IBPB-1-1/4511-592/15/AJ - Ustalenie skutków podatkowych odpłatnego zbycia samochodu osobowego wykupionego po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 23 września 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 29 września 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia samochodu osobowego wykupionego po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego - jest prawidłowe.

W dniu 29 września 2015 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia samochodu osobowego wykupionego po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawarła umowę leasingu operacyjnego na samochód osobowy. W okresie trwania umowy samochód jest wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej, a czynsze leasingowe i koszty związane z bieżącą eksploatacją zaliczane są do kosztów uzyskania przychodów tej działalności. Po okresie obowiązywania umowy leasingowej Wnioskodawczyni zamierza dokonać wykupu powyższego samochodu. Nabycie to będzie miało charakter prywatny, tzn. samochód ten nie zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej działalności gospodarczej. Poniesiona tytułem nabycia opłata nie zostanie zaliczona do podatkowych kosztów uzyskania przychodów, a samochód nie będzie wykorzystywany w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej. Następnie po okresie sześciu miesięcy zostanie on sprzedany osobie trzeciej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przychód ze sprzedaży samochodu wykupionego z leasingu na cele prywatne stanowi przychód ze zbycia rzeczy (art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych), a w związku z tym powstanie on wyłącznie w sytuacji, gdy do sprzedaży pojazdu dojdzie przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, czyli wykup z leasingu.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w świetle art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.f."), źródłem przychodów jest odpłatne zbycie rzeczy innych niż nieruchomości lub ich części oraz udział w nieruchomości, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, a także prawo wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli nie następuje ono w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie. Zgodnie zaś z art. 10 ust. 2 pkt 3 u.p.d.o.f. wskazanego przepisu nie stosuje się przy tym do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 tej ustawy, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat. W przywołanym z kolei art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy wskazuje się zasadniczo na środki trwałe, składniki majątku, których wartość początkowa nie przekracza 3.500 zł, a jednocześnie jest wyższa niż 1.500 zł oraz na wartości niematerialne i prawne, ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Odnosząc powyższe regulacje prawne do przedstawionego stanu przyszłego (winno być: zdarzenia przyszłego), Wnioskodawczyni stwierdziła, że w stosunku do sprzedaży nabytego w wyniku zakończenia umowy leasingu samochodu nie będzie miał zastosowania art. 10 ust. 2 pkt 3 w związku z art. 14 ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.f. Samochód ten nie będzie i nie był dotychczas ujęty w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Ponadto będzie wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. W konsekwencji w przypadku jego sprzedaży obowiązek podatkowy w podatku dochodowym może być jedynie rozpatrywany w kontekście art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z treści zaś tego przepisu wynika, że obowiązek taki wystąpi jedynie, gdy sprzedaż samochodu nastąpi przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie od firmy leasingowej. W pozostałych natomiast przypadkach, gdy sprzedaż nastąpi w okresie późniejszym, nie będzie ona rodziła rozpatrywanego obowiązku podatkowego.

Zasady ustalania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej zostały określone w art. 14 ww. ustawy, który w ust. 1 stanowi, że za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Natomiast art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału takim prawie, nie ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Przychodem z działalności gospodarczej są przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Z tego wynika, że warunkiem przypisania przychodu ze sprzedaży składnika mienia do źródła, jakim jest działalność gospodarcza, jest konieczność uznania danego składnika za środek trwały i ujęcia go w ewidencji środków trwałych. Samochód osobowy był wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej wyłącznie w ramach umowy leasingu, czyli na podstawie umowy, mocą której w zamian za opłatę leasingodawca przekazał leasingobiorcy prawo do używania danego składnika przez uzgodniony okres. Samochód ten nie był zaliczony do majątku firmy, nie był zatem środkiem trwałym. Po zakończeniu umowy leasingowej samochód zostanie nabyty wyłącznie dla celów osobistych. Nie będzie wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej, w związku z tym samochód nie może być uznany za środek trwały przedsiębiorstwa i ujęty w ewidencji środków trwałych. Nie można uznać za prawidłowe - w świetle obowiązującego prawa - poglądu, że z uwagi na fakt obciążania kosztów działalności gospodarczej wydatkami związanymi z ratami leasingowymi oraz wydatkami za paliwo, samochód staje się składnikiem firmy leasingobiorcy. Podkreślenia wymaga, że w okresie leasingu operacyjnego Wnioskodawczyni korzysta z obcego środka trwałego.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawczyni powołała wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 11 grudnia 2013 r., sygn. akt I SA/Po 574/13, w którym Sąd wskazał, że warunkiem przypisania przychodu ze sprzedaży składnika mienia do źródła, jakim jest działalność gospodarcza, jest konieczność uznania danego składnika za środek trwały i ujęcia go w ewidencji środków trwałych.

WSA w uzasadnieniu wyroku uznał, że wniesiona przez podatnika skarga na wcześniejszą interpretację jest uzasadniona, ponieważ organ podatkowy naruszył przepisy prawa majątkowego przez błędną wykładnię. Sąd zaznaczył, iż w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca wyraźnie określił rodzaj rzeczy zaliczanych do składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej, które podatnik może sprzedać. Wśród nich wymieniono:

* środki trwale,

* składniki majątku określone w art. 22d ust. 1, wyłączając przy tym składniki, których wartość początkowa nie przekracza kwoty 1.500 zł,

* wartości niematerialne i prawne:

* ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, składników majątku wymienionych w lit. b spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Podatnik w swojej skardze zaznaczył, że samochód po wykupie nie był przez niego użytkowany w prowadzonej działalności gospodarczej, w związku z czym nie miał prawa zaliczyć go do środków trwałych firmy i prowadzić odpowiednią ewidencję. WSA uznał zaprezentowane w skarżonej interpretacji stanowisko, że zaliczanie w koszty działalności rat leasingowych oraz kosztów eksploatacyjnych nie warunkuje jego automatycznego zaliczenia do składników majątku leasingobiorcy. W czasie obowiązywania umowy leasingowej przedsiębiorca użytkował obcy środek trwały.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) zawiera w art. 10 ust. 1 katalog źródeł przychodów, z których dochody podlegają opodatkowaniu według zasad określonych dla danego źródła przychodów. Jednym z tych źródeł przychodów, określonym w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Zgodnie zaś z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Ponadto, stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej jest również przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, będących:

- wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Natomiast w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, odrębnym źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Na gruncie ww. przepisów przychód ze sprzedaży rzeczy ruchomej (w tym samochodu osobowego) kwalifikowany jest do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ww. ustawy, czyli do odpłatnego zbycia rzeczy. Jednakże, jeżeli rzecz ruchoma stanowi składnik majątku wymieniony w art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, to przychód ze sprzedaży tej rzeczy będzie zaliczony do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, czyli do pozarolniczej działalności gospodarczej. Przychody z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, podlegają opodatkowaniu nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a pomiędzy pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy).

W związku z powyższym, w sytuacji gdy zakupiony po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego samochód osobowy nie jest przez podatnika wykorzystywany w pozarolniczej działalności gospodarczej i nie został zaliczony do składników majątku tej działalności, wymienionych w art. 14 ust. 2 pkt 1, to przychód uzyskany ze sprzedaży tego samochodu nie będzie stanowił przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej. Przychód ze sprzedaży tego samochodu należy zakwalifikować do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, czyli do odpłatnego zbycia rzeczy. W takiej sytuacji obowiązek podatkowy nie powstanie, jeżeli zbycie tej rzeczy będzie miało miejsce po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jej nabycie.

Z treści złożonego wniosku wynika, że samochód osobowy jest wykorzystywany w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej wyłącznie w ramach umowy leasingu, czyli na podstawie umowy, mocą której w zamian za opłatę leasingodawca przekazał leasingobiorcy (czyli Wnioskodawczyni) prawo do używania danego składnika przez uzgodniony okres. Samochód ten nie był zaliczony do majątku prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej, nie był zatem środkiem trwałym. Po zakończeniu umowy leasingowej samochód zostanie nabyty przez Wnioskodawczynię. Nabycie będzie miało charakter prywatny, Wnioskodawczyni nie będzie wykorzystywać wykupionego samochodu w prowadzonej przez nią działalności gospodarczej a poniesiona tytułem nabycia opłata nie zostanie zaliczona do kosztów uzyskania przychodów. Wnioskodawczyni zamierza sprzedać ww. samochód po upływie 6 miesięcy licząc od końca miesiąca w którym nastąpi nabycie (wykup) tego samochodu.

Odnosząc się zatem do powołanych wyżej przepisów oraz do opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że jeżeli samochód osobowy nabyty przez Wnioskodawczynię po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego przeznaczony zostanie wyłącznie na cele prywatne i nie zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej działalności gospodarczej (pomimo wcześniejszego wykorzystywania go na potrzeby tej działalności do czasu zakończenia umowy leasingu), to jego odpłatne zbycie nie będzie generować przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ze sprzedaży przedmiotowego samochodu Wnioskodawczyni zobowiązana będzie kwalifikować do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d przywołanej ustawy, czyli do przychodów z odpłatnego zbycia rzeczy. W takiej sytuacji, obowiązek podatkowy nie powstanie, jeśli zbycie przedmiotowego samochodu nastąpi po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie (wykup przedmiotu leasingu). Natomiast jeżeli odpłatne zbycie ww. samochodu nastąpi przed upływem ww. terminu, to przychód uzyskany z tej sprzedaży będzie stanowił przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ww. ustawy, podlegający opodatkowaniu na zasadach właściwych dla tego źródła przychodów.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.