IBPB-1-1/4511-788/15/ZK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 4 grudnia 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 17 grudnia 2015 r.), uzupełnionym 18 lutego 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej Ordynacji podatkowej oraz podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zapłaty zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych Wnioskodawcy przez spółkę komandytową, której jest wspólnikiem - jest prawidłowe.

W dniu 17 grudnia 2015 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej Ordynacji podatkowej oraz podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zapłaty zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych Wnioskodawcy przez spółkę komandytową, której jest wspólnikiem. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 8 lutego 2016 r. Znak: IBPB-1-1/4511-788/15/ZK, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 18 lutego 2016 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest wspólnikiem (komandytariuszem) spółki komandytowej. Oprócz niego w tej spółce jest jeszcze czterech wspólników, trzech komandytariuszy (osoby fizyczne) i jeden komplementariusz (osoba prawna). Spółka powstała w czerwcu 2011 r. (14 czerwca 2011 r. nastąpił wpis Spółki do rejestru przedsiębiorców KRS).

Zaliczki na podatek dochodowy Wnioskodawcy uiszczane będą w ten sposób, że uiszczała je będzie spółka z jego środków finansowych, tj. z zaliczek wypłacanych na poczet zysku. Podejmowane będą uchwały w przedmiocie wypłaty zaliczek na poczet zysków dotyczące także

regulowania zaliczek na podatek dochodowy wspólników, o treści: (daty i kwoty wskazano przykładowe):

W miesiącach marzec, kwiecień, maj 2016 r., w dniach od 10 do 25 danego miesiąca, Wspólnikom wypłacone zostaną zaliczki na poczet przewidywanego zysku Spółki w kwotach po:

* 5.000 zł dla Wnioskodawcy,

* 2.000 zł dla wspólnika X,

* 1.500 zł dla wspólnika Y,

* 1.500 zł dla wspólnika Z,

* 500 zł dla sp. z o.o.,

z uwzględnieniem, że kwota przypadająca każdemu wspólnikowi do wypłaty na jego rachunek osobisty pomniejszona zostanie o kwoty, które przekazane zostaną za pośrednictwem Spółki na:

* zapłatę jego składek z tytułu zobowiązań wobec ZUS na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne, FP, FGŚP, płatnych w miesiącu wypłaty zaliczki zgodnie ze stosownymi deklaracjami ZUS,

* zapłatę jego zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu uczestnictwa w Spółce płatnej w miesiącu wypłaty zaliczki.

Wspólnik może w każdej chwili złożyć Spółce wiążącą dyspozycję innego sposobu wypłaty ustalonej zaliczki niż przewidziany powyżej. Dyspozycja wymaga formy pisemnej.

Z uwagi na treść uchwały właścicielem środków pieniężnych, z których opłacane będą zaliczki na podatek dochodowy Wnioskodawcy będzie on, a nie spółka. Spółka będzie tylko pośredniczyć w zapłacie zaliczek.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy na gruncie art. 62b § 1 Ordynacji podatkowej, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2016 r., zaliczki na podatek dochodowy Wnioskodawcy opłacane w sposób wskazany w opisie stanu faktycznego (winno być opisie zdarzenia przyszłego) uznawane będą za opłacane z jego środków i spowodują wygaśnięcie jego zobowiązania podatkowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, zaliczki na jego podatek dochodowy opłacane w sposób wskazany we wniosku będą opłacane z jego środków i spowodują wygaśnięcie jego zobowiązania podatkowego.

Artykuł 62b Ordynacji podatkowej wprowadzony został ustawą z dnia 10 września 2015 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw. Jak wynika z uzasadnienia do tej ustawy nowelizującej (druk sejmowy nr 3462 z dnia 2 czerwca 2015 r.), zamiarem ustawodawcy dla wprowadzenia rzeczonego przepisu było wyjście naprzeciw potrzebom praktyki i oczekiwaniom podatników, tak aby zobowiązanie podatkowe wygasło także w sytuacji gdy zapłata nastąpiła przez inny podmiot niż zobowiązany do zapłaty. Na stronach 47 - 48 uzasadnienia czytamy: Ogromna liczba wpłat na poczet zobowiązań podatkowych jest obecnie dokonywana za pośrednictwem rachunków bankowych należących do innych podmiotów. Obecne przepisy Ordynacji podatkowej wskazują na brak możliwości zapłaty zobowiązania podatkowego przez osobę trzecią, zmuszając organy podatkowe do wyjaśnienia tytułu wpłaty i zwrotu na rachunek wpłacającego, jeżeli okaże się, że wpłacone pieniądze nie były własnością podatnika. Równolegle jednak organy te zmuszone są do podjęcia działań egzekucyjnych w stosunku do tych podatników, którzy przekonani są o braku zaległości podatkowych, poprzez wykonanie ich zobowiązania przez inną osobę. Wychodząc naprzeciw potrzebom praktyki i oczekiwaniom podatników, zasadne jest zatem wprowadzenie regulacji powodującej wygaśnięcie zobowiązania poprzez zapłatę dokonaną przez podmiot inny niż zobowiązany do zapłaty, jeżeli treść dowodu wpłaty nie budzi wątpliwości co do jej przeznaczenia, a wpłata dotyczy kwoty podatku do 1000 zł. Wprowadzenie ww. limitu kwotowego jest konsekwencją tego, że zapłata przez inny podmiot jest wyjątkiem od zasady, że zapłata następuje bezpośrednio przez zobowiązanego. Proponuje się przyjąć domniemanie, że w przypadku zapłaty podatku przez inny podmiot, jeżeli dotyczy kwoty podatku nieprzekraczającej 1000 zł i treść dowodu zapłaty nie budzi wątpliwości co do jej przeznaczenia na zobowiązanie podatnika, uznaje się, że wpłata pochodzi ze środków podatnika (nowy art. 62b § 1 pkt 3, § 2 i 3 Ordynacji podatkowej). Zapłata podatku w wysokości 1000 zł przy spełnieniu powyższych przesłanek nie powinna być przedmiotem czynności sprawdzających. Zwyczaje społeczne i gospodarcze pozwalają przyjąć, że wyższe kwoty są regulowane bezpośrednio przez podatnika. Ponadto zachowanie kwoty granicznej podatku w wys. 1000 zł może zabezpieczyć system poboru podatków przed możliwymi nadużyciami w tym zakresie, pozwalając na przeprowadzenie w przyszłości analizy pod kątem ewentualnego rozszerzenia zakresu tego instrumentu. W praktyce zapłata podatku podatnika z jego środków nierzadko jest dokonywana przez osoby z bliskiej rodziny podatnika. Sytuacje takie ze względów pragmatycznych powinny być prawnie sankcjonowane bez potrzeby prowadzenia czasochłonnych procedur wyjaśniających. W związku z tym proponuje się, aby zobowiązanie podatkowe wygasało także poprzez zapłatę dokonaną przez osoby wymienione w art. 4a ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2015 r. poz. 86, z późn. zm.), tj. przez małżonka podatnika, jego zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę (bez limitu kwotowego). Proponuje się przyjąć domniemanie, że zapłata podatku przez podmiot wymieniony w art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn następuje ze środków podatnika, jeśli treść dowodu zapłaty nie budzi wątpliwości co do jej przeznaczenia na zobowiązanie podatnika (nowy art. 62b § 1 pkt 1, § 2 i 3 Ordynacji podatkowej).

Zdaniem Wnioskodawcy, co najważniejsze, w jego sytuacji nie ma wątpliwości kto jest właścicielem środków pieniężnych, z których opłacane są zaliczki na jego podatek dochodowy - z uwagi na treść powołanej uchwały wspólników - w chwili dokonywania zapłaty właścicielem tych środków jest on, a nie spółka. Spółka tylko pośredniczy w zapłacie zaliczek.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał interpretacji indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach 17 sierpnia 2012 r. Znak: IBPBI/1/415-632/12/KB.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1030 z późn. zm.), spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna. W myśl art. 102 Kodeksu spółek handlowych spółka komandytowa jest spółką osobową, mającą na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona. Spółki osobowe nie posiadają osobowości prawnej, nie są zatem podatnikami podatków dochodowych, a dochody spółek osobowych nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki osobowej. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce osobowej uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki osobowej jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, odrębnym źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Stosownie natomiast do art. 5b ust. 2 ww. ustawy, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą (w rozumieniu art. 5a pkt 6 tej ustawy) prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolnicza działalność gospodarcza). Przy czym, w myśl art. 5a pkt 26 ww. ustawy, przez spółkę niebędącą osobą prawną, należy rozumieć spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego (a więc również spółkę komandytową).

Biorąc pod uwagę cytowane wyżej przepisy stwierdzić należy, że prowadzenie działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w formie spółki niebędącej osobą prawną (w tym spółki komandytowej) oznacza, że osoba fizyczna będąca wspólnikiem takiej spółki, w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uznawana jest za osobę prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie czynności pozostających w związku z działalnością tej spółki. Zatem dochód osiągnięty z tytułu udziału w spółce komandytowej, stanowiący dla jej wspólnika - osoby fizycznej, co do zasady, dochód z pozarolniczej działalności gospodarczej, podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 ww. ustawy lub na zasadach określonych w art. 30c ust. 1 tej ustawy, czyli tzw. podatkiem liniowym, jeżeli spełnione zostaną warunki określone w art. 9a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 44 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, podatnicy osiągający dochody z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14, są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 3f-3h. Z powyższego przepisu wynika, że podatnicy uzyskujący dochody z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej (także w formie spółki osobowej), opodatkowują dochody z tej działalności poprzez uiszczanie w trakcie roku podatkowego zaliczek na podatek dochodowy, obliczonych w sposób wskazany w ustawie o podatku dochodowym do osób fizycznych. Natomiast kwestię sposobu regulowania tych zaliczek określają przepisy Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z art. 5 Ordynacji podatkowej, zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego. Natomiast obowiązkiem podatkowym jest wynikająca z ustaw podatkowych nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych ustawach (art. 4 Ordynacji podatkowej).

W myśl art. 6 Ordynacji podatkowej, podatkiem jest publicznoprawne, nieodpłatne, przymusowe oraz bezzwrotne świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu lub gminy, wynikające z ustawy podatkowej. Stosownie natomiast do art. 3 pkt 3 lit. a Ordynacji podatkowej, ilekroć w ustawie jest mowa o podatkach - rozumie się przez to również zaliczki na podatki.

Zgodnie z art. 59 § 1 Ordynacji podatkowej, zobowiązanie podatkowe wygasa w całości lub w części wskutek zapłaty. Przy czym, zgodnie z art. 60 § 1 Ordynacji podatkowej, za termin dokonania zapłaty podatku uważa się:

§ 1. Zapłata podatku może nastąpić także przez:

§ 2. W przypadkach, o których mowa w § 1 pkt 1 i 3, jeżeli treść dowodu zapłaty nie budzi wątpliwości co do przeznaczenia zapłaty na zobowiązanie podatnika uznaje się, że wpłata pochodzi ze środków podatnika.

§ 3. W przypadkach, o których mowa w § 1 pkt 1-3, przepisy dotyczące zapłaty podatku przez podatnika stosuje się odpowiednio.

Z powyższych przepisów wynika, że tylko zapłata podatku ze środków podatnika powoduje wygaśnięcie zobowiązania podatkowego. Podatek jest bowiem świadczeniem publicznoprawnym, o osobistym charakterze, którego nie można przenieść w drodze czynności cywilnoprawnej na inną osobę. Odrębną kwestią jest natomiast możliwość zapłaty zobowiązań podatkowych podatnika za pośrednictwem innego podmiotu, która od 1 stycznia 2016 r. została uregulowana w cyt. wyżej art. 62b Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z tym przepisem zapłata podatku może nastąpić również przez inny podmiot, jeżeli:

* kwota podatku nie przekracza 1000 zł,

* z treści dowodu zapłaty wynika przeznaczenie zapłaty na zobowiązanie podatnika, co zarazem uznaje się, że wpłata pochodzi ze środków podatnika,

* zapłata podatku nastąpi z zachowaniem przepisów dotyczących zapłaty podatku przez podatnika.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki komandytowej. Zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych Wnioskodawcy uiszczane będą przez spółkę z jego środków finansowych, tj. z zaliczek wypłacanych na poczet zysku. Wspólnicy spółki będą podejmować uchwały dotyczące wypłaty zaliczek na poczet zysków, a także regulowania zaliczek na podatek dochodowy wspólników. Przy czym, kwota przyznanej zaliczki na poczet zysku pomniejszona zostanie m.in. o kwotę zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych Wnioskodawcy płatnej w miesiącu wypłaty zaliczki. Właścicielem środków pieniężnych, z których opłacane będą zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych będzie Wnioskodawca, a nie spółka. Spółka będzie tylko pośredniczyć w zapłacie zaliczek.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że w świetle treści będącego przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej art. 62b Ordynacji podatkowej, zapłata zaliczki Wnioskodawcy na podatek dochodowy od osób fizycznych, z rachunku spółki komandytowej, której jest on wspólnikiem, spowoduje skuteczne wygaśnięcie zobowiązania podatkowego Wnioskodawcy z tytułu zaliczek na podatek dochodowy, o ile kwota wpłaty z tego tytułu nie przekroczy 1.000 zł, a treść dowodu wpłaty nie będzie budzić wątpliwości, co do przeznaczenia wpłaty.

W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego stanowisko Wnioskodawcy, z ww. zastrzeżeniem uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.