GNP-152/302-4560-274/07/PE - Stanowisko Głównego Inspektoratu Pracy w sprawie określania w umowie o pracę miejsca pracy.

Stanowisko Głównego Inspektoratu Pracy z 29 maja 2007 r. w sprawie określania w umowie o pracę miejsca pracy (GNP-152/302-4560-274/07/PE)

Zgodnie z art. 29 § 1 k.p. strony stosunku pracy powinny w umowie o pracą określić miejsce wykonywania pracy. W doktrynie prawa pracy odróżnia się przy tym prawne pojęcie "miejsca stałego wykonywania pracy" (w rozumieniu art. 29 k.p.) od "miejsc wypełniania obowiązków pracowniczych". Pierwsze z tych pojąć oznacza miejsce wykonywania zobowiązania przez pracownika i nie może być określone ogólnikowo (niewyraźnie) np. jako teren całego kraju, gdyż w istocie miejsce pracy pozostaje nieokreślone. Jeżeli natomiast w umowie o pracę strony nie postanowiły inaczej, miejscem pracy jest siedziba pracodawcy. W tym wypadku bowiem odpowiednio stosuje się - zgodnie z art. 300 k.p. - art. 454 § 2 k.c. Według niego o miejscu wykonywania zobowiązania mającego związek z przedsiębiorstwem (zakładem pracy) rozstrzyga miejsce, w którym się znajduje siedziba przedsiębiorstwa. Nie jest to jednak jednoznaczne z domniemaniem, że miejscem świadczenia pracy jest zawsze siedziba pracodawcy (por. orzeczenie SN z 10 kwietnia 1985 r., I PR 19/85, OSPiKA 1986 r., zd. 3, poz. 46).

Drugie z tych pojęć to miejsce wykonywania czynności wchodzących w zakres danego rodzaju pracy, realizowanych w zależności od okoliczności w miejscu pracy bądź poza nim, a nawet w innych miejscowościach czy państwach. Strony mogą się bowiem umówić, że pracownik będzie wykonywał określone zadania na całym obszarze kraju (por. W. Masewicz, glosa do orzeczenia Sądu Najwyższego z 21 marca 1993 r., PRN 35/83). Przy czym miejsce wykonywania czynności nie musi być skonkretyzowane w umowie o pracę. Może wynikać z opisu stanowiska bądź zarządzenia pracodawcy. Biorąc to pod uwagę, zgodne z prawem w tym zakresie jest określenie w umowie o pracę - jako miejsca pracy - miejsca, w którym pracownik otrzymuje przydział zadań, składających się na dany rodzaj pracy. Możliwe jest przy tym jednocześnie polecanie pracy poza tak określonym umownie miejscem wykonywania pracy. Praca taka ma w takiej sytuacji charakter podróży służbowej, za którą przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z taką podróżą na podstawie art. 77⁵ k.p.