Fn.I.0550/6a/06 - Opodatkowanie gruntu zajętego pod urządzenia energetyczne (linie kablowe) będącego częścią pasa drogi wewnętrznej podatkiem od nieruchomości.

Prezydent Miasta Łodzi działając na podstawie art. 14a § 1-4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r.- Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), art. 2 ust. 3 pkt 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844) po rozpatrzeniu pkt 2 i 3 wniosku zakładu l.dz. 24653 dnia 30 czerwca 2006 r. (uzupełnionego pismem z dnia 14 września 2006 r.) o udzielenie interpretacji o stosowaniu przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, postanawia:uznać, że w odniesieniu do stanu faktycznego przedstawionego w pkt 2 i 3 wniosku, stanowisko dotyczące zastosowania przepisów podatkowych jest niewłaściwe w obowiązującym stanie prawnym w roku 2006.

Pkt 2 wniosku; Zakład zawiera umowy z Miastem Łódź lub Skarbem Państwa na najem pasa dróg wewnętrznych w celu umieszczenia energetycznej linii kablowej. Umowy te zawierane są przez reprezentantów Miasta Łodzi lub Skarbu Państwa, czyli Delegatury UMŁ poszczególnych dzielnic. W zawieranych umowach najmu określa się powierzchnię gruntu w pasie drogi wewnętrznej, jaka zajęta jest pod linię kablową, okres najmu i wysokość czynszu najmu.

Pkt 3 wniosku; Zakład w swoim majątku posiada grunty, na których usytuowane są drogi wewnętrzne. Grunty oznaczone są w ewidencji gruntów jako drogi - Dr lub jako grunty przemysłowe -Ba oraz inne tereny zabudowane - Bi.

Czy od gruntu zajętego pod urządzenia energetyczne (linie kablowe) będącego częścią pasa drogi wewnętrznej, na który to grunt zawarte są umowy najmu, zakład jest zobowiązany płacić podatek od nieruchomości?

Do pkt 3.

Czy od gruntu własnego sklasyfikowanego w ewidencji gruntów jako droga z oznaczeniem Dr, na którym usytuowana jest budowla drogi wewnętrznej zakład winien opłacać podatek od nieruchomości?

Do pkt 2

Opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają tylko linie kablowe jako budowle, natomiast od gruntu będącego częścią pasa drogi wewnętrznej, zajętego na podstawie umowy najmu, zakład nie jest zobowiązany płacić podatku na podstawie art. 2 ust. 3 pkt 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.

Do pkt 3

Od przedmiotowego gruntu zakład nie jest zobowiązany płacić podatku od nieruchomości na podstawie art. 2 ust. 3 pkt 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.

Stanowisko podatnika jest niezgodne z prawem. Z dniem 9 grudnia 2003 r. wszedł w życie w nowym brzmieniu przepis art. 2 ust. 3 pkt 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych, wprowadzony ustawą z dnia 14 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o drogach publicznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 200, poz. 1953). Zgodnie z przytoczonym przepisem art. 2 ust. 3 pkt 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości nie podlegają pasy drogowe wraz z drogami oraz obiektami budowlanymi związanymi z prowadzeniem, zabezpieczeniem i obsługą ruchu.

Należy podkreślić, że zgodnie z doktryną i orzecznictwem prawa podatkowego przepisy dotyczące ulg i zwolnień powinny być interpretowane ściśle. Powyższe oznacza, iż z zakresu obowiązku podatkowego mogą być wyłączone tylko te przedmioty opodatkowania, które zostały określone w obowiązujących przepisach prawa. Nie można tego rodzaju regulacji traktować rozszerzająco, w oderwaniu od wykładni funkcjonalnej i celowościowej przepisów podatkowych. Przepisy ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych nie zawierają definicji pasa drogowego, drogi czy obiektu budowlanego związanego z prowadzeniem, zabezpieczeniem i obsługą ruchu. Nie definiują tych pojęć także ogólne przepisy prawa podatkowego. Dlatego też, zgodnie z systematyką prawa, znaczenia pojęć które nie zostały zdefiniowane w ustawie podatkowej, należy szukać w innych aktach prawnych rangi ustawowej. Definicje "pasa drogowego" oraz "drogi" zostały określone w ustawie z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 204, poz. 2086 z późn. zm.).Zgodnie z art. 4 pkt 1 i pkt 2 cytowanej ustawy pasem drogowym jest wydzielony liniami granicznymi grunt wraz z przestrzenią nad i pod jego nawierzchnią, w którym są zlokalizowane droga oraz obiekty budowlane i urządzenia techniczne związane z prowadzeniem, zabezpieczeniem i obsługą ruchu, a także urządzenia związane z potrzebami zarządzania drogą, natomiast droga to budowla wraz z drogowymi obiektami inżynierskimi, urządzeniami oraz instalacjami, stanowiąca całość techniczno-użytkową, przeznaczoną do prowadzenie ruchu drogowego, zlokalizowaną w pasie drogowym. Z powyższego wynika, że użyte w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych sformułowania "pasy drogowe wraz z drogami oraz obiektami budowlanymi związanymi z prowadzeniem, zabezpieczeniem i obsługą ruchu" - odnoszą się do pojęć zawartych w ustawie o drogach publicznych. Zgodnie z art. 1 ustawy o drogach publicznych - drogą publiczną jest droga zaliczona na podstawie niniejszej ustawy do jednej z kategorii dróg, z której może korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem, z ograniczeniami i wyjątkami określonymi w tej ustawie lub innych przepisach szczególnych. Stosownie do art. 2 ust. 1 powołanej ustawy, drogi publiczne ze względu na funkcje w sieci drogowej dzielą się na drogi krajowe, wojewódzkie, powiatowe i gminne. Przepis art. 2 ust. 3 tej ustawy stanowi, że ze względów funkcjonalno-technicznych drogi publiczne dzielą się na klasy określone w warunkach technicznych, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy - Prawo budowlane, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie. Zgodnie z § 2 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 43, poz. 430) wydanym na podstawie ustawy Prawo budowlane, przepisy rozporządzenia stosuje się przy projektowaniu, wykonywaniu dróg publicznych i związanych z nimi urządzeń budowlanych, a także ich odbudowie, rozbudowie, przebudowie oraz przy remontach objętych obowiązkiem uzyskania pozwolenia na budowę. Wprowadzenie określeń "pasy drogowe wraz z drogami oraz obiektami budowlanymi związanymi z prowadzeniem, zabezpieczeniem i obsługą ruchu" jest właściwe dla drogi publicznej, ponieważ drogi inne niż publiczne nie wymagają posiadania infrastruktury związanej z prowadzeniem, zabezpieczeniem i obsługą tego ruchu. Należy również zauważyć, że zgodnie z § 3 pkt 1 ww. rozporządzenia, ilekroć w ww. rozporządzeniu jest mowa o drodze rozumie się przez to drogę publiczną. Sumując, drogi niezaliczone do jednej z powyższych kategorii dróg nie stanowią dróg publicznych i nie podlegają wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od nieruchomości. Takie stanowisko zostało wyrażone również w piśmie Dyrektora Departamentu Podatków Lokalnych i Katastru z dnia 19 kwietnia 2004 r. Nr. LK-2273/LP/03/PP, które należy traktować jak stanowisko Ministra Finansów w tej sprawie, który nie ma wątpliwości co do wykładni przepisu art. 2 ust. 3 pkt 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.

Skoro grunty na których usytuowane są budowle drogi wewnętrznej stosownie do art. 2 ust. 3 pkt 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych oraz przepisów ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych nie spełniają przesłanek ustawowych w zakresie dróg publicznych, nie można więc uznać, iż podlegają wyłączeniu z podatku od nieruchomości z mocy art. 2 ust. 3 pkt 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych.

Wobec powyższego postanowiono jak w sentencji.