I PD1/415-9/04 - Wierzytelności nieściągalne.

Pytanie podatnika

Czy nieściągalne wierzytelności zalicza się do kosztów uzyskania przychodów w momencie uprawdopodobnienia ich nieściągalności?

Odpowiedź

Z treści pisma wynika, że posiada Pan wierzytelności z tytułu wykonania w styczniu i marcu roku 2001 prac na rzecz firmy XXX Spółka z o.o.

W kwietniu 2001 r. XXX Spółka z o.o. wystąpiła do Sądu Rejonowego w Warszawie z wnioskiem o upadłość, którą Sąd ogłosił w dniu 14 grudnia 2001 r.

W dniu 18 kwietnia 2002 r. Sąd Rejonowy w Warszawie na wniosek syndyka masy upadłościowej, z uwagi na brak środków wydał postanowienie o umorzeniu postępowania upadłościowego.

Przepis art. 23 ust. 1 pkt 20 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym w 2002 r. stanowi: Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem takich wierzytelności nieściągalnych, które uprzednio na podstawie art. 14 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została uprawdopodobniona.

Zgodnie z art. 23 ust. 2 ww. ustawy o podatku dochodowym za wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 20, uważa się te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana:

- postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadające stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, albo

- postanowieniem sądu o:

- oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości, gdy majątek masy nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania upadłościowego, lub

- umorzeniu postępowania upadłościowego, gdy zachodzi okoliczność, o której mowa w lit. a), lub

- ukończeniu postępowania upadłościowego, albo

- protokołem sporządzonym przez podatnika, stwierdzającym, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od jej kwoty.

Zgodnie z art. 11 powołanej wcześniej Ordynacji podatkowej rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy, chyba że ustawa podatkowa stanowi inaczej.

Cytowana wyżej ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera w zakresie definicji terminu "rok podatkowy" odrębnej regulacji.

Koszty związane z działalnością gospodarczą podlegają zarachowaniu w tym roku podatkowym, w którym nastąpiło zdarzenie powodujące, że koszty te spełniają ustawowe wymogi do uznania ich za koszty uzyskania przychodu (vide: art. 22 ust. 4 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona zarachowanie w koszty uzyskania przychodu może nastąpić w roku podatkowym, w którym nieściągalność tych wierzytelności została uprawdopodobniona.

W Pana przypadku nieściągalność wierzytelności została udokumentowana, a więc uprawdopodobniona w 2002 r.

Z uwagi na upływ terminu rozliczenia roku podatkowego 2002 zaliczenie ww. wierzytelności w kwocie netto jako koszt uzyskania przychodu możliwe jest poprzez złożenie korekty zeznania rocznego za 2002 r.

Korektę deklaracji, zeznań dopuszcza art. 81, 81a powołanej wyżej ustawy Ordynacja podatkowa.