DP/423-0043/07/AK - Strata powstała w związku ze sprzedażą maszyn i urządzeń nieprzydatnych w działalności operacyjnej firmy.

Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku, działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), w sprawie: koszty uzyskania przychodów - strata na sprzedaży środka trwałego

Spółka z o.o. w swej działalności produkcyjnej wykorzystuje specjalistyczne maszyny i urządzenia oraz linie technologiczne. Przedmiotowe maszyny i urządzenia charakteryzują się wysokim stopniem zaawansowania technologicznego i jednocześnie wysokim poziomem przystosowania dla potrzeb wykonania specyficznego produktu lub grupy produktów. Bardzo często wykorzystanie wspomnianych maszyn możliwe jest jedynie w procesie produkcyjnym określonego wyrobu. Ww. specjalistyczne maszyny i urządzenia są z jednej strony wysoce kapitałochłonne, a z drugiej strony okres ich użytkowania jest stosunkowo krótki, głównie ze względu na zmiany spowodowane szybkim postępem technologicznym.

Bardzo często Spółka nie ma możliwości sprzedaży tak wyspecjalizowanych maszyn na rynku. Zatem w przypadku, gdy maszyna nie jest już przydatna w działalności operacyjnej firmy, następuje jej sprzedaż jednostce powiązanej, która prowadzi podobny profil działalności. Ze względu na wymienione powyżej czynniki, na sprzedaży takich środków trwałych często powstaje strata.

Wątpliwości Podatnika budzi, czy strata powstała w związku ze sprzedażą maszyn i urządzeń nie przydatnych w działalności operacyjnej firmy stanowi koszt uzyskania przychodów.

Zdaniem Spółki straty z tytułu sprzedaży środków trwałych stanowią koszt uzyskania przychodu zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na tle zaprezentowanego we wniosku stanu faktycznego Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku stwierdza, co następuje:

Do sprzedaży maszyn i urządzeń stanowiących środki trwałe podatnika będącego osoba prawną mają zastosowanie ogólne zasady ustalania przychodów i kosztów uzyskania przychodów zawarte w art. 14 i art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 15 lutego 1992 r.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

Z kolei na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia. Wymieniony przepis art. 16h ust. 1 pkt 1 stanowi, że suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 tej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W świetle powołanych przepisów w przypadku sprzedaży środków trwałych przez osobę prawną - bez względu na przyczynę sprzedaży - wartość nieumorzona jest kosztem uzyskania przychodów. W przypadku sprzedaży środków trwałych nie ma bowiem zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., który odnosi się do strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.

Reasumując w ocenie tut. Organu podatkowego prawidłowe jest stanowisko Podatnika, iż straty powstałe z tytułu sprzedaży środków trwałych (odpowiadające niezamortyzowanej wartości początkowej tych środków trwałych) stanowią koszt uzyskania przychodu zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.