących na zlecenie Spółki elementy gier, koszty usług programistycznych. W stosunku do gotowych gier Spółka udziela licencji zagranicznym firmom, które wprowadzają gry na określone rynki zbytu i zajmują się ich dystrybucją. W umowie z dystrybutorem określono, że Spółce jako wynagrodzenie, przysługuje 70% osiągniętego zysku uzyskanego ze sprzedaży gier przez specjalne platformy na poszczególne urządzenia elektroniczne. Pozostałe 30% stanowi wynagrodzenie dystrybutora tytułem usług dystrybucji oraz wykorzystywania przez Spółkę do stworzenia gry technologii będącej własnością dystrybutora. Umowy licencyjne są zawierane na określony przedział czasowy np. 5 letni. Realizowane projekty nie są środkiem trwałym, ani wartością niematerialna i prawna w rozumieniu u.p.d.o.p.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stwierdzić należy, że poniesione przez Spółkę wydatki związane z tworzeniem gier komputerowych stanowią pośredni koszt uzyskania przychodu, zatem w myśl cyt. powyżej art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p. powinny być potrącone w dacie ich poniesienia. Dodatkowo należy zauważyć, że w przypadku wynagrodzeń z tytułu umów cywilnoprawnych należy uwzględnić zapis art. 16 ust. 1 pkt 57 u.p.d.o.p.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.