IBPB-1-1/4511-228/15/ZK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 6 kwietnia 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 21 maja 2015 r.), uzupełnionym 10 i 15 lipca 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości obniżenia stawek amortyzacyjnych środków trwałych, o których mowa we wniosku - jest prawidłowe.

W dniu 21 maja 2015 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, m.in. w zakresie możliwości obniżenia stawek amortyzacyjnych środków trwałych, o których mowa we wniosku. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 3 lipca 2015 r. Znak: IBPB-1-1/4511-226/15/ZK i IBPB-1-1/4511-227/15/ZK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 10 i 15 lipca 2015 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest wspólnikiem - komandytariuszem spółki komandytowej. Spółka komandytowa powstała w wyniku przekształcenia spółki jawnej, w której Wnioskodawca był również wspólnikiem. Przekształcenie nastąpiło na podstawie przepisów ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1030 z późn. zm. - dalej "k.s.h."). Komplementariuszem spółki komandytowej jest spółka z o.o., podmiot, który na poziomie spółki jawnej nie był jej wspólnikiem. W okresie prowadzenia działalności gospodarczej w formie spółki jawnej podmiot ten, tj. spółka jawna, korzystała ze wsparcia ze środków unijnych przy zakupie środków trwałych i/lub wartości niematerialnych i prawnych. Oznacza to, że środki trwałe i/lub wartości niematerialne i prawne zostały w całości nabyte przez spółkę jawną (poprzednika spółki komandytowej), a następnie dofinansowane przez UE z jej środków. Oznacza to, że środki trwałe i/lub wartości niematerialne i prawne zostały sfinansowane przez Wnioskodawcę, zaś w późniejszych okresach rozliczeniowych dofinansowane przez UE z jej środków. Jednocześnie Spółka posiada środki trwałe, które są całkowicie umorzone. Środki trwałe są amortyzowane w sposób liniowy. Spółka komandytowa rozważa obniżenie stawek amortyzacji dla niektórych, bądź wszystkich środków trwałych, w tym sfinansowanych ze środków UE. Na moment złożenia wniosku Wnioskodawca nie wie, do jakiej wysokości dojdzie do obniżenia stawki amortyzacji, niewykluczone że bliskie stawce "0". Z oczywistych przyczyn stawki nie będą obniżane w stosunku do wartości niematerialnych i prawnych. Ponadto spółka komandytowa nie wyklucza, że w przyszłości będzie również nabywała środki trwałe i/lub wartości niematerialne i prawne, które później będą dofinansowane przez UE z jej środków.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

Czy na podstawie art. 22i ust. 5 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm. - dalej "u.p.d.o.f."), możliwe jest obniżenie stawek amortyzacyjnych w odniesieniu do nabytych w przeszłości i nabywanych w przyszłości środków trwałych do dowolnej wysokości, w tym także do poziomu 0%.

Czy obniżenie stawki amortyzacji środków trwałych, w tym sfinansowanych ze środków UE przez spółkę komandytową będzie wywoływało skutki podatkowe w rozliczeniu Wnioskodawcy na gruncie u.p.d.o.f.

(pytania oznaczone we wniosku Nr 1 i 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ spółka komandytowa prowadzi księgi podatkowe, stąd też obniżenie stawki amortyzacji będzie skutkowało ujęciem obniżonych odpisów amortyzacyjnych w rozliczeniu podatkowym Wnioskodawcy do celów u.p.d.o.f., proporcjonalnie do udziału w zysku w spółce komandytowej. Jednocześnie, zdaniem Wnioskodawcy, możliwe jest obniżenie stawki amortyzacji do dowolnej wysokości, w tym także do poziomu 0%.

Mimo, że to nie spółka, a wspólnicy tej spółki komandytowej są podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych, to jednak zgodnie z art. 24a ust. 1 u.p.d.o.f., osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o tej ustawy.

Z pośród obowiązków wynikających z przywołanych przepisów prawa, dla Wnioskodawcy szczególne znaczenia mają te, które dotyczą odpisów amortyzacyjnych. Mianowicie art. 22a u.p.d.o.f. nakłada, poprzez użycie imperatywnego sformułowania "amortyzacji podlegają", obowiązek dokonywania odpisów amortyzacyjnych, zarazem art. 22i ust. 5 u.p.d.o.f. stwierdza, że podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podkreślić należy, że ustawodawca nie ograniczył w żaden sposób do jakiej minimalnej wysokości stawki amortyzacyjne mogą być obniżone, przeto uprawnione jest twierdzenie, że stawki amortyzacyjne mogą być obniżone do dowolnie przez podatnika wybranej wysokości.

Na potwierdzenie prezentowanego stanowiska Wnioskodawca powołał:

Mając powyższe na względzie, skoro zarówno z brzmienia przepisów prawa, jak też z wielokrotnie wyrażanego stanowiska organów podatkowych jednoznacznie wynika, że obniżenie stawek może być dokonane do dowolnej wysokości, to może być również obniżone do 0 (do zera), bowiem stawka 0 też jest stawką o określonej wysokości.

W opinii Wnioskodawcy, ponieważ spółka komandytowa prowadzi księgi podatkowe, stąd też obniżenie stawki amortyzacji będzie skutkowało ujęciem obniżonych odpisów amortyzacyjnych w rozliczeniu podatkowym Wnioskodawcy do celów u.p.d.o.f., proporcjonalnie do udziału w zysku w spółce komandytowej. Jednocześnie, zdaniem Wnioskodawcy, możliwe jest obniżenie stawki amortyzacji do dowolnej wysokości, w tym także do poziomu 0%.

Zważywszy, że w przypadku spółki jawnej i komandytowej podatnikami podatku dochodowego nie jest ta spółka (te spółki), lecz poszczególni wspólnicy, to skutki podatkowe opisanej czynności - tj. obniżenie stawki amortyzacji środków trwałych, w tym sfinansowanych ze środków UE będzie skutkowało ujęciem obniżonych odpisów amortyzacyjnych w rozliczeniu podatkowym Wnioskodawcy do celów u.p.d.o.f., proporcjonalnie do udziału w zysku w spółce komandytowej. Bez znaczenia pozostaje zatem fakt, że doszło do przekształcenia spółki jawnej w spółkę komandytową. Spółka komandytowa, jako następca prawny spółki jawnej wstępuje we wszelkie prawa i obowiązki spółki jawnej (wynika to bezpośrednio z art. 552 k.s.h.), do tych samych wniosków na gruncie prawa podatkowego można dojść na podstawie brzmienia art. 93a § 1 w związku z § 2 pkt 1 lit. a) ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm, winno być: tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 - dalej: "o.p.").

Ponieważ jednak, jak wskazano wyżej, to nie spółka komandytowa, ale wspólnicy spółki (w tym Wnioskodawca) są podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych, stąd też Wnioskodawca, jako wspólnik tej spółki będzie miał prawo do uznania obniżonych odpisów amortyzacyjnych, jako koszt uzyskania przychodów proporcjonalnie do udziału w zysku spółki komandytowej, co bezpośrednio wynika z art. 8 ust. 2 w zw. z art. 8 ust. 1 u.p.d.o.f.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Brzmienie powyższego przepisu wskazuje, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obciążania kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w okresie dłuższym niż 1 rok. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22f ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

W myśl art. 22h ust. 2 ww. ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22I i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Stosownie do art. 22g ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w razie zmiany formy prawnej, a także połączenia albo podziału podmiotów dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów - wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) podmiotu o zmienionej formie prawnej, podzielonego albo połączonego. Zasadę tę stosuje się odpowiednio do spółek niebędących osobami prawnymi.

Przepis ust. 12 ma zastosowanie, jeżeli z odrębnych przepisów wynika, że podmiot powstały w wyniku zmiany formy prawnej, podziału albo połączenia lub podmiot istniejący, do którego przeniesiono w wyniku wydzielenia część majątku podmiotu dzielonego, wstępuje we wszelkie prawa i obowiązki podmiotu o zmienionej formie prawnej, połączonego albo podzielonego (art. 22g ust. 22 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 22h ust. 3 ww. ustawy, podmioty powstałe w wyniku zmiany formy prawnej, podziału albo połączenia podmiotów, o których mowa w art. 22g ust. 12 lub 13, dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot o zmienionej formie prawnej, podzielony albo połączony, z uwzględnieniem art. 22i ust. 2-7.

Stosownie do art. 22i ust. 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 tej ustawy. Natomiast zgodnie z art. 22i ust. 5 ww. ustawy, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Zmiana, o której mowa w cyt. wyżej przepisie, dotyczy zarówno sytuacji, w której stawka amortyzacyjna może być obniżona, jak i rezygnacji z obniżonej stawki na rzecz stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Podatnik ma więc możliwość zastosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym że zmienione stawki nie mogą być wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Należy zaznaczyć, że zmiana stawek amortyzacyjnych może nastąpić zarówno w odniesieniu do środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji, jak i środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji. Dla środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji zmiana stawki amortyzacyjnej, czyli jej obniżenie, może nastąpić w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. Natomiast możliwość obniżenia stawki amortyzacyjnej, która odnosi się do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji, powinna nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

Możliwość obniżania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik. W konsekwencji podatnik, który wybrał metodę amortyzacji określoną w art. 22i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ma możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy. Podstawowym warunkiem jest to, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w ww. Wykazie. Wysokość obniżenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca jest wspólnikiem (komandytariuszem) spółki komandytowej, powstałej w wyniku przekształcenia spółki jawnej, w której Wnioskodawca był również wspólnikiem. Przekształcenie nastąpiło na podstawie przepisów Kodeksu spółek handlowych. W okresie prowadzenia działalności gospodarczej w formie spółki jawnej, spółka ta korzystała ze wsparcia ze środków unijnych przy zakupie środków trwałych i/lub wartości niematerialnych i prawnych. Środki trwałe i/lub wartości niematerialne i prawne zostały w całości nabyte przez spółkę jawną (poprzednika spółki komandytowej), a następnie dofinansowane przez UE z jej środków. Środki trwałe są amortyzowane w sposób liniowy. Spółka komandytowa rozważa obniżenie stawek amortyzacji dla niektórych, bądź wszystkich środków trwałych, w tym sfinansowanych ze środków UE. Na moment złożenia wniosku Wnioskodawca nie wiedział, do jakiej wysokości dojdzie do obniżenia stawki amortyzacji, nie wykluczał że będzie bliskie stawce "0". Ponadto spółka komandytowa nie wyklucza, że w przyszłości będzie również nabywała środki trwałe i/lub wartości niematerialne i prawne, które później będą dofinansowane przez UE z jej środków.

W związku z powyższym wskazać należy, że zasady przekształcania spółek prawa handlowego regulują przepisy ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1030 z późn. zm. - dalej zwanej: "K.S.H"). Zgodnie z art. 551 § 1 k.s.h., spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, spółka akcyjna (spółka przekształcana) może być przekształcona w inną spółkę handlową (spółkę przekształconą). Z dniem przekształcenia, tj. z chwilą wpisu spółki przekształconej do rejestru, spółka przekształcana staje się spółką przekształconą, a sąd rejestrowy z urzędu wykreśla spółkę przekształcaną (art. 552 k.s.h.). Jednocześnie, wspólnicy spółki przekształcanej, uczestniczący w przekształceniu, stają się wspólnikami spółki przekształconej (art. 553 § 3 k.s.h.). Zgodnie z zasadą wskazaną w art. 553 § 1 k.s.h., spółce przekształconej przysługują wszystkie prawa i obowiązki spółki przekształcanej (tzw. sukcesja uniwersalna). W ramach tej sukcesji, majątek spółki przekształcanej (którego składniki są wyceniane w związku z procesem przekształcenia) staje się majątkiem spółki przekształconej.

Kwestie sukcesji podatkowej na gruncie prawa podatkowego regulują przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613). Art. 93a § 1 Ordynacji podatkowej stanowi, że osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku:

- wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przekształcanej osoby lub spółki.

Przy czym, w myśl art. 93a § 2 pkt 1 lit. a Ordynacji podatkowej, przepis § 1 stosuje się odpowiednio do osobowej spółki handlowej zawiązanej (powstałej) w wyniku przekształcenia innej spółki niemającej osobowości prawnej.

Taki stan prawny pozwala jednoznacznie stwierdzić, że proces przekształcenia się spółek jest związany z sukcesją podatkową spółki przekształconej. Skutkiem takiego przekształcenia jest utrata podmiotowości prawnej, przez spółkę przekształcaną, natomiast spółka przekształcona uzyskuje podmiotowość prawną z dniem wpisu do rejestru sądowego. Przewidziana w Ordynacji podatkowej zasada następstwa prawnego ma charakter sukcesji uniwersalnej, czyli oznacza przejście praw i obowiązków z jednego podmiotu (względnie z dwóch lub więcej, w zależności od rodzaju transformacji) na inny podmiot (podmioty).

W świetle powyższego stwierdzić należy, że przekształcenie spółki osobowej w inną spółkę osobową nie jest traktowane jak likwidacja spółki przekształcanej i powstanie nowego podmiotu, a jedynie jako proces zmierzający do zmiany formy prawnej prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej. W odniesieniu do amortyzacji sukcesja polega na przejęciu zasad amortyzowania majątku trwałego i przeniesieniu wartości początkowych poszczególnych środków trwałych oraz kontynuacji metod ich amortyzacji. Przy przekształceniu formy prawnej, podatnik powstały w wyniku przekształcenia ustala wartość początkową przejętych środków trwałych w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji środków trwałych podmiotu przekształconego oraz kontynuuje zasady ich amortyzacji na podstawie cyt. wyżej art. 22g ust. 12 i art. 22h ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy oraz opis zdarzania przyszłego przedstawionego we wniosku stwierdzić należy, że zgodnie z art. 22i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, spółka komandytowa, której Wnioskodawca jest wspólnikiem, może obniżyć stawki amortyzacyjne dla środków trwałych wykorzystywanych w działalności gospodarczej tej spółki, przejętych w wyniku przekształcenia spółki jawnej, najwcześniej w pierwszym miesiącu roku podatkowego następującego po roku, w którym nastąpiło przekształcenie ww. spółki. Spółka komandytowa, w wyniku przekształcenia spółki jawnej stała się bowiem sukcesorem podatkowym i przejęła zasady amortyzacji podatkowej stosowane przez podmiot przekształcany poprzez ich kontynuację. Natomiast w odniesieniu do środków trwałych nabywanych przez spółkę komandytowa, a więc wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, obniżenie stawki amortyzacyjnej, może nastąpić w momencie dokonania pierwszego w danym roku podatkowym odpisu amortyzacyjnego. Stawki amortyzacyjne ww. środków trwałych mogą być obniżone nawet do poziomu 0%, przy czym wysokość obniżenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika. Obniżenie stawek amortyzacyjnych środków trwałych będzie skutkować obniżeniem odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od ich wartości początkowej. Przy czym, dla Wnioskodawcy, jako wspólnika spółki komandytowej, zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej odpisów amortyzacyjnych przy zastosowaniu obniżonych stawek amortyzacyjnych środków trwałych może nastąpić proporcjonalne do jego udziału w zysku w spółce, zgodnie z art. 8 ust. 2, w zw. art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl bowiem art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Stosownie do art. 8 ust. 2 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

Pamiętać przy tym należy, że w odniesieniu do środków trwałych, które zostały sfinansowane ze środków pochodzących z Unii Europejskiej Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki komandytowej działalności gospodarczej odpisy amortyzacyjne przy zastosowaniu obniżonych stawek amortyzacyjnych ww. środków trwałych, jedynie od tej części wartości początkowej tychże środków trwałych, która nie została sfinansowana ze środków otrzymanych z Unii Europejskiej. Zgodnie bowiem z art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego zdarzenia przyszłego stanowisko Wnioskodawcy jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 3, wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.