IBPB-1-1/4511-695/15/ZK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 listopada 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 18 listopada 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie określenia stawki amortyzacyjnej właściwej do amortyzacji wskazanego we wniosku składnika majątku - jest prawidłowe.

W dniu 18 listopada 2015 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie określenia stawki amortyzacyjnej właściwej do amortyzacji wskazanego we wniosku składnika majątku.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 2 czerwca 2015 r. Wnioskodawca zakupił halę namiotową konstrukcji metalowej o wymiarach 18 x 25 m, wysokości okapu 4 m i wysokości kalenicy 6,32 m, przykryciu plandekowym o gramaturze zakresu 650-680 g/m², bokach otwartych. Hala nie jest związana z gruntem w sposób trwały. Będzie wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej powyżej 1 roku. Hala stanowi własność Wnioskodawcy, jest zdatna, kompletna i będzie stanowić środek trwały.

Istotne elementy opisu stanu faktycznego sprawy, zawarto także w części H. poz. 69 wniosku, gdzie wskazano, że ww. hala namiotowa zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych jest sklasyfikowana w grupie 8, rodzaju 806 - kioski, budki, baraki, domki kempingowe, itp.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy halę namiotową można amortyzować stawką amortyzacyjną wynoszącą 10%.

Zdaniem Wnioskodawcy, do hali namiotowej mieszczącej się w grupie 8, rodzaju 806 KŚT Kioski, budki, baraki, domki kempingowe, itp., powinna znaleźć zastosowanie stawka amortyzacyjna wynosząca 10%, zgodnie z zał. nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 22f ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 tej ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22i ust. 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

W Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pod poz. 08 dla środków trwałych z rodzaju 806 "kioski, budki, baraki, domki kempingowe - niezwiązane trwałe z gruntem", stawka amortyzacyjna została określona w wysokości 10%.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 2 czerwca 2015 r. Wnioskodawca zakupił na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej halę namiotową konstrukcji metalowej nie związaną trwałe z gruntem. Będzie ona stanowić środek trwały w prowadzonej działalności gospodarczej. Zdaniem Wnioskodawcy przedmiotowy składnik majątku należy zakwalifikować do grupy 8, rodzaju 806 KŚT i amortyzować przy zastosowaniu stawki amortyzacyjnej w wysokości 10%.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że jeżeli w istocie w świetle odrębnych przepisów, nie będących przepisami prawa podatkowego, a tym samym nie mogących być przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej, wskazany we wniosku środek trwały (hala namiotowa) został prawidłowo zaliczony do ww. grupy KŚT, to podlega on amortyzacji 10% stawką amortyzacyjną.

Z ww. zastrzeżeniem przedstawione we wniosku stanowisko, dot. określenia stawki amortyzacyjnej właściwej do amortyzacji wskazanego we wniosku składnika majątku, uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem, wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.