IBPB-1-1/4511-115/16/ESZ - CIT w zakresie sposobu ustalenia wysokości kosztów uzyskania przychodów ze sprzedaży środka trwałego, którego zakup częściowo został sfinansowany dotacją.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 6 kwietnia 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 15 kwietnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu ustalenia wysokości kosztów uzyskania przychodów ze sprzedaży środka trwałego, którego zakup częściowo został sfinansowany dotacją - jest prawidłowe.

W dniu 15 kwietnia 2016 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu ustalenia wysokości kosztów uzyskania przychodów ze sprzedaży środka trwałego, którego zakup częściowo został sfinansowany dotacją.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (spółka akcyjna) w ramach sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa dokonał sprzedaży środków trwałych. Zakup niektórych z nich został częściowo sfinansowany z otrzymanej dotacji budżetowej, która na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych była zwolniona od opodatkowania. Jednocześnie zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dokonane odpisy amortyzacyjne nie stanowiły kosztów uzyskania przychodów w części objętej dofinansowaniem. Sprzedane środki trwałe w momencie sprzedaży nie były w pełni zamortyzowane.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w momencie sprzedaży nie w pełni zamortyzowanego środka trwałego, którego zakup częściowo został sfinansowany dotacją, koszty uzyskania przychodu będzie stanowiła cała niezamortyzowana wartość środka trwałego, bez rozbicia na część objętą dofinansowaniem i część nieobjętą dofinansowaniem.

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych. Wydatki te, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych. Na sumę odpisów amortyzacyjnych, o której mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, składają się zarówno odpisy amortyzacyjne zaliczone do kosztów uzyskania przychodów jak również odpisy amortyzacyjne niestanowiące kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W związku z powyższym w przypadku sprzedaży środka trwałego za koszt uzyskania przychodu należy uznać wydatek na jego nabycie stanowiący jego wartość początkową (w tym sfinansowany dotacją) pomniejszony o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych. W przypadku odpłatnego zbycia środka trwałego bez znaczenia pozostaje fakt, że jego zakup sfinansowany został dotacją budżetową lub innymi środkami pozabudżetowymi wyłączonymi z przychodów zwolnionych od podatku (art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Stanowisko takie wyraził Departament Podatków Dochodowych Ministerstwa Finansów w odpowiedzi z 9 września 2013 r. na zapytanie Wydawnictwa Podatkowego w sprawie zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków na nabycie środka trwałego w części sfinansowanej dotacją w przypadku jego sprzedaży, jak również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w wydanej interpretacji indywidualnej z 27 lutego 2014 r., Znak: IPPB5/423-1061/13-2/MW oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z 16 lipca 2015 r., Znak: IPTPB3/4510-150/15-4/PM.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, że nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 oraz, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia przychodów).

Na podstawie art. 16h ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p., odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 48 u.p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Z powołanych powyżej przepisów wynika zatem, że otrzymana dotacja nie wpływa na wartość początkową środka trwałego, którego zakup został pokryty ze środków własnych Spółki i dotacji. Natomiast kosztem uzyskania przychodu nie są odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej środka trwałego w części, która została zwrócona podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Uwzględniając powyższe wskazać należy, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika że Wnioskodawca w ramach sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa dokonał sprzedaży środków trwałych. Zakup niektórych z nich został częściowo sfinansowany z otrzymanej dotacji budżetowej, która była zwolniona od opodatkowania. Jednocześnie dokonane odpisy amortyzacyjne nie stanowiły kosztów uzyskania przychodów w części objętej dofinansowaniem. Sprzedane środki trwałe w momencie sprzedaży nie były w pełni zamortyzowane.

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, że kosztem uzyskania przychodów ze sprzedaży środka trwałego sfinansowanego częściowo z dotacji będzie wartość początkowa wynikająca z ewidencji środków trwałych, która odpowiada wydatkom poniesionym na jego nabycie (niezależnie od źródła ich finansowania), pomniejszona o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych bez względu na to, czy odpisy te zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodu. Bez znaczenia w tym momencie jest sposób sfinansowania zakupu tego środka trwałego.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.