FP.3120.420.2013 - Zastosowanie odpowiedniej stawki podatku od nieruchomości.

Na podstawie art. 14j ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 31 lipca 2013 r. (...) udzielenie interpretacji prawa podatkowego udzielam na wniosek (...) pisemnej interpretacji stwierdzając, że stanowisko Spółdzielni w zakresie tezy:

"lokale takie znajdujące się w budynku mieszkalnym, w którym przeważają lokale mieszkalne i który klasyfikowany jest w ewidencji jako budynek mieszkalny, winny być opodatkowane w całości stawką jak dla lokali mieszkalnych (zarówno budynek, jak i grunt pod budynkiem). Analogicznie należałoby przyjąć takie twierdzenie dla pozostałych lokali o innym przeznaczeniu znajdujących się w budynku mieszkalnym." - jest nieprawidłowe.

W dniu 1 sierpnia 2013 roku (...) złożyła wniosek o wydanie pisemnej interpretacji zwracając się do tut. organu podatkowego o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:

Wyżej wymieniony wniosek zawierał braki formalne w postaci:

- braku przedstawienia w sposób wyczerpujący stanu faktycznego dotyczącego sytuacji opisanej przez Spółdzielnię w zapytaniu nr 2 - zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.),

- braku oświadczenia pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej.

W związku z powyższym pismem nr FP.3120.420.2013 z dnia 12 września 2003 r. tutejszy organ podatkowy wezwał do uzupełnienia wniosku. Pismem z dnia 23 września 2013 r. wniosek podając, ze zapytanie nr 2 dotyczy znajdujących się w budynkach mieszkalnych:

Spółdzielnia wyjaśniła jednocześnie; że żaden z wyżej wymienionych lokali znajdujących się w budynku mieszkalnym nie posiada odrębnej księgi wieczystej.

Do pisma z dnia 23 września 2013 r. Spółdzielnia dołączyła oświadczenie pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania, "że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postępowaniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej".

Zgodnie z przedstawionym we wniosku stanowiskiem (...) lokale znajdujące się w budynku, w którym przeważają lokale mieszkalne i który sklasyfikowany jest w ewidencji gruntów i budynków jako budynek mieszkalny, powinny być opodatkowane w całości stawką jak dla lokali mieszkalnych (zarówno budynek, jak i grunt pod budynkiem). Spółdzielnia stwierdza jednocześnie, że "analogicznie należałoby przyjąć takie twierdzenie dla pozostałych lokali o innym przeznaczeniu znajdujących się w budynku mieszkalnym". Spółdzielnia przywołała część definicji pojęcia "gruntów, budynków i budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej" zawartej w art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (jedn. tekst z 2010 r. Nr 95, poz. 613 z późn. zm.).

W odniesieniu do opodatkowania podatkiem od nieruchomości budynku, który zgodnie z ewidencją gruntów i budynków sklasyfikowany jest jako budynek mieszkalny oraz gruntu związanego z takim budynkiem należy przytoczyć w całości treść art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, zgodnie z którym za grunty, budynki i budowle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej uważa się grunty, budynki i budowle będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, z wyjątkiem budynków mieszkalnych oraz gruntów związanych z tymi budynkami, a także gruntów, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. b, chyba że przedmiot opodatkowania nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia tej działalności ze względów technicznych.

Z przytoczonej definicji wynika, że sam fakt posiadania przez przedsiębiorcę budynku i gruntu skutkuje tym, że są one związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Wyjątek stanowią jednak budynki mieszkalne i grunty związane z tymi budynkami. W takiej sytuacji budynki takie będą podlegały opodatkowaniu według stawek określonych dla budynków mieszkalnych, z wyjątkiem sytuacji gdy zostaną faktycznie zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej.

W ustawie o podatkach i opłatach lokalnych nie ma definicji budynku mieszkalnego i ustalenie dla celów podatkowych czy budynek jest czy też nie jest budynkiem mieszkalnym, powinno nastąpić w postępowaniu podatkowym w oparciu o wszelkie prawnie dopuszczalne dowody, zwłaszcza dane z ewidencji gruntów i budynków.

Jeżeli z ewidencji gruntów i budynków wynika, że dany budynek ma charakter mieszkalny, to grunt pod takim budynkiem należy opodatkować podatkiem od nieruchomości według stawki właściwej dla gruntów "pozostałych", nawet wówczas gdy część budynku mieszkalnego jest zajęta na prowadzenie działalności gospodarczej. W myśl bowiem art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, grunty związane z budynkami mieszkalnymi nie są zaliczane do gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. W przypadku zajęcia całego budynku na prowadzenie działalności gospodarczej budynek traci charakter budynku mieszkalnego, a w związku z tym grunt pod tym budynkiem powinien być traktowany jako związany z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W odniesieniu do stosowanych stawek podatku od nieruchomości dotyczących części budynku mieszkalnego, a zajętych na inne cele niż mieszkalne podaję co następuje.

Artykuł 5 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych stanowi, że rada gminy określa wysokość stawek podatku od nieruchomości, między innymi dla budynków lub ich części:

Z kolei wysokość stawek w oparciu o powyższe kryteria corocznie określana jest w uchwale Rady Miejskiej w Bytomiu w sprawie podatku od nieruchomości na terenie miasta Bytomia.

Różne części budynku mieszkalnego mogą być zatem opodatkowane według różnych stawek podatku od nieruchomości przy czym sposób wykorzystania budynku determinuje sposób (stawkę) opodatkowania.

Dla określenia prawidłowej stawki podatku od nieruchomości w zakresie budynków mieszkalnych konieczne jest więc ustalenie na jakie cele są zajęte lokale w takich budynkach.

Jeżeli wszystkie lokale znajdujące się w budynku mieszkalnym są przeznaczone na cele mieszkalne - powierzchnię takiego budynku należy opodatkować według stawki określonej dla budynków mieszkalnych.

W odniesieniu do garaży znajdujących się z budynkach mieszkalnych - jeżeli stanowią przynależność lokalu mieszkalnego należy zastosować również stawkę podatkową właściwą dla budynków mieszkalnych.

W sytuacji gdy lokale znajdujące się w budynku mieszkalnym zajęte są na inne cele niż mieszkaniowe - stosuje się stawki podatkowe określone w uchwale Rady Miejskiej w Bytomiu w sprawie podatku od nieruchomości na terenie miasta Bytomia. W zależności od rodzaju prowadzonej w tych lokalach działalności stawki są określone do budynków lub ich części:

- zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej,

- związanych z udzielaniem świadczeń zdrowotnych w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej, zajętych przez podmioty udzielające tych świadczeń,

- zajętych na prowadzenie odpłatnej statutowej działalności pożytku publicznego przez organizacje pożytku publicznego,

- zajętych na inne cele.

Z wniosku wynika, że (...) posiada w swoich zasobach budynki mieszkalne, w których oprócz wielu lokali mieszkalnych zlokalizowane są również lokale o innym przeznaczeniu, w szczególności:

Spółdzielnia poinformowała, że lokale te nie są wyodrębnione własnościowo - nie posiadają odrębnej księgi wieczystej.

W sytuacji gdy lokal znajdujący się w budynku mieszkalnym jest zajęty na prowadzenie działalności gospodarczej do opodatkowania tego lokalu należy zastosować stawkę najwyższą, wynoszącej w 2013 r. 21,94 zł za 1 nr powierzchni użytkowej lokalu.

Dla zastosowania preferencyjnej stawki podatkowej określonej w uchwale Rady Miejskiej w Bytomiu dla budynków lub ich części "związanych z udzielaniem świadczeń zdrowotnych w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej, zajętych przez podmioty udzielające tych świadczeń" wynoszącej w 2013 r. 4,45 zł za 1 m² powierzchni użytkowej lokalu, konieczne jest łączne spełnianie obu przesłanek. W ustawie z dnia 15 kwietnia 201 lr. o działalności leczniczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 217) świadczenia zdrowotne, które są jedną z kategorii zaliczanej do działalności leczniczej definiowane są jako "działania służące zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu lub poprawie zdrowia oraz inne działania medyczne wynikające z procesu leczenia lub przepisów odrębnych regulujących zasady ich wykonywania"- art. 2 ust. 1 pkt 10 tej ustawy. Świadczenia zdrowotne mogą być realizowane przez różne kategorie podmiotów, z których część nie musi posiadać statusu przedsiębiorcy. Art. 4 ust. 1 ustawy o działalności leczniczej wymienia podmioty lecznicze.

Będą to więc sytuacje, w których z jednej strony lokal jest związany z działalnością w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych, z drugiej strony musi go zajmować podmiot udzielający tych świadczeń.

Odnośnie lokali zajętych przez (...) np. biura Spółdzielni konieczne jest ustalenie sposobu wykorzystywania ich przez Spółdzielnię. Istotne jest ustalenie zatem czy wnioskodawca posiadający status spółdzielni mieszkaniowej jest "przedsiębiorcą lub innym podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą" w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116 z późn. zm.) celem spółdzielni mieszkaniowej jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych i innych potrzeb członków oraz ich rodzin, przez dostarczanie członkom samodzielnych lokali mieszkalnych oraz domów jednorodzinnych, a także lokali o innym przeznaczeniu. Równocześnie ustawodawca w art. 1 ust. 6 tej ustawy zezwala spółdzielniom na prowadzenie innej działalności gospodarczej na zasadach określonych w odrębnych przepisach i w statucie, jeżeli działalność ta jest związana bezpośrednio z realizacją powyższych celów.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych pod pojęciem działalności gospodarczej należy rozumieć działalność, o której mowa w art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 672 z późn. zm.). Przepis ten stanowi, iż działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób ciągły i zorganizowany. Natomiast zgodnie z art. 4 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej za przedsiębiorcę uważa się osobę fizyczną, osobę prawną i jednostkę organizacyjną niebędącą osobą prawną, której osobna ustawa przyznała osobowość prawną, wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą.

Z Krajowego Sądowego (...) wynika, że (...) jest wpisana do rejestru przedsiębiorców. Zatem rozważaniu podlega kwestia sposobu wykorzystywania przez Spółdzielnię lokali znajdujących się w budynkach mieszkalnych.

Jeżeli wnioskodawca prowadzi wyłącznie działalność określoną w art. 1 ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych i nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych dla niewyodrębnionych własnościowo lokali znajdujących się w budynkach mieszkalnych (w tym biur spółdzielni) będą miały zastosowanie stawki właściwe dla "budynków lub ich części mieszkalnych".

W przypadku gdy działalność Spółdzielni nosi znamiona działalności gospodarczej, części budynków mieszkalnych zajęte na wykonywanie tej działalności opodatkowane będą stawką podatku właściwą dla "budynków lub ich części zawiązanych z prowadzeniem działalności gospodarczej".

W gestii (...) jednak należy rozważenie które z lokali są zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej a które związane są jedynie z działalnością statutową polegającą na zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych członków i ich rodzin oraz zastosowanie wobec tych lokali odpowiednich stawek podatku od nieruchomości.

Na niniejszą interpretację przysługuje prawo wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, za pośrednictwem Prezydenta Miasta Bytomia, w terminie 30 dni od daty jej doręczenia - zgodnie z art. 3 § 2 pkt 4a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 - z późn zm.)

Skargę wnosi się po uprzednim pisemnym wezwaniu Prezydenta Miasta Bytomia do usunięcia naruszenia prawa, w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu niniejszej interpretacji (art. 52 § 3 p.p.s.a.).

Skargę wnosi się w terminie 30 dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie 60 dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa (art. 53 § 2 p.p.s.a.).