IBPB-1-1/4511-43/16/ESZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 7 stycznia 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 14 stycznia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej opisanej we wniosku nieruchomości budynkowej w przypadku planowanego jej wykorzystywania w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej oraz możliwości zaliczenia dokonywanych od tej wartości początkowej odpisów amortyzacyjnych do kosztów podatkowych - jest prawidłowe.

W dniu 14 stycznia 2016 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej opisanej we wniosku nieruchomości budynkowej w przypadku planowanego jej wykorzystywania w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej oraz możliwości zaliczenia dokonywanych od tej wartości początkowej odpisów amortyzacyjnych do kosztów podatkowych.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną, posiadającą status polskiego rezydenta podatkowego. Obecnie prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie wynajmu i zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi (kod PKD 68.20.Z). Brat Wnioskodawczyni jest właścicielem nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem narożnym, który obecnie jest wykorzystywany jako przedmiot tzw. najmu prywatnego (nieprowadzonego w formie działalności gospodarczej). W przedmiotowym budynku znajdują się pokoje hotelowe oraz lokal handlowy. Odpisy amortyzacyjne dokonywane przez brata Wnioskodawczyni od wartości początkowej budynku stanowią koszty uzyskania przychodu uzyskiwanego z tytułu najmu prywatnego nieruchomości.

W ramach zarządu majątkiem prywatnym, brat Wnioskodawczyni rozważa przekazanie na rzecz Wnioskodawczyni darowizny, której przedmiotem będzie prawo własności przedmiotowej nieruchomości. Wartość przedmiotowej nieruchomości, z wyszczególnieniem wartości budynku, zostanie wykazana w umowie darowizny zgodnie z wartością rynkową ustaloną na podstawie wyceny przeprowadzonej przez niezależnego rzeczoznawcę lub w oparciu o oświadczenie darczyńcy.

Wnioskodawczyni, po przekazaniu nieruchomości w drodze darowizny na jej rzecz, zamierza wynajmować tę nieruchomość w wykonywaniu prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej w przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok. Ponadto, wartość przedmiotowej nieruchomości, jak i samego budynku na niej posadowionego, przekraczać będzie kwotę 3.500 zł. Przedmiotowa nieruchomość zostanie zatem wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, którą Wnioskodawczyni będzie prowadziła w ramach wykonywania działalności gospodarczej w zakresie wynajmu i zarządzania nieruchomościami. Wartość początkowa przedmiotowej nieruchomości zostanie ustalona zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Następnie Wnioskodawczyni zamierza dokonywać odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej przedmiotowej nieruchomości oraz zaliczać odpisy amortyzacyjne w poczet kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przyszłości Wnioskodawczyni może rozszerzyć działalność gospodarczą o obrót nieruchomościami. W takim przypadku Wnioskodawczyni nie wyklucza, że w przyszłości, z uwagi na zaistnienie uzasadnionych przyczyn ekonomicznych, może podjąć profesjonalną, przemyślaną decyzję biznesową o sprzedaży przedmiotowej nieruchomości lub jej części w wykonaniu prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie wynajmu i zarządzania oraz obrotu nieruchomościami.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni będzie uprawniona do wprowadzenia budynku posadowionego na przedmiotowej nieruchomości do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w wartości początkowej, równej wartości rynkowej budynku z dnia dokonania darowizny, do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od tak ustalonej wartości początkowej całego budynku oraz do pomniejszania przychodów osiąganych z wynajmu nieruchomości o koszty uzyskania przychodu z tytułu odpisów amortyzacyjnych od tak ustalonej wartości początkowej budynku.

Zdaniem Wnioskodawczyni, będzie uprawniona do:

* wprowadzenia budynku posadowionego na wskazanej nieruchomości do prowadzonej przez siebie ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w wartości początkowej, równej wartości rynkowej budynku z dnia dokonania darowizny,

* dokonywania odpisów amortyzacyjnych od tak ustalonej wartości początkowej całego budynku,

* do pomniejszania przychodów osiąganych z tytułu wynajmu tej nieruchomości o koszty uzyskania przychodu z tytułu odpisów amortyzacyjnych od tak ustalonej wartości początkowej budynku.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: "u.p.d.o.f."), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów, wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ponadto, przepis art. 9 ust. 2 u.p.d.o.f. wskazuje definicję dochodu ze źródła przychodów, którym jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym, jeśli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f u.p.d.o.f. nie stanowią inaczej. Jeżeli natomiast koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 u.p.d.o.f. Przepis art. 22 ust. 8 u.p.d.o.f. precyzuje ponadto, że za koszt uzyskania przychodów uznane zostają m.in. odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne), dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 u.p.d.o.f.

Prowadzi to do wniosku, że jeżeli wskazany budynek, po nabyciu przez Wnioskodawczynię w drodze darowizny, wypełnia znamiona uznania go za środek trwały oraz spełnione zostaną przesłanki, opisane w przepisach u.p.d.o.f., odpisy amortyzacyjne dokonywane przez Wnioskodawczynię od wartości budynku, zgodnie z przepisami art. 22a-22o u.p.d.o.f., z uwzględnieniem art. 23 u.p.d.o.f., będą mogły pomniejszyć przychód Wnioskodawczyni, osiągnięty z tytułu prowadzonej przez nią jednoosobowej działalności gospodarczej, jako koszty uzyskania przychodów.

Przepis art. 22a u.p.d.o.f. definiuje pojęcie "środka trwałego", który może podlegać amortyzacji zgodnie z przepisami powołanej ustawy, a odpisy amortyzacyjne dokonywane od jego wartości mogą stanowić koszt uzyskania przychodu, zgodnie z art. 22 ust. 8 u.p.d.o.f. Przepis art. 22a ust. 1 u.p.d.o.f. stanowi, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Mając na uwadze treść powoływanego przepisu oraz fakt, że wskazana nieruchomość, która zostanie nabyta przez Wnioskodawczynię w drodze darowizny, nie stanowi nieruchomości gruntowej niezabudowanej, posadowiony jest na niej budynek, a Wnioskodawczyni zamierza wynajmować przedmiotową nieruchomość w wykonaniu działalności gospodarczej w zakresie najmu i zarządzania nieruchomościami w przewidywanym okresie użytkowania dłuższym niż rok, to prawidłowe jest twierdzenie, że wpisuje się ona w definicję "środka trwałego", zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.f., który może podlegać amortyzacji, zgodnie z przepisami u.p.d.o.f.

Należy mieć również na uwadze, że w przypadku, gdy wartość danego środka trwałego przekracza kwotę 3.500 zł, podatnik jest zobowiązany, zgodnie z art. 22d ust. 2 u.p.d.o.f., wprowadzić dany środek trwały do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.f. Wartość rynkowa budynku, ujawniona w umowie darowizny nieruchomości, będzie przekraczać kwotę 3.500 zł, a zatem wartość przedmiotowego budynku nabytego w formie darowizny będzie mogła pomniejszać przychód Wnioskodawczyni jedynie poprzez okresowe dokonywanie odpisów amortyzacyjnych, po uprzednim jej wprowadzeniu do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, bez możliwości dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego w miesiącu oddania go do używania.

Przepis art. 22 ust. 8 u.p.d.o.f. wprowadza m.in. zastrzeżenie, że odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z art. 22a-22o u.p.d.o.f., mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile nie zostały uznane, mocą art. 23 u.p.d.o.f., za wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Należy mieć zatem na uwadze treść art. 23 ust. 1 pkt 45a u.p.d.o.f., który wskazuje trzy grupy sytuacji, w których odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są uznawane za koszty uzyskania przychodów.

Przedmiotowa kwestia, dotycząca możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od nieruchomości, którą Wnioskodawczyni otrzyma w drodze darowizny, wchodzi w zakres przepisu art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a u.p.d.o.f., zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nabytych nieodpłatnie, jednakże jeżeli spełniony zostanie jeden z trzech warunków, wskazanych w tym przepisie, odpisy amortyzacyjne będą mogły pomniejszać przychód, jako koszty uzyskania przychodów. Zatem jeżeli:

* nabycie w drodze spadku lub darowizny nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw; lub

* dochód z tytułu nabycia w drodze spadku lub darowizny jest zwolniony od podatku dochodowego; lub

* nabycie w drodze spadku lub darowizny stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku,

- to wartość początkowa środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, otrzymanych w drodze spadku lub darowizny, będzie mogła pomniejszać przychód podatnika w drodze dokonywanych odpisów amortyzacyjnych, uznanych za koszt uzyskania przychodów.

W przedmiotowej sprawie, w przypadku nabycia przez Wnioskodawczynię przedmiotowej nieruchomości w drodze darowizny, spełniony zostaje warunek, wskazany w przepisie art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a u.p.d.o.f. i opisany w powyższej liście, jako pierwszy z warunków, tj. opisywane nabycie przez Wnioskodawczynię przedmiotowej nieruchomości w drodze darowizny nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia otrzymania rzeczy lub praw, z uwagi na treść art. 2 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f.

W celu uzasadnienia przedstawionego stanowiska należy odnieść się do treści ustawy o podatku od spadków i darowizn (dalej: "UPSiD"). Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 UPSiD, podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy, znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych, wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem darowizny lub polecenia darczyńcy. Należy mieć jednakże na uwadze, że dana darowizna zwolniona jest z podatku od spadków i darowizn, jeżeli obdarowany spełnia przesłanki, wskazane w art. 4a ust. 1 pkt 1 UPSiD, warunkujące zastosowanie zwolnienia. W przedmiotowej sprawie, darowizna nieruchomości na rzecz Wnioskodawczyni, skorzysta ze zwolnienia, opisanego w art. 4a ust. 1 pkt 1 UPSiD. Skorzystanie z opisanego zwolnienia nie neguje jednakże faktu, że przedmiotowa darowizna wchodzi w zakres opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn, zgodnie z powołanym art. 1 ust. 1 pkt 2 UPSiD, a co za tym idzie, podlega wyłączeniu przedmiotowemu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f.

Reasumując, z uwagi na powołane wyżej przepisy, nabycie przez Wnioskodawczynię przedmiotowej nieruchomości w drodze darowizny nie wchodzi w zakres stosowania przepisu art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a u.p.d.o.f., a co za tym idzie, Wnioskodawczyni będzie uprawniona do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości budynku, który otrzyma w drodze darowizny, po jego wprowadzeniu do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w wartości początkowej, ustalonej zgodnie z przepisami u.p.d.o.f.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawczyni będzie uprawniona do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej nieruchomości, którą otrzymała w drodze darowizny. W tym celu będzie zobowiązana do wprowadzenia nieruchomości do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w określonej wartości, zwanej wartością początkową, od której będzie dokonywała odpisów amortyzacyjnych, o czym stanowi art. 22f ust. 1 u.p.d.o.f. Zdaniem Wnioskodawczyni, prawidłowym będzie przyjęcie jako wartości początkowej przedmiotowej nieruchomości (działki gruntu i posadowionego na niej budynku), wartości rynkowej budynku z dnia dokonania darowizny.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawczyni powołała interpretacje indywidualne wydane przez:

* Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach 22 grudnia 2015 r., Znak: IBPB-1-1/4511-588/15/SG, 23 grudnia 2015 r., Znak: IBPB-2-2/4511-588/15/NG, 15 września 2014 r., Znak: IBPBI/1/415-1041/ZK (winno być: IBPBI/1/415-1041/14/ZK), 4 lipca 2014 r. Znak: IBPBI/1/415-451/14/BK, 6 lutego 2014 r., Znak: IBPBI/1/415-1132/13/AB, 19 grudnia 2013 r., Znak: IBPBI/1/415-982/13/AP;

* Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu 27 grudnia 2013 r., Znak: ILPB1/415-1104/13-5/AG, 5 listopada 2013 r., Znak: ILPB1/415-894/13-4/AA; 13 stycznia 2009 r., Znak: ILPB1/415-851/08-3/AA.

Z ostrożności, Wnioskodawczyni zaznacza, że nawet gdyby uznać, że otrzymana w formie darowizny nieruchomość stanowiła część majątku zorganizowanej części przedsiębiorstwa (z czym Wnioskodawczyni się nie zgadza), będącej de facto przedmiotem umowy darowizny, to nie wpłynie to na przyjętą na potrzeby amortyzacji wartość początkową budynku, gdyż do ustalenia wartości początkowej tej nieruchomości zastosowanie znajdzie przepis art. 22g ust. 15 u.p.d.o.f. Zgodnie z powołanym przepisem, w razie nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze spadku lub darowizny, łączną wartość początkową nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowi suma ich wartości rynkowej, nie wyższa jednak od różnicy pomiędzy wartością tego przedsiębiorstwa albo jego zorganizowaną częścią a wartością składników mienia, niebędących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi, określoną dla celów podatku od spadków i darowizn. Oznacza to, że w przedmiotowej sprawie, w przypadku nabycia przez Wnioskodawczynię nieruchomości w ramach nabycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, wartość początkową tej nieruchomości należy ustalić w takiej wartości, jaka została wskazana w umowie darowizny i składała się na wartość całej zorganizowanej części przedsiębiorstwa, razem z pozostałymi składnikami majątku. Zgodnie z art. 22g ust. 16 u.p.d.o.f., przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w myśl ust. 1 pkt 3-5 oraz ust. 2, 8, 9, 14 i 15, przepis art. 19 stosuje się odpowiednio. Z uwagi na fakt, że art. 19 u.p.d.o.f. stanowi o obowiązku wykazywania ceny w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, w wartości rynkowej oraz o uprawnieniu organu podatkowego do szacowania wartości przedmiotu danej umowy, wchodzącej w zakres powoływanego przepisu, zgodnie z wartością rynkową, prawidłowe jest twierdzenie, że wartość zorganizowanej części przedsiębiorstwa należałoby wyliczyć w oparciu o wartości jej poszczególnych składników według ich wartości rynkowej.

Jak Wnioskodawczyni wskazała powyżej, wartość rynkowa nieruchomości zostanie ustalona przez niezależnego rzeczoznawcę lub na podstawie oświadczenia darczyńcy. Zatem niezależnie od tego czy Wnioskodawczyni otrzyma część przedmiotowej nieruchomości w drodze darowizny nieruchomości (aktywa), czy też w drodze darowizny zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w obu przypadkach będzie ona uprawniona do wprowadzenia przedmiotowego budynku do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej w wykonaniu działalności gospodarczej w wartości początkowej, równej wartości rynkowej całego budynku oszacowanej przez niezależnego rzeczoznawcę lub na podstawie oświadczenia darczyńcy. Jednocześnie Wnioskodawczyni zaznacza, że wartość początkowa składników majątku, w tym przedmiotowej nieruchomości, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, będącą przedmiotem przyszłej darowizny, nie może być wyższa od ich wartości rynkowej.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawczyni powołała interpretacje indywidualne wydane przez:

* Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach 22 stycznia 2015 r., Znak: IBPBI/1/415-1298/14/ŚS,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu 30 lipca 2013 r., Znak: ILPB1/415-571/13-2/AG,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie 3 września 2010 r., Znak: IPPB1/415-565/10-2/ES.

Tym samym, Wnioskodawczyni na podstawie art. 22h ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.f., będzie uprawniona do dokonywania odpisów amortyzacyjnych dot. wskazanej nieruchomości, którą otrzyma w drodze darowizny, od wartości początkowej, określonej zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f., z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór.

Ponadto, suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, jednakże z uwagi na fakt, że w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a u.p.d.o.f., Wnioskodawczyni będzie uprawniona do uznania za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, których suma równa będzie wartości początkowej przedmiotowej nieruchomości.

Podsumowując, w opinii Wnioskodawczyni, nabyty w formie darowizny budynek spełnia przesłanki uznania go za środek trwały, a co za tym idzie, może zostać wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawczyni w wartości początkowej, równej wartości rynkowej budynku oszacowanej przez niezależnego rzeczoznawcę lub na podstawie oświadczenia darczyńcy również wtedy gdy nabycie nastąpiłoby w ramach nabycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa w drodze darowizny. Następnie Wnioskodawczyni będzie uprawniona do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od tej wartości początkowej budynku, według wybranej metody amortyzacji, określonej w art. 22i-22k u.p.d.o.f., które to odpisy będą, jako koszty uzyskania przychodów, pomniejszać przychód Wnioskodawczyni do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych z tytułu wykonywanej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm., dalej jako "u.p.d.o.f."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Powyższe oznacza, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 23 ust. 1 u.p.d.o.f.), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni lub pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie tego źródła przychodu, z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Stosownie do art. 22 ust. 8 u.p.d.o.f., kosztem uzyskania przychodów są także odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.f., amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast w myśl art. 22c pkt 1 u.p.d.o.f., amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów - zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi. Z powyższych przepisów jednoznacznie wynika, że grunt i znajdujący się na tym gruncie budynek, stanowią odrębne środki trwałe, przy czym grunty nie podlegają amortyzacji.

Z powyższego wynika, że określony składnik majątku (nieruchomość) podatnika może zostać zaliczony do środków trwałych, jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

* stanowi on własność lub współwłasność podatnika,

* został nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,

* jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,

* przewidywany okres jego używania na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej jest dłuższy niż rok (decyzja w tym względzie należy do podatnika),

* jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo został oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, o której mowa w art. 23b u.p.d.o.f.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a u.p.d.o.f., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli:

* nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub

* dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub

* nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.

Zatem, kosztem uzyskania przychodów są również odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane od składników majątku nabytych w drodze spadku lub darowizny, spełniających warunki pozwalające uznać je za środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne.

Stosownie do art. 22f ust. 1 u.p.d.o.f., podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór (art. 22h ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.f.).

Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa środków trwałych, ustalona zgodnie z zasadami określonymi w art. 22g u.p.d.o.f. Sposób ustalenia wartości początkowej środków trwałych jest zróżnicowany m.in. z uwagi na sposób ich nabycia (art. 22g ust. 1). Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f., za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób uważa się wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości. W myśl art. 22g ust. 16 u.p.d.o.f., przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z ust. 1 pkt 3-5 oraz ust. 2, 8, 9, 14 i 15, przepis art. 19 stosuje się odpowiednio. Art. 19 ust. 3 u.p.d.o.f. stanowi natomiast, że wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni otrzyma w drodze darowizny nieruchomość gruntową zabudowaną budynkiem, który obecnie jest wykorzystywany przez brata Wnioskodawczyni jako przedmiot tzw. najmu prywatnego (nieprowadzonego w formie działalności gospodarczej). W budynku tym znajdują się pokoje hotelowe oraz lokal handlowy. Przedmiotowa nieruchomość będzie wykorzystywana na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej i jako środek trwały zostanie wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

W świetle powyższego, zauważyć należy, że jeżeli cała przedmiotowa zabudowana nieruchomość w dniu jej wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej będzie spełniała wszystkie warunki niezbędne do uznania jej za środek trwały, o których mowa w art. 22a ust. 1 ww. ustawy, a przede wszystkim będzie kompletna i zdatna do użytku na potrzeby tej działalności, to Wnioskodawczyni będzie mogła uznać ją za składnik majątku trwałego prowadzonej działalności gospodarczej. Przy czym odrębnymi środka trwałymi będą nieruchomość gruntowa i znajdujący się na niej budynek. Z wniosku nie wynika przy tym, aby w budynku znajdowały się lokale stanowiące przedmiot odrębnej od budynku własności (które stanowiłyby samodzielne środki trwałe). Wartości początkowe ww. składników majątku, Wnioskodawczyni powinna ustalić z uwzględnieniem sposobu ich nabycia. Na gruncie niniejszej sprawy wartości te będą wartościami wynikającymi z umowy darowizny nie wyższymi od ich wartości rynkowej. Od tak ustalonej wartości początkowej budynku (grunty nie podlegają amortyzacji) Wnioskodawczyni będzie mogła dokonywać odpisów amortyzacyjnych, które jako koszty uzyskania przychodów będą pomniejszały jej przychód do opodatkowania.

W świetle powyższego, zauważyć należy, że nieprawidłowe jest twierdzenie Wnioskodawczyni zawarte na str. 9 wniosku ORD-IN, że prawidłowe będzie przyjęcie jako wartości początkowej przedmiotowej nieruchomości (działki gruntu i posadowionego na niej budynku) wartości rynkowej budynku z dnia dokonania darowizny. Jak bowiem wskazano wartość początkowa gruntu i budynku, a więc odrębnych środków trwałych należy ustalić odrębnie z uwzględnieniem ich wartości rynkowej. Zważywszy jednak, że stosownie do zadanego pytania (wyznaczającego zakresie rozpatrzenia wniosku) przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest sposób ustalenia wartości początkowej opisanej we wniosku nieruchomości budynkowej, jak również że we własnym stanowisku w sprawie Wnioskodawczyni prawidłowo odniosła się do tych kwestii odstąpiono od stwierdzenia w ww. zakresie nieprawidłowości stanowiska.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni z ww. zastrzeżeniem uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Wskazać przy tym należy, że stosownie do przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego oraz zadanego pytania (wyznaczających zakres rozpatrzenia wniosku) przedmiotem niniejszej interpretacji nie była ta część przedstawionego stanowiska Wnioskodawczyni w sprawie, która odnosiła się do ewentualnych skutków uznania darowizny wskazanego we wniosku składnika za darowiznę zorganizowanej części przedsiębiorstwa, jak również do skutków jej dokonania uregulowanych przepisami ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 205).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.