IBPB-1-1/4510-10/16/SG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 grudnia 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 16 grudnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu:

* uzyskania przychodów podatkowych - jest prawidłowe,

* rozliczenia kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 grudnia 2015 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie momentu uzyskania przychodów podatkowych oraz rozliczenia kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wspólnota Lokalowa (dalej: Wnioskodawca, Wspólnota) została sformalizowana (ujawniona) 18 czerwca 2014 r. W budynku tej wspólnoty łącznie są dwa lokale, jednakże na notarialnie protokołowanym zebraniu współwłaściciele jednogłośnie podjęli uchwałą decyzję, że do sposobu zarządu nieruchomości wspólnej tej wspólnoty będą stosowane odpowiednio przepisy ustawy o własności lokali z dnia 24 czerwca 1994 r. (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.), dotyczące wspólnot w których ilość lokali jest większa niż siedem. Lokale wspólnoty to wyłącznie lokale użytkowe w których właściciele prowadzą działalność gospodarczą zgodną z przeznaczeniem lokali.

Zgodnie z ww. ustawą właściciele lokali uiszczają miesięcznie zaliczki na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną oraz wpłaty na fundusz remontowy, wynikające z przyjętego planu gospodarczo-finansowego wspólnoty. Oprócz tego właściciele uiszczają także opłaty wynikające z wystawianych im dokumentów księgowych (w postaci not księgowych oraz faktur) związanych z indywidualnymi kosztami utrzymania poszczególnych lokali.

W obecnej chwili Wspólnota nie prowadzi (i nie prowadziła wcześniej) działalności gospodarczej, która to działalność przynosiłaby pożytki, a jedynie służy gromadzeniu środków i dokonywaniu z nich opłat niezbędnych dla utrzymania nieruchomości w należytym stanie.

Wspólnota na mocy ustawy o własności lokali jest obowiązana prowadzić pozaksięgową dokumentację przychodów i wydatków, jednocześnie jako jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej podlega ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przy sporządzaniu zeznania CIT-8 za rok 2014 i ustalaniu wyniku finansowego wspólnoty za rok 2014 uwzględniono przychody od właścicieli (z zaliczek na koszty zarządu oraz z tytułu należności związanych z indywidualnymi kosztami utrzymania poszczególnych lokali) jako naliczone przychody należne, podczas gdy w stanie faktycznym nie wszystkie naliczone należności zostały uregulowane przed 31 grudnia 2014 r., zatem przychody wykazane w CIT-8 nie były tożsame z przychodami faktycznie otrzymanymi.

Do ustalenia wyniku finansowego nie uwzględniono natomiast przychodu pochodzącego z wpłat na fundusz remontowy.

Do ustalenia wyniku finansowego uwzględniono, jako koszty uzyskania przychodu wszystkie udokumentowane wydatki (księgując wydatki wspólnoty jako koszty uzyskania przychodu przyjęto metodę kasową i księgowano koszty w datach wystawienia dokumentujących je faktur). Uzyskany w ten sposób wynik finansowy wspólnoty za rok 2014 wykazał stratę.

Wspólnota na podstawie otrzymywanych faktur kosztowych związanych z indywidualnymi kosztami utrzymania poszczególnych lokali (media: woda, C.O., gospodarowanie odpadami komunalnymi), wystawia właścicielom tych lokali faktury obciążające ich odpowiednimi kwotami, a suma kwot na fakturach wystawionych przez wspólnotę jest równa kwocie na fakturze otrzymanej przez wspólnotę od dostawcy.

Faktury kosztowe (od dostawców dla Wspólnoty) wystawione z datą 31 grudnia 2014 r., z uwagi na kasową metodę księgowania, zaksięgowano jako koszty uzyskania przychodu w roku 2014, jednakże Wspólnota faktury te otrzymała dopiero w styczniu 2015 r. Na ich podstawie w styczniu 2015 r. wystawiono faktury dla właścicieli poszczególnych lokali, w związku z czym naliczenie wynikających z tychże faktur należności i otrzymanie zapłaty nastąpiło w styczniu i lutym 2015 r., a przychody z tego tytułu zaliczono do przychodów w roku 2015.

Ponadto część należności naliczonych i wymaganych w 2014 r., została uregulowana przez właścicieli z opóźnieniem i zaksięgowana zgodnie z datą wpływu dopiero w roku 2015 i przychód ten również zaliczono do przychodów w roku 2015.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dla ustalenia wyniku finansowego za 2014 r., jako przychody opodatkowane należy przyjąć wszystkie przychody tzn.: zaliczki na pokrycie kosztów zarządu, wpłaty na fundusz remontowy oraz wpłaty od właścicieli na pokrycie indywidualnych kosztów utrzymania poszczególnych lokali - w wysokości faktycznie uregulowanych kwot (zgodnie z metodą kasową), a nie w kwotach naliczonych (należnych wspólnocie), natomiast jako koszty uzyskania przychodu (zgodnie z metodą kasową) wszystkie koszty, w wysokości sumy dokumentujących je faktur otrzymanych przez wspólnotę w dacie ich wystawienia - bez względu na to czy przyniosły one przychód w 2014 r. czy też nie, jak również zaliczyć zaległe wpłaty od właścicieli (tzn. naliczone w 2014 r., a wniesione w roku 2015) do przychodów roku 2015 oraz zaliczyć wpłaty wniesione i naliczone w roku 2015, ale naliczone na podstawie faktur dokumentujących wydatki (koszty) w 2014 r. do przychodów 2015 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, dla ustalenia wyniku finansowego za 2014 r. prawidłowym będzie przyjęcie za przychody opodatkowane wszystkich przychodów tzn.: zaliczek na pokrycie kosztów zarządu, wpłat na fundusz remontowy oraz wpłat od właścicieli na pokrycie indywidualnych kosztów utrzymania poszczególnych lokali - w wysokości faktycznie uregulowanych kwot (zgodnie z metodą kasową), a nie w kwotach naliczonych (należnych wspólnocie), natomiast jako kosztów uzyskania przychodu (zgodnie z metodą kasową) wszystkich kosztów, w wysokości sumy dokumentujących je faktur otrzymanych przez wspólnotę, w dacie ich wystawienia - bez względu na to czy przyniosły one przychód w 2014 r. czy też nie, jak również zaliczenie zaległych wpłat od właścicieli, tzn. naliczonych w roku poprzednim (2014), a wniesionych w 2015 r. do przychodów tego roku oraz zaliczenie wpłat wniesionych i naliczonych w 2015 r., ale naliczonych na podstawie faktur dokumentujących wydatki (koszty) w 2014 r. do przychodów 2015 r.

W orzecznictwie funkcjonuje pogląd, że wspólnoty zarządzając nieruchomością wspólną - zarządzają własnym majątkiem i że istotą wspólnoty nie jest świadczenie usług na rzecz jej członków, a jedynie gromadzenie oraz dysponowanie środkami w tym szczególnie dokonywanie opłat niezbędnych dla utrzymania nieruchomości wspólnej i poszczególnych lokali w należytym stanie. Z powyższego wynika, że nie można kwalifikować tej działalności jako działalności gospodarczej, dlatego też wpłaty od właścicieli na poczet zarządu nieruchomością w formie: zaliczek, opłat wnoszonych na fundusz remontowy jak również wpłat na pokrycie indywidualnych kosztów utrzymania poszczególnych lokali są opodatkowane na zasadzie kasowej, tzn. w dacie wpływu czyli są przychodami otrzymanymi, a nie należnymi oraz że wszystkie te płatności są przychodem opodatkowanym wspólnoty, dlatego przyjmując wyżej opisane rozumienie przepisów należy uznać, iż Wspólnota Lokalowa, popełniła błąd ustalając wynik finansowy za rok 2014.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zasady funkcjonowania wspólnot mieszkaniowych określa ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 1892).

Zgodnie z art. 6 ustawy o własności lokali, ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana. Nie posiada jednak osobowości prawnej. Wspólnotę mieszkaniową tworzą zarówno właściciele odrębnych lokali mieszkalnych, jak i właściciele odrębnych lokali użytkowych. Każdy członek wspólnoty mieszkaniowej jest właścicielem lokalu oraz udziału w nieruchomości wspólnej. Udział w nieruchomości wspólnej jest prawem związanym z własnością lokalu (art. 3 ww. ustawy).

Stosownie do art. 13 tej ustawy, właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu, jest obowiązany utrzymywać swój lokal w należytym stanie, przestrzegać porządku domowego, uczestniczyć w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, korzystać z niej w sposób nie utrudniający korzystania przez innych współwłaścicieli oraz współdziałać z nimi w ochronie wspólnego dobra.

Artykuł 14 ww. ustawy stanowi natomiast, że na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się w szczególności:

Na podstawie art. 15 ustawy o własności lokali, na pokrycie kosztów zarządu właściciele lokali uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat, płatne z góry do dnia 10 każdego miesiąca.

Wspólnoty jako jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.), są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych.

I tak, stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania "otrzymane" oznacza, że momentem powstania przychodu pieniężnego jest moment otrzymania czyli wpływu, bezpośrednio do majątku podatnika względnie na jego rachunek wymienionych środków, skutkującego powstaniem po stronie podatnika możliwości dysponowania tymi środkami. W obrocie bezgotówkowym będzie to dzień uznania rachunku bankowego podatnika jako rachunku wierzyciela.

Stosownie do art. 12 ust. 3 ww. ustawy, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zasady podatkowego rozpoznawania momentu uzyskania przychodów określonych w art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych uregulowane zostały w art. 12 ust. 3a-3e tej ustawy. Zgodnie z art. 12 ust. 3a ww. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

Przepis art. 12 ust. 3c ustawy stanowi, że jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku. Przepis ten, zgodnie z art. 12 ust. 3d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ma odpowiednie zastosowanie do dostawy energii elektrycznej, cieplnej oraz gazu przewodowego.

W myśl natomiast art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do przychodów nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, a także otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), w tym również uregulowanych w naturze, z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

Wspólnoty z założenia nie zajmują się świadczeniem usług na rzecz swoich członków. Podstawę ich działań stanowi jedynie gromadzenie środków i odpowiednie dysponowanie nimi, tj. dokonywanie stosownych opłat, niezbędnych dla utrzymania lokali w należytym stanie. Z tej też przyczyny, bez znaczenia jest źródło pochodzenia tych wpłat.

W świetle powyższego, będące przedmiotem wniosku wpłaty z tytułu zaliczek na poczet kosztów zarządu nieruchomością wspólną, wpłaty na fundusz remontowy oraz wpłaty z tytułu indywidualnych kosztów utrzymania poszczególnych lokali stanowią dla Wspólnoty przychód podatkowy w dacie ich otrzymania. Do wpłat tych nie ma zastosowania art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Reasumując, za datę powstania przychodów z tytułu ww. wpłat należy uznać, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dzień ich faktycznego otrzymania (np. datę ich wpływu na rachunek bankowy).

Ustosunkowując się natomiast do kwestii związanej z kosztami uzyskania przychodów, należy przywołać art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Oprócz rozstrzygnięcia czy dany wydatek stanowi koszt uzyskania przychodów istotna pod względem podatkowym pozostaje także kwestia, w jakim momencie podatnik może zaliczyć taki wydatek do kosztów uzyskania przychodów.

I tak, dla ustalenia momentu zaliczenia ponoszonych wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, należy rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

* bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),

* inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanym przychodem to wydatki, których poniesienie przyczynia się wprost do osiągnięcia konkretnych przychodów składających się na całość przychodów osiąganych przez podatnika w roku podatkowym. Należą do nich koszty określonego rodzaju działalności prowadzonej przez podatnika, także koszty związane z konkretnymi transakcjami składającymi się na tę działalność.

Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, a więc takie którym nie można przypisać konkretnego przychodu, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie. Kosztami takimi są więc w szczególności wydatki związane z całokształtem działalności podatnika, wynikające z konieczności wywiązywania się przez niego z obowiązków nałożonych innymi przepisami prawa, czy warunkujące prowadzenie tej działalności. Tego rodzaju koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Tym samym nie jest możliwe ustalenie, w którym okresie bądź roku podatkowym wystąpi przychód uzasadniający potrącenie takich kosztów.

Moment potrącalności kosztów został przez ustawodawcę uregulowany w art. 15 ust. 4-4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W przepisie art. 15 ust. 4 ww. ustawy określono, że koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Jednakże w myśl art. 15 ust. 4b tej ustawy, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

- są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Należy również zauważyć, że koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie (art. 15 ust. 4c ww. ustawy).

Zasady rozpoznawania kosztów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami określają przepisy art. 15 ust. 4d i ust. 4e ww. ustawy.

Stosownie do treści art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. W myśl art. 15 ust. 4e ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Zatem do kosztów uzyskania przychodu danego roku podatkowego należy zaliczyć wszelkie koszty, które mają związek z uzyskanym przychodem i w zależności, czy są to koszty bezpośrednio związane z przychodem czy inne niż bezpośrednio związane z przychodem rozliczać je w momencie poniesienia (a więc w dacie ujęcia kosztów w księgach rachunkowych na podstawie stosownego dokumentu) lub przyporządkowując do danego przychodu. Tym samym, nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wspólnoty, że do kosztów uzyskania przychodów należy przyjąć wszystkie koszty, w wysokości dokumentujących je faktur otrzymanych przez Wspólnotę, w dacie ich wystawienia bez względu na to, czy przyniosły one przychód w roku bieżącym, czy też nie.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że wszelkie wpłaty uiszczane przez członków wspólnoty, stanowią dla wspólnoty przychód w dacie ich otrzymania. Natomiast ponoszone przez Wspólnotę, wszelkie koszty mające związek z uzyskanym przychodem, są kosztami uzyskania przychodów w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i w zależności od rodzaju kosztów należy je rozliczać w momencie poniesienia lub przyporządkowując je do danego przychodu.

Mając powyższe na względzie, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie momentu:

* uzyskania przychodów podatkowych - jest prawidłowe,

* rozliczenia kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnym - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.