FN.III.31010/I/2005 - Opodatkowanie podatkiem od nieruchomości części muru ochronnego aresztu śledczego udostępnionego w celu umieszczenia tablic reklamowych.

Działając zgodnie z przepisem art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz U z 2005 r Nr 8, póz 60 ze zm), w związku z wnioskiem, który wpłynął do tutejszego organu podatkowego w dniu 13 września 2005 r., uzupełnionym w dniu 6 października 2005 r., z prośbą o "(.....) zajęcia stanowiska w kwestii czy udostępnienie części muru ochronnego tutejszej jednostki w celu umieszczenia tablic reklamowych przesądza o gospodarczym wykorzystaniu tej budowli, w związku z czym czy ta część muru ochronnego winna być przedmiotem opodatkowania podatkiem od nieruchomości i zostać uwzględniona w deklaracji podatkowej (.. .)."

uznać jako prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy w kwestii dotyczącej opodatkowania podatkiem od nieruchomości części muru ochronnego udostępnianego w celu umieszczenia tablic reklamowych

Areszt Śledczy z siedzibą w Zielonej Górze przy ulicy Łużyckiej 2 pismem z dnia 13 września 2005 r. zwrócił się do Wydziału Finansowego tutejszego Urzędu z prośbą o "( ) zajęcia stanowiska w kwestii czy udostępnienie części muru ochronnego tutejszej jednostki w celu umieszczenia tablic reklamowych przesądza o gospodarczym wykorzystaniu tej budowli, w związku z czym czy ta część muru ochronnego winna być przedmiotem opodatkowania podatkiem od nieruchomości i zostać uwzględniona w deklaracji podatkowej (.....)"

Pismem DKw 072/08/05/20990 z dnia 06 października 2005 r., będącym uzupełnieniem ww wniosku, Areszt poinformował, że nie toczy się wobec niego postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa ani postępowanie przed Sądem Administracyjnym Ponadto Podatnik wyjaśnił, że "( ...) nie prowadzi działalności gospodarczej, a wiec budowla lub jej część (mur obronny) nie jest związane z prowadzeniem działalności gospodarczej Wynajęcie muru pod reklamy jest wynikiem podpisanej, z firmą zewnętrzną, umowy, a otrzymane środki finansowe są w całości przekazywane do budżetu państwa Jednostka nasza nie uzyskuje z tego tytułu żadnego dochodu W związku z powyższym nie prowadząc działalności gospodarczej i nie uzyskując dochodu z wynajmu stoimy na stanowisku, że nie podlegamy opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości.

Mając na uwadze powyższe wyjaśniam, co następuje:

Zapis art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jednolity Dz. U. z 2002 r Nr 9, poz 84 ze zm.) stanowi, że za grunty, budynki i budowle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej uważa się grunty, budynki i budowle będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, z wyjątkiem budynków mieszkalnych oraz gruntów związanych z tymi budynkami, chyba że przedmiot opodatkowania nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia tej działalności ze względów technicznych. Budowlą zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 2 ww. ustawy jest obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, a także urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego związane z obiektem budowlanym, które zapewnia możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. Definicja zawarta w art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych odwołuje się bezpośrednio do prawa budowlanego. Pojęcia zawarte w tych przepisach, które nie zostały zdefiniowane na gruncie ustawy o podatkach i opłatach lokalnych należy interpretować zgodnie z ich rozumieniem w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016 ze zm.).

Przepis art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane określa, że przez budowlę rozumieć należy każdy obiekt budowlany nie będący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową Powyższy artykuł jako budowle wymienia m. in. urządzenia ochronne jakim jest mur Aresztu Śledczego w Zielonej Górze.

Zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 173, poz. 1807 ze zm.) działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły Wskazując na treść definicji ustawowej działalności gospodarczej zdaniem Sądu Najwyższego istotne są dwa człony tej definicji, a mianowicie cel zarobkowy jako kierunek działalności i samoistny charakter działalności Ten ugruntowany pogląd oparty jest o wyroki NSA z dnia 26 listopada 1991 r. sygn akt SA/Wr 1140/80 - Przegląd Orzecznictwa Podatkowego 1993 r. Nr 2, poz. 36, z dnia 21 lipca 1994r sygn akt SA/Po 3095/93 - Monitor Podatkowy 1995r. Nr 3 str. 80, uchwała NSA z 24.03.1997 r sygn akt FPK 1/97 - ONSA z 1997 r. z 3 poz 109, z dnia 28.07.1997 r. sygn akt FPK 8/97 -OSNA 1997r. z. 4 poz. 153

Areszt śledczy stosownie do treści art. 3 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r o Służbie Więziennej (tekst jednolity Dz. U. z 2002 r. Nr 207, poz 1761 ze zm. ) jest jednostką organizacyjną Służby Więziennej podlegającą Ministrowi Sprawiedliwości.

Zapis art. 1 ust. 3 wyżej cyt. ustawy stanowi, że do podstawowych zadań Aresztu śledczego należy:

- prowadzenie działalności resocjalizacyjnej wobec osób skazanych na kary pozbawienia wolności, przede wszystkim przez organizowanie pracy sprzyjającej zdobywaniu kwalifikacji zawodowych, nauczania oraz zajęć kulturalno - oświatowych,

- wykonywanie tymczasowego aresztowania w sposób zabezpieczający prawidłowy tok postępowania karnego,

- zapewnienie osobom skazanym na kary pozbawienia wolności lub tymczasowo aresztowanym przestrzegania ich praw, a zwłaszcza humanitarnych warunków, poszanowania godności, opieki zdrowotnej i religijnej,

- ochrona społeczeństwa przed sprawcami przestępstw osadzonymi w zakładach karnych i aresztach śledczych,

- zapewnienie w zakładach karnych i aresztach śledczych porządku i bezpieczeństwa,

- wykonywanie aresztów zastosowanych na podstawie innych przepisów oraz pomocy prawnej z tytułu umów międzynarodowych

Przepis art. 16 ww ustawy stanowi, że dochody i wydatki związane z funkcjonowaniem Służby Więziennej określa ustawa budżetowa. Do sektora finansów publicznych zgodnie z art. 5 pkt 2 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (tekst jednolity Dz. U. z 2003r. Nr 15, poz 148 ze zm. ) zalicza się m. in. jednostki budżetowe. Powyższa ustawa w art. 18 ust. 1 określa jednostki budżetowe jako jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych, które pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadzają na rachunek odpowiednio dochodów budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego Areszt śledczy będąc jednostką budżetową środki finansowe uzyskane za udostępnienie części muru ochronnego w celu umieszczenia reklam może przekazać do budżetu państwa.

Jak z powyższego wynika Areszt śledczy nie prowadzi działalności gospodarczej, ani jako działalności, ani nie jest to samoistny charakter tej działalności Nie zachodzą więc tu oba elementy wskazane w orzecznictwie Sądu Najwyższego Dlatego też część muru ochronnego, na którym umieszczone są tablice reklamowe nie podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości

Podobne stanowisko można znaleźć w komentarzu do wyroku NSA SA/Rz 2363/00 opublikowanym w Przeglądzie Orzecznictwa Podatkowego Nr 3, poz 232 z 2004r. autorstwa Olgierda Łunowskiego i Pawła Majki. Zgodnie z doktryną "pojęcie działalności gospodarczej w ustawie o podatkach lokalnych nie może być interpretowane w sposób szeroki. W szczególności nie jest prawidłowe włączenie do podmiotów opodatkowanych wyższą stawką tych podatników, którzy zostali powołani do wykonywania zadań publicznych i tylko pewna część ich czynności może być kwalifikowana jako działalność gospodarcza ( )Zatem działalności wykonywanej przez podmiot wykonujący zadania publiczne nie powinno się traktować jako działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatkach lokalnych"

Mając na uwadze powyższe tutejszy organ podatkowy postanowił orzec jak w sentencji postanowienia.

Na niniejsze postanowienie służy Stronie zażalenie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Zielonej Górze za pośrednictwem Prezydenta Miasta Zielona Góra, w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia.