Fn.310.2.2011 - Zakres opodatkowania podatkiem od nieruchomości stacji zgazowania skroplonego gazu ziemnego.

Na podstawie art. 14j § 1 i art. 14d w zw. z art. 14j § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. -Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) Burmistrz (...) po rozpatrzeniu wniosku podatnika podatku od nieruchomości (...) reprezentowanej przez pełnomocnika doradcę podatkowego (...). z dnia 2 lutego 2011 r. (data wpływu do tut. organu podatkowego w dniu 16 marca 2011 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie opodatkowania podatkiem od nieruchomości stacji zgazowania skroplonego gazu ziemnego

uznać za nieprawidłowe stanowisko (...) w (...) zawarte we wniosku z dnia 2 lutego 2011 r. o opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości tylko części budowlanych stacji zgazowania skroplonego gazu ziemnego w postaci fundamentów.

Wnioskiem z dnia 2 lutego 2011 r. (data wpływu do tut. organu w dniu 16 marca 2011 r.) podatnik podatku od nieruchomości (...), działając przez wymienionego wyżej pełnomocnika zwrócił się do Burmistrza (...) o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie przedmiotu opodatkowania składającego się na stację zgazowania skroplonego gazu ziemnego, zwaną dalej" stacją LNG" o zajęcie stanowiska dotyczącego podstawy opodatkowania.

Ww. wniosek został uzupełniony w dniu 11 kwietnia 2011 r., będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 4 kwietnia 2011 r. (Fn. 310.1.2011)

We wspomnianym wniosku podatnik podał następujący stan faktyczny.

(...) jest właścicielem stacji zgazowania skroplonego gazu ziemnego LNG na terenie Gminy (...)

Stacje te składają się ze zbiorników służących do magazynowania skroplonego metanu, parownicy atmosferycznej, armatury odcinającej wraz z zabezpieczeniami, stacji redukcyjnej wraz z kotłownią, nawanialni kontaktowej, gazociągów wylotowych, stacji pomiarowej, gazociągu średniego ciśnienia, sztycy przyłączeniowej, wolno stojącej szafki redukcyjnej. Stacja redukcyjna, zbiorniki i parownice są posadowione na fundamentach.

Fundamenty pod urządzenia techniczne (zbiorniki magazynowe, parownice, stacje redukcyjne, nawanialnie czy też stację pomiarową) wykonane są z reguły z bloczków betonowych związanych zaprawą cementowo-wapienną.

W związku z powyższym zadano pytanie:

Jaka jest podstawa opodatkowania w podatku od nieruchomości w przypadku opodatkowania stacji zgazowania skroplonego gazu ziemnego LNG?

Stanowisko podatnika:

Pan (...), pełnomocnik (...) powołując się na art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych oraz art. 3 pkt 1 ustawy - Prawo Budowlane ocenia, że przez budowlę należy rozumieć obiekt stanowiący całość techniczno - użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami. Pojęcia "instalacje i urządzenia" nie zostały zdefiniowane.

Tak sformułowana definicja podkreśla, iż aby można było mówić o budowli musi ona stanowić całość użytkową. "a Contario": jeżeli obiekt nie stanowi całości techniczno - użytkowej, badana konstrukcja nie stanowi budowli. Pełnomocnik Spółki podaje przykłady wykładni orzeczeń Wojewódzkich Sądów Administracyjnych, wyroków Naczelnych Sądów Administracyjnych i wyjaśnienia Ministerstwa Finansów na temat budowli, w tym opodatkowania podatkiem od nieruchomości części budowlanych elektrowni wiatrowych.

W dalszej części wniosku pełnomocnik podatnika twierdzi, że w przypadku stacji gazowych LNG należy je rozdzielać na części budowlane i na urządzenia techniczne. Tylko taka interpretacja może być uznana za zgodną z przepisami ustawy o opłatach.

Częścią budowlaną w omawianym przypadku jest fundament, na którym osadza się pozostałą instalację. Zatem jego zdaniem tylko wartość fundamentu stanowi podstawę opodatkowania podatkiem od nieruchomości.

O słuszności takiej wykładni przepisów w omawianym przypadku przekonuje projekt budowlany stacji LNG, jaki został przedstawiony na etapie budowy obiektu. W dokumencie tym wyraźnie zostały wyróżnione fundamenty jako odrębne części stacji. Stanowią one części budowlane urządzeń technicznych. Infrastruktura techniczna, którą dysponuje podatnik, spełnia przesłanki urządzeń technicznych. Pełnomocnik, powołując się na Klasyfikację Środków Trwałych podaje, że omawiane zbiorniki instalacji skroplonego gazu ziemnego, jak i parownice atmosferyczne, nawanialnie gazu i aparaty techniczne specjalnie dostosowane do technologii wytwarzania w poszczególnych działach wytwórczości są zaliczone do "urządzeń technicznych".

Reasumując, w ocenie pełnomocnika Spółki, w świetle powołanych przepisów oraz na podstawie przedstawionego stanu faktycznego, podstawą obliczenia podatku od nieruchomości powinna być wartość części budowlanych stacji gazowej LNG, czyli jedynie fundamentów, bowiem tylko ta część może być kwalifikowana jako budowla.

W dniu 5 kwietnia 2011 r. pismem Nr Fn. 310.1.2011 wezwano pełnomocnika Pana (...) do uzupełnienia wniosku poprzez dołączenie brakujących załączników, a mianowicie:

* potwierdzoną za zgodność z oryginałem kopię pełnomocnictwa wraz z dowodem zapłaty opłaty skarbowej,

* dowód uiszczenia opłaty skarbowej za wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Odpowiadając na wezwanie pełnomocnik uzupełnił wniosek o żądane dokumenty.

Dnia 11 kwietnia 2011 r. do tut. organu podatkowego wpłynęły następujące dokumenty:

* dowód uiszczenia opłaty skarbowej od wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w wysokości 40 zł,

* dowód uiszczenia opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł,

* potwierdzoną za zgodność z oryginałem kopię pełnomocnictwa,

* kopię odpisu z KRS.

W wyniku dokonanej wnikliwej analizy wniosku oraz stanu prawnego i stanów faktycznych tut. organ podatkowy nie podziela stanowiska podatnika, że opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości w przypadku stacji LNG opisanej wyżej jest tylko jej część budowlana w postaci fundamentów jako odrębna budowla.

Jak powszechnie wiadomo bez konieczności przeprowadzania dowodów gaz ziemny w postaci ciekłej o temperaturze poniżej -162 °C (temperatura wrzenia metanu, głównego składnika LNG) jest popularnie znany jako LNG (ang. Liguefiend NaturaL Gas). Skraplanie gazu ziemnego wymaga bardzo dokładnego jego oczyszczenia z dwutlenku węgla, azotu, propanu-butanu, wilgoci, helu itp. Gaz LPG jest bardzo czystym paliwem o liczbie oktanowej 130, większość instalacji w których jest spalany wymaga jego regazyfikacji czyli zgazowania skroplonego gazu ziemnego LNG. Po wtórnej zmianie na postać gazową zanieczyszczeń jest niewiele. Instalacja do zgazowania skroplonego metanu LNG z uwagi na niską temperaturę wymaga zastosowania zbiornika kriogenicznego. Niezbędnym elementem układu technologicznego są parownice służące do zmiany stanu skupienia gazu z fazy ciekłej na gazową, stacja redukcyjna do redukcji ciśnienia gazu i instalacja grzewcza najczęściej kotłownia, która zapewnia ogrzanie gazu oraz nawanialnia. Naziemne obiekty (zbiornik, parownice, nawanialnie, stacje redukcyjne, kotłownia wymagają ze względów użytkowych i bezpieczeństwa betonowych fundamentów. Transport i magazynowanie LNG polega w głównej mierze na utrzymaniu jego ciekłego stanu. W parownicach atmosferycznych skroplony gaz ziemny jest odparowywany (zgazowywany) zazwyczaj w takiej ilości, na jaką jest zapotrzebowanie odbiorcy. W celu podgrzania i ustabilizowania ciśnienia gaz z parownic jest transportowany rurociągami do stacji redukcyjnej, tam odpowiednie urządzenia (filtropodgrzewacz, reduktor) stabilizują kluczowe jego parametry. Gaz ziemny jest gazem bezbarwnym i bezwonnym, w instalacji stosuje się nawanialnie kontaktowe (do gazu dodawany jest związek THT), którego zadaniem jest nawonnienie gazu. Tak przygotowany gaz jest gotowy do przesyłania gazociągiem średniego ciśnienia.

Ostatnim elementem instalacji do rozprężania skroplonego gazu ziemnego są gazociągi wylotowe często średniego ciśnienia. Poszczególne elementy instalacji stanowią więc całość użytkową, niezbędne jest techniczne trwałe połączenie poszczególnych części. 27 sierpnia 2008 r. (...), działająca przez pełnomocnika (...) wystąpiła do (...) o pozwolenie na budowę stacji zgazowania skroplonego gazu ziemnego LNG na terenie projektowanego (...) na działce Nr (...).

Starosta (...) decyzją Nr (...) z dnia (...) zatwierdził spółce (...) projekt budowlany i udzielił pozwolenia na budowę stacji zgazowania skroplonego gazu ziemnego LNG na terenie projektowanego (...), w (...) Gm. (...) na działce Nr (...).

W uzasadnieniu ww. decyzji nałożono na inwestora obowiązek ustanowienia przy realizacji inwestycji inspektora nadzoru budowlanego ponieważ planowana inwestycja podlega ocenie oddziaływania na środowisko i dotyczy budowli zbiornikowych na gaz, niebezpiecznych dla ludzi, mienia i środowiska, o wysokości większej niż 5m, zgodnie z § 2 ust. 2 i z § 2 ust. 1 pkt 7 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 19 listopada 2001 r. (Dz. U. Nr 138, poz. 1554).

Przed przystąpieniem do użytkowania obiektu budowlanego należy uzyskać ostateczną decyzję o pozwoleniu na użytkowanie, jeżeli na wzniesienie obiektu budowlanego jest wymagane pozwolenie na budowę i jest on zaliczony do kategorii XX. - stacje paliw (art. 55 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane - Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.).

Decyzją (...) w powiecie (...) z dnia (...) roku Nr (...) udzielono firmie (...) z siedzibą w (...) pozwolenia na użytkowanie stacji zgazowania skroplonego gazu ziemnego LNG (obiekt kategorii XX), zlokalizowanej w (...), Gm. (...) na działce nr (...).

Zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 z późn. zm.) budowlą podlegająca opodatkowaniu jest obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, a także urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego związane z obiektem budowlanym, które zapewnia możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. Wobec odesłania w cyt. przepisie do przepisów prawa budowlanego konieczne staje się stosowanie przepisów ustawy-Prawo budowlane. Obiekt budowlany stanowiący budowlę zdefiniowany został w art. 3 pkt 1b ustawy - Prawo budowlane - Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn zmianami.

W myśl art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego do budowli zalicza się m.in. zbiorniki i urządzenia techniczne. Zgodnie z kolei zgodnie z art. 3 pkt 9 Prawa budowlanego urządzeniem budowlanym jest urządzenie techniczne związane z danym obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania tego obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak np. przyłącza instalacyjne.

Zbiorniki na gaz są budowlą w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy - Prawo budowlane, a związane z nimi odpowiednio stacje redukcyjne i parownice posadowione na fundamentach należy uznać za urządzenia techniczne w rozumieniu art. 3 pkt 9 ustawy - Prawo budowlane, zapewniające możliwość ich użytkowania zgodnie z przeznaczeniem. Bez znaczenia jest tu czy do wytworzenia lub zamontowania zbiornika konieczne są roboty budowlane i czy odbywają się na podstawie uprzednio uzyskanego pozwolenia na budowę albo zgłoszenia organowi budowlanemu zgłoszenia wykonania robót budowlanych. Nie ulega bowiem wątpliwości, iż zbiorniki na gaz, o którym mowa wyżej i niezbędne do ich prawidłowego użytkowania zgodnie z przeznaczeniem urządzenia budowlane dopiero ujmowane łącznie stanowią one odpowiednią całość techniczno - użytkową i bez znaczenia jest to, iż mogą być one zdemontowane i przeniesione w inne miejsce. Art. 3 pkt 9 Prawa budowlanego nie wprowadza warunku trwałego związania z gruntem lub wytworzenia urządzenia w wyniku prac budowlanych. Wszystkie urządzenia wraz ze zbiornikiem służą funkcjonalnie do dokonywania sprzedaży gazu, co wynika bezpośrednio z faktu, iż urządzenia te obsługiwać mają stację gazową, a nie są przeznaczone do czynności dotyczących wyłącznie magazynowania. Przepisy prawa budowlanego nie rozróżniają zbiorników podziemnych i naziemnych, zaliczając do tej kategorii wszystkie urządzenia będące zbiornikiem bez określania warunków, jakie winny spełniać do uznania ich jako budowle.

Zatem w ocenie organu podatkowego sporne elementy podlegają opodatkowaniu jako elementy składowe obiektu budowlanego-stacji gazu LNG.

Stacja redukcyjna, zbiorniki i parownice usadowione na fundamentach tworzą całość techniczno - użytkową. Bez zbiorników gazu stacja nie może działać. Nie są to odrębne budowle w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, lecz urządzenia techniczne stanowiące całość techniczno - użytkową oraz zapewniające właściwe użytkowanie budowli, zgodnie z celem dla jakiego został on zamontowany na stacji gazu. W rezultacie w skład budowli w postaci zbiornika na gaz ziemny skroplony wchodzą wszystkie urządzenia wymienione przez wnioskodawcę na wstępie wniosku z dnia 2 lutego 2011 r. o udzielenie interpretacji indywidualnej w przedmiotowej sprawie. Za nietrafne organ podatkowy uznał powoływanie się wnioskodawcy na orzecznictwo sądów administracyjnych licznie przytaczane we wniosku. Rozstrzygają one bowiem kwestię czy w zakres pojęcia budowli wchodzą urządzenia techniczne znajdujące się w budowli (por. przytaczany wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie sygn. akt II FSK 1101/08 z dn.5 stycznia 2010 r), a nie - co jest przedmiotem niniejszej sprawy - czy stanowią one łącznie z budowlą całość techniczno-użytkową z instalacjami i urządzeniami, bez których zbiornik na gaz ziemny skroplony nie może być użytkowany zgodnie z jego przeznaczeniem. W odniesieniu natomiast do powoływanego przez wnioskodawcę orzecznictwa w zakresie opodatkowania podatkiem od nieruchomości elektrowni wiatrowych kwestia ta nie budzi obecnie wątpliwości, skoro ustawodawca uznał, że tylko części budowlane tej elektrowni wiatrowej podlegają opodatkowaniu tym podatkiem, a nie rysuje się analogia techniczna i budowlana elektrowni wiatrowych do stacji LNG.

Z tych powodów organ podatkowy uznał, że stanowisko wnioskodawcy, który uważa, że opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają tylko części budowlane stacji LNG w postaci fundamentów z cyt. wyżej przepisami jest nieprawidłowe.

Na interpretację powyższą przysługuje prawo wniesienia skargi do (...), po uprzednim wezwaniu na piśmie organu podatkowego, który ją wydał, do usunięcia naruszenia prawa. Wezwanie wnosi się w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się o wydaniu tej interpretacji. Termin do wniesienia skargi wynosi 30 dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu podatkowego na to wezwanie, w przypadku nie udzielenia odpowiedzi na wezwanie 60 dni od dnia wezwania do usunięcia naruszenia prawa. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał niniejszą interpretację prawa podatkowego.