IBPB-1-1/4511-334/15/ZK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 czerwca 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 18 czerwca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych sprzedaży wskazanego we wniosku lokalu użytkowego - jest prawidłowe.

W dniu 18 czerwca 2015 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, m.in. dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych sprzedaży wskazanego we wniosku lokalu użytkowego.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki jawnej. Na podstawie aktu notarialnego z 11 lutego 2004 r. Wnioskodawca oraz jego żona zakupili spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego. Przedmiotowe prawo zostało nabyte do wspólnego majątku małżonków.

W 2012 r. w formie aktu notarialnego została zawarta (w odniesieniu do umowy sprzedaży z 11 lutego 2004 r.) umowa ustanowienia odrębnej własności lokalu użytkowego i przeniesienia własności tego lokalu. Lokal ten wykorzystywany był do działalności gospodarczej ww. Spółki na podstawie umowy użyczenia. Nie wpisano go do ewidencji środków trwałych Spółki i nie był on amortyzowany.

W okresie użytkowania lokalu, w latach 2004-2015 nie były ponoszone koszty modernizacji, adaptacji, a wydatki remontowe nie przekroczyły 30% wartości początkowej lokalu użytkowego.

Lokal ten małżonkowie planują sprzedać w 2015 r. Spółce jawnej, następnie zamierzają wpisać go do ewidencji środków trwałych Spółki i amortyzować.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w świetle zaprezentowanych uwarunkowań, transakcję sprzedaży ww. lokalu użytkowego, można uznać za zwolnioną od podatku dochodowego od osób fizycznych.

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż w 2015 r. lokalu, zakupionego przez osoby fizyczne w 2004 r. objęta jest zwolnieniem, jako sprzedaż następująca po upływie 5 lat, od daty zakupu. Z tego tytułu, na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie wystąpi obowiązek uiszczenia podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2, nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie (...).

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Jednak w myśl art. 10 ust. 3 ww. aktu prawnego, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Odrębnym źródłem przychodów jest, wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, pozarolnicza działalność gospodarcza. W świetle art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a powyższej ustawy stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

W świetle cytowanych powyżej przepisów zauważyć należy, że przychody z odpłatnego zbycia składników majątku, które winny podlegać ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy), stanowią przychód z działalności gospodarczej. Przychód ten powstaje również w związku ze sprzedażą składników majątku (środków trwałych) wycofanych z działalności gospodarczej, o ile sprzedaż ta nastąpi przed upływem 6 lat, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu wycofania z działalności ww. składników majątku (a wiec i po likwidacji tej działalności).

Wskazać przy tym należy, że zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, środkami trwałymi są m.in. lokale będące odrębną własnością, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Z istoty rozwiązań zawartych w ww. przepisach wynika, że odpłatne zbycie rzeczy i określonych praw może następować w ramach działalności gospodarczej lub poza nią. Podkreślić należy, że ustawodawca wyraźnie odróżnia, jako odrębne źródło przychodów, sprzedaż określonych rzeczy i praw (art. 10 ust. 1 pkt 8), wymagając jedynie, aby nie następowało to "w wykonaniu działalności gospodarczej". Szczegółowe wskazanie, co jest przychodem z wykonywania działalności gospodarczej zawiera art. 14 ww. ustawy. W ww. przepisie ustawodawca ustanowił reguły, w oparciu o które do przychodu z działalności gospodarczej zalicza się m.in. przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika m.in., że 11 lutego 2004 r. Wnioskodawca nabył wraz z żoną w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego, które w 2012 r. zostało przekształcone w odrębną własność tego lokalu. Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki jawnej. Lokal ten wykorzystywany był do działalności gospodarczej ww. spółki na podstawie umowy użyczenia (co oznacza, że nie został on wniesiony do spółki). Nie wpisano go do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych spółki i nie był przedmiotem amortyzacji podatkowej. W 2015 r. Wnioskodawca oraz jego żona zamierzają sprzedać ww. lokal spółce jawnej, której Wnioskodawca jest wspólnikiem.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, że o ile w świetle odrębnych przepisów niebędących przepisami prawa podatkowego, a tym samym niemogących być przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej, prawnie dopuszczalne (skuteczne) jest zawarcie wskazanej we wniosku umowy sprzedaży lokalu użytkowego na rzecz ww. spółki jawnej, to sprzedaż ta nie generuje przychodu podatkowego. Jak wynika z wniosku ww. lokal użytkowy został jedynie użyczony spółce jawnej, której Wnioskodawca jest wspólnikiem; nie stanowił on środka trwałego tej spółki, nie był też ujęty w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ani nie był amortyzowany w tej spółce. Oznacza to zarazem, że sprzedaż ww. składnika majątku, nie będzie zbyciem składnika majątku związanego z działalnością gospodarczą. Zatem przychód z tytułu jego odpłatnego zbycia należy zaliczyć do źródła przychodów, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy. Przy czym, z uwagi na okres jaki upłynął od nabycia tego składnika majątku (2004 r.) nie dojdzie do powstania obowiązku podatkowego z tytułu tej sprzedaży. Wskazać bowiem należy, że w przypadku przekształcenia spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego w odrębną własność tego lokalu, za datę nabycia lokalu, od której upływa 5-letni termin określony w powołanym powyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy uznać datę zawarcia umowy o nabyciu spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego. Ustanowienie odrębnej własności lokalu jest bowiem tylko zmianą formy prawnej faktycznego prawa do lokalu. Zauważyć jednakże należy, że przedstawiając swoje stanowisko w sprawie Wnioskodawca nieprawidłowo wskazał, że sprzedaż lokalu zwolniona jest od opodatkowania. Jak bowiem wskazano powyżej, ww. czynność prawna, nie stanowi źródła przychodów (nie generuje przychodu) w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co oznacza, że nie może być mowy o zwolnieniu przychodu od opodatkowania. Zważywszy jednak, że niezależnie od tego czy przychód nie powstaje, czy też jest zwolniony od opodatkowania skutek dla podatnika jest ten sam - nie płaci on podatku, odstąpiono od stwierdzenia nieprawidłowości stanowiska Wnioskodawcy w tym zakresie.

W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego stanowisko Wnioskodawcy, z ww. zastrzeżeniem uznano, za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 2, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.