I/415-34.I-404/07/ZDB - Rezerwy celowe.
Pismo z dnia 19 czerwca 2007 r. Drugi Urząd Skarbowy Łódź-Bałuty I/415-34.I-404/07/ZDB Rezerwy celowe.
Działając na podstawie przepisów art. 14a § 1 i § 4 oraz art. 216 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), udzielając interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w podatkach dochodowych w indywidualnej sprawie, Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Łódź- Bałuty uznaje zanieprawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 17 kwietnia 2007 r., w części dotyczącej zaliczenia utworzonej rezerwy do kosztów uzyskania przychodów.
Z przedstawionego stanu faktycznego we wniosku z dnia 17 kwietnia 2007 r. wynika, iż Spółka sprzedała towar, który jak się okazało pochodził z nielegalnego źródła (kradzieży). Kontrahent kupujący musiał ww. towar zwrócić policji. Sąd prawomocnym wyrokiem w 2007 r. zasądził na rzecz Spółki należność za towar. Na wydany policji towar w 2005 r., Spółka utworzyła w 2005 r. rezerwę na koszty niestanowiące kosztów uzyskania przychodów w wartości zakupionego towaru.
Pytanie Spółki sprowadza się do ustalenia czy utworzenie rezerwy stanowi koszt uzyskania przychodu? Zdaniem Spółki poniesione koszty utworzenia rezerwy można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, ponieważ jest to strata w środkach obrotowych, a Spółka dokonała wszelkiej staranności aby te towary odzyskać.
Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem tych wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy, które określają katalog wydatków nie będących kosztem podatkowym.
Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 26 powołanej wyżej ustawy podatkowej, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: rezerw tworzonych na pokrycie wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z wyjątkiem tych rezerw utworzonych na pokrycie:
w jednostkach organizacyjnych, (...)
wymagalnych, a nieściągalnych kredytów (pożyczek),
kredytów (pożyczek) zakwalifikowanych do kategorii straconych, udzielonych przedsiębiorcom realizującym program restrukturyzacji na podstawie odrębnych ustaw,
wymagalnych, a nieściągalnych należności z tytułu udzielonych przez bank po dniu 1 stycznia 1997 r. gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów i pożyczek,
zakwalifikowanych do kategorii straconych należności z tytułu udzielonych przez bank po dniu 1 stycznia 1997 r. gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów i pożyczek, dzielonych przedsiębiorcom realizującym program restrukturyzacji na podstawie odrębnych ustaw,
25% kwoty kwoty kredytów (pożyczek) zakwalifikowanych do kategorii wątpliwych oraz 25% zakwalifikowanych do kategorii wątpliwych należności z tytułu gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów i pożyczek - udzielonych przez bank po dniu 1 stycznia 1997 r.,
50% kwoty kredytów (pożyczek) zakwalifikowanych do kategorii wątpliwych oraz 50% zakwalifikowanych do kategorii wątpliwych należności z tytułu gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów i pożyczek - udzielonych przez bank przedsiębiorcom realizującym program restrukturyzacji na podstawie odrębnych ustaw.
Na mocy przepisu art. 16 ust. 1 pkt 27 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów rezerw innych niż wymienione w cytowanym powyżej pkt 26, jeżeli obowiązek ich tworzenia w ciężar nie wynika z innych ustaw. Nie są jednak kosztem uzyskania przychodów rezerwy utworzone zgodnie z ustawą o rachunkowości, inne niż określone w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, jako taki koszt.
Odnosząc się do działań Spółki, która na wydany policji towar utworzyła w 2005 r. rezerwę na koszty niestanowiące kosztów uzyskania przychodów w wartości zakupionego towaru, stwierdzić należy, iż utworzona rezerwa nie stanowi kosztu uzyskania przychodów Spółki.
Po przeanalizowaniu przedstawionego w zapytaniu stanu faktycznego oraz obowiązującego stanu prawnego tutejszy organ podatkowy uznaje stanowisko Spółki za nieprawidłowe.
Tutejszy organ podatkowy informuje, iż ww. odpowiedź jest wiążąca tylko dla właściwych organów podatkowych i organów kontroli skarbowej do czasu jej zamiany lub uchylenia, nie jest natomiast wiążąca dla Podmiotu.