IBPB-1-1/4511-286/15/DW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 1 czerwca 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 5 czerwca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości i sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków z tytułu podatku od nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 5 czerwca 2015 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości i sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków z tytułu podatku od nieruchomości.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest sprzedaż detaliczna mebli, sprzętu oświetleniowego i pozostałych artykułów użytku domowego prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach (PKD 47.59.Z.). Zdarzenia gospodarze związane z tą działalnością ewidencjonuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Działalność gospodarcza prowadzona jest przez osobę fizyczną indywidualnie, na prywatnym gruncie podatnika, gdzie został wybudowany budynek gospodarczy wykorzystywany w 100% wyłącznie do prowadzonej działalności. Jest to typowy budynek przeznaczony na działalność, bez możliwości wykorzystania go do celów mieszkalnych. Innymi słowy cała powierzchnia budynku przeznaczona jest wyłącznie na cele prowadzonej działalności gospodarczej. Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że budynek nie jest wprowadzony do ewidencji środków trwałych, tym samym nie stanowi on środka trwałego prowadzonej działalności gospodarczej i z tego też tytułu Wnioskodawca nie dokonuje odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej tego budynku.

Jednakże w ramach prowadzonej działalności w tym budynku Wnioskodawca ponosi wydatki związane z bieżącą jego eksploatacją takie jak opłaty za prąd, wodę, opał czy podatek od nieruchomości. Do tej pory opłaty za media tj. prąd, wodę i opał zaliczane były do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia i w pełnej wysokości zobowiązania. Problem stanowi jednak podatek od nieruchomości. Przez pierwsze dwa lata od wybudowania budynku nieruchomość ta była zwolniona decyzją Urzędu Miasta (winno być: decyzją burmistrza miasta) z podatku od nieruchomości. Dopiero w 2015 r. wydano decyzję w sprawie wymiaru zobowiązania pieniężnego na rok 2015. Istotne elementy opisu zdarzenia przyszłego przedstawiono również w części H. poz. 69 wniosku ORD-IN, gdzie wskazano, że podatek od nieruchomości uiszczany jest na podstawie ww. decyzji w 4 ratach.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy podatek od nieruchomości może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów w pełnej wysokości jeśli nieruchomość ta nie została ujęta w ewidencji środków trwałych firmy.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

Według Wnioskodawcy, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, które przesądzałyby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów tak, aby to źródło przyniosło przychody także w przyszłości. Podatek od nieruchomości jest kosztem pośrednim, ogólnie związanym z prowadzeniem działalności gospodarczej. Prowadząc działalność handlową z zakresu sprzedaży dość szerokiego asortymentu mebli Wnioskodawca wykorzystuje cały budynek i ma obowiązek płacenia od niego podatku od nieruchomości. Wnioskodawca uważa, że w tym sensie podatek ten należy uznać za koszt związany z prowadzoną działalnością, będący jej nieodzownym następstwem, gdyż podatek od nieruchomości to koszt funkcjonowania prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Ponadto Wnioskodawca uważa, że zaliczenie w koszty uzyskania przychodów podatku od nieruchomości nie wymaga ujęcia w ewidencji środków trwałych tego budynku. Najistotniejsze jest to, że poniesiony wydatek ma wpływ na powstanie przychodu, stąd też Wnioskodawca uważa, że powinien on być w całości zaliczony w koszty w dacie wydania decyzji Urzędu Miasta (winno być: decyzji burmistrza miasta) o wysokości zobowiązania pieniężnego na dany rok, bez względu, czy dany budynek jest, czy też nie jest środkiem trwałym prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm., dalej: "ustawa PIT"), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy. Aby zatem określony wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

Ustawa PIT nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości. Należy jednak pamiętać o tym, że wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów) obciąża podatnika.

Za koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy uznać takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest "zidentyfikowanie" wpływu danego kosztu na wielkość osiągniętych przychodów. Do tej kategorii należą głównie te koszty, które mogą być przydzielone, przypisane do określonych wyrobów bądź usług. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru. Natomiast pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m.in. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów (w tym podatek od nieruchomości), obsługę prawną, ubezpieczenia. Każdy z ww. wydatków jest związany z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczynia się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów. Nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy. Powyższy podział kosztów uzyskania przychodów na koszty bezpośrednio związane z uzyskanym przychodem oraz koszty pośrednie determinuje moment potrącalności tych kosztów.

W myśl art. 22 ust. 4 ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5, 6 i 10, są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione. Stosownie do treści art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. W myśl natomiast art. 22 ust. 6 ww. ustawy, zasady określone w ust. 5-5c, z zastrzeżeniem ust. 6b, mają zastosowanie również do podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów, pod warunkiem że stale w każdym roku podatkowym księgi te będą prowadzone w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów uzyskania przychodów odnoszących się tylko do tego roku podatkowego.

Przy czym, stosownie do treści art. 22 ust. 6b cyt. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6, należy rozumieć, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu. Wskazać należy, że przepis ten dotyczy wszystkich podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów niezależnie od stosowanej metody ewidencjonowania kosztów uzyskania przychodów.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest sprzedaż detaliczna mebli, sprzętu oświetleniowego i pozostałych artykułów użytku domowego prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach (PKD 47.59.Z.). Zdarzenia gospodarcze związane z tą działalnością ewidencjonowane są w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Działalność gospodarcza prowadzona jest przez osobę fizyczną indywidualnie, na prywatnym gruncie podatnika, gdzie został wybudowany budynek gospodarczy wykorzystywany w 100% wyłącznie do prowadzonej działalności. Jest to typowy budynek przeznaczony na działalność, bez możliwości wykorzystania go do celów mieszkalnych. Innymi słowy cała powierzchnia budynku przeznaczona jest wyłącznie na cele prowadzonej działalności gospodarczej. Przez pierwsze dwa lata od wybudowania budynku nieruchomość ta była zwolniona decyzją burmistrza miasta z podatku od nieruchomości. Dopiero w 2015 r. wydano decyzję w sprawie wymiaru zobowiązania pieniężnego na rok 2015.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę z tytułu podatku od nieruchomości, mogą w całości zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej, z uwagi na ich pośredni związek z tą działalnością. Przy czym, wydatki te powinny być zaliczone do kosztów podatkowych w dacie ich poniesienia w rozumieniu art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc w dacie wydania decyzji wymiarowej ustalającej wysokość podatku od nieruchomości. Bez znaczenia przy tym pozostaje fakt, że Wnioskodawca nie wprowadził ww. budynku do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, bowiem dla możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej wydatków z tytułu podatku od nieruchomości dotyczących budynku, który wykorzystywany jest w prowadzonej działalności gospodarczej, istotnym jest spełnienie przesłanek wynikających z art. 22 ust. 1 ustawy PIT. Jak wskazał Wnioskodawca ww. budynek w całości wykorzystywany jest na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, a obowiązek zapłaty podatku od nieruchomości został na niego nałożony decyzją wymiarową wydaną przez upoważniony organ na podstawie odrębnych przepisów. Powyższe oznacza, że przesłanki wynikające z ww. przepisu zostały spełnione.

Wobec powyższego przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości i sposobu zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków z tytułu podatku od nieruchomości należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefan Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.