IBPB-1-1/4511-428/15/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 2 lipca 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 21 lipca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie sposobu ustalenia kosztów uzyskania przychodów ze sprzedaży udziałów w nieruchomości gruntowej nabytej uprzednio w drodze umowy darowizny - jest prawidłowe.

W dniu 21 lipca 2015 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia kosztów uzyskania przychodów ze sprzedaży udziałów w nieruchomości gruntowej nabytej uprzednio w drodze umowy darowizny.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni zamierza rozpocząć działalność gospodarczą w dwóch wariantach:

a. Jako wspólniczka spółki komandytowej lub jawnej;

b. Jako indywidualna przedsiębiorczyni (w oparciu o wpis do ewidencji działalności gospodarczej).

W pierwszym przypadku Wnioskodawczyni wniesie do spółki komandytowej lub jawnej ("Spółka") wkład pieniężny. Jednocześnie inny wspólnik - matka Wnioskodawczyni - wniesie do Spółki wkład niepieniężny w postaci gruntu niezabudowanego. Grunt ten został przez matkę Wnioskodawczyni odziedziczony więcej niż 5 lat temu i nie był przez nią, wykorzystywany w działalności gospodarczej. Grunt jest niezabudowany, choć zgodnie ze studium uwarunkowań i zagospodarowania przestrzennego przeznaczony jest pod zabudowę. Wniesiony do Spółki grunt zostanie ujawniony w ewidencji środków trwałych jako środek trwały (niepodlegający amortyzacji) i przez co najmniej rok wykorzystywany będzie do działalności gospodarczej (Wnioskodawczyni zakłada, że grunt zostanie wynajęty podmiotowi, który prowadzić będzie na nim parking).

Po upływie roku nie można wykluczyć, że grunt zostanie albo sprzedany, albo Spółka wybuduje na nim budynek, który następnie sprzeda.

W drugim przypadku matka Wnioskodawczyni daruje jej 50% udział w gruncie. Pozostałe 50% udziału w gruncie matka daruje siostrze Wnioskodawczyni. Zarówno Wnioskodawczyni jak i jej siostra założą indywidualną działalność gospodarczą, której przedmiotem będzie m.in. wynajem nieruchomości na własny rachunek, jak również budowa i sprzedaż budynków mieszkalnych i niemieszkalnych. Grunt Wnioskodawczyni i jej siostra (posiadające każda po 50% udziału w gruncie) wprowadzą do ewidencji środków trwałych jako środek trwały (niepodlegający amortyzacji) i przez co najmniej rok wykorzystywać będą do działalności gospodarczej (Wnioskodawczyni zakłada, że grunt wspólnie z siostrą wynajmie, podmiotowi, który prowadzić będzie na nim parking). Po upływie roku nie można wykluczyć, że grunt zostanie albo sprzedany, albo Wnioskodawczyni wraz z siostrą wybudują na nim budynek, który następnie zostanie sprzedany.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W jaki sposób należy ustalić koszt uzyskania przychodu w przypadku sprzedaży gruntu w wariancie drugim, tj. w sytuacji, gdy Wnioskodawczyni otrzyma od swojej matki darowiznę w postaci 50% udziału w gruncie, który następnie wprowadzi do ewidencji środków trwałych, i który wykorzystywany będzie przez Wnioskodawczynię dla celów działalności gospodarczej (np. wynajem) przez co najmniej rok a następie zostanie sprzedany (niezabudowany lub zabudowany).

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawczyni, w wariancie drugim, kosztem uzyskania przychodu ze sprzedaży gruntu będzie wartość rynkowa gruntu z dnia jego nabycia w formie darowizny po której to wartości grunt wprowadzony zostanie przez nią do ewidencji środków trwałych. W przypadku, gdy nabycie środka trwałego następuje pod tytułem darmym lub w drodze dziedziczenia sposób określenia wartości początkowej takiego środka trwałego określa art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: "Ustawy PIT").

Zgodnie z tym przepisem za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Tym samym, jeśli grunt zostanie Wnioskodawczyni (i jej siostrze) podarowany przez matkę i będzie on wykorzystywany do prowadzonej przez Wnioskodawczynię (i jej siostrę) działalności gospodarczej, wprowadzając grunt do ewidencji środków trwałych należy, jako jego wartość początkową wykazać wartość rynkową gruntu z dnia jego nabycia. Ponieważ grunt nie podlega amortyzacji, w przypadku jego sprzedaży (bez różnicy, czy w formie niezabudowanej, czy też z wybudowanym na nim budynkiem) kosztem uzyskania przychodu będzie zdaniem Wnioskodawczyni właśnie ta wartość (tekst jedn.: wartość rynkowa gruntu na dzień jego nabycia po której grunt został wprowadzony do ewidencji środków trwałych).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy. Stosownie do art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi. Przy czym, stosownie do art. 22c pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów - zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. a ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika m.in., że Wnioskodawczym otrzyma od swojej matki 50% udział w gruncie (pozostałe 50% udziału otrzyma siostra Wnioskodawczym). Wnioskodawczym założy indywidualną działalność gospodarczą, której przedmiotem będzie m.in. wynajem nieruchomości. Wnioskodawczyni wprowadzi grunt do ewidencji środków trwałych, jako środek trwały niepodlegający amortyzacji. Wnioskodawczyni nie wyklucza sytuacji, w której po upływie roku grunt zostanie sprzedany.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że skoro wskazany we wniosku składnik majątku (środek trwały) zostanie nabyty nieodpłatnie (w drodze umowy darowizny), co oznacza, że Wnioskodawczyni nie poniesie wydatków na jego nabycie (a innych wydatków związanych z jego otrzymaniem we wniosku nie wskazano), to co do zasady na gruncie niniejszej sprawy przepis art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie będzie miał zastosowania.

Stosownie jednak do treści art. 24 ust. 2 (zdanie drugie) i pkt 1 ww. ustawy, dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b, a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości.

Przepis powyższy określając sposób ustalania dochodu z odpłatnego zbycia m.in. środków trwałych (również nabytych nieodpłatnie) nie posługuje się kategorią kosztów podatkowych, lecz wskazuje na konieczność uwzględnienia w tej mierze wyłącznie trzech wartości:

* przychodu z odpłatnego zbycia,

* wartości początkowej środka trwałego,

* sumy odpisów amortyzacyjnych.

W świetle powyższego zbywając wskazany we wniosku środek trwały Wnioskodawczyni będzie mogła ustalić dochód z jego odpłatnego zbycia w sposób określony w art. 24 ust. 2 zdanie 2 i pkt 1 ww. ustawy, jako różnicę między uzyskanym przychodem, a wartością początkową wskazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Ustalając ww. dochód Wnioskodawczyni nie uwzględni odpisów amortyzacyjnych, bowiem jak już wskazano stosownie do art. 22c pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, grunty nie podlegają amortyzacji. Przy czym, zważywszy, że przedmiotem sprzedaży będzie udział w nieruchomości gruntowej ww. wartości Wnioskodawczyni winna ustalić z uwzględnieniem jej udziału we własności gruntu. W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego z ww. zastrzeżeniami stanowisko Wnioskodawczyni jest zatem prawidłowe. Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić również należy, że stosownie do zadanego pytania (wyznaczającego zakres rozpatrzenia wniosku) przedmiotem niniejszej interpretacji nie była kwestia dot. możliwości uznania wskazanej we wniosku nieruchomości za środek trwały, w prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej, w sytuacji planowanej jego sprzedaży, ani też kwestia dot. sposobu ustalenia wartości początkowej nieruchomości, nabytej w drodze darowizny. W pozostałym zakresie wniosku wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.