FBII.3122-1/2005 - Obowiązek uiszczenia opłaty targowej przy sprzedaży na targowisku towaru składowanego wokół kiosku. Obowiązek uiszczenia opłaty targowej przy sprzedaży w kiosku przez osobę nie będącą podatnikiem podatku od nieruchomości od przedmiotowego kiosku.

Prezydent Miasta Wodzisławia Śląskiego działając na podstawie art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku z dnia 10.01.2005 roku w sprawie wydania interpretacji przepisów w zakresie poboru podatku od nieruchomości i opłaty targowej od budowli zlokalizowanych na targowisku poniżej przedstawia interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania art. 16 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 roku o podatkach i opłatach lokalnych (tj. z 2002 r. Dz.U. Nr 9, poz. 84 ze zmianami):

1. w przypadku gdy osoba dokonująca sprzedaży na targowisku jest jednocześnie podatnikiem podatku od nieruchomości od budowli (kiosku) i ustawia (składuje, magazynuje, eksponuje) towar wokół kiosku, w tym również pod jego dachem który zabezpiecza towar przed czynnikami atmosferycznymi, w ten sposób, że zajmuje on dodatkową powierzchnie, powinna uiszczać opłatę targową za 1m² zajmowanej w ten sposób powierzchni zgodnie z uchwałą Rady Miejskiej Wodzisławie Śląskiego Nr XLII1482/2002 z dnia 30 sierpnia 2002 roku w sprawie wysokości stawek opłaty targowej, zasad poboru tej opłaty w drodze inkasa oraz określenia inkasentów i wynagrodzenia za inkaso.

2. jeżeli osoba prowadząca handel w przedmiotowych kioskach, nie jest jednocześnie podatnikiem podatku od nieruchomości od tęgo przedmiotu opodatkowania, opłacie targowej będzie podlegała również sprzedaż dokonywana w kiosku.

Zgodnie z art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swej właściwości prezydent miasta, na pisemny wniosek podatnika, płatnika czy inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Składając do właściwego prezydenta miasta wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji podatnik jest obowiązany do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie. Udzielenie interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie. Interpretacja powinna zawierać ocenę prawną stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa.

Jednocześnie w oparciu o art. 14b § 1 interpretacja ta nie jest wiążąca dla podatnika, jeżeli jednak podatnik zastosuje się do niej organ podatkowy nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego bez zmiany albo uchylenia postanowienia, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w postanowieniu. Interpretacja jest natomiast wiążąca dla organów podatkowych właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona lub uchylona wyłącznie w drodze decyzji. Zmienić lub uchylić postanowienie w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego może organ odwoławczy jeżeli uzna, że wniesione zażalenie zasługuje na uwzględnienie lub z urzędu jeżeli postanowienie rażąco narusza prawo, orzecznictwo oraz gdy niezgodność z prawem jest wynikiem zmiany przepisów. Zastosowanie się podatnika do interpretacji nie może mu szkodzić.

W dniu 10 stycznia 2005 roku Pan XXXXXX złożył wniosek o interpretację przepisów w zakresie podatku od nieruchomości oraz opłaty targowej. We wniosku został przedstawiony stan faktyczny (osoby dokonujące sprzedaży na targowisku są właścicielami budowli jaką jest kiosk i podatnikami podatku od tej nieruchomości od wartości budowli, oraz wystawiają towar wokół kiosku w tym również pod jego dachem, który zabezpiecza towar przed czynnikami atmosferycznymi) i podatnik wyraził własne stanowisko w sprawie, tj. opinię iż ponieważ towar jest pod dachem kiosku handlowego czyli budowli od wartości której handlujący płacą podatek od nieruchomości oraz iż dach stanowi kluczowy element budowli handlującym przysługuje prawo do zwolnienia z opłaty targowej.

1. Zgodnie z art. 15 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 roku o podatkach i opłatach lokalnych opłatę targową pobiera się od osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej dokonujących sprzedaży na targowiskach. Targowiskami natomiast są wszelkie miejsca, w których jest prowadzony handel. Opłacie targowej nie podlega sprzedaż dokonywana w budynkach lub częściach budynków, z wyjątkiem targowisk pod dachem oraz hal używanych do targów, aukcji i wystaw. Opłatę targową pobiera się niezależnie od należności przewidzianych w odrębnych przepisach za korzystanie z urządzeń targowych oraz za inne usługi świadczone przez prowadzącego targowisko. Art. 19 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych stanowi jednocześnie, iż rada gminy określa w drodze uchwały zasady ustalania i poboru oraz terminy płatności i wysokość stawek opłaty targowej (przy uwzględnieniu ustalonej w ustawie maksymalnej stawki dziennej), oraz maże zarządzić pobór opłaty targowej w drodze inkasa oraz określić inkasentów i wysokość wynagrodzenia za inkaso.

2. Art. 16 ww. ustawy stanowi jednocześnie, iż od opłaty targowej zwalnia się osoby i jednostki dokonujące sprzedaży na targowiskach, które są podatnikami podatku od nieruchomości w związku z przedmiotami opodatkowania położonymi na targowiskach. Dokonując interpretacji powyższego zapisu w celu udzielenia odpowiedzi na zawarte w piśmie pytanie należy stwierdzić, iż:

- Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają następujące nieruchomości lub obiekty budowlane: grunty, budynki lub ich części oraz budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Podatnikami podatku od nieruchomości są natomiast osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej będące m.in. właścicielami nieruchomości lub obiektów budowlanych. Kioski, o których wspomina kupiec w piśmie z dnia 10 stycznia 2005 roku podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, jeżeli są budynkami lub budowlami związanymi z prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Zgodnie z art. 1a budynkiem jest obiekt budowlany w rozumieniu prawa budowlanego, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach. Z uwagi na fakt, iż przedmiotowe kioski nie są trwale związane z gruntem nie można uznać ich za budynek w rozumieniu cytowanej ustawy. Budowlą natomiast jest to obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego nie będący budynkiem lub obiektem małej architektury, a także urządzenie budowlane w rozumieniu prawa budowlanego związane z obiektem budowlanym, które zapewnia możliwość użytkowania obiektu zgodnie z przeznaczeniem. Jeżeli obiekt nie jest więc w tym znaczeniu budynkiem lub obiektem małej architektury (Zgodnie z ustawą prawo budowlane przez obiekt małej architektury należy rozumieć niewielkie obiekty, a w szczególności a) kultu religijnego, jak: kapliczki, krzyże przydrożne, figury, b) posągi, wodotryski i inne obiekty architektury ogrodowej, c) użytkowe służące rekreacji codziennej i utrzymaniu porządku, jak: piaskownice, huśtawki, drabinki, śmietniki) jest budowlą i podlega opodatkowaniu jeżeli jest związany z prowadzeniem działalności gospodarczej, czyli jest w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą. Kioski będące własnością XXXXX są zgodnie z ustawą prawo budowlane tymczasowym obiektem budowlanym (Obiektem takim jest obiekt budowlany przeznaczony do czasowego użytkowania w okresie krótszym od jego trwałości technicznej, przewidziany do przeniesienia w inne miejsce lub rozbiórki, a także obiekt budowlany niepołączony trwałe z gruntem, jak: strzelnice, kioski uliczne, pawilony sprzedaży ulicznej i wystawowe, przekrycia namiotowe i powłoki pneumatyczne, urządzenia rozrywkowe, barakowozy, obiekty kontenerowe), ale na gruncie ustawy o podatkach i opłatach lokalnych są traktowane jako budowle (budowlą jest bowiem każdy obiekt nie będący budynkiem lub obiektem małej architektury) i podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości jeżeli są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Kioski są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, (bowiem są w posiadaniu kupców jako podmiotów prowadzących działalność gospodarczą) i jak już wskazano jako budowle podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Podatnikami podatku od nieruchomości są natomiast właściciele ww. obiektów budowlanych (kiosków).

- Dokonując zwolnienia z opłaty targowej w art. 16 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych ustawodawca użył sformułowania w związku z przedmiotami opodatkowania położonymi na targowiskach. Generalnie przez przedmiot podatku należy rozumieć stan faktyczny lub prawny z wystąpieniem, którego ustawa łączy obowiązek podatkowy, czyli jest to prawne określenie tego, od czego ma być płacony podatek. W przypadku podatku od nieruchomości przedmiotem opodatkowania nie jest jednak sama rzecz, lecz stosunek podatnika do niej, czyli nie nieruchomość, lecz władanie nieruchomością (w tym przypadku własność kiosku jako obiektu budowlanego). Nie ulega też wątpliwości, iż przedmiot opodatkowania jest położony na targowisku, którym zgodnie z ustawą są wszelkie miejsca, w których prowadzony jest handel. Należy, więc stwierdzić, iż wymienieni w piśmie z dnia 10 stycznia 2005 roku kupcy są osobami zwolnionymi z opłaty targowej, o których mowa w art. 16 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, bowiem: są osobami fizycznymi dokonującymi sprzedaży na targowiskach, są podatnikami podatku od nieruchomości (jako właściciele obiektów budowlanych) a przedmioty opodatkowania położone są na targowisku. Jeżeli więc ww. osoby dokonują sprzedaży w obiekcie budowlanym od osób tych nie pobiera się opłaty targowej.

Poruszony w piśmie problem dotyczy jednak poboru opłaty targowej w przypadku, gdy towar znajduje się poza obiektem budowlanym. Rozstrzygając powyższą kwestię należy mieć na uwadze fakt, iż:

- Zgodnie z przyjętym orzecznictwem za dokonywanie sprzedaży w rozumieniu art. 15 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych należy rozumieć także wyjście z ofertą i wystawienie towaru na sprzedaż. Wystawiając towar poza obiektem budowlanym kupiec jako osoba fizyczna dokonuje więc sprzedaży i będzie zwolniony z opłaty targowej jedynie pod warunkiem, iż jest podatnikiem podatku od nieruchomości w związku z przedmiotem opodatkowania na którym towar ten się znajduje. Uchwała z dnia 30 sierpnia 2002 roku Rady Miejskiej Wodzisławia Śląskiego Nr XLII/482/2002 w sprawie wysokości stawek opłaty targowej, zasad poboru tej opłaty w drodze inkasa oraz określenia inkasentów i wysokości wynagrodzenia za inkaso ustala m.in. opłatę targową za 1 m² zajętej powierzchni pod stoisko, stragan lub towar przeznaczony do sprzedaży. Jeżeli więc kupcy wystawią lub składują towar (czy np. opakowania) obok kiosku powinni uiszczać opłatę targową w zależności od zajmowanej powierzchni.

- Należy ponadto podkreślić, iż podstawę opodatkowania podatkiem od nieruchomości w przypadku gruntów stanowi ich powierzchnia, budynków lub ich części powierzchnia użytkowa natomiast w przypadku budowli lub ich części ich wartość. Jeżeli więc przedmiotem opodatkowania położonym na targowisku jest grunt opłaty targowej nie pobiera się z tej części powierzchni gruntu zajętej pod stragan, stoisko czy towar z powierzchni, której osoba dokonująca sprzedaży opłaca podatek od nieruchomości. Jeżeli przedmiotem opodatkowania jest budynek położony na targowisku za dokonywanie sprzedaży na powierzchni użytkowej, od której jest opłacany podatek od nieruchomości nie będzie pobierana opłata targowa. Powyższe ustalenia mają zastosowanie pod warunkiem, iż osoba dokonująca sprzedaży jest tożsama z osobą podatnika podatku od nieruchomości. Natomiast za dokonywanie sprzedaży w każdym innym miejscu, (czyli również za wystawienie towaru, wyjście z ofertą czy zajęcie placu pod stoisko, stragan w rozumieniu uchwały Rady Miejskiej z dnia 30 sierpnia 2002 roku) kupcy winni uiszczać opłatę targową. Opinie te potwierdza Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego -Ośrodek Zamiejscowy we Wrocławiu z dnia 12 kwietnia 1994 roku, który stwierdził, iż przepis art. 16 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych nie zwalnia od opłaty targowej osób, które są podatnikami podatku od nieruchomości w związku z nieruchomościami lub obiektami budowlanymi na targowisku, jeżeli prowadzą działalność sprzedaży towarów na targowisku poza miejscem, od którego zobowiązani są opłacać podatek od nieruchomości. Obowiązek uiszczenia opłaty targowej obejmuje jednak tylko powierzchnię targowiska poza miejscem stałej sprzedaży, od którego uiszczają podatek. Dla obowiązku uiszczenia opłaty targowej nie jest istotne, czy osoba, będąca podatnikiem podatku od nieruchomości na targowisku, korzysta z pozostałej części targowiska bezpośrednio dla dokonywania czynności sprzedaży, czy też wykorzystuje ją na cele ekspozycji towarów w celu reklamy. Wystawa towarów w miejscu sprzedaży lub w bezpośrednim sąsiedztwie z miejscem sprzedaży mieści się w zakresie działalności handlowej lub targowej.

- Zdaniem organu podatkowego intencją zapisu art. 16 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (zwolnienie z opłaty targowej) jest uniknięcie jednoczesnego opodatkowania podatkiem od nieruchomości i opłatą targową jednej osoby od tej samej powierzchni czy przedmiotu opodatkowania. Regulując opłatę targową za zajętą wokół kiosku pod eksponowany towar powierzchnie osoby handlujące nie będą ponosiły podwójnego ciężaru opodatkowania, tj. podatku od nieruchomości i opłaty targowej, bowiem od miejsca gdzie jest wystawiony towar nie jest przez nich uiszczany podatek od nieruchomości.

- Wątpliwości kupców budzi natomiast pobór opłaty targowej w przypadku gdy kupcy są podatnikami podatku od nieruchomości od obiektu budowlanego jakim jest kiosk zlokalizowanym na targowisku (którego podstawę opodatkowania nie stanowi powierzchnia ale wartość) i umieszczają towar na zewnątrz kiosku - składują pod daszkiem budowli. Jak już wcześniej wskazano nie ulega wątpliwości, iż za zajętą powierzchnię pod towar umieszczony obok kiosku należy uiszczać opłatę targową. Organ podatkowy jest też zdania, iż opłatę taką należy także uiszczać, jeżeli kupcy umieszczają towar pod zadaszeniem kiosku. Nie ulega bowiem wątpliwości, iż zajmują oni wtedy powierzchnie gruntu (dokonują na niej sprzedaży) nie będąc jednocześnie podatnikami od tej nieruchomości (czyli zajętego przez handlującego miejsca). Stanowisko takie potwierdza właśnie treść art. 16 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych zgodnie z których zwalnia się od opłaty targowej osoby dokonujące sprzedaży na targowiskach które są podatnikami podatku od nieruchomości w związku z przedmiotami opodatkowania położonymi na targowiskach. Kupcy nie są natomiast podatnikami podatku od nieruchomości gruntu, na którym składowany jest towar - nie są więc podatnikami przedmiotu opodatkowania położonego na targowisku. W takim przypadku można, bowiem jedynie mówić o gruncie - wystawiony towar nie ma bowiem nic wspólnego z innym przedmiotem opodatkowania jakim jest kiosk jako budowla poza tym, iż znajduje się pod jego daszkiem. Należy podkreślić, iż kupcy nie mają żadnego tytułu do przedmiotu opodatkowania położonego na targowisku, jakim jest grunt zajęty pod wystawiony towar - nie są jego właścicielem, dzierżawcą, najemcą czy użytkownikiem. Nie mając żadnego prawa do przedmiotowego gruntu, zajmują go w celu dokonywania sprzedaży (wystawienia towaru), a więc nic nie stoi na przeszkodzie, aby w tym miejscu mogła dokonywać sprzedaży inna osoba. Ponadto jak wykazano wcześniej kiosk jest budowlą, a zgodnie z ustawą prawa budowlane budowla stanowi całość techniczno - użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami. Od tej więc budowli jako całości techniczne - użytkowej wraz z instalacjami i urządzenia podatnik płaci podatek od nieruchomości obliczany od jej wartości. Elementem budowli stanowiącej całość techniczno - użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami nie jest na pewno towar umieszczony pod jego zadaszeniem, wywieszony czy ułożony wokół kiosku. Nie mamy w tym przypadku również doczynienia z urządzeniem budowlanym w rozumieniu przepisów prawa budowlanego związanym z obiektem budowlanym, które zapewnia możliwość użytkowania obiektu zgodnie z przeznaczeniem - jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym oczyszczania lub gromadzenia ścieków, przejazdy ogrodzenia place postojowe czy place pod śmietniki. Nie można więc mówić o zwolnieniu z opłaty targowej na podstawie art. 16 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Organ podatkowy zajmuje więc stanowisko, iż w przypadku wystawienia towaru wokół kiosku i nawet pod jego zadaszeniem kupcy winny uiszczać opłatę targową.

Organ podatkowy podziela również stanowisko wyrażone przez dyrektora Departamentu Podatków Lokalnych i Katastru z 18 marca 2003 roku Nr LK-681/LP/03/AP i zwraca uwagę osobom dokonującym sprzedaży na targowisku, iż fakt, że od przedmiotów opodatkowania położonych na targowisku pobierany jest podatek od nieruchomości nie oznacza, że od osób tam handlujących nie można pobrać opłaty targowej. Możliwość taka istnieje w przypadku gdy podmiot dokonujący sprzedaży nie jest tożsamy z podatnikiem podatku od nieruchomości. Jeżeli osoby prowadzące handel w obiektach budowlanych stanowiących zgodnie z ustawą o podatkach i opłatach lokalnych budynki lub budowle, nie są podatnikami podatku od nieruchomości od tych przedmiotów opodatkowania, będą podlegały opłacie targowej od dokonywanej sprzedaży.

W tym stanie rzeczy postanowiono jak wyżej.

Na postanowienie niniejsze służy stronie zażalenie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach w terminie 7 dni od daty jego doręczenia, za pośrednictwem Prezydenta Miasta Wodzisławia Śląskiego.