IBPB-1-1/4511-270/15/ŚS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 28 maja 2015 r., (data wpływu do tut. Biura 2 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie:

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej w formie spółki komandytowej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na zapłatę podatku od czynności cywilnoprawnych - jest prawidłowe,

* możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków poniesionych na zapłatę odsetek od zaległości podatkowych w podatku od czynności cywilnoprawnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 czerwca 2015 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej w formie spółki komandytowej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na zapłatę podatku od czynności cywilnoprawnych oraz odsetek od zaległości podatkowych w podatku od czynności cywilnoprawnych.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną i posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce (podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce). Wnioskodawczyni jest wspólnikiem (komandytariuszem) istniejącej spółki komandytowej powstałej wskutek przekształcenia spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (postanowienie o wpisie do Krajowego Rejestru Sądowego zostało wydane 19 grudnia 2014 r.). Spółka komandytowa jest następcą prawnym przekształconej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

W związku z wątpliwościami w zakresie powstania obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych (dalej: "p.c.c."), podatek ten nie został pierwotnie pobrany przez notariusza sporządzającego protokół zgromadzenia wspólników zawierający uchwałę o przekształceniu spółek. Po dokonaniu dodatkowych analiz, spółka komandytowa, na podstawie art. 16 ustawy z dnia 10 września 1999 r. - Kodeks karny skarbowy (Dz. U. z 2013 r. poz. 186 z późn. zm.), pismem z 7 kwietnia 2015 r. zawiadomiła właściwy organ podatkowy o niezłożeniu w terminie deklaracji p.c.c.-3 i nieuiszczeniu należnego podatku (czynny żal). Należność z tego tytułu, na którą składają się p.c.c. w kwocie 51.277,00 zł oraz odsetki za zwłokę w wysokości 1.349,00 zł została uiszczona w całości 8 kwietnia 2015 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w uwarunkowaniach zaistniałego stanu faktycznego wydatki poniesione przez spółkę komandytową na uiszczenie podatku od czynności cywilnoprawnych (wraz z odsetkami za zwłokę) stanowić będą dla Wnioskodawczyni, jako wspólnika spółki komandytowej koszt uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych, w wysokości proporcjonalnej do jej prawa do udziału w zysku w ww. spółce komandytowej.

Zdaniem Wnioskodawczyni, wydatki związane z uiszczeniem podatku od czynności cywilnoprawnych (wraz z odsetkami za zwłokę) stanowić będą dla niej, jako wspólnika spółki komandytowej, koszt uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych, w wysokości proporcjonalnej do jej prawa do udziału w zysku (udziału) w ww. spółce komandytowej.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.f."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Katalog kosztów podatkowych ma charakter otwarty.

Na podstawie cytowanego powyżej przepisu doktryna formułuje trzy przesłanki dopuszczalności zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów:

Wnioskodawczyni wskazała, że w niniejszym wniosku powoływane są wypowiedzi doktryny oraz orzecznictwo dotyczące również podatku dochodowego od osób prawnych, jednak ze względu na tożsamość regulacji, mają również zastosowanie do podatku dochodowego od osób fizycznych (odnośnie przesłanek zaliczania wydatków do kosztów podatkowych zob. również A. Bartosiewicz, R. Kubacki, "Komentarz do art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych", Lex 2014).

Wydatki związane z transformacją spółek nie zostały zawarte w art. 23 ust. 1 u.p.d.o.f.

Podatek od czynności cywilnoprawnych stanowi wydatek wynikający z bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa. Uiszczenie tego podatku jest warunkiem koniecznym przeprowadzenia transformacji spółki, która w przyszłości powinna generować przychód po stronie Wnioskodawczyni, jako wspólnika spółki komandytowej. W ocenie Wnioskodawczyni, istnieje związek pomiędzy uiszczeniem p.c.c., a osiąganym przychodem.

Zdaniem Wnioskodawczyni, koszty związane z przekształceniem zalicza się do tzw. pośrednich kosztów uzyskania przychodów, tzn. takich, których nie można ściśle przypisać do konkretnego przychodu. Koszty te, zgodnie z art. 22 ust. 5c u.p.d.o.f., (...) są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Zgodnie z art. 22 ust. 5d u.p.d.o.f., za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W doktrynie wskazuje się, że skoro wydatki poniesione w związku z przekształceniem są kosztami pośrednimi, powinny być potrącane w dacie ich poniesienia. Rozwiązanie to determinuje zatem jednocześnie, na którym etapie istnienia spółki podlegającej przekształceniu wydatki te powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu. W praktyce większość takich wydatków poniesiona zostanie przez spółkę przekształcaną, i to przez nią (względnie jej wspólników, jeżeli przekształcona zostanie spółka osobowa) będzie mogła być zaliczona do kosztów uzyskania przychodu. Należy jednak zauważyć, że za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. W sytuacji gdy wydatek zostanie faktycznie poniesiony przed przekształceniem przez spółkę przekształcaną, ale zgodnie z regułami ustalania dnia poniesienia kosztu będzie mógł zostać potrącony wyłącznie po przekształceniu, koszt ten potrąci spółka przekształcona (względnie jej wspólnik), korzystając z zasady kontynuacji uprawnień podatkowo - prawnych. Moment ten może przypaść na nowy rok podatkowy, w szczególności jeżeli przekształcenie dotyczy spółki kapitałowej i postanowiono o zamknięciu ksiąg rachunkowych w dniu poprzedzającym dzień przekształcenia.

W związku z faktem, że p.c.c. został uiszczony w miesiącu kwietniu 2015 r. przez spółkę przekształconą (spółkę komandytową), powinien on stanowić dla jej wspólników koszt uzyskania przychodu w 2015 r.

Wnioskodawczyni podkreśliła, że w związku z ustaniem bytu prawnego spółki przekształcanej, wydatek związany z uiszczeniem p.c.c. będzie przyczyniał się do generowania przychodu przez spółkę komandytową, jako następcę prawnego spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 8 ust. 1 i 2 u.p.d.o.f., przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Stosownie do art. 8 ust. 2 ww. ustawy zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawczyni powołała:

* interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 3 listopada 2008 r. Znak: IPPB3/423-1255/08-2/AG,

* wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 27 września 2012 r., sygn. akt II FSK 253/11,

* wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z 13 maja 2009 r., sygn. akt I SA/Sz 35/09.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Zgodnie z art. 22 ust. 4 ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione, z zastrzeżeniem ust. 5, 6 i 10. U podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b (art. 22 ust. 5 ww. ustawy).

W myśl art. 22 ust. 5a ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

- są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 5a pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane jest zeznanie (art. 22 ust. 5b ww. ustawy). Natomiast koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą (art. 22 ust. 5c ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 22 ust. 5d ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z powyższego wynika, że w przypadku podatników ewidencjonujących zdarzenia gospodarcze związane z prowadzoną działalnością gospodarczą w księgach rachunkowych, ustawodawca, co do zasady, podzielił koszty uzyskania przychodu na koszty bezpośrednio oraz pośrednio związane z uzyskaniem przychodu. Za koszty bezpośrednio związane z uzyskaniem przychodu należy uznać te koszty, których poniesienie można wprost powiązać z konkretnym przychodem uzyskanym przez podatnika (np. zakup towarów handlowych). Natomiast koszty pośrednie to takie koszty, których nie można powiązać bezpośrednio z uzyskaniem konkretnego przychodu, lecz ich poniesienie służy całokształtowi prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej (np. koszty administracyjne). Koszty bezpośrednie potrącalne są, co do zasady, w momencie uzyskania przychodu, z którym ich poniesienie było związane, tzn. pomniejszają one podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym dopiero w momencie, w którym zostanie uzyskany przychód, w celu uzyskania którego zostały poniesione, chyba że zostaną one poniesione po dniu, w którym mija termin złożenia zeznania podatkowego za rok podatkowy, w którym osiągnięto ww. przychód. W takim przypadku, zgodnie z literalnym brzmieniem cyt. art. 22 ust. 5b ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowią koszty uzyskania przychodu w roku następnym. Natomiast koszty pośrednie pomniejszają przychód w dacie ich poniesienia, chyba że dotyczą więcej niż jednego roku podatkowego. W takim przypadku pomniejszają przychód proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 18 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek za zwłokę z tytułu nieterminowych wpłat należności budżetowych i innych należności, do których stosuje się przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.

Zgodnie z art. 2 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, przepisy ustawy stosuje się do podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetu państwa oraz budżetów jednostek samorządu terytorialnego, do których ustalania lub określania uprawnione są organy podatkowe.

Organem podatkowym, stosownie do swojej właściwości, jest:

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. k i pkt 2 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 626), podatkowi temu podlegają umowy spółki oraz zmiany tych umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 4.

Na podstawie art. 1 ust. 3 pkt 3 ww. ustawy, w przypadku umowy spółki, za zmianę umowy uważa się przekształcenie lub łączenie spółek, jeżeli ich wynikiem jest zwiększenie majątku spółki osobowej lub podwyższenie kapitału zakładowego.

Stosownie do art. 1a pkt 1 ww. ustawy, użyte w tej ustawie określenie spółka osobowa oznacza spółkę cywilną, jawną, partnerską, komandytową lub komandytowo-akcyjną. Natomiast zgodnie z pkt 2 tego przepisu, spółka kapitałowa to spółki: z ograniczoną odpowiedzialnością, akcyjna lub europejska.

Z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wynika, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej, czyli z chwilą zawarcia umowy spółki lub zmiany tej umowy. Zgodnie z art. 4 pkt 9 ww. ustawy, obowiązek podatkowy ciąży na spółce.

Organem podatkowym właściwym miejscowo w sprawach podatku od czynności cywilnoprawnych od umów, których przedmiotem są rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane w kraju, jest od umowy spółki - naczelnik urzędu skarbowego właściwy ze względu na siedzibę spółki (art. 12 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, że podatek od czynności cywilnoprawnych jest należnością budżetową, do której stosuje się przepisy Ordynacji podatkowej. W konsekwencji odsetki od zaległości w podatku od czynności cywilnoprawnych, stanowią odsetki, o których mowa w cyt. art. 23 ust. 1 pkt 18 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest wspólnikiem (komandytariuszem) spółki komandytowej powstałej wskutek przekształcenia spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Spółka komandytowa jest następcą prawnym przekształconej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. W związku z wątpliwościami w zakresie powstania obowiązku podatkowego w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych, podatek ten nie został pierwotnie pobrany przez notariusza sporządzającego protokół zgromadzenia wspólników zawierający uchwałę o przekształceniu spółek. Po dokonaniu dodatkowych analiz spółka komandytowa, na podstawie art. 16 ustawy z dnia 10 września 1999 r. - Kodeks karny skarbowy, pismem z 7 kwietnia 2015 r. zawiadomiła właściwy organ podatkowy o niezłożeniu w terminie deklaracji p.c.c.-3 i nieuiszczeniu należnego podatku. Należność z tego tytułu, na którą składają się p.c.c. w kwocie 51.277,00 zł oraz odsetki za zwłokę w wysokości 1.349,00 zł została uiszczona przez spółkę komandytową w całości 8 kwietnia 2015 r.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, że co do zasady, zapłacony przez spółkę komandytową podatek od czynności cywilnoprawnych, związany z przekształceniem sp. z o.o. w spółkę komandytową, który w sposób pośredni wpłynie na uzyskanie, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów z prowadzonej przez tą spółkę pozarolniczej działalności gospodarczej może stanowić koszt uzyskania przychodów w tej działalności w dacie jego poniesienia. Jednakże, daty jego poniesienia nie należy utożsamiać z dniem zapłaty, lecz z dniem ujęcia wydatku w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanego dowodu potwierdzającego jego poniesienie.

Przy czym, pamiętać należy, że dla Wnioskodawczyni, jako wspólnika spółki komandytowej, kosztem uzyskania przychodów będzie jedynie część zapłaconego podatku od czynności cywilnoprawnych, proporcjonalna do jej udziału w spółce. W myśl bowiem art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Stosownie do art. 8 ust. 2 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

Do kosztów uzyskania przychodu Wnioskodawczyni nie może natomiast zaliczyć tej części poniesionych wydatków, jaka przypada na uregulowanie odsetek od zaległości podatkowych w podatku od czynności cywilnoprawnych. Wydatki na zapłatę tych odsetek nie mogą bowiem stanowić kosztów uzyskania przychodu. Zostały one przez ustawodawcę wyłączone z katalogu wydatków stanowiących koszty uzyskania przychodu, na podstawie cyt. art. 23 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z uwagi na powyższe, stanowisko przedstawione we wniosku w zakresie:

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej w formie spółki komandytowej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na zapłatę podatku od czynności cywilnoprawnych - jest prawidłowe,

* możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków poniesionych na zapłatę odsetek od zaległości podatkowych w podatku od czynności cywilnoprawnych - jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.