IBPB-1-1/4510-103/15/EN - Ustalenie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków związanych z wypłatą środków pieniężnych z tytułu organizacji programu motywacyjnego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 14 września 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 17 września 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków związanych z wypłatą środków pieniężnych z tytułu organizacji programu motywacyjnego - jest prawidłowe.

W dniu 17 września 2015 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków związanych z wypłatą środków pieniężnych z tytułu organizacji programu motywacyjnego.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z o.o. (dalej: "Spółka") zamierza wprowadzić program motywacyjny (dalej: "Program"), w ramach którego wyższa kadra nadzorująca i zarządzająca oraz kluczowa kadra kierownicza wykonująca swoje obowiązki w ramach umowy o pracę, w tym wchodząca w skład zarządu, bądź pełniąca funkcję prokurentów, wskazana w drodze uchwały zarządu Spółki (dalej: "Uprawnieni"), będzie uprawniona do nabycia warunkowego prawa do dodatkowych świadczeń pieniężnych uzależnionego od wyników finansowych Spółki.

Celem programu ma być motywowanie Uprawnionych do podejmowania osobistych starań, mających na celu maksymalizację zysków lub innych wybranych wskaźników ekonomicznych Spółki. Program będzie obowiązywał bezterminowo. W celu realizacji Programu Spółka będzie, przedstawiać Uprawnionym w terminie 15 dni przed rozpoczęciem każdego kwartału, ofertę nabycia pochodnych instrumentów finansowych. Oferta będzie ważna 7 dni od momentu jej złożenia i kierowana będzie wyłącznie do Uprawnionych. W razie śmierci Uprawnionych oferta przestanie być wiążąca.

W wyniku przyjęcia oferty Uprawnieni nabędą od Spółki, na podstawie odrębnej umowy sprzedaży, po cenie 1 złoty każdy, warunkowe prawo do otrzymania rozliczenia pieniężnego uzależnionego od wysokości wskaźnika finansowego Spółki za dany kwartał (dalej: "pochodny instrument finansowy"). Prawo do świadczenia (rozliczenia pieniężnego) wynikającego z pochodnego instrumentu finansowego będzie uzależnione od spełnienia się warunku przyszłego i niepewnego. Warunek polegał będzie na osiągnięciu przez Spółkę określonej wartości wskaźnika VCM (instrument bazowy) w danym kwartale. Wskaźnik VCM ustalany będzie na podstawie stosunku kwartalnej łącznej sprzedaży Spółki pomniejszonej o kwartalne koszty zmienne do kwartalnej łącznej sprzedaży. Osiągnięcie przez Spółkę określonej wartości wskaźnika, który będzie dawał prawo do uzyskania przez Uprawnionych rozliczenia pieniężnego, zostanie stwierdzone przez Zarząd Spółki na podstawie dokumentów księgowych w terminie do 7 dni od upływu kwartału roku kalendarzowego.

W przypadku ziszczenia się warunków uprawniających do uzyskania rozliczenia pochodnych instrumentów finansowych Spółka zrealizuje świadczenie wynikające z pochodnych instrumentów finansowych w terminie 15 dni od zakończenia danego kwartału roku kalendarzowego. Rozliczenie każdego instrumentu finansowego będzie jednorazowe. W przypadku braku ziszczenia się warunków uprawniających do uzyskania rozliczenia pochodnych instrumentów finansowych warunkowe prawo Uprawnionego do rozliczenia wygasa i Uprawniony nie będzie miał możliwość uzyskania żadnego świadczenia związanego z nabytym pochodnym instrumentem finansowym.

Ziszczenie się przyszłego i niepewnego warunku, tj. osiągnięcie przez Spółkę wskaźnika VCM w określonej wartości, zaktualizuje roszczenie Uprawionego, który uprzednio nabył pochodny instrument finansowy, do otrzymania świadczenia pieniężnego.

Otrzymanie świadczenia pieniężnego wynikającego z rozliczenia pochodnego instrumentu finansowego nie będzie uzależnione od pozostawania przez Uprawnionych w Stosunku pracy bądź zlecenia względem Spółki. Uprawnieni nie będą mieli możliwości zbycia ani przeniesienia jakichkolwiek praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych na rzecz osób trzecich. Wnioskodawca wskazuje, że nabyte przez Uprawnionych warunkowe prawo do otrzymania w przyszłości rozliczenia pieniężnego w ramach uczestnictwa w programie motywacyjnym, stanowi pochodny instrument finansowy w rozumieniu art. 5a pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki, które będą ponoszone przez Spółkę w związku z realizacją programu będą stanowić koszty uzyskania przychodów Spółki w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.).

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki, które będą ponoszone przez Spółkę w związku z realizacją programu będą stanowić koszty uzyskania przychodów Spółki w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.).

Zgodnie z brzmieniem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej: u.p.d.o.p.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W konsekwencji tak sformułowanej definicji pozytywnej, do kosztów uzyskania przychodów podatnik może zaliczyć wydatki, które;

* zostały faktycznie poniesione przez podatnika,

* służyły osiągnięciu, zachowaniu lub zabezpieczeniu źródeł przychodu,

* nie zostały wymienione w katalogu niestanowiącym kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym należy uznać, że aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Celem realizacji Programu jest motywowanie Uprawnionych do podejmowania osobistych starań mających na celu maksymalizację zysku lub innych wybranych wskaźników. Ponieważ realizacja rozliczenia pochodnych instrumentów finansowych zależeć będzie od osiągnięcia ustalonego wskaźnika ekonomicznego przez samą Spółkę, Uprawnieni będą dodatkowo zmotywowani do podejmowania osobistych starań mających na celu maksymalizację zysków lub innych wybranych wskaźników ekonomicznych Spółki. Przedmiotowy Program bazujący na rozliczeniu poprzez pochodne instrumenty finansowe oparte o wskaźnik ekonomiczny powoduje, że zarówno Spółka jak i Uprawnieni odniosą wymierne korzyści. W konsekwencji powyższego zachodzi związek przyczynowo skutkowy pomiędzy poniesieniem przedmiotowych wydatków, a zwiększeniem przychodów Spółki. Zaplanowane przez Spółkę działania zmierzać będą do osiągnięcia przychodów na rzecz Spółki i generowania dodatkowego zysku przez co wydatki poniesione na obsługę samego programu i wykonanie samych opcji finansowych powinny zostać ujęte w jej rachunku podatkowym jako koszt uzyskania przychodu.

Podobne stanowisko zostało potwierdzone w interpretacjach organów podatkowych:

* interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 24 czerwca 2015 r., Znak: IPPB5/4510-458/15-2/JC,

* interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 25 maja 2015 r., Znak: IPPB5/4510-333/15-3/JC,

* interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 21 maja 2015 r., Znak: IPPB5/4510-337/15-2/JC.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm. - zwanej dalej "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniach zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów.

Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w tym celu, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą zawarty został w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. Należy jednak pamiętać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, że wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 u.p.d.o.p., zostaną ex lege uznane za koszty uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p., stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami.

Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

* przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz

* potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka z o.o. (dalej: "Spółka") zamierza wprowadzić program motywacyjny (dalej: "Program"), w ramach którego wyższa kadra nadzorująca i zarządzająca oraz kluczowa kadra kierownicza wykonująca swoje obowiązki w ramach umowy o pracę, w tym wchodząca w skład zarządu, bądź pełniąca funkcję prokurentów, wskazana w drodze uchwały zarządu Spółki (dalej: "Uprawnieni"), będzie uprawniona do nabycia warunkowego prawa do dodatkowych świadczeń pieniężnych uzależnionego od wyników finansowych Spółki.

Celem programu ma być motywowanie Uprawnionych do podejmowania osobistych starań, mających na celu maksymalizację zysków lub innych wybranych wskaźników ekonomicznych Spółki. Program będzie obowiązywał bezterminowo. W celu realizacji Programu Spółka będzie przedstawiać Uprawnionym w terminie 15 dni przed rozpoczęciem każdego kwartału, ofertę nabycia pochodnych instrumentów finansowych. Oferta będzie ważna 7 dni od momentu jej złożenia i kierowana będzie wyłącznie do Uprawnionych. W wyniku przyjęcia oferty Uprawnieni nabędą od Spółki, na podstawie odrębnej umowy sprzedaży, warunkowe prawo do otrzymania rozliczenia pieniężnego uzależnionego od wysokości wskaźnika finansowego Spółki za dany kwartał (dalej: "pochodny instrument finansowy"). Prawo do świadczenia (rozliczenia pieniężnego) wynikającego z pochodnego instrumentu finansowego będzie uzależnione od osiągnięcia określonej wartości wskaźnika VCM (instrument bazowy) w danym kwartale. Otrzymanie świadczenia pieniężnego wynikającego z rozliczenia pochodnego instrumentu finansowego nie będzie uzależnione od pozostawania przez Uprawnionych w Stosunku pracy bądź zlecenia względem Spółki. Wnioskodawca wskazuje, że nabyte przez Uprawnionych warunkowe prawo do otrzymania w przyszłości rozliczenia pieniężnego w ramach uczestnictwa w programie motywacyjnym, stanowi pochodny instrument finansowy w rozumieniu art. 5a pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi.

Odnosząc powyższe do przedstawianego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie, co do zasady, istnieje związek przyczynowo - skutkowy pomiędzy wydatkami, jakie Spółka poniesie w związku z udziałem wskazanych we wniosku podmiotów w programie motywacyjnym, a osiągnięciem przychodu, lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu. Uzasadnieniem dla przyznania Uprawnionym jednostek uczestnictwa jest m.in. funkcja motywacyjna, gdyż stając się posiadaczami jednostek, których wartość zależy od wyników finansowych Spółki, są oni dodatkowo motywowani do jak najlepszej pracy w celu maksymalizacji zysków osiąganych przez Spółkę. W konsekwencji, zwiększenie efektywności działań Uprawnionych prowadzi do wydajniejszej realizacji celów biznesowych oraz poprawy wyników Spółki.

Zauważyć jednakże należy, że w myśl art. 16 ust. 1 pkt 38a u.p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na rzecz osób wchodzących w skład rad nadzorczych, komisji rewizyjnych lub organów stanowiących osób prawnych oraz spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1, z wyjątkiem wynagrodzeń wypłacanych z tytułu pełnionych funkcji. Nie będą więc kosztem podatkowym wydatki poniesione na rzecz członków rad nadzorczych i innych podmiotów wskazanych w tym przepisie, które nie są wynagrodzeniami z tytułu pełnionych funkcji. Ze złożonego wniosku nie wynika, że program motywacyjny skierowany jest do członków rad nadzorczych lub innych podmiotów wskazanych w przepisie art. 16 ust. 1 pkt 38a u.p.d.o.p., co oznacza, że wydatki jakie Wnioskodawca poniesie w związku z realizacją programu motywacyjnego, będą mogły stanowić koszty podatkowe.

Wobec powyższego przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wskazać przy tym należy, że stosownie do przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego oraz zadanego pytania (wyznaczających zakres wniosku) przedmiotem niniejszej interpretacji była wyłącznie kwestia możliwości zaliczenia przez Wnioskodawcę wskazanych we wniosku wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Nie była przedmiotem interpretacji ta część przedstawionego stanowiska, która wskazywała, że nabyte przez Uprawnionych warunkowe prawo do otrzymania w przyszłości rozliczenia pieniężnego w ramach uczestnictwa w programie motywacyjnym, stanowi pochodny instrument finansowy w rozumieniu art. 5a pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała