DPE-413-652(1)/2007/PW - Możliwość uznania gazów specjalnych za paliwa gazowe na potrzeby wydawania świadectw pochodzenia z kogeneracji.

W nawiązaniu do pojawiających się zapytań przedsiębiorstw energetycznych dotyczących możliwości uznania gazów specjalnych za paliwa gazowe, czego konsekwencją byłoby uprawnienie do korzystania z systemu wsparcia przewidzianego w art. 9l ust. 1 pkt 1 ustawy - Prawo energetyczne, uprzejmie informuję, co następuje.

Do gazów specjalnych, mogących znaleźć zastosowanie w układach kogeneracyjnych, zalicza się między innymi:

Zgodnie z art. 9l ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625, Nr 104, poz. 708, Nr 158, poz. 1123 i Nr 170, poz. 1217 oraz z 2007 r. Nr 21, poz. 124, Nr 52, poz. 343, Nr 115, poz. 790 i Nr 130, poz. 905), potwierdzeniem wytworzenia energii elektrycznej w wysokosprawnej kogeneracji jest świadectwo pochodzenia tej energii, zwane dalej "świadectwem pochodzenia z kogeneracji".

Świadectwo pochodzenia z kogeneracji wydaje się oddzielnie dla energii elektrycznej wytworzonej w wysokosprawnej kogeneracji w jednostce kogeneracji:

Jednocześnie zgodnie z art. 3 pkt 3a) ustawy - Prawo energetyczne, paliwa gazowe to gaz ziemny wysokometanowy lub zaazotowany, w tym skroplony gaz ziemny oraz propan-butan lub inne rodzaje gazu palnego, dostarczane za pomocą sieci gazowej, niezależnie od ich przeznaczenia.

W myśl § 2 pkt 2) rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków przyłączenia podmiotów do sieci gazowych, ruchu i eksploatacji tych sieci (Dz. U. z 2004 r. Nr 105, poz. 1113), zwanego dalej rozporządzeniem z dnia 6 kwietnia 2004 r., przez pojęcie sieci gazowej należy rozumieć: gazociągi wraz ze stacjami gazowymi, układami pomiarowymi, tłoczniami gazu i podziemnymi magazynami gazu, połączone i współpracujące ze sobą, służące do przesyłania i dystrybucji paliw gazowych, należące do przedsiębiorstwa gazowniczego.

Natomiast zgodnie § 2 pkt 1) rozporządzenia z dnia 6 kwietnia 2004 r., przez pojęcie przedsiębiorstwa gazowniczego należy rozumieć przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się co najmniej jedną z wymienionych działalności w zakresie: przesyłania, dystrybucji, obrotu oraz magazynowania paliw gazowych.

Pomocniczo (stosowanie norm nie jest usankcjonowane prawnie), w celu właściwego sklasyfikowania gazów specjalnych można wskazać, że w myśl pkt 1.3.1 Polskiej Normy PN-C-04750:2002 Paliwa gazowe Klasyfikacja, oznaczenie i wymagania za gaz palny uznawana jest substancja gazowa lub mieszanina gazów, która spala się po zmieszaniu z powietrzem lub tlenem i po zainicjowaniu zapłonu. Jednocześnie z informacji zawartych w przywołanej normie (w załączniku C) wynika, iż najniższe ciepło spalania gazu uznawanego za gaz palny, który został uwzględniony w tej normie wynosi 3,1 MJ/m³.

Zatem, jeżeli przedmiotowe paliwa (gazy specjalne) i instalacje, za pomocą których są one dostarczane, odpowiadają definicjom ustawowym, zawartym w art. 3 pkt 3a i 11 ustawy - Prawo energetyczne oraz § 2 pkt 1, pkt 2 i § 22 pkt 1 rozporządzenia z dnia 6 kwietnia 2004 r. - wówczas można je uznać za paliwa gazowe na potrzeby kogeneracyjne w rozumieniu ustawy - Prawo energetyczne.

W związku z powyższym, energię elektryczną wytworzoną w wysokosprawnej kogeneracji w jednostce kogeneracji o mocy zainstalowanej ≥ 1 MW, w której gazy specjalne, spełniające wymienione powyżej wymagania prawne, są: