I/415-26-14/04 - Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów delegacji służbowych pracowników, w tym ich diet oraz diet wspólników spółki

Pytanie podatnika

Działalność spółki - działalność telekomunikacyjna PKD 4521C, 4521D- prowadzona jest na terenie całego kraju, siedzibą firmy jest adres domowy jednego ze wspólników. Spółka zatrudnia pracowników. Czy można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu delegacje służbowe pracowników, w tym ich diety oraz diety wspólników spółki?

Na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Wałczu, na pisemne zapytanie z dnia 23.08.2004 r. udziela informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego i stwierdza co następuje:

Wnoszący zapytanie przedstawili stan faktyczny, z którego wynika, że wspólnicy spółki cywilnej od 01.08.2004 r. rozpoczęli działalność gospodarczą. Przedmiotem działalności jest działalność telekomunikacyjna PKD 4521C i 4521D. Prace związane z wykonywaną działalnością prowadzone są na terenie całego kraju. Siedzibą firmy jest adres domowy jednego ze wspólników. Od dnia 01.08.2004 r. zatrudniono pracowników na umowę o pracę, gdzie miejscem wykonywania pracy jest teren kraju.

Na tle takich okoliczności faktycznych podatnicy formułują stanowisko, iż mogą zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu delegacje służbowe pracowników, w tym ich diety oraz diety wspólników spółki.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Wałczu stwierdza, że stanowisko w zakresie:

- dotyczącym zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu delegacji służbowych pracowników w tym ich diet - jest prawidłowe,

- w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu diety wspólników spółki - jest błędne.

Do opisanego stanu faktycznego mają zastosowanie normy prawa podatkowego art. 22 ust. 1 oraz art. 23 ust. 1 pkt 52 z dnia 26 lipca 1991 r. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.).

Zastosowanie powołanych norm skutkuje dokonaniem powyższej oceny prawnej stanowiska podatnika, uzasadnionej w sposób następujący:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 cytowanej ustawy kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Katalog wydatków wymienionych w art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie zawiera zapisu, że delegacje dla pracowników, tj. diety, koszty noclegów lub ryczałtu za noclegi nie są uważane za koszty uzyskania przychodu.

W myśl z art. 23 ust. 1 pkt 52 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nim współpracujących - w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra. Tymi odrębnymi przepisami określającymi wysokość przysługujących diet pracownikom z tytułu podróży służbowych są:

- rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Z 2002 r. Nr 236, poz. 1990),

- rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Z 2002 r. Nr 236, poz. 1991).

Jednakże w przypadku osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług na terenie całego kraju brak jest uzasadnienia dla przyjęcia, iż pobyt współwłaścicieli poza miejscowością wskazaną jako siedziba firmy, wiąże się z odbyciem podróży służbowej. Należy bowiem przyjąć, że świadczenie usług przez ww. firmę poza miejscowością wskazaną jako siedziba stanowi istotę tej działalności.

Bez wpływu na powyższe pozostaje przy tym okoliczność ewentualnego posiadania przez przedsiębiorcę oznaczonej we wpisie do ewidencji działalności gospodarczej siedziby. Zgodnie z art. 88b ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. Prawo działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 101, poz. 1178 ze zm.) do wskazania siedziby i adresu zakładu głównego lub innego stałego wykonywania działalności obowiązani są przedsiębiorcy stale wykonujący działalność poza miejscem zamieszkania. W przypadku wykonywania usług ogólnobudowlanych w zakresie przesyłowych i rozdzielczych obiektów liniowych: rurociągów, linii elektroenergetycznych, elektrotrakcyjnych i telekomunikacyjnych brak jest stałego miejsca wykonywania działalności.

W konsekwencji powyższego, jeżeli specyfika świadczonych usług polega na stałym prowadzeniu prac poza miejscowością wskazaną jako siedziba, przedsiębiorcy świadczącemu te usługi nie przysługuje prawo zaliczenia w koszty uzyskania przychodów diet z tytułu podróży służbowych. Wydatki na wyżywienie - nawet poniesione w czasie wyjazdu związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą - nie tracą przez to charakteru wydatków na zaspokojenie potrzeb typowo osobistych. Kosztem uzyskania przychodów w pełnej wysokości będą natomiast inne poniesione w podróży i prawidłowo udokumentowane wydatki (np. rachunki za pobyt w hotelu, opłaty za przejazd płatną autostradą).