IBPB-1-1/4511-125/16/ZK

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 15 kwietnia 2016 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPB-1-1/4511-125/16/ZK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 19 lutego 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 26 lutego 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wartości otrzymanej w drodze darowizny wskazanej we wniosku nieruchomości gruntowej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lutego 2016 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wartości otrzymanej w drodze darowizny wskazanej we wniosku nieruchomości gruntowej.

We wniosku zostało przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe:

W dniu 19 czerwca 2009 r. Wnioskodawca otrzymał w formie darowizny od swojej matki działkę. Następnie dokonał przygotowania tej działki, jako działki budowlanej i na dzień 31 grudnia 2014 r. dokonał wniesienia tej działki do prowadzonej działalności gospodarczej, przedmiotem której jest działalność deweloperska. Przy czym, przygotowanie tej działki polegało również na podzieleniu jej na 3 mniejsze działki, przy założeniu, że na każdej z nich będzie budowany odrębny budynek jednorodzinny. Działalność gospodarcza prowadzona jest w formie jednoosobowej, a zdarzenia gospodarcze związane z tą działalnością ujmowane są w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Wniesiona przez Wnioskodawcę działka stanowiła towar handlowy, który zostanie sprzedany wraz z wybudowanym na tej działce budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym. Wartość tej działki została ustalona na podstawie cen rynkowych z dnia wprowadzenia działki, jako towaru handlowego do firmy.

Towar ten wprowadzony do działalności zostanie uznany za koszt uzyskania przychodu z tego względu, że przyczyni się do uzyskania przychodu kiedy będzie dokonywana sprzedaż budynku wybudowanego na tej działce. Zapis ten będzie miał znaczenie podatkowe, gdyż wpłynie na ustalenie dochodu osiągniętego w roku podatkowym, w którym nieruchomość będzie sprzedana.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wartość działki wniesionej do działalności jednoosobowej, która została otrzymana uprzednio w formie darowizny, można wycenić według wartości rynkowej z dnia wprowadzenia do działalności gospodarczej i uznać kwotę wynikającą z tej wartości rynkowej, jako koszt uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, działka powinna być wyceniona według jej wartości rynkowej z dnia wprowadzenia jej do działalności gospodarczej, na podstawie art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z wymienionym wyżej artykułem kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Przedmiotowy wydatek nie jest wymieniony w art. 23, a więc może stanowić koszty uzyskania przychodu, bo niewątpliwie przyczyni się do powstania dochodu z tego typu działalności gospodarczej. W myśl art. 24 ust. 2 ww. ustawy, u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14a kosztami uzyskania powiększonymi o różnice między wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów podstawowych jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa. Z powyższych uregulowań wynika, że jeżeli Wnioskodawca ujął w remanencie początkowym wniesione do działalności w formie towaru handlowego niezabudowane nieruchomości gruntowe lub też wniósł te nieruchomości gruntowe, jako towar handlowy, przy czym nieruchomości te uprzednio otrzymał w drodze darowizny, to wartości te będą mogły być uznawane za koszt uzyskania przychodu. W remanencie końcowym wartość tych gruntów, niesprzedanych na koniec roku podatkowego nie będzie wpływała podatkowo na wynik finansowy. Natomiast, jeżeli na koniec roku podatkowego 2016 r. te nieruchomości nie będą występowały, ponieważ zostaną sprzedane, wpłynie to znacząco na wartość podatkową. Stanowisko Wnioskodawcy jest takie, że wartość działki niezabudowanej, wniesionej jako towar handlowy do działalności gospodarczej, która została otrzymana w drodze darowizny, winna być określona według wartości rynkowej i powinna stanowić koszt uzyskania przychodu.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła, należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Zgodnie z art. 24 ust. 2 (zdanie pierwsze) ww. ustawy, u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.

Zgodnie z § 27 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 1037 z późn. zm.), podatnicy są obowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, zwanego dalej "spisem z natury", na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie utraty w ciągu roku podatkowego prawa do zryczałtowanego opodatkowania podatkiem dochodowym, zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności. Podatnik jest obowiązany wycenić materiały i towary handlowe objęte spisem z natury według cen zakupu lub nabycia albo według cen rynkowych z dnia sporządzenia spisu, jeżeli są one niższe od cen zakupu lub nabycia (por. § 29 ust. 1 ww. rozporządzenia).

Zgodnie z § 17 ust. 1 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zakup materiałów podstawowych oraz towarów handlowych musi być wpisany do księgi, z zastrzeżeniem § 30, niezwłocznie po ich otrzymaniu, najpóźniej przed przekazaniem do magazynu, przerobu lub sprzedaży. Natomiast w myśl § 3 pkt 2 ww. rozporządzenia, przez cenę zakupu rozumie się cenę, jaką nabywca płaci za zakupione składniki majątku, pomniejszoną o podatek od towarów i usług, podlegający odliczeniu zgodnie z odrębnymi przepisami, a przy imporcie powiększoną o należne cło, podatek akcyzowy oraz opłaty celne dodatkowe, obniżoną o rabaty opusty, inne podobne obniżenia, w przypadku zaś otrzymania składnika majątku w drodze darowizny lub spadku - wartość odpowiadającą cenie zakupu takiego samego lub podobnego składnika.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika m.in., że w dniu 19 czerwca 2009 r. Wnioskodawca otrzymał w formie darowizny od swojej matki nieruchomość gruntową (działkę). Następnie dokonał podziału tej działki na 3 mniejsze działki budowlane, z zamiarem wybudowania na każdej z nich odrębnego budynku mieszkalnego jednorodzinnego w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, której przedmiotem jest działalność deweloperska. Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. W dniu 31 grudnia 2014 r. wniósł ww. działkę, jako towar handlowy, do prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Wartość działki została ustalona na podstawie cen rynkowych z dnia wprowadzenia działki, jako towaru handlowego do prowadzonej działalności gospodarczej.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że obowiązek ujęcia w podatkowej księdze przychodów i rozchodów otrzymanej w drodze darowizny działki, jako towaru handlowego, w odpowiedniej wartości, jak również obowiązek ujęcia niesprzedanej w roku podatkowym nieruchomości w remanencie końcowym (początkowym), nie oznacza automatycznie, że wartość ta stanowić będzie koszt uzyskania przychodów w momencie sprzedaży wybudowanego na niej budynku. Zauważyć bowiem należy, że skoro nabycie działki, o której mowa we wniosku nastąpiło w drodze darowizny (nieodpłatnie), to jej wartość nie może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, albowiem nie zostanie spełniona przesłanka poniesienia wydatku, wynikająca z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec tego wartość otrzymanej w drodze darowizny nieruchomości gruntowej stanowiącej towar handlowy w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, nie może być uwzględniona przy ustalaniu dochodu z tej działalności gospodarczej. Przy czym, do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawca może zaliczyć faktycznie poniesione i udokumentowane wydatki związane z podziałem otrzymanej w drodze darowizny działki na trzy działki budowlane. Ponadto zauważyć należy, że art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na który powołuje się Wnioskodawca w przedstawionym we wniosku stanowisku, nie może mieć zastosowania w niniejszej sprawie, bowiem przepis ten dotyczy sposobu ustalenia wartości początkowej środka trwałego. Natomiast w sprawie będącej przedmiotem wniosku Wnioskodawca nabytą w drodze darowizny nieruchomość gruntową uznał za towar handlowy w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Z uwagi na powyższe przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl