DPI-410/735/2002 - Przychód z działalności gospodarczej

W odpowiedzi na pismo z dnia 14 maja 2003 r. w sprawie pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego Urząd Skarbowy w Rudzie Śląskiej w oparciu o art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm.) w sprawie przepisów zawartych w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.) informuje, że zgodnie z treścią zapisu art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym od wejścia w życie tej ustawy z dniem 1 stycznia 1992 r., za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonitkat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Na gruncie tak sformułowanej definicji nie jest zatem istotna (w aspekcie uzyskiwania przychodów) kwestia wykonania zobowiązań i możliwości wyegzekwowania roszczenia. Momentem decydującym dla powstania przychodu z działalności gospodarczej jest bowiem moment wystawienia faktury za sprzedany towar.

W myśl § 12 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 2000 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2000 r. Nr 116, poz. 1222, z późn. zm.) zapisy w księdze dokonywane są w języku polskim i w walucie polskiej w sposób staranny, czytelny i trwały, na podstawie prawidłowych i rzetelnych dowodów.

Zgodnie z § 12 ust. 3 i 4 wyżej cytowanego rozporządzenia pod pojęciem dowodu księgowego rozumie się, ściśle określone co do rodzaju, dokumenty spełniające, bądź warunki określone w odrębnych przepisach, bądź też warunki określone w rozporządzeniu.

Podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są:

1) faktury VAT, faktury VAT RR, faktury VAT KOMIS, faktury VAT MP, dokumenty celne, rachunki oraz faktury korygujące i noty korygujące, zwane dalej "fakturami", odpowiadające warunkom określonym w odrębnych przepisach, lub

2) inne dowody, wymienione w § 13 i 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej.

Zgodnie z § 12 ust. 6 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, błędy w dowodach księgowych mogą być poprawiane wyłącznie przez wystawienie i przesłanie kontrahentowi dowodu korygującego z tym, że w przypadku faktur VAT mogą być to tylko faktury korygujące.

Zasady wystawiania faktur VAT oraz faktur korygujących, a także cechy jakie dokumenty te powinny posiadać określają:

a) art. 32 ust. 1 - 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm),

b) rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 27, poz. 268, z późn. zm.), o których to tut. Urząd poinformował Pana w piśmie Nr PP/443/20/2003 z dnia 18 czerwca 2003 r.

Z pisma skierowanego do tut. Urzędu wynika, że wystawiona została faktura korygująca i została przesłana kontrahentowi, który jej nie odebrał. Przepisy regulujące sprawy prowadzenia księgi przychodów i rozchodów, jak i sprawy przychodu z działalności gospodarczej cyt. wyżej nie mówią o obowiązku poświadczenia faktury przez kontrahenta, zatem wystawienie faktury korygującej popartej innymi dokumentami świadczącymi o zaistnieniu tej sytuacji może stanowić dowód księgowy powodujący zmniejszenie przychodu.

Poparciem dla takiego działania jest również zapis art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym cytowany na wstępie gdzie przychodem z działalności gospodarczej są kwoty należne, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów.