DPA.024/159/95 - Biegli rewidenci.

W związku z nadesłanym pismem z dnia 9.08.1995 r. uprzejmie informuję, że określony w art. 65 ust. 4 ustawy o rachunkowości (Dz. U. z 1994 r. Nr 121, poz. 591) raport może być przedmiotem prawa autorskiego, jeżeli spełnia ustawowy wymóg utworu, tzn. stanowi przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze. Ponieważ przedmiotowe raporty dotyczą badania sprawozdań finansowych, w tym mają m.in. za zadanie ocenę prawidłowości stosowania systemu rachunkowego i przedstawienie sytuacji majątkowej i finansowej danej firmy, należy uznać, iż z reguły będą one stanowiły przedmiot prawa autorskiego jako utwory, gdyż raporty tego typu zakładają koncepcyjne zbadanie danego zagadnienia, wymagając od dokonującej je osoby dedukowania pewnych konkluzji i wyciągania z badanego materiału końcowych wniosków.

Nie uprawnia to jednak do bezkrytycznego uznawania wszelkich raportów za stanowiące utwór w rozumieniu art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 24, poz. 83). Może się bowiem okazać, że konkretny raport, który ma w zasadzie charakter uzupełniający w stosunku do opinii biegłego rewidenta, sprowadzi się do prostego zestawienia faktów czy danych statystycznych, a więc nie będzie można uznać, że jego autor wniósł jakiś oryginalny, indywidualny, twórczy wkład w powstanie raportu, ograniczając swoją pracę nad nim do zebrania niezbędnych informacji oraz odpowiedniego ich uszeregowania.

O tym więc, czy konkretny raport jest przedmiotem prawa autorskiego i może korzystać z 50 %-wego odliczenia kosztów uzyskania przychodów, czy też przepisy prawa autorskiego nie mają do niego zastosowania, szczególnie gdy indywidualny wkład twórczy dokonującego raport może budzić wątpliwości, należy orzec po zapoznaniu się z treścią danego raportu i jego charakterem.