FP.310.2.2013 - Stawka podatku od nieruchomości w okresie remontu budynku.

Na podstawie art. 14j § 1-3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), zwanej dalej w skrócie: "ustawą" - po rozpatrzeniu wniosku PODATNIKA złożonego w Urzędzie Miasta Tarnowa w dniu 3 kwietnia 2013 r., w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, udzielam Podatnikowi - po złożeniu przez podatnika oświadczenia przewidzianego w art. 14b § 4 ustawy, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania w indywidualnej sprawie przepisów prawa: art. 1a ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 z późn. zm.) i stwierdzam, że stanowisko wyrażone przez podatnika jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14j ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.)- stosowanie do swojej właściwości wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta wydają pisemne interpretacje co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe albo kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Wnioskiem złożonym w Urzędzie Miasta Tarnowa dnia 3 kwietnia 2013 r., podatnik z siedzibą w (...) przy ul. (...) zwróciła się jako podatnik podatku od nieruchomości o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego co do zakresu i sposobu zastosowania prawa w indywidualnej sprawie, która dotyczy zastosowania ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 z późn. zm.) w okolicznościach przedstawionych we wniosku.

Stan faktyczny przedstawiony przez Podatnika jest następujący:

Aktem z dnia 30 grudnia 2011 r. Rep. A Nr Spółka zakupiła prawo wieczystego użytkowania nieruchomości położonej przy ul.

Stan techniczny nabytego budynku przemysłowego w momencie jego zakupu był taki, że nie kwalifikował się on do rozpoczęcia jego użytkowania, w szczególności zgodnie z potrzebami jednostki, a tym samym do przyjęcia do ewidencji środków trwałych. Zamiarem podjętych działań spółki było dostosowania obiektu przemysłowego do obecnych standardów technicznych i przystosowanie nieruchomości do stanu umożliwiającego jej wykorzystanie do działalności gospodarczej, w tym jako hali magazynowej z zapleczem socjalnym i niezbędną infrastrukturą.

Spółka niezwłocznie rozpoczęła w obiekcie prace remontowe i modernizacyjne oraz adaptacyjne. W trakcie roku 2012 - do dnia przyjęcia na ewidencję środków trwałych - nakłady na remont i adaptację budynku stanowiły ponad 77% w stosunku do wartości jego zakupu. Poniesione nakłady odnosiły się w szczególności do:

Po zakończeniu prac w momencie kiedy obiekt spełnił niezbędne, oczekiwane warunki techniczne, spółka podpisała stosowną umowę oddając do użytkowania i przyjęła do ewidencji środków trwałych. Tym samym rozpoczęto gospodarcze wykorzystywanie budynku i uzyskiwanie przychodów w postaci czynszów dzierżawnych.

Pytanie podatnika brzmi.

W związku z tym, że budynek przemysłowy pozostawał przez część roku 2012 w gruntownym remoncie i adaptacji i nie nadawał się do użytkowania przez spółkę, jednostka ma wątpliwości co do prawidłowego przyjęcia w odniesieniu do opisanego obiektu najwyższej stawki podatkowej, a nie stawki podatku właściwej dla budynków pozostałych. Właściwej do momentu oddania obiektu przemysłowego do użytkowania i wprowadzenia do ewidencji środków trwałych w 2012 r.

Wobec tego Spółka zapytała, czy w okresie przeprowadzania remontu i adaptacji budynku przemysłowego - w taki sposób aby nadawał się on do gospodarczego wykorzystywania - do chwili zakończenia prac i oddania obiektu do użytkowania, spółce przysługiwało prawo stosowania stawki właściwej dla pozostałych budynków lub ich części, w tym zajętych na prowadzenie odpłatnej statutowej działalności pożytku publicznego przez organizacje pożytku publicznego (art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. e) w związku z art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l.)

Stanowisko podatnika w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego jest następujące:

Ustawa podatkowa nie zawiera definicji pojęcia "względów technicznych". Analiza językowa tego pojęcia wskazuje, że względy techniczne to takie, które mają związek ze złym stanem technicznym nieruchomości, uniemożliwiającym jej wykorzystywanie do prowadzenia działalności gospodarczej. Nie istnieje wymóg dodatkowego potwierdzenia niemożności wykorzystywania przedmiotu opodatkowania w działalności gospodarczej, w postaci stosownej decyzji organu nadzoru budowlanego.

Ustawodawca nie opisuje też jakie muszą być to względy techniczne, co powoduje, że mogą to być wszystkie tego rodzaju zdarzenia, które powodują określony w ustawie skutek. Poza tym ustawodawca posługuje się sformułowaniem że przedmiot opodatkowania nie może być wykorzystywany "ze względów technicznych", a nie z uwagi na zły stan techniczny. Spółka zmuszona była do prowadzenia remontu i adaptacji budynku nie tylko z uwagi na konieczność dostosowania go do obecnych standardów technicznych, w tym zgodnych z obecnymi wymogami ppoż, ale także z uwagi na cel jego wykorzystania dla potrzeb prowadzonej działalności. Prace wpływające na brak możliwości wykorzystania obiektu w działalności gospodarczej miały charakter "względów technicznych" uniemożliwiających wykorzystanie obiektu w założonym celu. Pojęcie obiektu wymagającego remontu i adaptacji oznacza, że nie może być on wykorzystywany do prowadzenia działalności i skoro prace następują to w dalszej kolejności oznacza to także, że w okresie przeprowadzania tych prac nie jest on wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej.

Potwierdzeniem słuszności zdania spółki może być m.in. wyrok WSA w Łodzi z 27 października 2010 r. sygn. akt I SA/Łd 1062/10 sankcjonujący, w analogicznym przypadku, zastosowanie stawki podatku od nieruchomości właściwej dla "budynków pozostałych".

Organ podatkowy po dokonaniu analizy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku stwierdza, że stanowisko podatnika jest nieprawidłowe.

Organ podatkowy przyznaje, iż pojęcie "względów technicznych" nie zostało zdefiniowane w ustawie. Kwestia ta była wielokrotnie przedmiotem orzecznictwa Wojewódzkich Sądów Administracyjnych jak również stała się przedmiotem wystąpienia podsekretarza stanu w Ministerstwie Finansów na interpelację nr 6959 w sprawie doprecyzowania pojęcia "względy techniczne" w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych. W wystąpieniu tym doprecyzowano, że pod pojęciem "względów technicznych" zawartych w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych, należy rozumieć, iż: "wyłączenie stosowania najwyższej stawki podatku od nieruchomości ze względów technicznych ma dać podatnikom prowadzącym działalność gospodarczą możliwość obniżenia obciążeń podatkowych w przypadku, gdy z przyczyn obiektywnych, od nich niezależnych przedmiot opodatkowania nie nadaje się do prowadzenia działalności. Przy konstrukcji definicji gruntów, budynków i budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, która łączy się z samym ich posiadaniem, a nie faktycznym wykorzystywaniem przez przedsiębiorcę lub podmiot prowadzący działalność gospodarczą, względy techniczne są swego rodzaju klauzulą generalną, która pozwala na wyłączenie z tej kategorii nieruchomości, gdy nie istnieje realna możliwość prowadzenia tam działalności gospodarczej.". W dalszej części wystąpienia przedstawione są przykłady nieruchomości, które mogą ze względów technicznych korzystać z obniżenia stawki podatkowej to: budynek grożący zawaleniem, skażony grunt, nieruchomości zniszczone przez klęski żywiołowe. Wyłączeniu z najwyższej stawki mogą więc podlegać nieruchomości nieprzydatne do prowadzenia działalności gospodarczej lub często jakiejkolwiek działalności, które podmiot gospodarczy posiada i ze względu na ich stan trudno będzie mu się tego posiadania (własności) pozbyć.

Brak jednoznacznej definicji jak również liczba orzeczeń sądów administracyjnych powoduje, iż każdą ze spraw należy rozpatrywać indywidualnie dokonując oceny w oparciu o posiadane informacje. W opisie stanu faktycznego zawartym we wniosku podatnika o udzielenie interpretacji indywidualnej mamy informację o konieczności dostosowania obiektu do obecnych standardów technicznych i przystosowanie nieruchomości do stanu umożliwiającego jej wykorzystywanie w tym jako hali magazynowej z zapleczem socjalnym i niezbędną infrastrukturą. Podatnik pisze o pracach remontowo-modernizacyjnych oraz adaptacyjnych, zaś jako wykonane prace podaje wymianę posadzki, uszczelnienie ścian zewnętrznych, modernizacje bram wjazdowych, uszczelnienie świetlików dachowych, wykonanie instalacji elektrycznych i oświetleniowych, wodno-kanalizacyjnych oraz instalacji i zabezpieczeń przeciwpożarowych.

Zdaniem organu podatkowego powyższy opis wykonanych prac nie może być podstawą do zastosowania niższej stawki w podatku od nieruchomości ze względów technicznych budynku. Zgodnie z powołanym powyżej wystąpieniem: "Przyczyny technologiczne, ekonomiczne i finansowe, jako niemające charakteru technicznego, jak również przeprowadzane remonty i modernizacje nie stanowią podstawy do zakwalifikowania tych przyczyn jako względów technicznych.".

Organ podatkowy przyznaje, iż oceny sprawy i zajęcia stanowiska dokonał wyłącznie w oparciu o przedstawiony we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej opis stanu fatycznego. Niniejsza sprawa nie była przedmiotem prowadzonego postępowania podatkowego, podczas którego podatnik miałby możliwość przedkładania dowodów na poparcie swojego stanowiska. Organ podatkowy przy wydawaniu interpretacji indywidualnej nie ma możliwości prawnych pozwalających na gromadzenie takich dowodów i musi się opierać wyłącznie na opisie stanu faktycznego. Opis ten wskazuje, iż nieruchomość została poddana gruntownemu remontowi i modernizacji. Zgodnie z wytycznymi zaprezentowanymi powyżej przez Ministerstwo Finansów nie jest to wystarczająca przesłanka do uwzględnienia względów technicznych nieruchomości dlatego też organ podatkowy orzekła w niniejszej sprawie, iż stanowiska podatnika jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację

w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Prezydent Miasta Tarnowa, ul. Mickiewicza 2, 33-100 Tarnów.