IBPB-1-1/4511-414/16-13/SG - Skutki podatkowe wystąpienia ze spółki komandytowej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) oraz zgodnie z art. 233 ust. 1 ustawy z 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z ostatecznym wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 maja 2019 r., sygn. akt II FSK 1706/17 oraz prawomocnym od 9 maja 2019 r. wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 24 marca2017 r., sygn. akt I SA/Kr 199/17 (data wpływu prawomocnego orzeczenia wraz z aktami sprawy - 18 listopada 2019 r.) uchylającym zaskarżone postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach działającego z upoważnienia Ministra Rozwoju i Finansów z 20 grudnia 2016 r., Znak: IBPB-1-1/4511-414/16-5/SG oraz postanowienie je poprzedzające - stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 lipca 2016 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy e-PUAP w tym samym dniu), uzupełnionym 30 sierpnia 2016 r. i 3 października 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z wystąpieniem ze spółki komandytowej, objętych pytaniem Nr 1 - jest prawidłowe.

W dniu 13 lipca 2016 r. do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, m.in. w zakresie skutków podatkowych związanych z wystąpieniem ze spółki komandytowej. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 13 września 2016 r., Znak: IBPB-1-1/4511-414/16-1/EN wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 3 października 2016 r.

Dotychczasowy przebieg postępowania.

W dniu 7 października 2016 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów wydał postanowienie Znak: IBPB-1-1/4511-414/16-2/EN o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia w części określonej pytaniem oznaczonym we wniosku Nr 1. Postanowienie zostało skutecznie doręczone 13 października 2016 r. (data wynikająca z Urzędowego Poświadczenia Doręczenia). Pismem z 20 października 2016 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy e-PUAP w tym samym dniu), wniesiono zażalenie, które rozpatrzono postanowieniem z 20 grudnia 2016 r., Znak: IBPB-1-1/4511-414/16-5/SG utrzymującym w mocy ww. postanowienie organu pierwszej instancji. Postanowienie utrzymujące w mocy postanowienie organu pierwszej instancji zostało skutecznie doręczone 2 stycznia 2017 r. (data wynikająca z Urzędowego Poświadczenia Doręczenia).

Pismem z 27 stycznia 2017 r. nadanym w placówce pocztowej 30 stycznia 2017 r. (wpływ do tut. Organu 2 lutego 2017 r.) wniesiono skargę na ww. postanowienie. Pismem z 22 lutego 2017 r., Znak: IBPB-1-1/4511-414/16-7/EN Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, udzielił odpowiedzi na skargę przesyłając ją, wraz z aktami sprawy do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, wyrokiem z 24 marca 2017 r., sygn. akt I SA/Kr 199/17 uchylił zaskarżone postanowienie z 20 grudnia 2016 r., Znak: IBPB-1-1/4511-414/16-5/SG, uznając ww. skargę za uzasadnioną. Od powyższego wyroku, Organ pismem z 8 maja 2017 r., Znak: 0110-KWR1.4021.3.2017.2 wniósł skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Wyrokiem z dnia 9 maja 2019 r., sygn. akt II FSK 1706/17 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę kasacyjną Organu. Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 24 marca 2017 r., sygn. akt I SA/Kr 199/17 wraz z aktami sprawy wpłynął do Organu 18 listopada 2019 r.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 2325), ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie skutków podatkowych związanych z wystąpieniem ze spółki komandytowej wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. Organ.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną (dalej: "Wnioskodawca") podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych (dalej: "PIT") w Polsce. W przyszłości Wnioskodawca wystąpi ze spółki komandytowej (dalej: "Spółka") wypowiadając jej umowę, na mocy przewidzianej w umowie Spółki procedury (dalej: "Wystąpienie"). Wspólnikiem Spółki poza Wnioskodawcą będzie komplementariusz oraz komandytariusz. Zgodnie z umową spółki, Spółka na skutek Wystąpienia wyda Wnioskodawcy swój, określony w umowie Spółki, majątek w naturze. Wartość otrzymanego na skutek Wystąpienia majątku będzie wyższa niż 1 mln zł, a w jego skład będą wchodzić wyłącznie niepieniężne składniki majątku ("Majątek"). Wartość otrzymanego na skutek Wystąpienia Majątku może być wyższa (nawet znacznie) niż wartość wniesionego przez Wnioskodawcę do Spółki wkładu. W związku z Wystąpieniem Spółka nie zostanie rozwiązana i będzie w dalszym ciągu prowadzić działalność pomimo Wystąpienia, tyle że ze zmniejszonym składem wspólników. Wystąpienie oraz wydanie Majątku nastąpią w 2016 r. ale nie w wcześniej niż 1 sierpnia 2016 r.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca stosując do otrzymanego na skutek Wystąpienia Majątku wyłączenie z przychodów z art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b w zw. z art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. b Ustawy PIT powinien brać pod uwagę jedynie literalne brzmienie tych przepisów, skoro w jego ocenie spełnia warunki wyłączenia w tych przepisach zawarte, z pominięciem innych przepisów prawa podatkowego w tym Ordynacji podatkowej; innymi słowy czy wobec tego w opisanym zdarzeniu przyszłym otrzymany Majątek z tytułu Wystąpienia będzie wyłączony z przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem PIT, o ile tylko Wnioskodawca spełni warunki z art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b w zw. z art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. b Ustawy PIT?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, stosując do otrzymanego w wyniku Wystąpienia ze Spółki majątku w postaci Majątku wyłączenie z przychodów z art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b w zw. z art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm., dalej: "ustawa PIT"), powinien brać pod uwagę jedynie literalne jego brzmienie skoro, w jego ocenie, Spółka (winno być: "Wnioskodawca") spełnia warunki wyłączenia w nim zawarte, z pominięciem innych przepisów prawa podatkowego, w tym Ordynacji podatkowej. Wobec tego, w opisanym zdarzeniu przyszłym, otrzymany Majątek z tytułu Wystąpienia będzie wyłączony z przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem PIT. Zdaniem Wnioskodawcy, dla wyłączenia z przychodów otrzymanego w związku z Wystąpieniem majątku, w postaci Majątku, powinien brać pod uwagę wyłącznie warunki z art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b w zw. z art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. b ustawy PIT. Ustawodawca w art. 14 ust. 3 Ustawy PIT najbardziej wyraźnie oraz kategorycznie przesądził, że dane rodzaje wpływów lub przysporzeń mają być definitywnie wyłączone z kategorii przychodów podatkowych. Zatem w analizowanym przypadku istotne jest tylko to, czy w wyniku Wystąpienia ze spółki niebędącej osobą prawną, Wnioskodawca otrzyma inne składniki majątku niż środki pieniężne.

Wnioskodawca otrzyma zaś Majątek w wyniku Wystąpienia ze spółki niemającej osobowości prawnej oraz niebędącej podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Inne okoliczności, jak choćby umowne między wspólnikami zasady podziału majątku likwidowanej spółki osobowej, nie mają znaczenia.

Ustawa PIT w art. 1 ust. 1 stanowi, że ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych. Zgodnie z art. 9 ust. 1 Ustawy PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Dochodem zaś zgodnie z art. 9 ust. 2 Ustawy PIT jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Ustawa PIT w art. 14 ust. 1 wskazuje przykładowe przysporzenia stanowiące przychód dla podatnika, są w szczególności m.in.: otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe, wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń.

Zauważyć jednak należy, że w art. 14 ust. 3 Ustawy PIT wskazano przypadki, gdy wypływy lub przysporzenia otrzymywane przez podatnika nie stanowią jego przychodów. Również art. 14 ust. 2 Ustawy PIT w wielu miejscach precyzyjnie zakreśla granice, gdzie przychód powstaje, a gdzie nie lub jaka wartość jest przychodem, a jaka wartość jest ustawowo z przychodu wyłączona.

Artykuł 14 ust. 3 pkt 12 lit. b stanowi, że do przychodów nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku:

1. pozostałych na dzień likwidacji prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej lub prowadzonych samodzielnie działów specjalnych produkcji rolnej,

2. otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki - jeżeli od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja: prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej, prowadzonych samodzielnie działów specjalnych produkcji rolnej, spółki niebędącej osobą prawną lub nastąpiło wystąpienie wspólnika z takiej spółki, do dnia ich odpłatnego zbycia upłynęło sześć lat i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej.

Z kolei art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. b Ustawy PIT stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku:

W art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. b Ustawa PIT przyjmuje zatem model opodatkowania, gdzie wymienione w nim składniki majątku nie są opodatkowane w momencie ich otrzymania w wyniku Wystąpienia ze spółki osobowej (spółki niebędącej osobą prawną oraz niebędącej podatnikiem podatku dochodowego) lecz wyłącznie w momencie zbycia tych składników przez byłego już wspólnika spółki osobowej. W konsekwencji, w związku z art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b w zw. z art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. b Ustawy PIT, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do rozpoznania przychodu podatkowego z tytułu otrzymanego majątku w związku z Wystąpieniem, w postaci Majątku.

Stanie się tak pod warunkiem, że spełni warunki zawarte w tym przepisie, tj. otrzyma składniki majątkowe inne niż środki pieniężne w wyniku wystąpienia ze spółki niemającej osobowości prawnej oraz nie będącej podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Ustawa PIT zatem systemowo i metodologicznie przesądza, że w przypadku otrzymania w wyniku wystąpienia ze spółki osobowej (spółki niebędącej osobą prawną) składników majątku, przychód nie powstaje w momencie ich otrzymania lecz jedynie przychód powstanie dopiero w momencie ich zbycia. Co więcej przy odpowiednio długim okresie między otrzymaniem tych składników w wyniku wystąpienia a ich zbyciem (wskazane wyżej 6 lat) przychód może już definitywnie nigdy nie powstawać. Systemowe i metodologiczne odroczenie ww. opodatkowania zakłada także szczególny sposób rozliczenia kosztów uzyskania przychodów, gdy otrzymane w wyniku omawianego wystąpienia składniki majątku byłyby odpłatnie zbywane, a odpłatne zbycie stanowiłoby przychód podatkowy.

Zgodnie bowiem z art. 24 ust. 3d Ustawy PIT, dochodem z odpłatnego zbycia innych niż środki pieniężne składników majątku otrzymanych przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu wystąpienia z takiej spółki lub z tytułu jej likwidacji jest różnica między przychodem uzyskanym z ich odpłatnego zbycia a wydatkami poniesionymi na ich nabycie lub wytworzenie, niezliczonymi w jakiejkolwiek formie do kosztów uzyskania przychodów przez wspólnika lub spółkę; przepisy art. 22 ust. 8a stosuje się odpowiednio.

Konsekwentnie Ustawa PIT nie przewiduje nawet mechanizmu ustalania kosztu uzyskania przychodów gdyby przychód miał powstać już w dacie Wystąpienia ze spółki osobowej i otrzymania w rezultacie majątku przez wspólników. A gdyby taki przychód mógł powstać także już w momencie otrzymania majątku na skutek Wystąpienia, wówczas opodatkowując ten majątek raz jeszcze w razie jego późniejszego odpłatnego zbycia przez Wnioskodawcę doszłoby do podwójnego opodatkowania tego samego dochodu. Ustawa PIT nie przewiduje zatem możliwości przyjęcia wyższego kosztu na moment odpłatnego zbycia ww. składników majątku lub wyłączenia z przychodów w momencie odpłatnego zbycia (typowe mechanizmy unikania podwójnego opodatkowania tego samego dochodu) jeśliby podatnik otrzymał decyzję określającą wysokość zobowiązania podatkowego już na moment otrzymania majątku z tytułu Wystąpienia ze spółki nieposiadającej osobowości prawnej. Świadczy to o konsekwencji ustawodawcy. Skoro ww. mechanizm unikania podwójnego opodatkowania nie jest ustawowo przewidziany to znaczy, że nie może być wydana ww. decyzja skoro brak jest podstaw prawnych do wydania takiej decyzji określającej i zwiększającej podstawę opodatkowania na moment otrzymania majątku z tytułu Wystąpienia ze Spółki.

Powyższe podejście zostało również potwierdzone w interpretacjach indywidualnych wydanych przez organy podatkowe w analogicznych stanach faktycznych i zdarzeniach przyszłych, a także na tle analogicznego przepisu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. I tak np.:

* Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji wydanej 2 października 2014 r., Znak: ILPB4/423-333/14-2/ŁM odstępując od wydania uzasadnienia prawnego interpretacji potwierdził stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym: "(...) Ustawa o PIT przewiduje neutralność podatkową likwidacji spółki osobowej. Mianowicie, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 3a lit. a oraz pkt 3b ustawy o PIT, do przychodów wspólnika likwidowanej spółki osobowej nie zalicza się środków pieniężnych otrzymanych w wyniku likwidacji, jak również jakichkolwiek innych (niepieniężnych) składników majątkowych otrzymanych w związku z likwidacją takiej spółki. Przychód podatkowy należy wykazać dopiero w dacie zbycia otrzymanych składników niepieniężnych w wysokości wynikającej z ceny, po której składniki te są zbywane (art. 12 ust. 4 pkt 3b ustawy o PIT).

* Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji wydanej 19 maja 2016 r., Znak: IPPB1/4511-308/16-4/MM stwierdził, że: "Natomiast przepis art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b cyt. ustawy stanowi, że do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki, jeżeli od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja: prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej, prowadzonych samodzielnie działów specjalnych produkcji rolnej, spółki niebędącej osobą prawną lub nastąpiło wystąpienie wspólnika z takiej spółki, do dnia ich odpłatnego zbycia upłynęło sześć lat i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej. Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że w momencie otrzymania przez Wnioskodawcę wskazanych we wniosku składników majątku w wyniku likwidacji spółki osobowej, nie powstanie u Wnioskodawcy przychód podatkowy".

* Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji wydanej 13 maja 2016 r., Znak: IPTPB1/4511-194/16/MR stwierdził, że: "z przeanalizowanych powyżej regulacji prawnych wynika, że co do zasady likwidacja spółki komandytowej jest dla wspólnika tej spółki podatkowo neutralna. Oznacza to, że nabycie ogółu praw i obowiązków w spółce osobowej z tytułu likwidacji, na moment tej likwidacji nie powoduje powstania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych."

Zdaniem Wnioskodawcy dla wyłączenia z przychodów otrzymanego od spółki niemającej osobowości prawnej majątku w związku z Wystąpieniem, wskazanego w opisanym zdarzeniu przyszłym, powinien brać pod uwagę wyłącznie warunki z art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b w zw. z art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. b ustawy PIT z pominięciem innych przepisów prawa podatkowego, w tym Ordynacji podatkowej. Ustawodawca w art. 14 ust. 3 Ustawy PIT najbardziej wyraźnie oraz kategorycznie przesądził, że dane rodzaje wpływów lub przysporzeń mają być definitywnie wyłączone z kategorii przychodów podatkowych. Zatem w analizowanym przypadku istotnie jest tylko to, czy otrzymane w wyniku Wystąpienia ze spółki niemającej osobowości prawnej oraz niebędącej podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych składniki majątkowe nie są środkami pieniężnymi. Wyłączenia z przychodów z art. 14 ust. 3 Ustawy PIT oraz precyzyjne określenie przychodów z art. 14 ust. 2 w połączeniu z art. 1 ust. 1 i art. 7 ust. 1 i ust. 2 Ustawy PIT, wyczerpują podstawę prawną ustalenia dochodu i podstawy opodatkowania w związku z otrzymaniem majątku w związku z Wystąpieniem opisanym w niniejszym wniosku.

Pismem z 27 września 2016 r. (nadanym w placówce pocztowej tego samego dnia), które wpłynęło do tut. Organu 3 października 2016 r. Wnioskodawca wskazał ponadto, że pytanie Wnioskodawcy oznaczone numerem 1 zmierza do ustalenia, czy Wnioskodawca spełnia warunki wyłączenia z przychodów, o których mowa w art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b w zw. z art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. b Ustawy PIT oraz, czy w art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b w zw. z art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. b Ustawy PIT, wskazane są jedyne warunki określające warunki wyłączenia z przychodów Majątku otrzymanego, czy też są inne przepisy wpływające na prawa i obowiązki wnioskodawcy jako podmiotu otrzymującego Majątek. Innymi słowy, w pytaniu Nr 1 Wnioskodawca oczekuje odpowiedzi na pytanie, czy spełnia warunki wyłączenia z przychodów i czy jedyną podstawę prawną określającą warunki wyłączenia z przychodów Majątku otrzymanego stanowi art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b w zw. z art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. b Ustawy PIT.

W swoim stanowisku Wnioskodawca wskazał wyraźnie, iż spełnia warunki wyłączenia z przychodów i nie widzi jakichkolwiek innych przepisów prawa podatkowego w tym Ordynacji podatkowej, które by ograniczały przysługujące mu na podstawie tego przepisu wyłączenie. Stąd też niemożliwe jest ich wskazanie. Ewentualnie, gdyby istniały takie inne przepisy, których Wnioskodawca nie dostrzega, to właśnie celem pytania Nr 1 jest pozyskanie wiedzy od organu interpretacyjnego o tychże przepisach, tak, aby Wnioskodawca prawidłowo wywiązał się z ciążących na nim obowiązków podatkowych, w tym dopełnił wszystkich warunków zastosowania wyłączenia z przychodów Majątku otrzymanego.

Zdaniem Wnioskodawcy, racjonalny ustawodawca wprowadzając przepisy art. 14b § 2 i 3 Ordynacji założył fakt nieznajomości wszystkich przepisów prawa po stronie Wnioskodawcy. Wnioskodawca ma bowiem jedynie obowiązek "wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego". Nie ma więc obowiązku wskazywania przepisów prawa, które znajdują zastosowanie do jego sytuacji. Wynika z tego, iż Wnioskodawca może nie mieć świadomości o wszystkich obowiązujących go przepisach prawa podatkowego - dlatego właśnie może złożyć wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, w którym to uzyska wiedzę o tychże przepisach.

Konsekwencją powyższego założenia jest treść art. 14c Ordynacji, która stwierdza, że interpretacja indywidualna powinna zawierać podstawę prawną oceny stanowiska Wnioskodawcy. Zatem Wnioskodawca może nawet zupełnie mylić się co do podstawy prawnej swoich twierdzeń, lecz organ interpretacyjny w interpretacji indywidualnej zawsze winien jest podać prawidłową podstawę prawną oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Podsumowując, to nie Wnioskodawca wskazuje, które dokładnie przepisy znajdują w jego sprawie zastosowanie, lecz dokonuje tego organ na podstawie opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego oraz stanowiska Wnioskodawcy. Tym bardziej więc, Wnioskodawca nie jest w stanie wskazać, które ewentualnie przepisy poza w art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b w zw. z art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. b Ustawy PIT, powinny znaleźć w jego sprawie zastosowanie - w jego ocenie żadne, a art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b w zw. z art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. b Ustawy PIT, stanowi jedyną i wyłączną podstawę zastosowania wobec Wnioskodawcy wyłączenia z przychodów Majątku otrzymanego.

W przedmiotowej sprawie treść wniosku o interpretację daje organowi interpretacyjnemu możliwość merytorycznej odpowiedzi na pytanie Nr 1, tj. - w zależności od oceny organu - zarówno potwierdzającej jako prawidłowe stanowisko, jak i jako nieprawidłowe. Organ interpretacyjny może zatem wskazać, iż spełnienie warunków z art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b w zw. z art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. b Ustawy PIT, jest jedynym obowiązkiem i jedyną podstawą prawną korzystania z wyłączenia albo też istnieją jeszcze inne przepisy prawa, które mogą stanowić podstawę do ograniczenia lub nawet pozbawienia wnioskodawcy tego wyłączenia z przychodów. I te przepisy prawa organ interpretacyjny może wskazać w interpretacji indywidualnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1030, z późn. zm., dalej: "k.s.h."), spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 102 k.s.h., spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Na podstawie art. 103 k.s.h., w sprawach nieuregulowanych w Dziale III Kodeksu spółek handlowych, do spółki komandytowej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej.

W myśl art. 51 k.s.h. (dotyczącego spółki jawnej - stosowanego odpowiednio także do spółki komandytowej), każdy wspólnik ma prawo do równego udziału w zyskach i uczestniczy w stratach w tym samym stosunku bez względu na rodzaj i wartość wkładu. Określony w umowie spółki udział wspólnika w zysku odnosi się, w razie wątpliwości, także do jego udziału w stratach. Umowa spółki może zwolnić wspólnika od udziału w stratach. Zgodnie z art. 52 § 1 k.s.h., wspólnik może żądać podziału i wypłaty całości zysku z końcem każdego roku obrotowego.

W związku z art. 103 ww. ustawy, do rozliczeń związanych z wystąpieniem wspólnika ze spółki komandytowej zastosowanie ma art. 65 tej ustawy, dotyczący wystąpienia wspólnika ze spółki jawnej.

Stosownie do art. 65 § 1 k.s.h., w przypadku wystąpienia wspólnika ze spółki wartość udziału kapitałowego wspólnika albo jego spadkobiercy oznacza się na podstawie osobnego bilansu, uwzględniającego wartość zbywczą majątku spółki. Udział kapitałowy obliczony w sposób określony w § 1 i § 2 powinien być wypłacony w pieniądzu. Rzeczy wniesione do spółki przez wspólnika tylko do używania zwraca się w naturze (art. 65 § 3 k.s.h.).

Z powyższego wynika, że wystąpienie wspólnika ze spółki osobowej powoduje obowiązek rozliczenia udziału kapitałowego wspólnika. Rozliczenie poprzedza ustalenie wartości udziału kapitałowego występującego wspólnika poprzez sporządzenie osobnego bilansu, uwzględniającego wartość zbywczą majątku spółki, czyli wartość jej majątku w obrocie prawnym i gospodarczym (wartość, jaką można uzyskać za spółkę). Bilans ten winien zawierać wszystkie składniki materialne i niematerialne (wg cen rynkowych), które mają wartość wymierną w pieniądzu. Zatem, wartość udziału kapitałowego należnego występującemu ze spółki wspólnikowi jest ustalana na podstawie bilansu sporządzonego według cen rynkowych. Ustalony w ten sposób udział kapitałowy powinien być wypłacony występującemu wspólnikowi w pieniądzu, zaś rzeczy wniesione do spółki przez wspólnika tylko do używania zwraca się w naturze. Udział wypłacany wspólnikowi powinien uwzględniać wniesione do spółki wkłady, a także procentową część nadwyżki majątkowej ponad wniesione przez wspólników wkłady.

Zauważyć jednak należy, że przepis art. 65 § 1 k.s.h ma charakter względnie obowiązujący, co oznacza, że wspólnicy w uchwale lub w umowie mogą określić odmienne zasady rozliczenia wspólnika występującego ze spółki. Jeżeli zatem uchwała lub umowa spółki określa inny niż wskazany w art. 65 § 1 k.s.h sposób wynagradzania wspólnika występującego ze spółki, przepis ten nie ma zastosowania i w konsekwencji nie powstanie obowiązek wypłacenia temu wspólnikowi przez spółkę wartości udziału według zasad określonych w art. 65 § 1 k.s.h.

Zgodnie z art. 5b ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolnicza działalność gospodarcza). Przy czym, w myśl art. 5a pkt 26 ww. ustawy, przez spółkę niebędącą osobą prawną, należy rozumieć spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. b ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są przychody z odpłatnego zbycia składników majątku otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki.

W myśl art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b powoływanej ustawy, do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2 nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki, jeżeli od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja: prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej, prowadzonych samodzielnie działów specjalnych produkcji rolnej, spółki niebędącej osobą prawną lub nastąpiło wystąpienie wspólnika z takiej spółki, do dnia ich odpłatnego zbycia upłynęło sześć lat i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej.

A zatem, w przypadku, gdy w wyniku wystąpienia ze spółki komandytowej, podatnik otrzyma określone składniki majątku, w chwili wystąpienia ze spółki nie powstanie przychód z działalności gospodarczej. Przychód ten, powstanie dopiero w momencie, ewentualnego odpłatnego zbycia otrzymanych w wyniku wystąpienia ze spółki składników majątku z zastrzeżeniem warunków, o których mowa w art. 14 ust. 3 pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z powyższych przepisów wynika, że co do zasady wystąpienie ze spółki komandytowej jest dla wspólnika tej spółki podatkowo neutralne. Oznacza to, że nabycie z tego tytułu niepieniężnych składników majątku tej spółki, na moment wystąpienia wspólnika ze spółki, nie powoduje powstania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto okoliczność wprowadzenia zasad udziału w zysku na podstawie uprzednio zawartej umowy spółki komandytowej odbiegających od wysokości rzeczywiście wniesionych wkładów do spółki i przekazanie wspólnikowi tej spółki w wyniku tego wystąpienia składnika majątku o wartości przekraczającej jego proporcjonalny udział w zyskach, nie prowadzi w świetle analizowanych powyżej przepisów do powstania przychodu po stronie występującego wspólnika.

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że otrzymanie niepieniężnych składników majątku w wyniku wystąpienia ze spółki komandytowej nie spowoduje po stronie Wnioskodawcy powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji w momencie otrzymania przez Wnioskodawcę niepieniężnych składników majątku z tytułu wystąpienia ze spółki komandytowej, nie powstanie u Niego przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem także obowiązek rozliczenia w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych bez względu na to, czy wartość otrzymanego w związku z wystąpieniem wspólnika z tej spółki majątku będzie równa lub wyższa niż wartość wniesionego przez Wnioskodawcę wkładu.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zastrzec jednak należy, że tut. Organ podatkowy dokonał oceny prawnej stanowiska Wnioskodawcy tylko w zakresie objętym treścią zadanego pytania interpretacyjnego oznaczonego Nr 1.

Jednocześnie zaznaczyć należy, że postępowanie o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego sprowadza się w istocie do oceny stanowiska przedstawionego przez Wnioskodawcę we wniosku, w kontekście opisanego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) oraz zadanego pytania. Zatem, wszystkie elementy składanego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej (zdarzenie przyszłe, zadane pytanie i stanowisko w sprawie) muszą być spójne, tj. zadane pytanie i przedstawione własne stanowisko w sprawie musi być adekwatne do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego. Z tej też przyczyny, stosownie do zadanego pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 (wyznaczającego zakres rozpatrzenia wniosku), w kontekście opisanego zdarzenia przyszłego, przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej była wyłącznie ww. kwestia określenia skutków podatkowych związanych z wystąpieniem ze spółki komandytowej. W konsekwencji, nie była przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej ocena skutków podatkowych ewentualnego późniejszego zbycia otrzymanych składników majątku. Na zamiar i okoliczności tego zbycia nie wskazano bowiem w opisie zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. Wskazać należy, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie wydania pierwotnej interpretacji, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 24 marca 2017 r., sygn. akt XXX i orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 maja 2019 r., sygn. akt XXX.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwotnej interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Nadmienić należy, że w pozostałym zakresie dot. pytania Nr 2 i 3 objętym wnioskiem, wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.