I US.VII/423/1156/7/05 - Zwrot wydatków udziałowcowi jako koszt podatkowy spółki.

Działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60), art. 15 ust. 1 art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie, po rozpatrzeniu pisma jednostki E. sp. z o.o. z dnia 7 stycznia 2005 r. (bez znaku) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, postanawia uznać stanowisko jednostki przedstawione w przedmiotowym wniosku za prawidłowe.

Z przedstawionego przez jednostkę stanu faktycznego wynika, że spółka E. sp. z o.o. prowadzi działalność polegającą min. na pisaniu oprogramowania komputerowego, projektowaniu i wykonywaniu sieci komputerowych. Jednym z podstawowych klientów firmy, na rzecz którego spółka świadczy usługi jest japońska firma O. W ramach współpracy spółka dokonywała aktualizacji i nakładek na oprogramowanie komputerowe tejże firmy w okresach comiesięcznych dokumentowane comiesięczną fakturą. W miesiącu marcu 2004 jeden z dwóch udziałowców spółki (będący jednocześnie członkiem zarządu spółki pełniącym funkcję prezesa) odbył podróż służbową do Japonii w celu omówienia warunków dalszej współpracy. Podczas tej podróży poniósł wydatki z prywatnych pieniędzy na rzecz spółki, dotyczące zapłaty za obiady, kolacje z kontrahentami japońskimi, koszty hotelu i przejazdu z lotniska do hotelu i z powrotem, w łącznej kwocie 2.900 zł. Według jednostki poniesione wydatki mają ścisły związek z generowaniem przez spółkę przychodu, gdyż miały one na celu omówienie warunków dalszej współpracy i negocjowanie warunków kontraktu. Firma japońska jest bardzo ważnym klientem spółki, przysparzającym jej co miesiąc prawie 50% przychodu. Wiceprezes nie jest pracownikiem spółki, posiadał jedynie upoważnienie organów zarządczych firmy do odbycia w imieniu spółki podróży służbowej w celu zapewnienia przychodów spółki w przyszłych okresach. Zapytanie podatnika dotyczyło wskazania, czy w świetle obowiązującej ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) zwrot wydatków udziałowcowi może być zaliczony do kosztów podatkowych spółki w ramach limitowanych kosztów reprezentacji i reklamy (obiady i kolacje z kontrahentami) i delegacji służbowej (przejazdy, noclegi). Podatnik przedstawiając swoje stanowisko stwierdził, że zwrot ww. wydatków może być zaliczony do kosztów podatkowych (wg wskazanych powyżej kwalifikacji), gdyż w myśl ogólnych zasad zapisanych w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych przez ustawodawcę w katalogu wydatków nie stanowiących podatkowych kosztów uzyskania przychodów (art. 16 ust. 1) ww. ustawy.

W powyższej sprawie organ podatkowy zajął stanowisko w postanowieniu znak: IUS.VII/423/248/1/05 z dnia 14 lutego 2005 r., które zostało uchylone z urzędu przez Dyrektora Izby Skarbowej w Rzeszowie decyzją z dnia 31 maja 2005 r. znak: IS.I/3-423/11/05.

Dokonując ponownej interpretacji tut. Urząd zauważa, iż w świetle art. 15 ust. 1 ustawy cyt. wcześniej o zakwalifikowanie danego wydatku do kosztów uzyskania przychodu decyduje poniesienie wydatku w celu uzyskania przychodu i nie zakwalifikowanie go do grupy wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów. Koszt jest wydatkiem i zaliczenie konkretnego wydatku do kosztu uzyskania przychodu jest uzależnione od wykazania związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Podmioty stosunków gospodarczych mogą dowolnie i na swobodnie określonych warunkach kształtować swoje wydatki jednakże ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodów. Cel ten zatem musi być wyraźnie widoczny a poniesione wydatki winny go bądź bezpośrednio realizować lub co najmniej powinny go zakładać jako realny. Tak więc, aby podatnik mógł dany wydatek zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych, to winien on wykazać bezpośredni związek tego wydatku nie tylko z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą, ale przede wszystkim to, że jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. O celowości ponoszenia wydatków związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą. Należy jednak zauważyć, że ustawodawca ograniczył możliwość zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków na reklamę oraz reprezentację. W myśl art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszt uzyskania przychodu kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25% przychodu, chyba że reklama jest prowadzona w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób. Zaliczanie do kosztów uzyskania przychodów w przypadku reprezentacji jest zawsze ograniczone. Tym samym w przypadku wydatków - obiady, kolacje na rzecz kontrahentów ponoszonych przez spółkę są one kosztem uzyskania przychodu, jednak tylko w ramach limitu (0,25% przychodu) na koszty reprezentacji i reklamy. Natomiast pozostałe poniesione wydatki - noclegi, przejazdy stanowią w całości koszt uzyskania przychodu.

Tym samym stanowisko jednostki zawarte w rozpatrywanym piśmie należało uznać za prawidłowe.

Niniejszej interpretacji dokonano w oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz stan prawny obowiązujący na dzień złożenia wniosku, zmiana którego może spowodować, iż stanie się ona nieaktualna. Interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.