IBPB-1-1/4510-122/15/NL

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 września 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 25 września 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej samochodów osobowych udostępnianych pracownikom do celów służbowych oraz prywatnych - jest prawidłowe.

W dniu 25 września 2015 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej samochodów osobowych udostępnianych pracownikom do celów służbowych oraz prywatnych.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka (dalej: "Wnioskodawca") jest właścicielem floty samochodów osobowych zakupionych na cele prowadzenia działalności gospodarczej. Samochody te stanowią środki trwałe Wnioskodawcy i wykorzystywane są przez pracowników Wnioskodawcy zasadniczo na cele związane z działalnością gospodarczą Spółki, do przejazdów na cele służbowe. Wnioskodawca zezwala pracownikom również na nieodpłatne wykorzystywanie ich na cele prywatne. Jednocześnie doliczając pracownikom przychód w podatku dochodowym od osób fizycznych z tego tytułu na podstawie wewnętrznych zasad użytkowania samochodów służbowych przydzielonych pracownikom do użytku służbowego i prywatnego. Konsekwentnie Spółka uznawała, że ze względu na udostępnianie pracownikom samochodów do celów prywatnych nie była uprawniona do ujmowania w kosztach uzyskania przychodu amortyzacji ww. samochodów osobowych w pełnej wysokości. Z tego powodu Spółka dotychczas pomniejszała miesięczne odpisy amortyzacyjne o równowartość przychodu doliczanego pracownikom wykorzystującym samochody służbowe.

Spółka rozważa zmianę podejścia w wyżej wskazanym zakresie polegającą na ujmowaniu pełnej wysokości odpisów amortyzacyjnych od omawianych pojazdów w kosztach uzyskania przychodu z uwagi na to, że zasadniczo samochody te będą wykorzystywane dla celów prowadzenia działalności gospodarczej Spółki a wykorzystywanie samochodów do jazd prywatnych pracowników Spółki to jedynie niewielki ułamek całościowego korzystania z tych samochodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego Wnioskodawca będzie miał prawo do ujmowania podatkowych odpisów amortyzacyjnych od wskazanych samochodów służbowych w pełnej wysokości, również wtedy, gdy samochody te będą wykorzystywane do celów prywatnych pracowników.

Zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne udostępnienie pracownikom samochodów służbowych również do celów prywatnych pozostaje bez wpływu na prawo Spółki do kwalifikowania całości odpisów amortyzacyjnych od tych samochodów służbowych do kosztów uzyskania przychodów.

Z tego względu Spółka rozważa zmianę w dotychczas stosowanym przez nią podejściu polegającym na tym, że do tej pory część odpisu amortyzacyjnego samochodów służbowych, stanowiących środki trwałe Spółki (w części odpowiadającej kwocie przychodu dopisywanego pracownikom Spółki z tytułu nieodpłatnego korzystania z samochodów służbowych na ich prywatne cele dla potrzeb podatku dochodowego od osób fizycznych) nie była ujmowana jako koszt uzyskania przychodu na podejście, zgodnie z którym odpisy amortyzacyjne od tych samochodów mogą być w pełnej wysokości (z zastrzeżeniem art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej: "ustawy o CIT"), ujmowanie jako koszty uzyskania przychodów z uwagi na to, że samochody te będą zasadniczo wykorzystywane do celów prowadzenia działalności gospodarczej Spółki.

W ocenie Spółki, nieodpłatne udostępnienie pracownikom samochodów służbowych również dla celów prywatnych będzie pozostawać bez wpływu na prawo Spółki do kwalifikowania wydatków związanych z użytkowaniem tych samochodów do kosztów uzyskania przychodów.

Ustawa o CIT w art. 15 ust. 1 zawiera ogólną zasadę dotyczącą uznawania kosztów za koszty uzyskania przychodu. Zgodnie z ww. przepisem kosztami uzyskania przychodu są takie koszty, które w szczególności:

* poniesione zostały w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów (a zatem są do koszty celowe i ekonomicznie uzasadnione),

* nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, jako koszty niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Dodatkowo przepis art. 9 ww. ustawy wskazuje, że wymogiem koniecznym do uznania danego wydatku za koszty uzyskania przychodu jest jego właściwe udokumentowanie.

Należy zatem uznać, że kosztem podatkowym jest taki koszt, który jest racjonalny i gospodarczo uzasadniony i pozostaje w związku przyczynowo skutkowym albo gospodarczym z przychodem uzyskiwanym z danego źródła lub źródłem przychodu.

Do kosztów związanych z uzyskaniem przychodu zalicza się w szczególności:

* koszty związane z całokształtem działalności podatnika, tj. koszty bezpośrednio związane z uzyskiwaniem przychodu, jak i pośrednio związane z uzyskaniem przychodu;

* koszty funkcjonowania źródła przychodu, jakim jest całe przedsiębiorstwo;

* wydatki, które przyczynią się do zabezpieczenia bądź zachowania źródła przychodu, co w efekcie pozwoli w przyszłości osiągnąć przychód z tego źródła.

Wskazać należy, że ustawodawca posługując się zwrotem "koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu" przypisuje temu określeniu cechę świadomego, zamierzonego, przemyślanego i logicznego działania podatnika podporządkowanego osiągnięciu przychodów. Wykładnia gramatyczna użytego przez ustawodawcę pojęcia "koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu" oznacza, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków pod tym wszakże warunkiem, że wykaże ich bezpośredni lub pośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Zależność między poniesionymi w danym czasie kosztami a możliwością uzyskania w przyszłości z tego tytułu przychodu trzeba zatem rozpatrywać na podstawie adekwatnego związku przyczynowego. Kosztami uzyskania przychodów będą zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, której celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Zgodnie natomiast z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16. Ustawodawca w przepisach dotyczących amortyzacji podatkowej również wskazuje na konieczność wystąpienia związku amortyzowanego środka trwałego z działalnością gospodarczą jako element warunkujący możliwość uznania odpisów amortyzacyjnych za koszty uzyskania przychodu. I tak zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o CIT, amortyzacji podatkowej podlegają m.in. takie środki transportu, które wykorzystywane są przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Mając na uwadze, że Wnioskodawca nabył samochody właśnie na cele związane z działalnością gospodarczą, a ich udostępnienie na cele prywatne pracowników ma jedynie charakter dodatkowy/poboczny, zdaniem Wnioskodawcy będzie miał on prawo do ujęcia, jako koszt uzyskania przychodu całej wartości odpisów amortyzacyjnych od takich samochodów (z uwzględnieniem art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT w przypadku, gdy jego wartość początkowa przekracza 20.000 EUR). Na marginesie należałoby również podkreślić, że samo udostępnienie samochodów służbowych pracownikom, także dla celów prywatnych, ma również pośredni związek z przychodem Spółki, gdyż udostępnienie takich samochodów ma charakter motywujący dla pracowników i można traktować je na równi z innymi elementami wynagrodzenia, które otrzymują pracownicy (jest to również element przychodu pracowników dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych).

Kolejną kwestią wymagającą analizy jest okoliczność wyłączająca możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych, o której mowa w przepisie art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c ustawy o CIT. Stosownie do jego treści nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oddanych do nieodpłatnego używania - za miesiące, w których składniki te były oddane do nieodpłatnego używania.

Niemniej jednak Spółka skłania się do stwierdzenia, że wskazane wyłączenie nie powinno być stosowane w jej sytuacji. Powyższa regulacja znajdzie bowiem zastosowanie dopiero wówczas, gdy samochód służbowy zostałby przekazany pracownikowi nieodpłatnie wyłącznie do używania go w celach prywatnych pracownika.

Podsumowując powyższe stwierdzenia, Spółka stoi na stanowisku, że możliwe będzie zaliczenie pełnej wysokości odpisów amortyzacyjnych od samochodów Spółki, stanowiących jej środki trwałe wprowadzone do ewidencji środków trwałych, wykorzystywanych do prowadzonej działalności gospodarczej, również w sytuacji, gdy samochody te będą wykorzystywane do jazdy prywatnej jej pracowników (z zastrzeżeniem art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT). W głównej mierze, bowiem samochody te wykorzystywane są na cele prowadzenia działalności gospodarczej Spółki, uzyskiwanie przychodów jak również zachowanie oraz zabezpieczenie źródła przychodów. Z kolei fakt, że w niewielkim zakresie pracownicy Spółki wykorzystują również ww. samochody do jazd prywatnych nie zmienia powyższego, zasadniczego związku wykorzystywania samochodów z prowadzeniem przez Spółkę działalności gospodarczej. Dlatego też Spółka rozważa dokonanie zmiany w dotychczas stosowanym podejściu i rozpoczęcie dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej omawianych pojazdów oraz zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów w pełnej wysokości.

Niemniej jednak, w przypadku gdyby organ podatkowy w odpowiedzi na niniejszy wniosek o interpretację nie zgodził się z zaprezentowanym powyżej podejściem, Spółka stoi na stanowisku, że zasadnym byłoby kontynuowanie dotychczasowego podejścia, polegającego na pomniejszaniu kwoty odpisów amortyzacyjnych od samochodów Spółki o kwotę przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych, która jest dopisywana pracownikom Spółki z tytułu nieodpłatnego korzystania z samochodów służbowych na ich cele prywatne.

Dotychczasowe podejście Spółki, polegające na wyłączaniu części odpisów amortyzacyjnych z kosztów uzyskania przychodów wynikało z tego, że pracownicy wykorzystywali samochody służbowe również do celów prywatnych. Wnioskodawca przyjął taki sposób postępowania ze względów ostrożnościowych. Chciał bowiem zabezpieczyć swoje rozliczenia podatkowe ograniczając możliwe ryzyko kwestionowania stosowanego podejścia i dokonał interpretacji art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c ustawy o CIT w sposób ograniczający jego prawo do ujęcia pełnego odpisu amortyzacyjnego do kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie bowiem z tym przepisem nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oddanych do nieodpłatnego używania, za miesiące, w których składniki te były oddane do nieodpłatnego używania.

Spółka co prawda nie oddawała i nie planuje oddawać samochodów służbowych do nieodpłatnego używania przez swoich pracowników przez taki okres czasu jak również wyłącznie na ich nieodpłatny użytek - niemniej jednak, chcąc ograniczyć potencjalne ryzyko kwestionowania swoich rozliczeń podatkowych przez organy podatkowe, dokonała i nadal dokonuje stosownych wyłączeń z amortyzacji podatkowej ze względu na ryzyko odmiennej interpretacji art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c ustawy o CIT przez organ podatkowy.

Spółka stoi na stanowisku, że zasadne jest dokonanie zmiany w dotychczas stosowanym podejściu z uwagi na to, że zasadniczym celem Spółki przy zakupie i wykorzystywaniu samochodów służbowych zawsze było przede wszystkim prowadzenie jej działalności gospodarczej. W związku z czym uzasadnione jest ujmowanie pełnej wysokości odpisów amortyzacyjnych od ww. pojazdów w kosztach uzyskania przychodów Spółki (z zastrzeżeniem art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT). Takie podejście jest również prezentowane w interpretacjach organów podatkowych wydawanych w imieniu Ministra Finansów.

W związku z powyższym, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie, że zaprezentowane przez niego stanowisko i rozumienie treści przepisów w odniesieniu do przedstawionego przez niego pytania jest prawidłowe.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie wskazać należy, że w przypadku gdy wartość początkowa któregokolwiek samochodu osobowego, o którym mowa we wniosku przekroczy równowartość 20.000 euro, to przy dokonywaniu odpisów amortyzacyjnych należy uwzględnić limit wskazany w art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.). Zgodnie bowiem z tym przepisem, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 16a-16m, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania.

Wskazać także należy, że zasadność wykorzystania przez Wnioskodawcę floty samochodów osobowych może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

Z uwagi na fakt, że Organ uznał stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej samochodów osobowych udostępnianych pracownikom do celów służbowych oraz prywatnych za prawidłowe, odstąpiono od oceny alternatywnego stanowiska Wnioskodawcy przedstawionego we wniosku w tym zakresie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Świętego Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.