IBPB-1-1/4511-335/15/EN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 czerwca 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 18 czerwca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków z tytułu wynagrodzenia zleceniobiorcy - jest prawidłowe.

W dniu 18 czerwca 2015 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków z tytułu wynagrodzenia zleceniobiorcy.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca podpisał umowę zlecenia z lekarzem, który świadczy doraźną pomoc medyczną dla pracowników niepełnosprawnych. Wnioskodawca posiada bowiem status Zakładu Pracy Chronionej i taki obowiązek ciąży na pracodawcy na podstawie przepisów ustawy o rehabilitacji.

Za miesiąc Wnioskodawca utraci status Zakładu Pracy Chronionej, ale dalej będzie zatrudniał pracowników niepełnosprawnych. Chce również kontynuować umowę z lekarzem o świadczenie pomocy medycznej dla wszystkich pracowników (nie tylko niepełnosprawnych).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy po utracie statusu Zakładu Pracy Chronionej (kiedy Wnioskodawcę przestają obowiązywać przepisy ustawy o rehabilitacji), poniesione przez Wnioskodawcę wydatki z tytułu umowy zlecenia zawartej z lekarzem, w ramach której świadczy on doraźną pomoc medyczną dla pracowników, stanowią koszt uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, ww. wydatki, stanowią koszt uzyskania przychodów. Wydatki te wykazują związek z przychodami, ponieważ zostaną poniesione przez pracodawcę w trosce o pracowników, stanowią przejaw i wyraz starań pracodawcy o stan zdrowia pracowników. Możliwość kontaktu z lekarzem w godzinach pracy w siedzibie firmy eliminuje kilkugodzinne zwolnienia z pracy z powodu wizyt u lekarza w przychodni, co wpływa na zwiększenie motywacji pracowników do pracy oraz poprawia wydajność pracy, a także przekłada się na uzyskiwane przychody.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Aby zatem określony wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia określonego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Zgodnie z art. 28 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 127, poz. 721), pracodawca prowadzący działalność gospodarczą przez okres co najmniej 12 miesięcy, zatrudniający nie mniej niż 25 pracowników w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy i osiągający wskaźniki zatrudnienia osób niepełnosprawnych, o których mowa w pkt 1, przez okres co najmniej 6 miesięcy, uzyskuje status pracodawcy prowadzącego zakład pracy chronionej, jeżeli jest zapewniona doraźna i specjalistyczna opieka medyczna, poradnictwo i usługi rehabilitacyjne.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca podpisał umowę zlecenia z lekarzem, który świadczy doraźną pomoc medyczną dla pracowników niepełnosprawnych. Wnioskodawca posiada bowiem status Zakładu Pracy Chronionej i taki obowiązek ciąży na pracodawcy na podstawie przepisów ustawy o rehabilitacji. Wkrótce Wnioskodawca utraci status Zakładu Pracy Chronionej, ale dalej będzie zatrudniał pracowników niepełnosprawnych. Chce również kontynuować umowę z lekarzem o świadczenie pomocy medycznej dla wszystkich pracowników (nie tylko niepełnosprawnych).

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy że, skoro Wnioskodawca nie będzie już obowiązany na podstawie przepisów ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, do zatrudnienia lekarza bowiem utraci status Zakłady Pracy Chronionej, możliwość zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków z tytułu wynagrodzenia lekarza, któremu Wnioskodawca w dalszym ciągu zleci sprawowanie opieki medycznej nad wszystkimi pracownikami jego firmy, uzależniona będzie od spełnienia ogólnych przesłanek zaliczenia wydatków do kosztów podatkowych, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W tym też kontekście zauważyć należy, że skoro jak wynika z wniosku zatrudnienie lekarza wymiernie wpłynie na wydajność pracowników, a w rezultacie wysokość przychodu uzyskanego przez Wnioskodawcę to w związku z tym, o ile w istocie ww. okoliczności wystąpią, Wnioskodawca może zaliczyć poniesione wydatki na wynagrodzenie zatrudnionego na umowę zlecenie lekarza do kosztów uzyskania przychodów, pod warunkiem należytego ich udokumentowania.

Pamiętać przy tym należy, że w myśl art. 23 ust. 1 pkt 55 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz w art. 18, świadczeń pieniężnych z tytułu odbywania praktyk absolwenckich, o których mowa w ustawie z dnia 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich (Dz. U. Nr 127, poz. 1052), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy, z zastrzeżeniem art. 22 ust. 6ba.

Mając powyższe na względzie stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.